Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT3.4011.432.2019.3.KU
z 2 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2019 r. (data wpływu 16 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2019 r. (data wpływu 6 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z preferencyjnego rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 października 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa m.in. w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 19 listopada 2019 r., nr 0113 KDIPT3.4011.432.2019.2.KU, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 19 listopada 2019 r. (data doręczenia 27 listopada 2019 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 4 grudnia 2019 r. (data wpływu 6 grudnia 2019 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 4 grudnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni za 2017 r. złożyła zeznanie podatkowe PIT-37 indywidualnie, w którym uwzględniła ulgę na dwoje dzieci. W 2019 r. zorientowała się, że złożone przez Nią rozliczenie za 2017 r. zawiera błąd, który polegał na tym, że zaznaczyła niewłaściwe okienko dotyczące sposobu rozliczenia dla osób samotnie wychowujących dzieci. W 2009 r. Wnioskodawczyni otrzymała rozwód i wyprowadziła się wraz z dziećmi od męża. Od tamtej pory żyje i mieszka sama z dziećmi. Pracuje w żłobku. Z uzyskanych dochodów i alimentów na dzieci stara się zapewnić im byt. Nie otrzymuje od nikogo żadnej pomocy, mieszka z dala od rodziny. Ojciec Wnioskodawczyni zmarł, a mama emerytka mieszka w . Od 2009 r. przez 11 lat składała PIT-37, jako osoba samotnie wychowująca dzieci, jedynie raz omyłkowo w 2017 r. zaznaczyła okienko „rozliczenie indywidualne”, co skutkowało niższym zwrotem nadpłaty.

W uzupełnieniu wniosku złożonym w dniu 6 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni wskazała, że wyrok w sprawie rozwodowej uprawomocnił się z dniem 3 grudnia 2009 r. Data urodzenia córki … - 19 stycznia 2002 r., natomiast syna … - 19 grudnia 2003 r. Wnioskodawczyni dodała, że ani do Niej, ani do dzieci nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2017 r. dzieci uczyły się w Gimnazjum. Nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b ww. ustawy (nie pracują, ponieważ są jeszcze niepełnoletnie). Dzieci nie uzyskały żadnych dochodów przekraczających kwotę 3 091 zł, innych dochodów podlegających opodatkowaniu lub zwolnionych z opodatkowania nie uzyskały. W 2017 r. Wnioskodawczyni nie pozostawała i do dnia złożenia uzupełnienia nie pozostaje w żadnym związku małżeńskim, ani nieformalnym. W 2017 r. samotnie wychowywała dzieci, tj. samodzielnie troszczyła się o ich potrzeby, byt materialny i rozwój emocjonalny. Wnioskodawczyni zabezpieczała potrzeby zdrowotne i edukacyjne dzieci bez pomocy i udziału ich ojca. W wychowywaniu dzieci nikt Jej nie pomagał. Ojciec dzieci miał wyznaczone dni, kiedy mógł widywać dzieci (co drugi weekend), ale robił to nieregularnie.

Wnioskodawczyni zamierza złożyć w 2019 r. korektę zeznania podatkowego za 2017 r., w której po raz pierwszy zostałaby uwzględniona preferencja samotnego rodzica (w zeznaniu pierwotnym złożonym w 2018 r. nie została uwzględniona). Wnioskodawczyni ustaliła, że art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został uchylony przez art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 23 października 2018 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) zmieniający ustawę z dniem 1 stycznia 2019 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy Wnioskodawczyni może złożyć korektę zeznania PIT-37 za 2017 r., gdzie skoryguje zeznanie podatkowe z indywidualnego na samotnie wychowującą dzieci w oparciu o przepisy z 2019 r. (gdzie w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych wykreślono art. 6 ust. 10)?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, skoro jest samotną matką od 2009 r., to swoje rozliczenie podatkowe składa w oparciu o przepisy art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do 2016 r. włącznie swoje zeznanie podatkowe składała w terminie zgodnym z art. 6 ust. 10 ww. ustawy. W 2017 r. złożyła zeznanie podatkowe indywidualnie, a nie jak w latach poprzednich, jako osoba samotnie wychowująca dzieci. O swojej pomyłce Wnioskodawczyni zorientowała się w 2019 r. W związku z tym, że w 2017 r. Wnioskodawczyni też była samotną matką, to chciałaby skorygować zeznanie i uwzględnić fakt bycia samotnym rodzicem. Ulga prorodzinna w zeznaniu pierwotnym złożonym za 2017 r. została przez Wnioskodawczynię uwzględniona.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 4 grudnia 2019 r. Wnioskodawczyni wskazała, że, może złożyć w 2019 r. korektę zeznania podatkowego PIT-37 za 2017 r., korygując zeznanie z indywidualnego na samotnie wychowującą dzieci, gdyż uchylony art. 6 ust. 10 ww. ustawy powoduje, że nie obowiązuje już termin na korygowanie i wybranie preferencji wyłącznie do 30 kwietnia 2018 r. i może to zrobić w dowolnym terminie nie tracąc możliwości skorzystania z tej preferencji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) – w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2017 r. – od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

−podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 powołanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Powyższa zasada nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy określa, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i ust. 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznanie, według ustalonego wzoru, o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem ust. 7 i 8.

Z powołanych unormowań prawnych obowiązujących na dzień 31 grudnia 2017 r. wynika, że prawo do skorzystania z preferencyjnego opodatkowania dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługiwało podatnikowi, który:

1. w danym roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci;
2. posiada odpowiedni, określony przez ustawodawcę stan cywilny;
3. nie mają do niego, ani do jego dziecka zastosowania przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy o zryczałtowanym podatku dochodowym oraz ustawy o podatku tonażowym;
4. złoży stosowny wniosek (wyrażony w zeznaniu rocznym) w przewidzianym terminie.
   
   

Tym samym, możliwość skorzystania z uprzywilejowanej formy opodatkowania przewidzianej dla osób samotnie wychowującej dzieci została z woli ustawodawcy w sposób wyraźny uzależniona od spełnienia ściśle określonych warunków.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni za 2017 r. złożyła zeznanie podatkowe PIT-37 indywidualnie, w którym uwzględniła ulgę za dwoje dzieci. W 2019 r. zorientowała się, że złożone przez Nią rozliczenie za 2017 r. zawiera błąd. Błąd polegał na tym, że zaznaczyła niewłaściwe okienko dotyczące sposobu rozliczenia dla osób samotnie wychowujących dzieci. W 2009 r. Wnioskodawczyni otrzymała rozwód i wyprowadziła się wraz z dziećmi od męża. Od tamtej pory żyje i mieszka sama z dziećmi. W 2017 r. dzieci nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (nie pracują, ponieważ są jeszcze niepełnoletnie). Wnioskodawczyni zamierza złożyć w 2019 r. korektę zeznania podatkowego za 2017 r., w której po raz pierwszy zostałaby uwzględniona preferencja samotnego rodzica (w zeznaniu pierwotnym złożonym w 2018 r. nie zostało to uwzględnione). Wnioskodawczyni ustaliła, że art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został uchylony przez art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 23 października 2018 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) zmieniającą ustawę z dniem 1 stycznia 2019 r.

W świetle powyższego wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje możliwości złożenia wniosku o zastosowanie preferencyjnego rozliczenia w innym czasie niż określone to zostało w treści art. 6 tejże ustawy. Wynika to jednoznacznie z treści cytowanego powyżej ust. 10 tegoż przepisu (obowiązującego na dzień 31 grudnia 2017 r.), z którego precyzyjnie wynika, że preferencyjny sposób opodatkowania nie będzie miał zastosowania do tych podatników, którzy wniosek złożą po terminie ściśle określonym.

Dodać należy, że w prawie podatkowym występują dwa zasadnicze rodzaje terminów: terminy prawa procesowego (tj. terminy, które regulują sytuację prawną organu podatkowego oraz stron postępowania od chwili wszczęcia postępowania do jego zakończenia) oraz terminy prawa materialnego (tj. takie, przez które należy rozumieć okres, w którym może nastąpić ukształtowanie praw i obowiązków podmiotu w ramach podatkowo – prawnego stosunku materialnego).

Terminy prawa procesowego podlegają przywróceniu (stanowi o tym art. 162 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym przepisy § 1-3 tego artykułu – dotyczące przywrócenia terminu – stosuje się do terminów procesowych), w przeciwieństwie do terminów prawa materialnego, które przywróceniu nie podlegają.

Termin do złożenia wniosku o zastosowanie preferencyjnej formy opodatkowania dochodów, o której mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – a wynikający z art. 45 ust. 1 w związku z art. 6 ust. 10 tej ustawy – jest terminem materialnoprawnym i nie podlega przywróceniu, co z kolei oznacza, że po jego upływie podatnik traci prawo skorzystania z tego uprawnienia.

Korekta deklaracji zeznania ma na celu poprawienie błędu, który został popełniony przy poprzednim jej sporządzeniu i może dotyczyć każdej jej pozycji – o ile odrębne przepisy nie stanowią inaczej. Skorygowanie deklaracji polega więc na ponownym – poprawnym już – wypełnieniu jej formularza z zaznaczeniem, że w tym przypadku mamy do czynienia z korektą uprzednio złożonej deklaracji, z wynikającym z przepisu prawa obowiązkiem dołączenia pisemnego uzasadnienia przyczyn korekty.

W sytuacji nie złożenia w terminie określonym w art. 6 ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zeznania podatkowego w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko nie ma możliwości dokonania zmiany zasad opodatkowania poprzez złożenie korekty. Korekta jest bowiem czynnością o charakterze technicznym, nie stanowi natomiast wniosku o opodatkowanie dochodów jako osoby samotnie wychowującej dziecko.

Zaznaczyć należy, że art. 1 ust. 1 lit. c) ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2018 r., poz. 2159) uchylono przepis art. 6 ust. 10, warunkujący uprawnienie do preferencyjnego rozliczenia dochodów małżonków i osób samotnie wychowujących dzieci od terminowego złożenia zeznania podatkowego.

Jednakże, niniejszy przepis, zgodnie z treścią art. 16 ww. ustawy ma zastosowanie do dochodów (przychodów) uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r.

Zatem, przepis ten nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie w odniesieniu do możliwości skorygowania zeznania podatkowego za 2017 r. i skorzystania z preferencyjnego sposobu rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych za ten rok.

Podsumowując, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni składając roczne rozliczenie podatkowe za 2017 r. nie wybrała opodatkowania dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dzieci, to nie przysługuje Jej prawo do złożenia korekty rocznego rozliczenia podatkowego w związku z możliwością skorzystania z preferencyjnego sposobu rozliczenia się z podatku dochodowego od osób fizycznych za ten rok, jako osoba samotnie wychowująca dzieci, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Dodatkowo wyjaśnić należy, że w toku postępowania w sprawie wydania interpretacji upoważniony organ nie przeprowadza jakiegokolwiek postępowania dowodowego, a informacje niezbędne do wydania interpretacji czerpie wyłącznie z przedstawionego przez stronę opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. W rezultacie wskazać należy, że dołączony przez Wnioskodawczynię do wniosku dokument nie podlegał analizie i weryfikacji w toku niniejszego postępowania. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.