Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.533.2019.4.MD
z 30 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z dnia 21 października 2019 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 21 października 2019 r.; identyfikator poświadczenia przedłożenia UPP ….), uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2019 r. (data wpływu 19 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów związanych z umową leasingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 10 grudnia 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.533.2019.3.MD, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w związku z art. 14h powołanej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem platformy ePUAP w dniu 10 grudnia 2019 r. (data doręczenia 11 grudnia 2019 r.; identyfikator poświadczenia doręczenia UPD ….). Wnioskodawca uzupełnił powyższy wniosek pismem z dnia 16 grudnia 2019 r. (data wpływu 19 grudnia 2019 r.), nadanym za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 16 grudnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów w formie spółki jawnej - ……. Spółka jawna. Wnioskodawca jest wspólnikiem ww. Spółki jawnej. W celu realizacji usług transportowych, Wnioskodawca używa samochodów ciężarowych, które użytkuje na podstawie zawartych umów leasingu. Poza samochodami ciężarowymi Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zawarł, przed dniem 1 stycznia 2019 r. umowy leasingu samochodów osobowych. W umowach tych Spółka jawna występuje w charakterze leasingobiorcy (korzystającego). W związku z rozwojem Spółki, Wnioskodawca rozważa przekształcenie dotychczasowej działalności prowadzonej w formie Spółki jawnej w Spółkę komandytową. Przekształcenie odbędzie się w następujący sposób: najpierw zostanie założona nowa Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która przystąpi do …… Spółka jawna, jako trzeci wspólnik, a następnie Spółka jawna zostanie przekształcona w Spółkę komandytową, w której nowy wspólnik (Sp. z o.o.) przyjmie rolę komplementariusza. Na podstawie umowy spółki, prowadzenie spraw Spółki przysługuje wszystkim wspólnikom, zatem przekształcenie dotychczasowej Spółki jawnej w Spółkę komandytową mogłoby się odbyć w trybie uproszczonym, o którym mowa w art. 582 Kodeksu spółek handlowych. W przypadku przekształcenia Spółki jawnej w Spółkę komandytową, Spółce przekształconej przysługiwać będą wszystkie prawa i obowiązki Spółki przekształcanej. Spółka przekształcona pozostanie podmiotem w szczególności: zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane Spółce przed jej przekształceniem, a wspólnicy Spółki przekształcanej uczestniczący w przekształceniu staną się z dniem przekształcenia wspólnikami Spółki przekształconej. W wyniku przekształcenia zmienią się niektóre dane Spółki Wnioskodawcy - takie jak: firma, dane adresowe, numer KRS. O zmianie tych danych Spółka Wnioskodawcy zamierza poinformować firmy leasingowe i dokonać aktualizacji danych w umowach leasingu samochodów osobowych poprzez zawarcie stosownych aneksów, uwzględniających fakt przekształcenia Spółki Wnioskodawcy.

Pismem z dnia 16 grudnia 2019 r., Wnioskodawca przesłał pełnomocnictwo szczególne na druku PPS-1 oraz uzupełnił wniosek wskazując, że działalność gospodarczą w formie Spółki jawnej prowadzi od 17 maja 2010 r., jako formę opodatkowania dochodów z tytułu prowadzonej działalności wybrał podatek liniowy. Dla celów działalności gospodarczej prowadzone są księgi rachunkowe. Na dzień złożenia wniosku, Spółka jawna (przed dniem 1 stycznia 2019 r.) podpisała 3 umowy leasingu operacyjnego samochodów osobowych. Przekształcenie, o którym mowa we wniosku, planowane jest na luty lub marzec 2020 r. Aneksy do umów leasingu zostaną sporządzone w zależności od tego, kiedy dojdzie do przekształcenia, jednakże planowane jest to na luty, bądź marzec 2020 r.

Wnioskodawca, w alternatywie do sposobu przekształcenia przedstawionego we wniosku, rozważa również taki sposób przekształcenia, gdzie do …… Spółka jawna, jako trzeci wspólnik, przystąpi już istniejąca Spółka z o.o., w której wspólnikiem jest Wnioskodawca, a następnie Spółka Wnioskodawcy - ……… Spółka jawna zostanie przekształcona w Spółkę komandytową, w której nowy wspólnik (Sp. z o.o.) przyjmie rolę komplementariusza. Ponieważ na podstawie umowy spółki ……. Spółka jawna prowadzenie spraw Spółki przysługuje wszystkim wspólnikom, przekształcenie dotychczasowej Spółki jawnej w Spółkę komandytową w tym wariancie również mogłoby się odbyć w trybie uproszczonym, o którym mowa w art. 582 Kodeksu spółek handlowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku aktualizacji podstawowych danych Spółki Wnioskodawcy w umowach leasingu samochodów osobowych, zawartych przez Spółkę Wnioskodawcy przed dniem 1 stycznia 2019 r. na skutek opisanego przekształcenia Spółki jawnej w Spółkę komandytową, na zasadach określonych w art. 582 Kodeksu spółek handlowych, po dniu 1 stycznia 2019 r. do takich umów leasingu zastosowanie będą miały przepisy art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 2159)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zmiana danych Spółki jawnej na skutek jej przekształcenia w Spółkę komandytową w trybie art. 582 Kodeksu spółek handlowych i zawarcie aneksów do umów leasingu samochodów osobowych zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r., uwzględniających tę zmianę, nie stanowi zmiany umów w rozumieniu przepisu art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 2159). Zmiana taka nie wpływa w żaden sposób na sytuację prawnopodatkową wspólników Spółki, jako podatników podatku dochodowego od osób fizycznych - w szczególności nie wpływa na obowiązki Wnioskodawcy. W przypadku przekształcenia Spółki jawnej w Spółkę komandytową, następuje bowiem sukcesja generalna wszelkich praw i obowiązków przysługujących dotychczas spółce przekształcanej (Spółka jawna). Tym samym, zgodnie z przepisem art. 553 Kodeksu spółek handlowych, spółce przekształconej (Spółka komandytowa) przysługiwać będą wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej (Spółka jawna). Spółka przekształcona pozostanie podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane spółce przed jej przekształceniem, a wspólnicy spółki przekształcanej uczestniczący w przekształceniu staną się z dniem przekształcenia wspólnikami spółki przekształconej. W sensie prawnym w wyniku przekształcenia nie zmieni się zatem podmiot wszelkich praw i obowiązków - w tym wynikających z zawartych umów leasingu. Zmiana niektórych danych Spółki na skutek przekształcenia, takich jak: firma, dane adresowe, numer KRS, ma w tej sytuacji jedynie charakter techniczny. W żaden sposób nie wpływa na prawa i obowiązki Spółki w obrocie gospodarczym, w szczególności na prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, nie wpływa też na obowiązki podatkowe wspólników Spółki - w tym Wnioskodawcy, w szczególności z tytułu rozliczania umowy leasingu. Intencją ustawodawcy, która przyświecała wprowadzeniu przepisu art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, było objęcie nim tyko takich zmian umowy leasingu, które mają istotny wpływ na rozliczenie podatku. Okoliczność ta była akcentowana w wypowiedziach przedstawicieli MF w odpowiedzi na liczne wątpliwości podatników podnoszone w związku z nowelizacją przepisów (tak m.in. Maciej Żukowski - Dyrektor Departamentu Podatków Dochodowych w Ministerstwie Finansów, źródło Rzeczpospolita, 25 lutego 2019 r.: „Ministerstwo Finansów wyjaśniło, jak rozliczać firmowy samochód”). Aktualizacja podstawowych danych Spółki wynikająca z faktu przekształcenia, nie może zatem w żaden sposób wpływać negatywnie na nabyte przed 1 stycznia 2019 r. prawa podatnika do zastosowania korzystniejszych przepisów związanych z rozliczaniem leasingu. Sytuację opisaną we wniosku należy odróżnić od tej objętej interpretacją Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 20 marca 2019 r. Nr 0114-KDIP3-1.4011.590.2018.1.MT, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał, że „(…) pomimo tego, że na podstawie zawieranej umowy cesji nie zostają zmienione kluczowe warunki umowy, np. wysokość rat lub długość trwania umowy, to w miejsce dotychczasowego leasingobiorcy wstępuje nowy podmiot, a więc następuje zmiana jednej ze stron umowy leasingu. Nie jest zatem możliwe, aby z przepisu przejściowego mógł korzystać inny podmiot, przejmujący w drodze cesji, po 1 stycznia 2019 r., prawa i obowiązki związane z umową leasingu. W konsekwencji należy wskazać, że cesjonariusz będzie zobligowany do stosowania nowych regulacji, niezależnie od tego, kiedy cedent zawarł pierwotną umowę leasingu. Zatem, jeżeli wartość samochodu będącego przedmiotem leasingu przekracza 150 000 zł, to raty leasingowe oraz koszty zawarcia umowy cesji nie będą kosztem w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy (…).” W cytowanej interpretacji miała miejsce zmiana dotychczasowego leasingobiorcy w drodze umowy cesji, natomiast w niniejszej sprawie nie nastąpi zmiana takiego podmiotu – w świetle przepisów Kodeksu spółek handlowych przekształcenie Spółki jawnej w Spółkę komandytową następuje bowiem w drodze sukcesji generalnej. W tym zakresie zasadne jest także posiłkowanie się dotychczasową praktyką na gruncie podatku VAT. W związku ze zmianami ustawy o VAT, dotyczącymi rozliczenia samochodów osobowych, Ministerstwo Finansów prezentowało takie podejście, zgodnie z którym wyłącznie zmiany umowy leasingu, bądź najmu, skutkujące poszerzeniem uprawnień podatnika wiązały się z przerwaniem ochrony praw nabytych. Takie stanowisko wynika przykładowo z interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 12 lutego 2015 r., Nr IPPP1/443-1435/14-2/EK, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie. Zdaniem Organu, zmiana w postaci wydłużenia okresu leasingu, skutkująca obniżeniem miesięcznej raty leasingowej, nie wiązała się z utratą prawa do pełnego odliczenia VAT.

Skoro przekształcenie Spółki Wnioskodawcy nie będzie skutkować jakąkolwiek zmianą warunków umów leasingu samochodów osobowych, wpływającą na poszerzenie uprawnień lub zmianę obowiązków podatkowych podatnika, taka zmiana nie stanowi zmiany umowy w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zasady opodatkowania stron umowy leasingu, reguluje rozdział 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 23a pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w rozdziale jest mowa o umowie leasingu – rozumie się przez to umowę nazwaną w Kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana dalej „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków na warunkach określonych w ustawie drugiej stronie, zwanej dalej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty oraz prawo wieczystego użytkowania gruntów.

Z kolei pkt 2 ww. artykułu stanowi, że ilekroć w rozdziale jest mowa o podstawowym okresie umowy leasingu – rozumie się przez to czas oznaczony, na jaki została zawarta ta umowa, z wyłączeniem czasu, na który może być przedłużona lub skrócona; w przypadku zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawodawca określił warunki, jakie muszą być spełnione przy tego typu zdarzeniu, aby umowa była rozliczana tak, jakby nic się nie zmieniło. Otóż nie mogą powstać inne istotne zmiany w jej zapisach, dotyczące, np. czasu jej trwania, czy wartości opłat leasingowych.

W świetle art. 23b ust. 1 ww. ustawy, opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowią przychód finansującego i odpowiednio w przypadku, o którym mowa w pkt 1, koszt uzyskania przychodów korzystającego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, jeżeli:

1. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym nie jest osoba wymieniona w pkt 2, została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40% normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli przedmiotem umowy leasingu są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 5 lat, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości;
2. umowa leasingu, w przypadku gdy korzystającym jest osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, została zawarta na czas oznaczony;
3. suma ustalonych opłat w umowie leasingu, o której mowa w pkt 1 lub 2, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, a w przypadku zawarcia przez finansującego następnej umowy leasingu środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej będących uprzednio przedmiotem takiej umowy odpowiada co najmniej jego wartości rynkowej z dnia zawarcia następnej umowy leasingu; przepis art. 19 stosuje się odpowiednio.
   
   

Od 1 stycznia 2019 r. zmieniły się zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów opłat wynikających z umowy leasingu, umowy najmu, dzierżawy i innej o podobnym charakterze dotyczącej samochodu osobowego.

W myśl art. 1 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159), w art. 23 w ust. 1 po pkt 47 dodaje się pkt 47a.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od 1 stycznia 2019 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 23a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, do umów leasingu, najmu, dzierżawy oraz innych umów o podobnym charakterze dotyczących samochodu osobowego zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r. stosuje się przepisy ustaw zmienianych w art. 1 i art. 2 w brzmieniu dotychczasowym. Przy czym do umów zmienionych lub odnowionych po dniu 31 grudnia 2018 r. stosuje się przepisy ustaw zmienianych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2019 r. (art. 8 ust. 2 ww. ustawy).

Celem wprowadzonych, na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 47a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zmian jest ujednolicenie zasad podatkowego rozliczania przez podatników wykorzystywania w prowadzonej działalności samochodów osobowych, niezależnie od rodzaju umowy, na podstawie której podatnik korzysta z takiego samochodu. W przepisie tym zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy zakłada się wprowadzenie limitu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów opłat z tytuły używania samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy oraz innej umowy o podobnym charakterze. Obecnie korzystanie przez podatników z tych form wykorzystywania samochodów osobowych stanowi preferencję w stosunku do zakupu samochodu osobowego. Preferencja ta ma charakter wielopłaszczyznowy. Nie ogranicza się bowiem jedynie do szybszego rozliczenia kosztu „nabycia” samochodu przez przedsiębiorcę. Korzyść ta związana jest również z możliwością pełnego podatkowego rozliczenia takich kosztów. Po stronie leasingobiorcy/najemcy nie obowiązuje bowiem w tym zakresie limit odnoszący się do wartości samochodu osobowego. Sytuacja taka prowadzi do tego, iż jako samochody „firmowe” powszechnie wykorzystywane są samochody luksusowe, których charakterystyka niejednokrotnie przekracza faktyczne potrzeby przedsiębiorcy związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Charakterystyka ta predysponuje taki pojazd do wykorzystywania zasadniczo również do celów prywatnych.

Należy zauważyć, że ustawodawca uchwalając przedmiotowe zmiany, w art. 8 ust. 1 wskazał, że w przypadku umów leasingu zawartych przed dniem 1 stycznia 2019 r. podatnik będzie mógł rozliczać leasing na zasadach obowiązujących do końca 2018 r., chyba że umowa taka została zmieniona lub odnowiona po 31 grudnia 2018 r.

Zgodnie z art. 551 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.), spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna (spółka przekształcana) może być przekształcona w inną spółkę handlową (spółkę przekształconą).

Jednocześnie, art. 553 Kodeksu spółek handlowych określa, że spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej. Spółka przekształcona pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane spółce przed jej przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej. Wspólnicy spółki przekształcanej uczestniczący w przekształceniu stają się z dniem przekształcenia wspólnikami spółki przekształconej.

Zatem spółka przekształcona pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane przedsiębiorcy przed jego przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej.

Natomiast skutki podatkowe przekształcenia podmiotów zostały unormowane w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 93a § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Z kolei, art. 93a § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa stanowi, że przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:

1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
2. spółki kapitałowej.
   
   

W konsekwencji powyższego, jeżeli osobowa spółka handlowa (spółka komandytowa) powstała wskutek przekształcenia innej spółki handlowej (spółki jawnej), to wspólnicy Spółki komandytowej wstąpili we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej Spółki jawnej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów w formie Spółki jawnej, w której jest wspólnikiem. W celu realizacji usług transportowych, Wnioskodawca używa samochodów ciężarowych, które użytkuje na podstawie zawartych umów leasingu. Poza samochodami ciężarowymi, Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, zawarł przed dniem 1 stycznia 2019 r. umowy leasingu samochodów osobowych. W umowach tych Spółka jawna występuje w charakterze leasingobiorcy (korzystającego). W związku z rozwojem Spółki, Wnioskodawca rozważa przekształcenie dotychczasowej działalności prowadzonej w formie Spółki jawnej w Spółkę komandytową. Przekształcenie odbędzie się w następujący sposób: najpierw zostanie założona nowa Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, która przystąpi do Spółki jawnej jako trzeci wspólnik, a następnie Spółka jawna zostanie przekształcona w Spółkę komandytową, w której nowy wspólnik (Sp. z o.o.) przyjmie rolę komplementariusza. Na podstawie umowy spółki, prowadzenie spraw Spółki przysługuje wszystkim wspólnikom, zatem przekształcenie dotychczasowej Spółki jawnej w Spółkę komandytową mogłoby się odbyć w trybie uproszczonym, o którym mowa w art. 582 Kodeksu spółek handlowych. W przypadku przekształcenia Spółki jawnej w Spółkę komandytową, Spółce przekształconej przysługiwać będą wszystkie prawa i obowiązki Spółki przekształcanej. Spółka przekształcona pozostanie podmiotem w szczególności: zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane Spółce przed jej przekształceniem, a wspólnicy Spółki przekształcanej uczestniczący w przekształceniu staną się z dniem przekształcenia wspólnikami Spółki przekształconej. W wyniku przekształcenia zmienią się niektóre dane Spółki Wnioskodawcy, takie jak: firma, dane adresowe, numer KRS. O zmianie tych danych Spółka Wnioskodawcy zamierza poinformować firmy leasingowe i dokonać aktualizacji danych w umowach leasingu samochodów osobowych poprzez zawarcie stosownych aneksów, uwzględniających fakt przekształcenia Spółki Wnioskodawcy.

Wnioskodawca, w alternatywie do sposobu przekształcenia przedstawionego we wniosku, rozważa również taki sposób przekształcenia, gdzie do Spółki jawnej, jako trzeci wspólnik przystąpi już istniejąca Spółka z o.o., w której wspólnikiem jest Wnioskodawca, a następnie Spółka jawna zostanie przekształcona w Spółkę komandytową, w której nowy wspólnik (Sp. z o.o.) przyjmie rolę komplementariusza. Ponieważ na podstawie umowy Spółka jawna prowadzenie spraw Spółki przysługuje wszystkim wspólnikom, przekształcenie dotychczasowej Spółki jawnej w Spółkę komandytową w tym wariancie również mogłoby się odbyć w trybie uproszczonym, o którym mowa w art. 582 Kodeksu spółek handlowych.

Zauważyć należy, że jak wynika z wniosku, w przypadku przekształcenia Spółki jawnej w Spółkę komandytową, Spółce przekształconej przysługiwać będą wszystkie prawa i obowiązki Spółki przekształcanej, co wynika z art. 551 § 1 i art. 553 Kodeksu spółek handlowych. Wobec tego nie należy utożsamiać przekształcenia Spółki jawnej w Spółkę komandytową ze zmianą stron umowy leasingu. Zmiana niektórych danych Spółki na skutek przekształcenia, takich jak: firma, dane adresowe, numer KRS, ma w tej sytuacji jedynie charakter techniczny.

Wobec powyższego należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że pomimo zmiany formy prawnej Spółki, wynikającej z jej przekształcenia, zmiana ta nie stanowi zmiany umowy w rozumieniu art. 8 ust 2 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw. Wobec powyższego do umów leasingu dotyczących samochodów osobowych zawartych przed 1 stycznia 2019 r. stosuje się przepisy ustawy o podatku dochodowym w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.