Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-3.4012.582.2019.2.WB
z 30 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2019 r. (data wpływu 16 października 2019 r.), uzupełnionym pismami: z dnia 23 października 2019 r. (data wpływu 24 października 2019 r.) oraz z dnia 17 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania darowizny nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismami: z dnia 23 października 2019 r. o dowód uiszczenia opłaty skarbowej i opłaty od wniosku, pełnomocnictwo szczególne PPS-1 oraz z dnia 17 grudnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, a także wskazanie adresu elektronicznego ePUAP pełnomocnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Parafia (…) („Parafia”) jest właścicielem nieruchomości gruntowej (…) („nieruchomość”), składającej się z dwóch działek. W momencie nabycia nieruchomości, Parafii nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego teren nieruchomości przeznaczony jest m.in. pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną. Nieruchomość gruntowa jest zabudowana budynkami/budowlami („obiekty”). Obiekty zostały postawione przez użytkowników ówczesnych Pracowniczych Ogrodów Działkowych (dalej: POD), które na przedmiotowym terenie funkcjonowały w poprzednim wieku. Parafia nie uczestniczyła w kosztach wytworzenia/nabycia obiektów, jak również nie dokonywała nakładów na nieruchomość, z tytułu których mogłaby odliczyć podatek naliczony. Z dniem 1 stycznia 1994 r. teren ten stracił status POD i od 2002 r. Parafia zawarła umowy dzierżawy z byłymi użytkownikami POD lub osobami, które od byłych użytkowników POD kupiły nakłady na gruncie (obiekty, altany, nasadzenia itp.). Pozostała część nieruchomości zajmowana jest albo w oparciu o umowy dzierżawy na nośniki reklamowe, czy dla szkół nauki jazdy albo bez umowy. Parafia jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Parafia dokumentuje czynsz dzierżawny fakturami z podstawową stawką VAT. Parafia zamierza darować na rzecz Archidiecezji przedmiotową nieruchomość lub jej część.

Pismem z dnia 17 grudnia 2019 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że:

Przed dokonaniem darowizny na rzecz Archidiecezji nie dojdzie do rozliczenia nakładów pomiędzy Wnioskodawcą a dotychczasowymi dzierżawcami gruntów/użytkownikami gruntów, którzy ponieśli nakłady na budowę budynków/budowli posadowionych na tych gruntach.

Wnioskodawca nie ponosił nakładów na nieruchomości będące przedmiotem darowizny na rzecz Archidiecezji. Tak więc, nie było nakładów, z tytułu których Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy darowizna nieruchomości, o której mowa w zdarzeniu przyszłym, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, darowizna nieruchomości, o której mowa w zdarzeniu przyszłym, na rzecz Archidiecezji nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny – jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   

Przepis art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, stanowi implementację art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28.11.2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w świetle której wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów. Za odpłatną dostawę towarów nie uznaje się jednakże wykorzystania do celów działalności przedsiębiorstwa podatnika towarów stanowiących prezenty o niskiej wartości i próbki.

Jak wynika z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, aby doszło do opodatkowania nieodpłatnych przekazań towarów (nieodpłatnej dostawy towarów), podatnikowi z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych musiało przysługiwać, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Podobny pogląd wyrażono w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, w której podkreślono że „co do zasady, opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne darowizny, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w całości bądź w części. Niespełnienie powyższego warunku, jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów (w tym darowizny) – w świetle brzmienia art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na cel, na który zostały one przekazane (darowane)”.

Przekładając powyższe rozważania na przedmiot zapytania Parafii należy podkreślić, że Parafia przy nabyciu nieruchomości nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego. W konsekwencji darowizna nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, nieruchomość spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego dostawa, co do zasady, jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

W związku z powyższym, sprzedaż własności nieruchomości należy traktować jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra, a ponadto musi to być czynność odpłatna.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątek, który został zawarty – w przypadku dostawy towarów – w art. 7 ust. 2 ustawy.

Stosownie do brzmienia art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny,

− jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

W myśl art. 7 ust. 3 ustawy, przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazywanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów spełniających warunki do uznania ich za prezenty o małej wartości lub próbki. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Omawiany przepis jest odpowiednikiem art. 16 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE, zgodnie z którym, za dostawę towarów uznaje się wykorzystanie przez podatnika towarów stanowiących część majątku jego przedsiębiorstwa do celów prywatnych podatnika lub jego pracowników, które przekazuje nieodpłatnie lub, w ujęciu ogólnym, które przeznacza do celów innych niż prowadzona przez niego działalność, gdy VAT od powyższych towarów lub ich części podlegał w całości lub w części odliczeniu, jest uznawane za odpłatną dostawę towarów.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że Parafia jest właścicielem nieruchomości gruntowej, składającej się z dwóch działek. W momencie nabycia nieruchomości, Parafii nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nieruchomość gruntowa jest zabudowana budynkami/budowlami (obiekty). Obiekty zostały postawione przez użytkowników ówczesnych Pracowniczych Ogrodów Działkowych (POD), które na przedmiotowym terenie funkcjonowały w poprzednim wieku. Parafia nie uczestniczyła w kosztach wytworzenia/nabycia obiektów, jak również nie dokonywała nakładów na nieruchomość, z tytułu których mogłaby odliczyć podatek naliczony. Z dniem 1 stycznia 1994 r. teren ten stracił status POD i od 2002 r. Parafia zawarła umowy dzierżawy z byłymi użytkownikami POD lub osobami, które od byłych użytkowników POD kupiły nakłady na gruncie (obiekty, altany, nasadzenia itp.). Pozostała część nieruchomości zajmowana jest albo w oparciu o umowy dzierżawy na nośniki reklamowe, czy dla szkół nauki jazdy albo bez umowy. Parafia jest zarejestrowanym podatnikiem VAT. Parafia dokumentuje czynsz dzierżawny fakturami z podstawową stawką VAT. Parafia zamierza darować na rzecz Archidiecezji przedmiotową nieruchomość lub jej część. Przed dokonaniem darowizny na rzecz Archidiecezji nie dojdzie do rozliczenia nakładów pomiędzy Wnioskodawcą a dotychczasowymi dzierżawcami gruntów/użytkownikami gruntów, którzy ponieśli nakłady na budowę budynków/budowli posadowionych na tych gruntach. Wnioskodawca nie ponosił nakładów na nieruchomości będące przedmiotem darowizny na rzecz Archidiecezji. Tak więc, nie było nakładów, z tytułu których Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia.

Na tle powyższego wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stwierdzenia, czy darowizna opisanych nieruchomości na rzecz Archidiecezji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie powołane przepisy, wskazać należy, że przedmiotowa czynność darowizny nieruchomości będących własnością Parafii na rzecz Archidiecezji co do zasady mieścić się będzie w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – wskazanym w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Powyższe wynika z faktu, że przedmiotem transakcji będzie towar (nieruchomości) zdefiniowany w art. 2 pkt 6 ustawy – i w jej wyniku nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel. W przedmiotowej sprawie zbycie nieruchomości nastąpi jednakże nieodpłatnie – w formie darowizny, aby zatem stwierdzić, czy czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu VAT należy przeanalizować art. 7 ust. 2 ustawy.

Jak wskazano wyżej, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy, nieodpłatne przekazanie towaru, w tym w formie darowizny, podlega opodatkowaniu na równi z odpłatną dostawą towaru w przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowej nieruchomości oraz Parafia nie ponosiła nakładów na przedmiotową nieruchomość, w tym przed dokonaniem darowizny na rzecz Archidiecezji Parafia nie rozliczy nakładów, które na nieruchomościach ponieśli dotychczasowi dzierżawcy gruntów/użytkownicy. Tak więc nie wystąpiły i nie wystąpią w analizowanym przypadku nakłady na nieruchomości, z tytułu których Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zatem w analizowanej sprawie nie zostaną spełnione przesłanki, o których mowa w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy, dające podstawę do uznania nieodpłatnego przekazania nieruchomości (towaru) za czynność zrównaną z odpłatną dostawą towarów. Konsekwentnie opisana transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze przywołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że darowizna nieruchomości, o których mowa w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie będzie stanowiła dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, a tym samym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało ocenić jako prawidłowe.

Wyjaśnienia wymaga, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym tutejszy Organ wskazuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto, zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.