Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.427.2019.2.ANK
z 2 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.), uzupełnionym 17 grudnia 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy poniesiony przez Spółkę wydatek na PIT od Wynagrodzenia otrzymywanego przez Pracowników, stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy poniesiony przez Spółkę wydatek na PIT od Wynagrodzenia otrzymywanego przez Pracowników, stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu Spółki.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych dlatego pismem z 29 listopada 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.427.2019.1.ANK wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 17 grudnia 2019 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Spółka Akcyjna (dalej: „Wnioskodawca”, „Spółka”) to spółka specjalizująca się w produkcji oraz konserwacji pojazdów szynowych, w szczególności wagonów metra i tramwajów, a także podzespołów dla pociągów. Właścicielem Wnioskodawcy, do którego należy 100% akcji jest holenderska spółka A BV. Spółki te razem z innymi powiązanymi podmiotami tworzą Grupę A.

W celu realizacji zadań oraz projektów wykonywanych w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, Wnioskodawca przyjmuje oddelegowanych z pozostałych spółek Grupy A (dalej: „jednostki macierzyste”) pracowników (dalej: „Pracownicy”). Korzystanie z usług Pracowników, w tym ich międzynarodowego doświadczenia i specjalistycznej wiedzy zapewnia Spółce możliwość pozyskiwania i efektywnego przeprowadzania kontraktów, a także usprawnianie procesów wsparcia wobec działalności produkcyjnej Spółki (m.in. wewnętrzne szkolenia, informatyzacja etc.).

Warunki oddelegowania Pracowników określane są na poziomie Grupy A w ramach aktualizowanej okresowo polityki (dalej: „IMP”). Polityka określa w szczególności minimalny i maksymalny okres oddelegowania, zasady wynagradzania Pracowników a także należne im, dodatkowe świadczenia, udzielane przez Grupę A w celu zapewnienia im warunków bytu w kraju docelowym, na poziomie zbliżonym do istniejących w kraju jednostki macierzystej.

Uzupełnieniem i rozwinięciem IMP, są również indywidualne umowy oddelegowania zawierane pomiędzy Pracownikami, a jednostką macierzystą oraz Wnioskodawcą (dalej: „Umowy”). Przy czym, co do zasady, przez cały okres zatrudnienia, Pracowników wiąże umowa o pracę z jednostką macierzystą, na podstawie której otrzymują oni z jednostki macierzystej wynagrodzenie. Koszty wynagrodzenia Pracowników wypłacane fizycznie przez jednostki macierzyste, co do zasady refakturowane są następnie na Spółkę. Jednocześnie, zgodnie z warunkami oddelegowania wynikającymi z IMP, Spółka pokrywa bezpośrednio koszty świadczeń dodatkowych należnych Pracownikom, w tym m.in. koszty zamieszkania w Polsce, prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego, niezbędnych szkoleń językowych oraz koszty edukacji dzieci, etc. Zarówno wynagrodzenie wypłacane fizycznie przez jednostkę macierzystą (i co do zasady refakturowane kolejno na Spółkę), jak i wynagrodzenie (świadczenia) dodatkowe realizowane przez Wnioskodawcę (dalej łącznie: „Wynagrodzenie”), wliczane są do podstawy opodatkowania Pracownika podatkiem dochodowym od osób fizycznych (dalej: „PIT”).

Na mocy IMP oraz Umów, Spółka zobowiązana jest również do udzielania Pracownikom wsparcia w zakresie ich obowiązków podatkowych w Polsce. W ramach przedmiotowego świadczenia, Spółka zapewnia Pracownikom zarówno pomoc wyspecjalizowanego doradcy podatkowego oraz ponosi koszt ich zobowiązań podatkowych w Polsce. Celem ponoszenia kosztu zobowiązań podatkowych jest zapewnienie neutralności w zakresie opodatkowania Pracownika w Polsce, tak aby Pracownik nie odczuł ciężaru opodatkowania podczas pobytu za granicą. Podejście to jest częścią ogólnej polityki wyrównania podatkowego (tzw. tax equalization policy), mającej na celu zapewnienie, że Pracownik nie płaci więcej podatku niż by zapłacił w swoim kraju macierzystym, gdyby nie został oddelegowany. Koszty ponoszone przez Spółkę z tego tytułu są traktowane jako składnik wynagrodzenia Pracownika (jego przychód) i podlegają opodatkowaniu PIT. Ponoszone przez Spółkę koszty świadczeń należnych Pracownikom (w tym koszty PIT opłacanego od Wynagrodzenia Pracowników i doliczanego do ich przychodu), wynikają z obowiązków nałożonych przez Spółkę na mocy IMP. Stanowią tym samym warunek konieczny dla możliwości korzystania z pracy Pracowników przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym poniesiony przez Spółkę wydatek na PIT od Wynagrodzenia otrzymywanego przez Pracowników, stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu Spółki?

W ocenie Wnioskodawcy, ponoszony przez Spółkę wydatek, w postaci PIT od Wynagrodzenia otrzymywanego przez Pracowników, stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu Spółki. Stanowi on bowiem składnik wynagrodzenia Pracowników, tak jak każde inne świadczenie należne Pracownikom na podstawie IMP oraz Umów i jako taki wykazuje wyraźny związek z realizowanymi przez Spółkę przychodami podatkowymi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Aby określony koszt można było uznać za koszt uzyskania przychodu, musi on być „celowy” w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tzn. między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku - w obiektywniej ocenie, przy zachowaniu racjonalności gospodarczej - może mieć wpływ na powstanie przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu. Ponadto, przyjmuje się również, że warunkiem rozliczenia danego wydatku w wyniku podatkowym, jest jego definitywność, właściwe udokumentowanie, a także fakt rzeczywistego poniesienia przez podatnika ekonomicznego ciężaru związanego z danym wydatkiem.

W przypadku Wnioskodawcy można wskazać związek ponoszonych wydatków, w postaci PIT od Wynagrodzenia otrzymywanego przez Pracowników z przychodami Spółki. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że finansowany bezpośrednio przez Spółkę koszt PIT, związany z oddelegowaniem pracownika do Polski, wynika z jej potrzeb biznesowych. Koszt ten dotyczy bowiem pozyskania i zapewnienia dla prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, specjalistów posiadających bogatą wiedzę oraz doświadczenie, w szczególności zdobyte podczas pracy wykonywanej na rzecz innych podmiotów z Grupy A.

Pozyskanie Pracowników do pracy na rzecz Spółki wynika z racjonalnego przekonania Wnioskodawcy, że zaangażowanie takich osób do realizacji funkcji technicznych oraz kierowniczych, jest rozwiązaniem efektywnym z perspektywy przebiegu realizowanych przez Spółkę projektów. W szczególności, pozyskanie pracownika o zbliżonym zakresie kompetencji na lokalnym rynku, mogłoby okazać się zadaniem trudnym do zrealizowania, a dodatkowo wymagającym istotnych nakładów, zarówno na etapie organizowania rozbudowanego procesu rekrutacji, jak również ze względu na konieczność doszkolenia pracownika i dostosowania go do realiów Spółki. Ponadto, istotną wartością dodaną, wynikającą z obecnej polityki rekrutacyjnej Wnioskodawcy, jest dobra orientacja Pracowników w zakresie relacji pomiędzy poszczególnymi jednostkami Grupy A, a także istniejących między nimi formalnych i nieformalnych kanałów komunikacji. Zdecydowanie ułatwia to Spółce realizację istniejących projektów, które co do zasady, budowane są w ścisłej kooperacji z innymi podmiotami z Grupy A.

Innymi słowy, w ocenie Spółki, Pracownicy lepiej wypełniają niektóre funkcje i umiejętniej kierują określonymi, istotnymi dla działalności gospodarczej Spółki procesami (często związanymi z realizacją nowych projektów). Pozyskanie takiej osoby niejednokrotnie umożliwia wdrożenie standardów w zakresie danej dziedziny wypracowanych i stosowanych w ramach Grupy A, jak również efektywne zarządzanie zespołem „lokalnych” pracowników Spółki, którzy uzyskują okazję do czerpania doświadczenia i korzystania z pomocy bezpośrednio od specjalisty z doświadczeniem międzynarodowym. W rezultacie pozyskiwanie Pracownika może mieć istotne znaczenie dla osiągania, zabezpieczenia lub zachowania przez Spółkę źródła jej przychodów.

Niemniej jednak, pozyskanie Pracownika wiąże się z koniecznością przekonania (zachęcenia) takiej osoby do przyjazdu do Polski i podjęcia pracy na rzecz Spółki w stosunkowo długim okresie (od 6 miesięcy do 3 lat) - a więc opuszczenia na dość długi okres czasu kraju macierzystego, w którym pracownik dotąd mieszkał i pracował. Takie nakłonienie Pracownika do podjęcia pracy w Polsce, jak również do czasowego zamieszkania na terytorium Polski, wiąże się zasadniczo z koniecznością zagwarantowania Pracownikowi określonych świadczeń „pozapłacowych”, zabezpieczających dotychczasowy poziom jego życia. Przy czym należy podkreślić, że zagwarantowanie takich świadczeń przez Spółkę, stanowi warunek konieczny dla realizacji oddelegowania. Wynika to z polityki Grupy A (IMP), która obowiązuje zarówno Pracowników, jak i polskich specjalistów kierowanych przez Wnioskodawcę do podmiotów powiązanych.

Spółka dążąc do poprawy efektywności realizowanych projektów, a tym samym pozyskania Pracowników, zaakceptowała warunki IMP i przystała na zagwarantowanie takich dodatkowych świadczeń w Umowach. W efekcie, do zawartych Umów (poprzez odniesienie do IMP), zaimplementowano stosowne postanowienia m.in. odnośnie zobowiązania Spółki do zapewnienia Pracownikom pomocy wyspecjalizowanego doradcy podatkowego oraz ponoszenia kosztów ich zobowiązań podatkowych w Polsce. Celem ponoszenia przez Spółkę kosztu zobowiązań podatkowych Pracownika w Polsce, jest zapewnienie neutralności jego rozliczeń podatkowych w stosunku do sytuacji, gdyby kontynuował on swoją pracę w jednostce macierzystej. Należy bowiem wskazać, iż zasadniczo intencją delegowanych Pracowników, jak i jednostki macierzystej jest, aby pracownik delegowany nie ponosił dodatkowego ciężaru podatkowego, w związku z oddelegowaniem. Podejmując się oddelegowania Pracownik co do zasady racjonalnie oczekuje, iż jego poziom wynagrodzenia netto (środków finansowych pozostających do jego dyspozycji) nie pogorszy się, tj. pozostanie na poziomie porównywalnym do poziomu wynagrodzenia netto sprzed oddelegowania. W konsekwencji, wyrażenie przez Spółkę akceptacji dla finansowania kosztów podatku PIT w Polsce od wynagrodzenia należnego za pracę Pracownika na rzecz Spółki, jest w ocenie Wnioskodawcy logicznym warunkiem dla pozyskania takiego pracownika na potrzeby Spółki. W tym kontekście, zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia pozostaje fakt, że części należności za pracę wypłacana jest Pracownikom fizycznie przez jednostkę macierzystą. To Spółka ponosi bowiem ekonomiczny ciężar tego typu wydatków. Po stronie Pracownika, takie świadczenia stanowią jednocześnie przychód podlegający opodatkowaniu PIT, jak każdy inny składnik należnego Wynagrodzenia.

Ponadto, Spółka wskazuje, że koszty ww. dodatkowego świadczenia nie stanowią kosztów w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, tj. wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych.

Niezależnie od powyższego Spółka pragnie wskazać, że stanowisko Wnioskodawcy wyrażone powyżej znajduje również potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych Ministra Finansów, dotyczących ujmowania w podatku dochodowym od osób prawnych, świadczeń dodatkowych należnych Pracownikom na podstawie umów oddelegowania, w tym m.in. w interpretacjach oznaczonych sygn.:

• ILPB3/423-570/13-3/EK z dnia 25 lutego 2014 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu;
• IBPBI/2/423-1481/13/JD z dnia 5 lutego 2014r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.
  
  

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, ponoszone przez niego koszty PIT związane z oddelegowaniem Pracownika do wykonywania pracy w Polsce na jego rzecz, należy uznać za pozostające w związku przyczynowo skutkowym z realizowanymi przez Spółkę przychodami. Jednocześnie, na podstawie IMP i Umów wydatki te są konieczne do realizacji oddelegowania i uzyskiwania przez Spółkę z tego tytułu opisanych na wstępie korzyści.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.; dalej takze: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przywołanej regulacji prawnej wynika, że ustawowe kryteria kwalifikacji kosztów uzyskania przychodów odpowiadają generalnej formule, że wydatek musi być poniesiony w celu uzyskania przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a z drugiej strony nie może znajdować się w tej grupie wydatków, które wyraźnie są wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Wydatki ponoszone przez podatników podlegają zaliczeniu do kosztów podatkowych, jeżeli zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów, czyli ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na osiągane przez podatnika przychody oraz mają one związek z prowadzoną działalnością (tj. służą zabezpieczeniu lub zachowaniu źródła przychodów).

Tym samym, aby można było uznać wydatek za koszt uzyskania przychodu, musi spełniać kumulatywnie określone warunki, czyli musi zostać poniesiony, a celem jego poniesienia powinno być osiągnięcie przychodów, ewentualnie zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, oraz wydatek nie może zostać wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącym katalog wydatków, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy o CIT, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Przepisy ustawy o CIT dokonują podziału kosztów na koszty bezpośrednio związane z przychodami i koszty pośrednie (inne niż bezpośrednio związane z przychodami).

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego zdarzenia przyszłego wynika, że w celu realizacji zadań oraz projektów wykonywanych w ramach prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej, Wnioskodawca przyjmuje oddelegowanych z pozostałych spółek Grupy A Pracowników. Korzystanie z usług Pracowników, w tym ich międzynarodowego doświadczenia i specjalistycznej wiedzy zapewnia Spółce możliwość pozyskiwania i efektywnego przeprowadzania kontraktów, a także usprawnianie procesów wsparcia wobec działalności produkcyjnej Spółki (m.in. wewnętrzne szkolenia, informatyzacja etc.).

Warunki oddelegowania Pracowników określane są na poziomie Grupy A w ramach aktualizowanej okresowo polityki IMP. Polityka określa w szczególności minimalny i maksymalny okres oddelegowania, zasady wynagradzania Pracowników a także należne im, dodatkowe świadczenia, udzielane przez Grupę A w celu zapewnienia im warunków bytu w kraju docelowym, na poziomie zbliżonym do istniejących w kraju jednostki macierzystej.

Uzupełnieniem i rozwinięciem IMP, są również indywidualne umowy oddelegowania zawierane pomiędzy Pracownikami, a jednostką macierzystą oraz Wnioskodawcą. Przy czym, co do zasady, przez cały okres zatrudnienia, Pracowników wiąże umowa o pracę z jednostką macierzystą, na podstawie której otrzymują oni z jednostki macierzystej wynagrodzenie. Koszty wynagrodzenia Pracowników wypłacane fizycznie przez jednostki macierzyste, co do zasady refakturowane są następnie na Spółkę. Jednocześnie, zgodnie z warunkami oddelegowania wynikającymi z IMP, Spółka pokrywa bezpośrednio koszty świadczeń dodatkowych należnych Pracownikom, w tym m.in. koszty zamieszkania w Polsce, prywatnego ubezpieczenia zdrowotnego, niezbędnych szkoleń językowych oraz koszty edukacji dzieci, etc. Zarówno wynagrodzenie wypłacane fizycznie przez jednostkę macierzystą (i co do zasady refakturowane kolejno na Spółkę), jak i wynagrodzenie (świadczenia) dodatkowe realizowane przez Wnioskodawcę, wliczane są do podstawy opodatkowania Pracownika podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę przytoczony powyżej stan prawny oraz opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że ponoszony przez Spółkę wydatek, w postaci PIT od Wynagrodzenia otrzymywanego przez Pracowników, stanowi podatkowy koszt uzyskania przychodu Spółki. Stanowi on bowiem składnik wynagrodzenia Pracowników, tak jak każde inne świadczenie należne Pracownikom na podstawie IMP oraz Umów i jako taki wykazuje wyraźny związek z realizowanymi przez Spółkę przychodami podatkowymi.

Tym samym stanowisko Spółki w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na pokrycie podatku dochodowego od osób fizycznych należnego od wynagrodzeń Pracowników oddelegowanych, do ponoszenia których Spółka została zobligowana na mocy polityki IMP oraz podpisanych umów jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.