Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.563.2019.2.ACE
z 3 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 października 2019 r. (data wpływu 30 października 2019 r.), uzupełnionym w dniu 19 grudnia 2019 r. (data wpływu) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży drewna z lasu będącego jego własnością – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony dnia 19 grudnia 2019 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży drewna z lasu będącego jego własnością.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osoba fizyczną, zatrudnioną na stałe (na czas nieokreślony) w … . Od ponad … lat jest też współwłaścicielem nieruchomości leśnej na … . Za grunty na tej działce Wnioskodawca opłaca podatek rolny, leśny oraz od nieruchomości (wewnętrzna droga leśna) … . Własność jest udokumentowana w księdze wieczystej nr … prowadzonej przez Sąd Rejonowy … . Wnioskodawca posiada … wartości udziałów w nieruchomości, a pozostałą część mają spadkobiercy …, którzy mieszkają w … i nie ujawnili swego prawa do tej nieruchomości w księdze wieczystej. Wnioskodawca podatki opłaca na podstawie decyzji Wójta … . Jako pracownik zatrudniony na pełnym etacie w … Wnioskodawca płaci podatek dochodowy i wypełnia zeznanie roczne PIT-37.

W … br. po raz pierwszy od … lat, Wnioskodawca zamierza wykonać w swoim lesie trzebienie oraz zrąb i dokonać sprzedaży pozyskanego tam surowca drzewnego w korze. Drewno zamierza odsprzedać zakładom drzewnym na rynku lokalnym (użytkowe) i osobom fizycznym (opał). Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej wymagającej rejestracji, nadania numeru REGON i NIP, natomiast zamierza pozyskać i sprzedać produkty drzewne ze swojego lasu, po raz pierwszy od … lat. Wycinki Wnioskodawca dokonuje na podstawie Planu Urządzenia Lasu i pod nadzorem pracownika nadleśnictwa. Przewidywana ilość drewna użytkowego pozyskanego w … roku wyniesie ok. … m³, a opałowego ok. … m³. Ponieważ Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, do pracy wynajmuje profesjonalną firmę usługową – …, z rejonu w którym rośnie jego las. Przy sprzedaży drewna Wnioskodawca zamierza wystawiać rachunki, wyliczając wartość drewna na podstawie cen umownych ustalonych z odbiorcami i ilości drewna faktycznie przygotowanych do sprzedaży, potwierdzonych na dokumencie wystawionym przez pracownika Nadleśnictwa …, który nadzoruje lasy niepaństwowe na podstawie przepisów ustawy o lasach. Wnioskodawca zamierza wykonać również trzebienie w swoim lesie w roku … .

Część dochodów przeznaczonych dla współwłaścicieli (ze sprzedaży drewna po odjęciu kosztów pozyskania) Wnioskodawca zamierza gromadzić na oddzielnym rachunku bankowym, a część przekazać na zakup sadzonek, ogrodzenia upraw, pielęgnacje młodych drzewostanów. Cała nieruchomość wymaga też kosztownych prac przy usuwaniu posuszu i pielęgnacji młodników. Docelowo po ujawnieniu się współwłaścicieli (zakończeniu spraw spadkowych …) Wnioskodawca ma zamiar ww. działki sprzedać dla Skarbu Państwa – … .

W uzupełnieniu wniosku, będącego odpowiedzią na wezwanie tut. organu wyjaśniono dodatkowo, co następuje:

1. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, ponieważ od … lat pracuje zawodowo na pełen etat. Nie zamierza również podjąć działań w celu uzyskania takiego statusu, ponieważ w roku … przechodzi na emeryturę i zamierza na stałe wyjechać do dzieci, które mieszkają za granicą.
   
2. Sprzedawane drewno z lasu Wnioskodawcy to drewno okrągłe w korze opisane w PKWiU jako:
   
   
   
   1. 02.20.11.0 drewno okrągłe z drzew iglastych,
      
   2. „02.20.14.0 drewno okrągłe z drzew liściastych,”
      
   3. „02.20.12.0 drewno opałowe z drzew iglastych,”
      
   4. 02.20.15.0 drewno opałowe z drzew nieiglastych.
      
      
      
3. Wnioskodawca nie jest w stanie określić ilu będzie odbiorców drewna. Z jego doświadczenia z pracy zawodowej jako leśnik, wynika że rynek drewna jest zmonopolizowany przez PGL Lasy Państwowe; duże i średnie zakłady drzewne niechętnie skupują surowiec drzewny od małych prywatnych dostawców, ze względu na brak certyfikatów. Pozostaje więc sprzedaż dla małych i mikrofirm na rynku lokalnym. Prawdopodobna ilość odbiorców to 2 lub 3 firmy. Niesprzedane drewno Wnioskodawca wykorzysta na potrzeby własne: cele opałowe, słupki do grodzenia itp.
   
4. Wnioskodawca nie jest w stanie określić ile zostanie zawartych umów, ponieważ niektóre małe firmy nie żądają umów na piśmie, płacąc za drewno przy jego odbiorze z lasu. Wnioskodawca przewiduje, że będzie to nie więcej niż 3 umowy w ciągu roku.
   
5. Wnioskodawca będzie oferował drewno telefonicznie i w bezpośrednich rozmowach z odbiorcami. Adresy firm zdobywa od znajomych i z publikacji internetowych.
   
6. Wnioskodawca będzie poszukiwał innych odbiorców niż opisani we wniosku, ponieważ Ci wymienieni, po obejrzeniu surowca na pniu, odstąpili od jego zamówienia z powodu zbyt niskiej jakości drewna i braku certyfikatów.
   
7. W roku … Wnioskodawca planuje sprzedawać rocznie po ok. … m³ drewna okrągłego, pod warunkiem, że znajdzie odbiorców i firmę usługową, która wykona te prace. Po roku … prace zostaną ograniczone do cięć sanitarnych (wywroty, złomy i drzewa zaatakowane przez owady), ponieważ większość drzewostanów to lasy młode i uprawy wymagające pielęgnacji oraz 2-3 zręby odnowienia.
   
8. Przewidywaną wielkość obrotów ze sprzedaży drewna Wnioskodawca szacuje na ok. … zł rocznie, natomiast dochód netto z tej działalności zdaniem Wnioskodawcy nie przekroczy 20%.
   

W przypadku trzebieży w młodszych drzewostanach, Wnioskodawca jest zdecydowany sprzedać pozyskane tam drewno nawet za cenę równą kosztowi jego pozyskania i zrywki (bez dochodów), ponieważ wykonanie zabiegów jest bardzo kosztowne, ale jest koniecznością hodowlaną. W przypadku zrębów, dochód zostanie przeznaczony najpierw na ich odnowienie a dopiero nadwyżka stanowić będzie zysk dla właściciela lasu. Rentowność z produkcji leśnej jest więc bardzo niska, bo na zyski trzeba czekać 80-100 lat.

Wnioskodawca wskazał, że wszystkie wskazane w złożonym wniosku ilości drewna planowane do pozyskania i przewidywane obroty, mogą ulec zmianie, ponieważ nadal ma problem ze znalezieniem odpowiedniej firmy usługowej do wykonania prac leśnych. Ci z którymi Wnioskodawca rozmawiał żądają za wycinkę i zrywkę więcej niż wynosi wartość drewna Wnioskodawcy albo nie mają czasu, z uwagi na ważniejsze przetargi w Lasach Państwowych. Wnioskodawca sam nie ma sił i zdrowia do wskazanej powyżej pracy, jeśli więc w ciągu najbliższych 3 miesięcy nie znajdzie wykonawcy, to wszelkie plany dotyczące cięć i sprzedaży drewna mogą być nieaktualne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy dokonując sprzedaży drewna ze swojego lasu, incydentalnie (pierwszy raz od … lat) Wnioskodawca działa / nie działa w charakterze podatnika?
2. Czy jeśli Wnioskodawca nie jest podatnikiem, podlega obowiązkowi ewidencyjnemu podatku VAT i w jakim Urzędzie Skarbowym, tym gdzie mieszka, czy tym gdzie jest położony jego las … ?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest podatnikiem VAT w rozumieniu ustawy, ponieważ dokonuje sprzedaży drewna incydentalnie, raz na kilka, kilkadziesiąt lat. Wnioskodawca uważa, że nie powinien doliczać podatku od towarów i usług do wartości sprzedawanego drewna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl przepisu art. 5a ustawy - towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży jest podatnikiem VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Powołane przepisy stanowią implementację art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania.

Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C 291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Działalność rolnicza, zgodnie z zapisem art. 2 pkt 15 ustawy, obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy, w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 5 ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach.

Stosownie do art. 2 pkt 19 ustawy przez rolnika ryczałtowego rozumie się rolnika dokonującego dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczącego usługi rolnicze, korzystającego ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Stosownie do art. 2 pkt 20 ustawy przez produkty rolne rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Natomiast, jak wynika z art. 2 pkt 21 ustawy przez usługi rolnicze rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

W załączniku nr 2 do ustawy stanowiącym „Wykaz towarów i usług, od których dostawy i świadczenia przysługuje zryczałtowany zwrot podatku od towarów i usług” zostały wymienione w pozycji 18 - PKWiU ex 02 „Produkty gospodarki leśnej i usługi związane z leśnictwem, z wyłączeniem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0)”.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex - rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania wykazu towarów i usług, od których dostawy i świadczenia przysługuje zryczałtowany zwrot podatku od towarów i usług tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146aa ust. 1, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%; (…).

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Wskazać należy, iż zwolnienie rolnika ryczałtowego od podatku ma charakter przedmiotowo-podmiotowy. Od podatku zwolnieni są tylko rolnicy ryczałtowi i tylko w zakresie wyraźnie wskazanym w ww. przepisie.

Stosownie do art. 43 ust. 3 ustawy, rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych lub świadczący usługi rolnicze, które są zwolnione od podatku na podstawie ust. 1 pkt 3, może zrezygnować z tego zwolnienia pod warunkiem dokonania zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 96 ust. 1 i 2.

Jak stanowi art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych (art. 96 ust. 2 ustawy).

Podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa, prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie występują przesłanki stanowiące podstawę uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży drewna z lasu będącego jego własnością. Z treści wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca zamierza wykonać w swoim lesie trzebienie i dokonać sprzedaży pozyskanego tam surowca drzewnego (sklasyfikowanego - jak wynika z treści wniosku – według PKWiU do grupowań 02.20.11.0 drewno okrągłe z drzew iglastych, 02.20.14.0 drewno okrągłe z drzew liściastych, 02.20.12.0 drewno opałowe z drzew iglastych, 02.20.15.0 drewno opałowe z drzew nieiglastych). Drewno zamierza odsprzedać zakładom drzewnym na rynku lokalnym (użytkowe) i osobom fizycznym (opał). Przewidywana

ilość drewna użytkowego pozyskanego w … roku wyniesie ok. …m³, a opałowego ok. … m³. Do pracy wynajmie profesjonalną firmę usługową. Ponadto Wnioskodawca zamierza wykonać również trzebienie w swoim lesie w roku … . Wnioskodawca będzie oferował drewno telefonicznie i w bezpośrednich rozmowach z odbiorcami (adresy firm zdobywa od znajomych i z publikacji internetowych) oraz będzie poszukiwał innych odbiorców niż opisani we wniosku.

Tym samym Wnioskodawca dokonując sprzedaży drewna pochodzącego z lasu będącego jego własnością będzie wykonywał działalność rolniczą, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy, a więc stanowiącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji – z tytułu planowanej sprzedaży drewna – Wnioskodawca będzie podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Jednocześnie uznać należy, że Wnioskodawca, mimo że do tej pory nie był rolnikiem ryczałtowym, z uwagi na fakt, że - jak wynika z treści wniosku - będzie zbywał wymienione w poz. 18 załącznika nr 2 do ustawy produkty gospodarki leśnej (niestanowiące drewna okrągłego z drzew tropikalnych PKWiU 02.20.13.0), będzie spełniać definicję rolnika ryczałtowego w rozumieniu art. 2 ust. 19 ustawy.

Tym samym dokonując dostawy produktów pochodzących z własnej działalności rolniczej, jako rolnik ryczałtowy będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy.

W konsekwencji należy stwierdzić, że stanowisko w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży drewna z lasu będącego jego własnością należało uznać za nieprawidłowe.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że na podstawie ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751):

• art. 2 pkt 15 ustawy otrzymał brzmienie: przez działalność rolniczą – rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych;
  
• art. 2 pkt 20 ustawy otrzymał brzmienie: przez produkty rolne – rozumie się towary pochodzące z własnej działalności rolniczej rolnika ryczałtowego oraz towary, o których mowa w art. 20 ust. 1c i 1d ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1387, z późn. zm.);
  
• art. 2 pkt 21 ustawy otrzymał brzmienie: przez usługi rolnicze – rozumie się:
  
  
  
  1. usługi związane z rolnictwem oraz chowem i hodowlą zwierząt, z wyłączeniem usług weterynaryjnych (PKWiU ex 01.6), z wyłączeniem usług podkuwania koni i prowadzenia schronisk dla zwierząt gospodarskich (PKWiU ex 01.62.10.0),
     
  2. usługi związane z leśnictwem (PKWiU ex 02.40.10), z wyłączeniem patrolowania lasów wykonywanego na zlecenie przez jednostki inne niż leśne (PKWiU ex 02.40.10.3),
     
  3. usługi wspomagające rybactwo (PKWiU ex 03.00.7), z wyłączeniem usług związanych z rybołówstwem morskim (PKWiU 03.00.71.0),
     
  4. wynajem i dzierżawę maszyn i urządzeń rolniczych, bez obsługi (PKWiU 77.31.10.0);
     
     
     
• art. 2 pkt 30 ustawy otrzymał brzmienie: przez ex - rozumie się zakres towarów i usług węższy niż określony odpowiednio w danym dziale, pozycji, podpozycji lub kodzie Nomenklatury scalonej (CN) lub danym grupowaniu klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej,
  
• art. 5a ustawy otrzymał brzmienie: towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych,
  
• uchyla się załącznik nr 2 do ustawy.
  

Natomiast, w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Jednocześnie informuje się, że z uwagi na warunkowe brzmienie pytania nr 2 nie udziela się na nie odpowiedzi, gdyż Wnioskodawca oczekiwał jej jedynie w przypadku nieuznania go za podatnika z tytułu wykonywanych czynności.

Ponadto należy wskazać, że stosownie do art. 14b § 2a pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), przedmiotem wniosku o interpretację indywidualną nie mogą być przepisy prawa podatkowego regulujące właściwość, uprawnienia i obowiązki organów podatkowych. Stwierdzić zatem należy, że żądanie Wnioskodawcy w części dotyczącej ustalenia właściwego organu podatkowego w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług w związku z działalnością polegającą na sprzedaży drewna, wykracza poza zakres przedmiotowy interpretacji przepisów prawa podatkowego wydawanej w trybie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Należy dodatkowo wyjaśnić, że zgodnie z wyżej cytowanym art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, a niniejszą interpretację wydano jedynie na podstawie opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku.

Ponadto zaznaczyć, że tut. organ w ramach postępowania o wydanie indywidualnej interpretacji nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego. Zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) - dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się zatem w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.