2020.01.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.19.2019.1.MM
z 3 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2019 r. (wpływ do tutejszego organu dnia 6 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty wkładów zgromadzonych w SKOK - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wypłaty rekompensaty wkładów zgromadzonych w SKOK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Od paru lat Wnioskodawczyni była klientem SKOK-u X, a w listopadzie 2018 r. zakończyła współpracę z ww. SKOK-em z uwagi na zakończenie jego działalności. W lutym, bądź marcu 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała PIT-11 za 2018 r. od nadrzędnej wobec SKOK-u, Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej.

Po zakończeniu działalności ww. SKOK-u Wnioskodawczyni otrzymała swoje oszczędności, które miała tam ulokowane i nie otrzymała nic ponadto, zatem była zaskoczona, że wystawiono jej ww. PIT-11.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w zaistniałej sytuacji przywołać należy ustawę z dnia 5 listopada 2009 r. o SKOK, w szczególności art. 42, który stanowi, że celem działalności Kasy Krajowej jest zapewnienie stabilności finansowej kas, a w szczególności udzielanie kasom wsparcia finansowego ze środków Funduszu Stabilizacyjnego oraz sprawowanie kontroli nad kasami dla zapewnienia bezpieczeństwa zgromadzonych w nich oszczędności oraz zgodności działalności kas z przepisami prawa.

Z powyższego wynika, że Kasa Krajowa wykonywała tylko swoje ustawowe obowiązki zapewniając bezpieczeństwo zgromadzonym oszczędnościom w podległym jej SKOK-u i w zaistniałej rzeczywistości wypłacając Wnioskodawczyni jej oszczędności zgromadzone w tym SKOK-u wypełniła tylko swój ustawowy obowiązek, nie ma więc podstaw prawnych do pobrania od Wnioskodawczyni podatku dochodowego od osób fizycznych. Działania Kasy w pełni wyczerpują narzucony na Kasę Krajową – przez ustawę o SKOK – obowiązek sprawowania kontroli nad kasami dla zabezpieczenia zgromadzonych w nich oszczędności, tak więc zabezpieczone przez Kasę Krajową oszczędności Wnioskodawczyni, które zostały jej wypłacone nie mogą zostać uznane za przychód czy też dochód.

Ustawa o SKOK nie nakłada nigdzie na Krajową Kasę obowiązku wypłaty rekompensaty. W związku z tym Krajowa Kasa, nie ma uprawnień do wypłaty rekompensaty, tak więc nazywanie wypłaconych Wnioskodawczyni oszczędności „rekompensatą” którym zobowiązana była zapewnić bezpieczeństwo nie ma pokrycia w rzeczywistości prawnej, gdyż jest to po prostu zwrot/wypłata zabezpieczonych przez Krajową Kasę oszczędności Wnioskodawczyni. W powyżej powołanym art. 42 ustawy o SKOK ustawodawca nie wyszczególnia w jakiej formie zgromadzone oszczędności podlegają zapewnieniu bezpieczeństwa przez Krajową Kasę. Tak więc należy rozumieć przez to, że wszystkie zgromadzone oszczędności podlegają zapewnieniu bezpieczeństwa, te które zostały ulokowane w udziałach również. Zatem – jak wynika z powyższego – nie ma podstaw prawnych do wypłaty rekompensaty, jedynie do zwrotu zabezpieczonych oszczędności (nie ma podstaw prawnych do uznania, że Wnioskodawczyni w związku z tą sytuacją jest zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego).

Taką interpretację nakazuje art. 74c ustawy o SKOK, który przewiduje pomoc stabilizacyjną z funduszu stabilizacyjnego dla kasy tylko w przypadku, gdy nie będzie ona przejmowana, więc jej byt prawny ustać nie może (ta kasa otrzymała takie wsparcie) i wtedy wypłaca ona zabezpieczone oszczędności zgromadzone w udziałach (nie ma w ustawie o SKOK innej możliwości otrzymania pieniędzy z Funduszu Stabilizacyjnego). Innymi słowy kasa albo dostaje pomoc z Funduszu Stabilizacyjnego albo jest przejmowana. Innej opcji ustawa o SKOK, a szczególnie art. 74c nie przewiduje. Natomiast kasa przejmowana – na mocy art. 74c ustawy o SKOK – nie otrzymuje wsparcia z Funduszu Stabilizacyjnego i wtedy jej byt prawny może ustać z powodu przejęcia. Wówczas przejmujący Bank mógłby wypłacić nieopodatkowaną rekompensatę. Natomiast tu zaistniała sytuacja, która jest kombinacją obu powyższych ale nie jest przewidziana przez ustawodawcę (ustawa o SKOK art. 74c) nie występuje w ustawie, tj. kasa która otrzymała pomoc z Funduszu Stabilizacyjnego została przejęta, a nie powinna. Poza tym środki z Funduszu Stabilizacyjnego zostały wypłacone w celu zapewnienia bezpieczeństwa wypłaty oszczędności zgromadzonych w udziałach i decyzja ta została podjęta gdy byt prawny podmiotu nie ustał (SKOK-u X) łącznie z działaniami przekazania środków dla SKOK X z przeznaczeniem na wypłatę oszczędności zgromadzonych w udziałach.

Tak więc podążając za przepisami ustawy o SKOK, a zwłaszcza art. 74c i jej intencjami należy uznać, że wypłacone zostały Wnioskodawczyni - zabezpieczone przez Kasę Krajową - oszczędności zgromadzone w udziałach, a nie rekompensata o której ustawa o SKOK nie wspomina. Zatem sam fakt wypłaty środków, które pochodzą z Funduszu Stabilizacyjnego przyznanego funkcjonującej Kasie z przeznaczeniem na wypłatę oszczędności zgromadzonych w udziałach, która to kasa zgodnie z ustawą o SKOK, a zwłaszcza art. 74c tej ustawy, po tym fakcie nie miała prawa zostać przejęta, jest dowodem na to, że jest to zwrot zabezpieczonych oszczędności ponieważ Fundusz Stabilizacyjny został przeznaczony przez ustawodawcę w ustawie o SKOK, a zwłaszcza w art. 74c pkt 2, 3 i 4 do pomocy kasie w związku z powyższym – na mocy art. 59 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej od kwoty wypłaconej Wnioskodawczyni – zgromadzonych, zabezpieczonych przez Kasę Krajową jej oszczędności nie należy się podatek dochodowy od osób fizycznych, gdyż Wnioskodawczyni zapłaciła ten podatek zanim wpłaciła pieniądze do SKOK X.

Na fakt, że w przypadku Wnioskodawczyni podatek dochodowy od osób fizycznych nie jest należny wskazuje również art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stwierdza, że przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni (jaką jest SKOK, co właśnie miało miejsce w przypadku Wnioskodawczyni) do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni są na mocy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedmiotowo zwolnione od podatku dochodowego. Jest to oczywiste ponieważ zanim Wnioskodawczyni wpłaciła pieniądze do SKOK-u X zapłaciła już od nich podatek dochodowy od osób fizycznych. Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa nazywa te pieniądze rekompensatą ale nie ma to najmniejszego znaczenia. Nie zmienia to faktu, że są to przychody otrzymane w związku z posiadaniem przez Wnioskodawczynię udziałów w SKOK X, a w konsekwencji ze zwrotem tych udziałów lub wkładów w spółdzielni, jaką jest SKOK i dokładnie do wysokości wniesionych przez Wnioskodawczynię udziałów do tejże spółdzielni. Takie przychody – na mocy art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są przedmiotowo zwolnione z tego podatku.

Jeżeli jednak rozpatrywać ten przychód tak jak zaproponowała to Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa (bo faktycznie na mocy ustawy o SKOK ubezpiecza ona działalność podległych SKOK-ów), czyli jako rekompensatę to można stwierdzić, że Krajowa Spółdzielcza Kasa Oszczędnościowo-Kredytowa, która na mocy ustawy o SKOK pełni funkcje jednostki ubezpieczającej i zabezpieczającej działania podległych SKOK-ów, nazywając wypłacone pieniądze „rekompensatą” uznaje je za rodzaj świadczenia odszkodowawczego otrzymanego na skutek ubezpieczenia majątku Wnioskodawczyni przez tą Kasę, a takie przychody – na mocy art. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przedmiotowo zwolnione są z tego podatku.

Można zatem w różny sposób rozpatrywać uzyskany przez Wnioskodawczynię przychód z tytułu wypełnienia przez Spółdzielczą Krajową Kasę Oszczędnościowo - Kredytową PIT-11 lecz w żadnym wypadku, opierając się na prawie, nie może być płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, ponieważ podatek na mocy obowiązującego prawa nie wystąpi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym przez Wnioskodawczynię zaistniałym stanie faktycznym wystąpi podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni podatek dochodowy od osób fizycznych nie wystąpi, ponieważ przychód ten na mocy art. 21 ust. 1 pkt 4 oraz pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest przedmiotowo zwolniony z tego podatku. Również powołując się na art. 59 § 1 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa stwierdzić należy w Jej ocenie, że podatek dochodowy od osób fizycznych w opisanym przypadku nie wystąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24-25 oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów – o czym stanowi art. 9 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z ogólnej definicji przychodów zawartej w art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż przychodami są w szczególności otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Przy czym przez pojęcie „otrzymane” – zgodnie ze Słownikiem języka polskiego – należy rozumieć takie pieniądze i wartości pieniężne, które zostały podatnikowi dane. Mając na uwadze istnienie wielu form rozliczeń należy uznać, że otrzymane pieniądze to nie tylko wypłacona gotówka, ale również kwota, która wpłynęła na rachunek bankowy podatnika. Natomiast „postawionymi do dyspozycji” są takie pieniądze i wartości pieniężne, które podatnik – wykazując określoną aktywność – ma możliwość włączyć do swojego władztwa. Innymi słowy, podatnik ma możliwość skorzystania z tychże pieniędzy, a nie jest to uzależnione od dodatkowej zgody osoby stawiającej określone środki do dyspozycji.

Przepis art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W myśl art. 10 ust. 1 pkt 9 tej ustawy źródłem przychodów są „inne źródła”.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użyte w ww. przepisie sformułowanie „w szczególności”, świadczy o tym, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter przykładowy i otwarty, zatem do tej kategorii należy zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ww. ustawy.

Z wniosku wynika, że od paru lat Wnioskodawczyni była klientem SKOK-u X, a w listopadzie 2018 r. zakończyła współpracę z ww. SKOK-em z uwagi na zakończenie jego działalności. W lutym, bądź marcu 2019 r. Wnioskodawczyni otrzymała PIT-11 za 2018 r. od nadrzędnej wobec SKOK-u, Krajowej Spółdzielczej Kasy Oszczędnościowo-Kredytowej. Po zakończeniu działalności ww. SKOK-u Wnioskodawczyni otrzymała swoje oszczędności, które miała tam ulokowane i nie otrzymała nic ponadto. Wnioskodawczyni wskazuje, że w zaistniałej sytuacji przywołać należy ustawę z dnia 5 listopada 2009 r. o SKOK, w szczególności art. 42, który stanowi, że celem działalności Kasy Krajowej jest zapewnienie stabilności finansowej kas, a w szczególności udzielanie kasom wsparcia finansowego ze środków Funduszu Stabilizacyjnego oraz sprawowanie kontroli nad kasami dla zapewnienia bezpieczeństwa zgromadzonych w nich oszczędności oraz zgodności działalności kas z przepisami prawa.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić zatem należy, że wypłaconą Wnioskodawczyni przez Krajową Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo-Kredytową rekompensatę, która – jak wskazuje Wnioskodawczyni – stanowi wypłatę oszczędności zgromadzonych w udziałach należy zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o którym mowa art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wskazać jednocześnie należy, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są przychody otrzymane w związku ze zwrotem udziałów lub wkładów w spółdzielni, do wysokości wniesionych udziałów lub wkładów do spółdzielni.

Ww. przepis zwalnia z opodatkowania te przychody, które zostały otrzymane w związku ze zwrotem wniesionych do spółdzielni wkładów lub udziałów.

W związku z powyższym należy odwołać się do art. 2 ustawy z dnia 5 listopada 2009 r. o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2386 ze zm.), który stanowi, że kasa jest spółdzielnią, do której w zakresie nieuregulowanym ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze (Dz. U. z 2018 r. poz. 1285). Z zacytowanego przepisu wynika, że SKOK-i są spółdzielniami, do których stosuje Prawo spółdzielcze. To właśnie przepisy ustawy Prawo spółdzielcze przyczyniają się w głównej mierze do wyjątkowego charakteru SKOK-u, odróżniając go od instytucji stricte finansowej.

W związku z powyższym wskazać należy, że w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy Statut kasy, oprócz spraw określonych w art. 5 § 1 ustawy z dnia 16 września 1982 r. - Prawo spółdzielcze, powinien określać w szczególności:

zasady funkcjonowania kontroli wewnętrznej;
fundusze oraz zasady gospodarki finansowej.

Zatem ww. przepis dotyczący tworzenia statutu SKOK oraz kwestii związanych z zasadami funkcjonowania kontroli wewnętrznej, czy też funduszami i zasadami gospodarki finansowej, bezpośrednio odwołuje się do przepisów szczegółowych zawartych w ustawie Prawo Spółdzielcze.

Natomiast art. 5 § 1 pkt 1, 2 i 3 ustawy Prawo spółdzielcze stanowi, że statut spółdzielni powinien określać oznaczenie nazwy z dodatkiem „spółdzielnia" lub „spółdzielczy" i podaniem jej siedziby, przedmiot działalności spółdzielni oraz czas trwania, o ile założono ją na czas określony, wysokość wpisowego oraz wysokość i ilość udziałów, które członek obowiązany jest zadeklarować, terminy wnoszenia i zwrotu oraz skutki niewniesienia udziału w terminie; jeżeli statut przewiduje wnoszenie więcej niż jednego udziału, może określać ich górną granicę.

Wyżej wymienione przepisy przesądzają zatem, że spółdzielcza kasa oszczędnościowo-kredytowa jest spółdzielnią. Wobec powyższego uznać należy, że kwota wypłacona Wnioskodawczyni przez Krajową Spółdzielczą Kasę Oszczędnościowo – Kredytową, do wysokości wniesionych przez Wnioskodawczynię udziałów objęta jest zwolnieniem przedmiotowym wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 50 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin