Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.749.2019.1.MN
z 31 grudnia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 listopada 2019 r. (data wpływu 12 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest rzeczoznawcą majątkowym i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z obsługą rynku nieruchomości pn. „M”. Działalność Wnioskodawcy opodatkowana jest na zasadach ogólnych. PKD działalności to 68.31.Z, stąd przyporządkowanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług 68.3. W zakresie prowadzenia swojej działalności Wnioskodawca sporządza operaty szacunkowe określające wartość rynkową bądź odtworzeniową nieruchomości. Uprawnienia rzeczoznawcy majątkowego Wnioskodawca uzyskał w maju 2016 roku. Rzeczoznawca majątkowy to osoba, która zajmuje się określaniem wartości nieruchomości. Tytuł „rzeczoznawca majątkowy” podlega ochronie prawnej. Dostęp do wykonywania tego zawodu regulowany jest przepisami prawa. Aby móc wyceniać nieruchomości trzeba najpierw uzyskać specjalne uprawnienia nadawane przez Ministra Inwestycji i Rozwoju. Wnioskodawca jest wpisany do Centralnego Rejestru Rzeczoznawców Majątkowych z numerem uprawnień xxx. Każdy sporządzony operat szacunkowy wymaga potwierdzenia za pomocą opieczętowania pieczęcią rzeczoznawcy majątkowego, na której znajduje się imię i nazwisko Wnioskodawcy, numer uprawnień oraz adres zamieszkania i numer telefonu. Czynności wyceny Wnioskodawca dokonuje etapowo. W pierwszej kolejności, przyjmując zlecenie na oszacowanie wartości nieruchomości Wnioskodawca podpisuje z klientem umowę. Następnie dokonuję oględzin w miejscu lokalizacji nieruchomości tzw. wizja lokalna. Po sporządzeniu dokumentacji fotograficznej, rozmowie z klientem oraz pozyskaniu niezbędnych dokumentów dotyczących nieruchomości, która ma być przedmiotem operatu szacunkowego (m.in. numer księgi wieczystej, wypis z rejestru gruntów, kopia mapy ewidencyjnej, zasadniczej i inne) Wnioskodawca przystępuje do procesu oszacowania wartości. W zależności od celu sporządzenia wyceny (do sprzedaży, do zabezpieczenia wierzytelności banku, do rozliczeń rodzinnych, do celów księgowych itp.) wykorzystuje podejście porównawcze, kosztowe lub mieszane. Najczęściej używanym jest podejście porównawcze, które polega na porównaniu nieruchomości wycenianej z nieruchomościami porównywalnymi, które były przedmiotem transakcji na rynku lokalnym.

Dane o nieruchomościach porównawczych Wnioskodawca pozyskuje z Wydziału Geodezji Starostwa Powiatowego odpowiedniego co do lokalizacji nieruchomości będącej przedmiotem wyceny. Wnioskodawca wycenia przeważnie nieruchomości mieszkaniowe tj. budynki mieszkalne jednorodzinne w zabudowie wolnostojącej lub bliźniaczej bądź lokale mieszkalne, gdyż takie budownictwo przeważa na terenie powiatu suskiego. Ostatnim etapem usługi jest rozliczenie. Za każdą wykonaną usługę Wnioskodawca wystawia fakturę, zarówno kiedy jego klientem jest osoba fizyczna jak i firma. Rozliczenia odbywają się gotówką lub przelewem (w zależności od predyspozycji klienta – z uwagi na to, że Wnioskodawca działa przeważająco na terenie powiatu S. gdzie w większości są tereny wiejskie, a zleceniodawcami osoby fizyczne, rozliczenie odbywa się w gotówce).

Załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z dnia 28 grudnia 2018 r. (poz. 2519), poz. 26 stanowi, że czynności, które podlegają symbolowi PKWiU 68.3. są zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących. Wnioskodawca prosi o indywidulaną interpretację w stosunku do prowadzonej przez niego działalności w związku ze zwolnieniem z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością oraz mając na uwadze załącznik do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z dnia 28 grudnia 2018 r. (poz. 2519), poz. 26 stanowi, że czynności, które podlegają symbolowi PKWiU 68.3. są zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, Wnioskodawca może zostać zwolniony z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących?

Stanowisko Wnioskodawcy,

Mając na uwadze przywołane przepisy wnioskuję, że rodzaj prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności, związanej z obsługą rynku nieruchomości tj. wyceną nieruchomości, jest zwolniony z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących w oparciu o pozycję 26 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących z dnia 28 grudnia 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.), zwanej dalej „ustawą”. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi lub towaru jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej. Tym samym obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie wystąpi w przypadku sprzedaży na rzecz innych podmiotów, tj. firm, przedsiębiorstw, organizacji.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak wskazano wyżej, obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. poz. 2519), zwane dalej „rozporządzeniem”.

Regulacje w nim zawarte przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia zawierającym wykaz czynności zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do zapisu § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia, w odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku.

I tak w części I załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących – w poz. 26 wskazano usługi sklasyfikowane według PKWiU w grupowaniu ex 68.3 - usługi związane z obsługą rynku nieruchomości, jeżeli świadczenie tych usług w całości zostało udokumentowane fakturą.

Zgodnie z objaśnieniami do załącznika do rozporządzenia 31 grudnia 2018 r. symbol „ex” oznacza, że dana pozycja załącznika dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tzn. że dotyczy konkretnych czynności.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.

Ograniczenia wymienione w ww. przepisach nie mają jednak zastosowania w omawianej sprawie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest rzeczoznawcą majątkowym i prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą związaną z obsługą rynku nieruchomości. PKD działalności to 68.31.Z, jak wskazał Wnioskodawca przyporządkowanie do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług 68.3. Za każdą wykonaną usługę Wnioskodawca wystawia fakturę, zarówno kiedy jego klientem jest osoba fizyczna jak i firma. Rozliczenia odbywają się gotówką lub przelewem (w zależności od predyspozycji klienta).

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczącą zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej sprzedaży usług związanych z obsługą rynku nieruchomości o symbolu PKWiU 68.3.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że opisane we wniosku usługi o wskazanym przez Wnioskodawcę symbolu PKWiU 68.3, w sytuacji gdy są dokumentowane fakturami, stanowią czynności zwolnione z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadcząc usługi, o symbolu PKWiU 68.3, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, które dokumentuje fakturami może korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 w zw. z poz. 26 załącznika do rozporządzenia.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano na podstawie grupowania PKWiU wskazanego przez Wnioskodawcę we wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wskazanej we wniosku czynności), udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.