2019.12.23 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.689.2019.2.MD
z 23 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 10 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT planowanej sprzedaży zespołu składników majątkowych stanowiących własność Wnioskodawcy, niestanowiącego przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa – jest prawidłowe,
prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej sprzedaż zespołu składników majątkowych stanowiących własność Wnioskodawcy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT planowanej sprzedaży zespołu składników majątkowych stanowiących własność Wnioskodawcy, niestanowiącego przedsiębiorstwa oraz zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej sprzedaż ww. zespołu składników majątkowych stanowiących własność Wnioskodawcy.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: D. sp. z o.o.
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: T. sp. z o.o.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca – D. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, T. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – dalej Nabywający, K. W. – Sprzedający I oraz U. sp. z o.o. – Sprzedający II (łącznie zwani w dalszej części wniosku Uczestnikami transakcji) są polskimi rezydentami podatkowymi. Wnioskodawca, Nabywający Sprzedający I i Sprzedający II są zarejestrowani, jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług. Każdy z uczestników transakcji prowadzi na własną rzecz i we własnym imieniu działalność gospodarczą na terytorium Polski. Niniejszy wniosek nie jest składany w celu obejścia prawa podatkowego, a jego celem jest ustalenie prawidłowego sposobu opodatkowania planowanej pomiędzy Wnioskodawcami transakcji. Sprzedający I wspólnie z małżonką jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w W. ul. P. 6, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą KW – dalej Nieruchomość. Sprzedający I oddał na podstawie umowy dzierżawy nieruchomość w posiadanie zależne Wnioskodawcy w celu prowadzenia z jej wykorzystaniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę. Ponadto Sprzedający I dokona zbycia na rzecz Nabywającego szeregu ruchomości (które są objęte wspólnością małżeńską majątkową), które są dzierżawione przez Wnioskodawcę na cele prowadzenia jego działalności gospodarczej. Wnioskodawca prowadzi na dzierżawionej nieruchomości działalność gospodarczą polegającą na produkcji betonu. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy prowadzona jest dodatkowo z wykorzystaniem zespołu materialnych i niematerialnych składników majątkowych stanowiących jego własność lub wykorzystywanych w oparciu o umowy najmu, dzierżawy, leasingu. Na ww. składniki majątkowe składają się w szczególności ruchomości i prawa, pojazdy (betonomieszarki, samochody ciężarowe, wózki widłowe) oraz prawa własności ruchomości stanowiących wyposażenie. Sprzedający II jest właścicielem majątku w postaci samochodów ciężarowych, samochodów osobowych oraz obiektów przemysłowych, które oddał Wnioskodawcy w dzierżawę w celu prowadzenia z ich wykorzystaniem działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę.

Nabywający zamierza:

nabyć od Sprzedającego I Nieruchomość oraz składniki majątkowe, z jakich obecnie na podstawie umów dzierżawy korzysta w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca;
nabyć od Sprzedającego II składniki majątkowe, z jakich obecnie na podstawie umów dzierżawy korzysta w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca, oraz
nabyć od Wnioskodawcy zespół materialnych i niematerialnych składników majątkowych stanowiących własność Wnioskodawcy jak również przejąć w drodze odrębnych porozumień prawo do wykorzystywania składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności w oparciu o umowy najmu, dzierżawy, leasingu. Nabywający dokonując zakupu Nieruchomości oraz majątku od Sprzedającego I, majątku od Sprzedającego II oraz zespołu materialnych i niematerialnych składników majątkowych stanowiących własność Wnioskodawcy równocześnie przejmując w drodze odrębnych porozumień prawo do wykorzystywania składników majątkowych wykorzystywanych przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności w oparciu o umowy najmu, dzierżawy, leasingu przejmie zakład pracy Wnioskodawcy na podstawie postanowień 231 Kodeksu pracy. Nabywając zespół składników majątkowych od Wnioskodawcy, Nabywający nie nabywa: oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Wnioskodawcy w postaci słownej i graficznej; licencji i zezwoleń posiadanych przez Wnioskodawcę, patentów, praw własności przemysłowej, majątkowych praw autorskich i majątkowych praw pokrewnych przysługujących Wnioskodawcy, które to oznaczenie, licencje, zezwolenia, patenty i prawa własności intelektualnej i im pokrewne są obecnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej. Nabywający nie nabędzie także od Wnioskodawcy związanych z jego przedsiębiorstwem należności, zobowiązań, środków na rachunkach bankowych. W wyniku transakcji pomiędzy Nabywającym i Wnioskodawcą nie dojdzie również do przekazania dokumentacji księgowej Wnioskodawcy.

Podsumowując:

Sprzedający I planuje zbyć na rzecz Nabywającego prawo własności nieruchomości wykorzystywanej na podstawie umowy dzierżawy przez Wnioskodawcę oraz prawo własności rzeczy ruchomych wykorzystywanych na podstawie umów dzierżawy przez Wnioskodawcę. Spis rzeczy stanowi załącznik nr 1 do niniejszego wniosku. Zbywane rzeczy nie są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego I.
Sprzedający II planuje zbyć na rzecz Nabywającego prawo własności rzeczy ruchomych wykorzystywanych na podstawie umów dzierżawy przez Wnioskodawcę. Spis rzeczy ruchomych stanowi załącznik nr 2 do niniejszego wniosku. Zbywane rzeczy nie są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie Sprzedającego II.
Wnioskodawca planuje zbyć na rzecz Nabywającego prawo własności zespołu materialnych niematerialnych składników majątkowych stanowiących jego własność, z wyjątkiem oznaczeń indywidualizujących przedsiębiorstwo, licencji, zezwoleń, praw własności przemysłowej, patentów, majątkowych praw autorskich i praw pokrewnych, przenieść zakład pracy zgodnie z postanowieniami art. 231 kodeksu pracy oraz umożliwić przejęcie przez Nabywającego w drodze odrębnych porozumień prawa do wykorzystywanych w oparciu o umowy najmu, dzierżawy, leasingu składników majątkowych, niezbędnych do prowadzenia przez Nabywającego działalności analogicznej do tej, jaką obecnie prowadzi Wnioskodawca. Spis rzeczy stanowi załącznik nr 3 do niniejszego wniosku. Zbywane rzeczy nie są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie.
Nabywający planuje nabyć wszystkie ww. składniki majątkowe i prawa od Wnioskodawcy, Sprzedającego I i Sprzedającego II, przejąć na zasadzie odrębnych porozumień prawo do korzystania ze składników majątkowych dzierżawionych, leasingowanych obecnie przez Wnioskodawcę, przejąć zakład pracy Wnioskodawcy na zasadach określonych w art. 23l kodeksu pracy, a następnie prowadzić z ich wykorzystaniem działalność gospodarczą analogiczną do prowadzonej obecnie przez Wnioskodawcę. Jednocześnie, Nabywający nie przejmie od Wnioskodawcy prowadzonych przez niego ksiąg rachunkowych. Rzeczy ruchome, które zostaną zakupione przez Nabywającego wymienione zostały w załącznikach 1-3 do niniejszego wniosku.

Nabywający będzie wykorzystywał składniki majątkowe nabyte od Sprzedającego I, Sprzedającego II oraz Wnioskodawcy wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (VAT).

Spis rzeczy (załącznik 1):

Prawo użytkowania wieczystego do nieruchomości gruntowej zabudowanej o łącznej powierzchni 1,893 ha.
Nieruchomości w postaci budynków i budowli przemysłowych posadowione na ww. nieruchomości oraz ruchomości:
1. Waga wraz z zadaszeniem i pomieszczeniem o powierzchni zabud. 101,12+ pow. użytkowej 7,6 m²
2. Hala prefabrykatów o powierzchni użytkowej 1.095 m²
3. Magazyn o powierzchni użytkowej 283 m²
4. Myjnia betonomieszarek o powierzchni użytkowej 128 m²
5. Magazyn podręczny o pow. użytkowej 45 m²
6. Naparzalnia o powierzchni użytkowej 117 m²
7. Popłuczyny o pow. zabudowy 135 m²
8. Magazyn o pow. użytkowej 128 m²
9. Magazyn o pow. użytkowej 73 m²
10. Magazyn o pow. użytkowej 23 m²
11. Naparzalnia pustaków o powierzchni użytkowej 104 m²
12. Toaleta dla kierowców o pow. użytkowej 9,2 m²
13. Kontener /pom. socjalne dla kierowców o pow. użytk. 17 m²
14. Laboratorium o powierzchni użytk.131 m²
15. Budynek rozdzielni o powierzchni zabudowy 103 m²
16. Kotłownia, spawalnia, jadalnia o powierzchni użytk. 255 m²
Ruchomości – sprzęt transportowy:
1. Ładowarka O&K rok produkcji 2000,
2. Betonomieszarka S….MAN rok produkcji 1995
3. Betonomieszarka S… MAN rok produkcji 2005
4. Samochód ciężarowy S…. MAN rok produkcji 2002
5. Gardener C. rok produkcji 2005
6. Ciągnik siodłowy S….MAN rok produkcji 2011
7. Ciągnik siodłowy S…SCANIA rok produkcji 2007
8. Naczepa ciężarowa S…Bodex rok produkcji 2005
9. Naczepa ciężarowa S…Cementonaczepa Feldbinder rok prod. 2007
10. Naczepa ciężarowa S…Dindel Vertheim rok produkcji 2001.

Spis rzeczy (załączniki nr 3):

Węzeł W1 podane pow. są orientacyjne producent S. rok produkcji 2005
1. budynek 122,88 m kw.
2. podajnik do kruszyw, silosy, pom. magazynowe łącznie pow. 150,96 m kw.
Węzeł W2 podane powierzchnie są orientacyjne producent ZREMB B. rok produkcji 2007
1. pow. zabudowy 20,70 m kw. ( pomieszczenie na zbiornik na paliwo 3,5tyś I)
2. sterówka 8,96 m kw.
3. podajnik 45,60 m kw.
4. mieszalnik 48,51 m kw.
5. podajniki na kruszywa 109,62 m kw.
Węzeł W3 podane powierzchnie są orientacyjne producent A. 3000/4i+/ rok produkcji 2014
1. powierzchnia zabudowy 120 m kw.
2. silosy do węzła 62,23 m kw.
3. Instalacja recyklingu 338,40 m kw.
Dodatkowo zamontowany jest:
1. system podgrzewania wody zarobowej i kruszyw mineralnych (max 50 stopni C wraz z pojemnikiem) rok produkcji 2008
2. system ogrzewania kruszyw gorącym powietrzem firmy M. wyposażony w dwa piece TECNOCLIMA AGRI-P70 o łącznym przepływie 6000 m sześciennych na godz. rok produkcji 2007.
3. urządzenie do recyklingu niewykorzystanej mieszanki betonowej M. R... oraz zbiornik stacjonarny na wodę recyklingową rok produkcji 2008.
Samochody
1. Betonomieszarka S…rok produkcji 2000
2. Samochód ciężarowy S….Scania/Skibicki rok produkcji 2008
3. Samochód S…Fiat Panda VAN rok produkcji 2003
4. Samochód S…Fiat Panda VAN rok produkcji 2005
5. Samochód S….Fiat Panda VAN
6. Samochód S…Ford Fusion rok produkcji 2003
7. Samochód S…Ford Ranger rok produkcji 2010
8. Wózek widłowy Linde H-40T rok produkcji 2006
9. Wózek widłowy Zhejiang Hangcha Engineering rok produkcji 2007

Wyposażenie

Spis urządzeń laboratoryjnych

Tabela – załącznik PDF

Spis rzeczy ruchomych (załącznik nr 2):

Betonomieszarka o nr rejestracyjnym S…marki MAN rok produkcji 2008
Betonomieszarka o nr rejestracyjnym S….marki MAN rok produkcji 2006
Pompa do betonu o nr rejestracyjnym S….marki MAN rok produkcji 2007
Pompa do betonu o nr rejestracyjnym S…marki Mercedes rok produkcji 2007
Pompa do betonu o nr rejestracyjnym S… marki MAN rok produkcji 2010

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy słusznie Wnioskodawca twierdzi, że przedmiotem transakcji pomiędzy Wnioskodawcą i Nabywającym nie będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, biorąc pod uwagę, iż jednocześnie Nabywający kupi od Sprzedającego I i Sprzedającego II składniki majątkowe wykorzystywane przez Wnioskodawcę w jego działalności gospodarczej na podstawie umów najmu, leasingu dzierżawy, a w konsekwencji transakcja sprzedaży składników majątkowych przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywającego nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT, a Nabywający będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego przez Wnioskodawcę na fakturze dokumentującej sprzedaż tychże aktywów?

Stanowisko Zainteresowanych:

Przedmiotem opisanej we wniosku transakcji, która będzie zrealizowana pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywającym, przy jednoczesnym nabyciu składników majątkowych od Sprzedającego I i Sprzedającego II przez Nabywającego, nie będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, a tym samym transakcja sprzedaży składników majątkowych przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywającego nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT, a w konsekwencji Nabywający będzie miał prawo do odliczenia podatku VAT wykazanego przez Wnioskodawcę na fakturze dokumentującej sprzedaż tychże aktywów.

Ustawa o VAT nie zawiera definicji przedsiębiorstwa, tym samym zasadne jest zastosowanie definicji z Kodeksu Cywilnego. Zgodnie z art. 55¹ Kodeksu Cywilnego przez przedsiębiorstwo rozumie się zorganizowany zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne:
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że wyraz w szczególności oznacza, iż przedmiotowa lista jest przykładowym wyliczeniem i nie jest ona zamknięta. Jednakże biorąc pod uwagę racjonalność ustawodawcy należy uznać, iż powyższe elementy są jednymi z kluczowych w pojęciu przedsiębiorstwa. W tym miejscu Wnioskodawca podkreśla, że ponad połowa punktów wymienionych w przedmiotowym wyliczeniu nie będzie miała zastosowania do przeprowadzanej transakcji, bowiem Wnioskodawca nie przeniesie na Nabywającego m.in. oznaczeń indywidualizujących, praw z umów dzierżawy (własność będzie przekazana przez Sprzedającego 1 i Sprzedającego II), koncesji, praw autorskich i praw własności przemysłowych, ksiąg rachunkowych itp.

W doktrynie ponadto akcentuje się, iż ustawodawca podkreślił znaczenie elementu organizacyjnego przedsiębiorstwa, a także umieścił na pierwszym miejscu niematerialne elementy przedsiębiorstwa, czyniąc je nadrzędnymi w stosunku do elementów materialnych, przy czym chodzi o takie zorganizowanie zespołu obu rodzajów elementów (niematerialnych i materialnych), które umożliwia prowadzenie działalności gospodarczej. (Gudowski Jacek (red.), Kodeks cywilny. Część ogólna. Komentarz do wybranych przepisów).

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany zbiór rzeczy, który będzie przedmiotem transakcji nie będzie przedsiębiorstwem w znaczeniu Kodeksu Cywilnego. Należy zauważyć, iż Wnioskodawca nie zamierza przenieść na Nabywającego całości aktywów prowadzonej przez siebie działalności, a jedynie tę część, która będzie potrzebna Nabywającemu do rozbudowy jego działalności gospodarczej o potrzebne aktywa w postaci maszyn, urządzeń, budowli, pracowników itp. Natomiast we władaniu Wnioskodawcy w dalszym ciągu zostaną niektóre aktywa, które w jego ocenie są konieczne do ukonstytuowania przedsiębiorstwa. Przykładowo, Nabywający nie nabędzie własności posiadanych zezwoleń licencji, patentów itp. Co ważniejsze. Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie w posiadaniu oznaczeń identyfikujących przedsiębiorstwo, a w konsekwencji ważnych składników niematerialnych, takich jak goodwill, marka, reputacja, klienci. Zdaniem Wnioskodawcy na powyższą ocenę nie będzie miał wpływu fakt, iż Sprzedający I i Sprzedający II dokonają zbycia na rzecz Nabywającego składników majątkowych wykorzystywanych w działalności Wnioskodawcy. Nabywający nie nabędzie od Sprzedającego I i Sprzedającego II wcześniej wspomnianych niematerialnych aktywów, a jedynie dodatkowe rzeczy i prawa.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, iż Nabywający nie będzie kontynuował działalności Wnioskodawcy, lecz będzie wykorzystywał nabyte aktywa we własnej działalności, uzupełniając je o własne aktywa. W ocenie Wnioskodawcy i Nabywającego, dokonana sprzedaż nie będzie się różnić od zwykłej sprzedaży towarów i praw, nawet biorąc pod uwagę nabycie od Sprzedającego I i Sprzedającego II składników majątkowych wykorzystywanych w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Fakt, iż jest to określony zbiór rzeczy, połączonych ze sobą funkcjonalnie nie będzie automatycznie konstytuował przedsiębiorstwa.

W przypadku zorganizowanej części przedsiębiorstwa ustawa o VAT odsyła do definicji zawartej w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Zgodnie z omawianym przepisem przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania. Na bazie powyższej definicji, przyjęte jest w interpretacjach podatkowych, iż na gruncie ustawy o VAT mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy, (tak interpretacja indywidualna DKIS z dnia 25 czerwca 2019 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.238.2019.2.KOM).

W ramach planowanej pomiędzy Wnioskodawcą, a Nabywającym transakcji nie dojdzie do przeniesienia na Nabywającego środków zgromadzonych na rachunkach bankowych, należności i zobowiązań a także nie dojdzie do przekazania dokumentacji księgowej. Należy jednocześnie podkreślić, że przedsiębiorstwo Wnioskodawcy dla swojego funkcjonowania wymaga również wykorzystania składników majątku obecnie dzierżawionych od Sprzedającego I i Sprzedającego II, które to składniki majątku będą przedmiotem odrębnych umów sprzedaży, przenoszących ich prawo własności na Nabywającego. W konsekwencji nabywane przez Nabywającego składniki majątkowe od Wnioskodawcy oraz od Sprzedającego I i Sprzedającego II nie mogą same w sobie zostać uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, gdyż bez składników majątkowych stanowiących własność Sprzedającego I i Sprzedającego II a wykorzystywanych przez Wnioskodawcę na podstawie umów dzierżawy przedsiębiorstwo Wnioskodawcy nie mogłoby funkcjonować. W konsekwencji planowana transakcja pomiędzy Wnioskodawcą i Nabywającym, nawet przy nabyciu składników majątkowych od Sprzedającego I i Sprzedającego II, nie będą wyłączone z zakresu obowiązywania ustawy VAT na podstawie jej art. 6 ust. 1.

Wnioskodawca podkreśla, iż w zbliżonych stanach faktycznych wydane zostały interpretacje indywidualne, które potwierdzają prezentowane powyżej stanowisko, iż przedmiotem transakcji nie jest przedsiębiorstwo ani jego zorganizowana część:

Interpretacja Indywidualna DIS w Warszawie z dnia 4 marca 2013 r., sygn. IPPP3/443-1221/12-2/KT.

W ocenie Wnioskodawcy, mając na uwadze przedstawione powyżej uregulowania, nieruchomość nie będzie stanowiła przedsiębiorstwa. Sama nieruchomość nie wyczerpuje bowiem przytoczonej definicji przedsiębiorstwa z art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Planowanej transakcji nie będzie towarzyszył transfer kluczowych składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących jego funkcjonowanie. Przy Zbywcy pozostaną bowiem podstawowe elementy składające się na przedsiębiorstwo, w tym, w szczególności, nazwa przedsiębiorstwa, środki pieniężne zgromadzone przez Zbywcę, bieżące zobowiązania i należności związane z prowadzonym wynajmem, zobowiązania związane z rozliczeniem mediów, know-how związany z prowadzeniem działalności gospodarczej polegającej na wynajmie powierzchni, księgi rachunkowe Zbywcy i inne dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i funkcjonowaniem Zbywcy.

Interpretacja Indywidualna DKIS z dnia 24 września 2018 r., sygn. 0114-KDIP1-1.4012.507.2018.2.AM

Co istotne jednak, Kupującemu nie zostaną przekazane księgi podatkowe, ewidencje i inna dokumentacja niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej. Zdaniem Stron, nie ulega wątpliwości, że brak takich dokumentów uniemożliwia kontynuowanie działalności Sprzedającego z wykorzystaniem Nieruchomości w niezmienionym kształcie. Kupujący będzie musiał zapewnić odpowiednią obsługę księgową Nieruchomości oraz prowadzić we własnym zakresie dokumentację wymaganą przez przepisy prawa podatkowego oraz rachunkowe. Wobec braku przeniesienia tych elementów w ramach transakcji Kupujący będzie musiał podjąć odpowiednie działania mające na celu ich uzupełnienie. Prowadzenie przez niego działalności wyłącznie w oparciu o Nieruchomości nie będzie zdaniem Stron możliwe.

Interpretacja Indywidualna DKIS z dnia 10 listopada 2017 r., sygn. 0111-KDIB3-2.4012.472.2017.2.MN

Jak wynika z treści wniosku planowana transakcja nie obejmie istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których stanowi art. 55¹ Kodeksu cywilnego. W wyniku transakcji na Wnioskodawcę nie zostaną przeniesione nazwa przedsiębiorstwa Sprzedawcy, własność innych nieruchomości, wierzytelności, prawa z papierów wartościowych, środki pieniężne i rachunki bankowe, bilansowe oraz pozabilansowe zobowiązania, w tym zobowiązania handlowe, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej (w tym np. know-how), majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne (w tym np. prawa do nazwy), tajemnice przedsiębiorstwa, księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (za wyjątkiem tych opisanych we wniosku), umowy związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa Sprzedającego (za wyjątkiem umów najmu), w tym w szczególności umowy o usługi księgowe, umowy związane z ubezpieczeniem Nieruchomości, zarządzaniem Nieruchomością, dostawą mediów oraz umowy o świadczenie usług. Nie dojdzie również do przekazania ksiąg rachunkowych prowadzonych uprzednio przez Sprzedającego.

Zatem w tak przedstawionych okolicznościach sprawy należy uznać, że skoro przedmiot planowanej transakcji nie wykazuje odrębności organizacyjnej, ani nie stanowi zespołu składników majątkowych wraz ze zobowiązaniami, który mogłyby funkcjonować jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizujące określone cele gospodarcze to nie będzie mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy o VAT. Zatem przedmiot transakcji nie może zostać uznany ani za przedsiębiorstwo w rozmienieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego ani za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy przedmiot opisywanej transakcji (zarówno w ujęciu globalnym jak i indywidualnym) nie spełnia definicji przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Brak jest w tym wypadku odpowiednich aktywów, które w ocenie Wnioskodawcy są kluczowe dla ukonstytuowania przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Według Wnioskodawcy transakcje nie będą się niczym różniły od zwykłej sprzedaży własnych aktywów, lecz przeprowadzonej na większą skalę. W konsekwencji czego, o ile Wnioskodawca będzie zobowiązany do opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży któregokolwiek ze zbywanych aktywów i wykażą VAT należny na fakturach dokumentujących tę sprzedaż, to Nabywający (jako podmiot, którego intencją jest wykorzystywanie nabywanych aktywów wyłącznie do prowadzenia działalności podatkowanej podatkiem VAT), będzie miał prawo do odliczenia przedmiotowego podatku, jako podatku VAT naliczonego – stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Są w nim wskazane czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszczące się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług, z uwagi jednak na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Przy czym, zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla badanej kwestii jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Przedsiębiorstwo, w rozumieniu powyższego przepisu, powinno więc łączyć mienie w funkcjonalnie zorganizowane przedsięwzięcie gospodarcze, a nie tylko stanowić zgromadzone niematerialne i materialne składniki stanowiące sobą przedsiębiorstwo w przedstawionym znaczeniu przedmiotowym. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia. Ponadto, przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest „zespołem składników”. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa.

Natomiast w myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem daną transakcję można uznać za zbycie przedsiębiorstwa lub ZCP, jeżeli na moment jej przeprowadzenia spełnione są łącznie następujące kryteria:

przenoszony na nabywcę zespół składników zawiera zespół składników majątku (zaplecze) umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę wystarczający do prowadzenia tej działalności
nabywca – w ramach swojej działalności – ma zamiar kontynuowania działalności prowadzonej w dotychczasowym zakresie przez zbywcę przy pomocy szeregu składników majątkowych będących przedmiotem transakcji.

Dla przesądzenia analizowanego kryterium należy ocenić czy zespół składników majątkowych stanowiący przedsiębiorstwo lub ZCP zawiera składniki pozwalające na kontynuowanie działalności gospodarczej realizowanej uprzednio przez zbywcę bez konieczności:

angażowania przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub
podejmowania dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów) niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej w oparciu o przejęte składniki.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie przedsiębiorstwa oraz składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstw lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca planuje zbyć na rzecz Nabywającego prawo własności zespołu materialnych niematerialnych składników majątkowych stanowiących jego własność. Wnioskodawca zamierza przenieść zakład pracy zgodnie z postanowieniami art. 231 kodeksu pracy oraz umożliwić przejęcie przez Nabywającego w drodze odrębnych porozumień prawa do wykorzystywanych w oparciu o umowy najmu, dzierżawy, leasingu składników majątkowych, niezbędnych do prowadzenia przez Nabywającego działalności analogicznej do tej, jaką obecnie prowadzi Wnioskodawca. Natomiast Nabywający w ramach transakcji nie nabędzie oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo Wnioskodawcy w postaci słownej i graficznej. Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem planowanej transakcji nie będą również licencje i zezwolenia posiadane przez Wnioskodawcę, patenty, prawa własności przemysłowej, majątkowej prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne przysługujące Wnioskodawcy, które są obecnie wykorzystywane przez Wnioskodawcę w prowadzonej działalności gospodarczej. Nabywający nie nabędzie także od Wnioskodawcy związanych z jego przedsiębiorstwem należności, zobowiązań, środków na rachunkach bankowych. W wyniku transakcji pomiędzy Nabywającym i Wnioskodawcą nie dojdzie również do przekazania dokumentacji księgowej Wnioskodawcy.

Jak wynika zatem z opisu sprawy planowana transakcja nie obejmuje istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 55¹ Kodeksu Cywilnego. W analizowanej sytuacji nie można więc uznać, że przedmiot transakcji będzie stanowił przedsiębiorstwo w rozumieniu powołanego art. 55¹ Kodeksu cywilnego. Transakcji nie będzie bowiem towarzyszył transfer składników, wchodzących w skład normatywnej definicji przedsiębiorstwa i determinujących funkcjonowanie przedsiębiorstwa.

W konsekwencji planowana transakcja sprzedaży zespołu składników majątkowych stanowiących własność Wnioskodawcy, niespełniających wymogów określonych w art. 55¹ Kodeksu cywilnego nie będzie wyłączona spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem nie stanowią one zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych, o którym mowa w tym przepisie pozwalającego na samodzielne realizowanie celów gospodarczych, bez angażowania innych, własnych zasobów Nabywającego.

Planowana transakcja sprzedaży nie będzie również stanowić zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, ze względu na niespełnienie przesłanek zawartych w art. 2 pkt 27e ustawy. Jak wskazano w opisie sprawy zbywane rzeczy nie są organizacyjnie i finansowo wyodrębnione w istniejącym przedsiębiorstwie. Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiot transakcji nie stanowi bowiem masy majątkowej wydzielonej organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w istniejącym przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, która umożliwiłaby funkcjonowanie jako niezależne przedsiębiorstwo.

Należy podkreślić, że na moment przeprowadzenia transakcji sprzedaży przenoszony na Nabywającego zespół składników majątkowych nie umożliwi mu kontynuacji działalności gospodarczej realizowanej uprzednio przez Wnioskodawcę bez konieczności angażowania innych składników majątku należących do Sprzedającego I i Sprzedającego II, które nie są przedmiotem transakcji.

Podsumowując, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż zespołu składników majątkowych stanowiących własność Wnioskodawcy nie będzie stanowiła zbycia przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego, ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa, której definicję zawiera art. 2 pkt 27e ustawy. Tym samym do transakcji tej przepis art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie będzie miał zastosowania. Sprzedaż ww. zespołu składników majątkowych stanowiących własność Wnioskodawcy, będzie stanowić w myśl art. 7 ust. 1 ustawy dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy według właściwej stawki VAT.

W konsekwencji stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym przedmiotem transakcji, która będzie zrealizowana pomiędzy Wnioskodawcą a Nabywającym, przy jednoczesnym nabyciu składników majątkowych od Sprzedającego I i Sprzedającego II przez Nabywającego, nie będzie przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa, a tym samym transakcja sprzedaży składników majątkowych przez Wnioskodawcę na rzecz Nabywającego nie będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy VAT, jest prawidłowe.

W złożonym wniosku Zainteresowani zwrócili się również o wyjaśnienie czy Nabywcy będzie przysługiwało prawo odliczenia VAT naliczonego wykazanego przez Wnioskodawcę na fakturze dokumentującej sprzedaż składników majątkowych Wnioskodawcy.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy.

W omawianej sprawie powyższe warunki zostały spełnione, ponieważ jak wynika z wniosku Nabywca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz zamierza wykorzystywać wszystkie nabyte składniki majątkowe wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W konsekwencji, gdy Wnioskodawca udokumentuje transakcję sprzedaży składników majątkowych fakturą zawierającą podatek należny, Nabywca będzie uprawniony do odliczenia VAT naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ww. ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Wskazać ponadto należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, jak również w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin