Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.2.2019.2.PK
z 2 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z 26 listopada 2019 (data wpływu 23 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od gier w przedmiocie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu urządzania gry barowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od gier w przedmiocie uznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu urządzania gry barowej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 26 listopada 2019 r. stanowiącym odpowiedź na wezwania Organu z 6 listopada 2019 r. znak: 0111-KDIB3-3.4013.243.2019.1.PK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik jest organizatorem szeregu gier i zabaw odbywających się w pubach, restauracjach lub innych lokalach gastronomicznych na zasadach tzw. Gier barowych. Podatnik nie jest z tego tytułu zgłoszony jako podatnik podatku od gier.

Podatnik ma zamiar zorganizować nową formę zabawy barowej, która jego zdaniem nie jest rodzajem gry hazardowej zgodnie z treścią art. 2 ustawy o grach hazardowych i tym samym nie będzie miał obowiązku dokonywania stosownych zgłoszeń do organów podatkowych.

Istotą gry barowej, zaliczanej do typowych gier towarzyskich jest prowadzenie zorganizowanej zabawy zmierzającej do zaangażowania osób przebywających w danym lokalu w atrakcje mając na celu dobrą zabawę, udane spędzanie czasu, zaangażowanie intelektualne, itp. Gra wymaga zaangażowania intelektualnego zespołu kilku osób stanowiących drużynę. Istota gry polega na jak najszybszym rozwiązaniu zagadki kryminalnej na podstawie stopniowo ujawnianych dowodów zebranych podczas śledztwa. Przed rozpoczęciem gry z predefiniowanej puli elementów, zawierających takiej komponenty jak ofiara, zbrodniarz, narzędzie i miejsce zbrodni, czas i motyw, prowadzący generuje opis zbrodni. Zadaniem drużyn jest zidentyfikowanie i zgłoszenie prawidłowego zestawu ww. elementów. Drużyna, która jako pierwsza prawidłowo opisze zbrodnię - wygrywa.

Zasady gry:

Po przygotowaniu elementów dotyczących odgrywanej historii rozpoczyna się właściwa rozgrywka. Każda z drużyn otrzymuje po zestawie startowym agencji, na który składają się:

• 3 karty odpowiedzi (każda pojedyncza strona na jeden etap gry);
• koperta.
  
  

Po otrzymaniu powyższych elementów drużyny oznaczają kopertę oraz karty odpowiedzi w taki sposób, aby mistrz gry łatwo mógł rozpoznać poszczególne grupy. Nazwy poszczególnych agencji wymyślają sami uczestnicy na początku rozgrywki.

Etapy podpowiedzi:

Mistrz gry wybiera jedną z ukrytych kategorii i rozpoczyna odkrywanie podpowiedzi I poziomu w następujący sposób:

• odkrycie jednej podpowiedzi (graficznej, audiowizualnej lub mówionej) z poziomu I;
• 30-120 sekund przerwy na zapoznanie się z treścią (w przypadku grafiki może być to dłuższy czas);
• odkrycie kolejnej podpowiedzi z poziomu I;
• 30-120 sekund przerwy;
• odkrycie ostatniej podpowiedzi z poziomu I.
  
  

Po odkryciu 3 podpowiedzi, mistrz gry przechodzi do kolejnej wylosowanej ukrytej kategorii, po czym powyższy sposób powtarza. Ten etap kończy się w momencie przedstawienia wszystkich 9 podpowiedzi (3 z każdej kategorii) z poziomu I.

Tutaj następuje koniec pierwszego etapu.

Drugi etap rozpoczyna się po krótkiej przerwie, w podobny sposób do pierwszego, jednak tym razem mistrz gry skupia się na przedstawieniu podpowiedzi II poziomu. Wygląda więc to w taki sposób:

• odkrycie jednej podpowiedzi (graficznej, audiowizualnej lub mówionej) z poziomu II;
• 30-120 sekund przerwy na zapoznanie się z treścią (w przypadku grafiki może być to dłuższy czas);
• odkrycie kolejnej podpowiedzi z poziomu II;
  
  

Po odkryciu 2 podpowiedzi, mistrz gry przechodzi do kolejnej wylosowanej ukrytej kategorii, po czym powyższy sposób powtarza. Ten etap kończy się w momencie przedstawienia wszystkich 6 podpowiedzi z poziomu II.

Tutaj następuje koniec drugiego etapu.

Trzeci etap jest etapem końcowym i skupia się na zaprezentowaniu ostatecznych, najbardziej szczegółowych podpowiedzi z poziomu III. Przebiega to w taki sam sposób jak powyższe dwa etapy, tylko przerwy występują jedynie pomiędzy zmianą prezentowanej kategorii.

Po odkryciu wszystkich 3 podpowiedzi poziomu iii z każdej ukrytej kategorii, kończy się rozgrywka. Dochodzi do podsumowania [opisane w warunki zwycięstwa] oraz odkrycia całej wylosowanej historii.

Glosowanie:

W trakcie gry każda z agencji detektywistycznych ma za zadanie odkryć i uzupełnić fakty dotyczące danej sprawy, co w warunkach gry przekłada się na uzupełnienie, a następnie oddanie w określony zasadami sposób uzupełnionej karty odpowiedzi.

Każda z drużyn może w dowolnym momencie oddać uzupełnioną kartę odpowiedzi do sprawdzenia w następujący sposób:

• uzupełniona karta odpowiedzi umieszczana jest w kopercie. Koperta oznaczona nazwą agencji jest następnie umieszczana na stole z odpowiedziami po prawej jego stronie. Kolejne koperty umieszczane są po lewej stronie już leżących na stole kopert. każdazdrużynwdanymmomenciemożeposiadaćnastolezodpowiedziamitylkojedną kopertę,
• jeśli drużyna uzna, że koperta, którą umieściła już na stole, zawiera błędne odpowiedzi, może zdjąć ją ze stołu i umieścić nową kopertę po lewej stronie już leżących na stole kopert,
• każda zmiana na karcie odpowiedzi pociąga za sobą konieczność zdjęcia ze stołu starej koperty i umieszczenia nowej po lewej stronie ostatniej koperty,
• karty odpowiedzi rozpatrywane są przez mistrza gry po zakończeniu trzeciego etapu w kolejności od prawej do lewej.
  
  

Warunki zwycięstwa:

Po zakończeniu trzeciego etapu podpowiedzi dochodzi do zakończenia rozgrywki. Na tym etapie gracze mają ostatnie kilka minut na zmienienie zawartości swoich kopert. Po tym czasie Mistrz Gry ogłasza podsumowanie wyników śledztwa i zabiera się za odczytanie wszystkich 6 wylosowanych kategorii (przedstawiając w ten sposób prawdziwą wersję zdarzenia). Następnie mistrz gry przechodzi do sprawdzania kopert drużyn, zgodnie z zasadami glosowania (rozpoczyna od prawej do lewej). Drużyna która położyła kopertę najwcześniej i odgadła całą ukrytą historię, wygrywa. Jeśli nie udało się nikomu odgadnąć wszystkich elementów, wygrywa drużyna która odgadła najwięcej haseł i która była z tym najszybsza (wartościowanie od prawej do lewej).

Po wyłonieniu zwycięskiej drużyny otrzyma ona nagrody za zwycięstwo.

Pismem z 6 listopada 2019 r. Organ wezwał Wnioskodawcę m.in. jednoznaczne wskazanie czy przedmiotem wniosku jest uzyskanie interpretacji w zakresie uznania Wnioskodawcę za podatnika podatku od gier hazardowych na co wskazuje zakres pytania sformułowanego we wniosku, czy też wniosek został złożony w celu rozstrzygnięcia czy organizowana przez Wnioskodawcę gra jest gra hazardową w tym określenie jej rodzaju. W sytuacji gdy celem wniosku jest uzyskanie interpretacji w zakresie uznania Wnioskodawcę za podatnika podatku od gier hazardowych to wniosek należało uzupełnić przez jednoznaczne (nie w formie opinii czy przypuszczenia) wskazanie, w opisie zdarzenia przyszłego, czy organizowana przez niego gra jest grą hazardową w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (t.j. Dz.U. z 2018 poz. 165 ze zm.) o grach hazardowych, a jeżeli tak to:

• jakiego rodzaju jest to gra, mianowicie czy jest to gra losowa, liczbowa, gra cylindryczna czy tez inna gra (jaka?) wymieniona w art. 2 ustawy o grach hazardowych,
• czy Wnioskodawca uzyska(ł) stosowne zezwolenie albo koncesję na jej urządzanie.
  
  

W odpowiedzi na powyższe Wnioskodawca wskazał, że celem wniosku jest uznania go za podatnika podatku od gier hazardowych oraz wskazał, że organizowana przez niego gra nie jest grą hazardową w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w uzupełnieniu do wniosku):

Czy w związku z faktem, że organizowana przez wnioskodawcę gra nie jest grą hazardową w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych, będzie on traktowany jako podatnik podatku od gier hazardowych?

Zdaniem Wnioskodawcy wskazane wyżej elementy gry barowej nie będą wypełniały przesłanek wskazanych w ustawie o grach hazardowych, a tym samym nie będzie miał obowiązków wskazanych w wyżej wskazanej ustawie zakresie bycia podatnikiem podatku od gier.

Zgodnie z treścią ustawy gry hazardowe obejmują gry losowe, zakłady wzajemne, gry w karty i gry na automatach.

Zakłady wzajemne - to zakłady o wygrane pieniężne lub rzeczowe, które polegają na odgadywaniu wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek - totalizatory;

Zaistnienia różnych zdarzeń, w tym zdarzeń wirtualnych, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, między przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej - bukmacherstwo.

Przez zdarzenia wirtualne rozumie się generowane komputerowo zdarzenia dotyczące sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt.

Gry w karty - to gry: black jack, poker, baccarat, jeżeli są rozgrywane o nagrody pieniężne lub rzeczowe.

Gry na automatach to: gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych oraz gry, które odpowiadają zasadom gier na automatach urządzane przez Internet, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości;

Gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć Internet, organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy. Podatnikiem podatku od gier jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która urządza gry hazardowe na podstawie udzielonej koncesji lub udzielonego zezwolenia, z wyłączeniem loterii promocyjnych.

Z analizy wyżej przytoczonych przepisów ustawy zdaniem wnioskodawcy wynika wprost, ze wnioskodawca, organizator nie będzie płatnikiem podatku od gier.

Wskazać należy, ze zwycięstwo w grze nie jest uzależnione od losowania czy też elementu losowego, a jedynie od predyspozycji intelektualnych uczestników. Wygrana pada na zasadzie "lepszy wygrywa" i nie zawiera w sobie elementu hazardu. Nagrody za udział i zwycięstwo nie są losowane, ani też nieznane w momencie wygranej. Nie istnieje żaden element niepewności w zakresie wygranej lub udziału w zabawie. Nie występują zatem elementy wskazane chociażby w wyroku NSA w sprawie II GSK 1588/17, z dnia 4 kwietnia 2019 r.: „losowość gier jest rozumiana jako niemożliwość przewidzenia rezultatu gry w normalnych warunkach. Do zakwalifikowania gry do gier losowych wystarczy stwierdzenie wystąpienia w grze elementu losowości wpływającego bezpośrednio na wynik gry”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (j.t. Dz.U. z 2018 r. poz. 165 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - grami hazardowymi są gry losowe, zakłady wzajemne, gry w karty, gry na automatach.

Na podstawie art. 2 ust. 1-3, 5 i 5a ustawy:

• Grami losowymi są gry, w tym urządzane przez sieć Internet, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku. Są to:
  
  1. gry liczbowe - gry, w których wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranych zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek, oraz gra liczbowa keno, w której wygraną uzyskuje się przez prawidłowe wytypowanie liczb, a wysokość wygranych stanowi iloczyn wpłaconej stawki i mnożnika ustalonego dla poszczególnych stopni wygranych;
  2. loterie pieniężne, w których uczestniczy się przez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane pieniężne;
  3. gra telebingo, w której uczestniczy się przez nabycie dowodu udziału w grze zawierającego przypadkowe zestawy liczb lub znaków z góry ustalonego zbioru liczb lub znaków, przeprowadzana na skalę ogólnokrajową z losowaniem nadawanym jako audycja telewizyjna, a podmiot urządzający grę oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe;
  4. gry cylindryczne, w których uczestniczy się w grze przez wytypowanie liczb, znaków lub innych wyróżników, a wysokość wygranej zależy od określonego z góry stosunku wpłaty do wygranej, zaś wynik gry ustalany jest za pomocą urządzenia obrotowego lub gry cylindryczne urządzane na tych zasadach w sieci Internet;
  5. (uchylony);
  6. gry w kości;
  7. gra bingo pieniężne, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane pieniężne, których wysokość zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek;
  8. gra bingo fantowe, w której uczestniczy się przez nabycie przypadkowych zestawów liczb z ustalonego z góry zbioru liczb, a podmiot urządzający grę oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe;
  9. loterie fantowe, w których uczestniczy się przez nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, a podmiot urządzający loterię oferuje wyłącznie wygrane rzeczowe;
  10. loterie promocyjne, w których uczestniczy się przez nabycie towaru, usługi lub innego dowodu udziału w grze i tym samym nieodpłatnie uczestniczy się w loterii, a podmiot urządzający loterię oferuje wygrane pieniężne lub rzeczowe;
  11. loterie audioteksowe, w których uczestniczy się przez odpłatne:
  1. połączenie telefoniczne,
  2. wysyłanie wiadomości tekstowych z użyciem publicznej sieci telekomunikacyjnej.
• Zakładami wzajemnymi są zakłady o wygrane pieniężne lub rzeczowe, polegające na odgadywaniu:
  
  1. wyników sportowego współzawodnictwa ludzi lub zwierząt, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranej zależy od łącznej kwoty wpłaconych stawek - totalizatory;
  2. zaistnienia różnych zdarzeń, w tym zdarzeń wirtualnych, w których uczestnicy wpłacają stawki, a wysokość wygranych zależy od umówionego, między przyjmującym zakład a wpłacającym stawkę, stosunku wpłaty do wygranej - bukmacherstwo.
• Grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć Internet o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości.
  
• Grami na automatach są także gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych, oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć Internet organizowane w celach komercyjnych, w których grający nie ma możliwości uzyskania wygranej pieniężnej lub rzeczowej, ale gra ma charakter losowy,
  
• Grami w karty są gry black jack, poker i baccarat, jeżeli są rozgrywane o nagrody pieniężne lub rzeczowe.
  
  

Minister właściwy do spraw finansów publicznych rozstrzyga, na wniosek lub z urzędu, w drodze decyzji, czy gry lub zakłady posiadające cechy wymienione w ust. 1-5a są grami losowymi, zakładami wzajemnymi, grami w karty albo grami na automacie w rozumieniu ustawy (art. 2 ust. 6 ustawy).

Urządzanie gier losowych, zakładów wzajemnych, gier w karty i gier na automatach oraz prowadzenie działalności w tym zakresie jest dozwolone na podstawie właściwej koncesji, zezwolenia lub dokonanego zgłoszenia (art. 3 ustawy).

Zgodnie z art. 71 ust. 1-2 ustawy podatnikiem podatku od gier jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która urządza gry hazardowe na podstawie udzielonej koncesji lub udzielonego zezwolenia, z wyłączeniem loterii promocyjnych, podmiot urządzający gry objęte monopolem państwa oraz uczestnik turnieju gry w pokera organizowanego przez podmiot posiadający koncesję na prowadzenie kasyna gry.

Podatnikiem jest również:

1. podmiot, o którym mowa w art. 7 ust. 1b, jeśli wartość puli wygranych loterii fantowych lub gry bingo fantowe przekracza wartość kwoty bazowej, o której mowa w art. 70;
   
2. jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej stanowiąca przedsiębiorstwo w spadku w rozumieniu ustawy z dnia 5 lipca 2018 r. o zarządzie sukcesyjnym przedsiębiorstwem osoby fizycznej (Dz. U. poz. 1629) w okresie od otwarcia spadku do dnia wygaśnięcia:
   
   1. zarządu sukcesyjnego albo
   2. uprawnienia do powołania zarządcy sukcesyjnego, jeżeli zarząd sukcesyjny nie został ustanowiony i dokonano zgłoszenia, o którym mowa w art. 12 ust. 1c ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2017 r. poz. 869 i 2491 oraz z 2018 r. poz. 106, 650, 771 i 1629).
   
   
   
   
   
   

Przedmiotem opodatkowania podatkiem od gier jest:

1. urządzanie gier hazardowych, z wyłączeniem urządzania loterii promocyjnych, loterii fantowych i gry bingo fantowe, o których mowa w art. 7 ust. 1a, oraz urządzania pokera rozgrywanego w formie turnieju gry pokera;
2. udział w pokerze rozgrywanym w formie turnieju gry pokera.
   
   

Urządzający gry hazardowe bez koncesji, bez zezwolenia lub bez dokonania wymaganego zgłoszenia podlega karze pieniężnej (art. 89 ust. pkt 1 ustawy).

Jak wynika z ww. przepisów przedmiotem opodatkowanie gier hazardowych, czyli gier losowych, w karty, na automatach oraz zakładów wzajemnych (z wyłączeniem loterii promocyjnych, loterii fantowych i gry bingo fantowe) jest ich urządzanie. Podmiot urządzający gry hazardowe (z wyłączeniem loterii promocyjnych) na podstawie udzielonej koncesji lub udzielonego zezwolenia jest podatnikiem podatku od gier. Natomiast w przypadku urządzanie gier hazardowych bez stosownych koncesji albo zezwoleń nie podlega opodatkowaniu podatkiem od gier lecz karze pieniężnej.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie organizował grę barową. Istotą gry barowej, zaliczanej do typowych gier towarzyskich jest prowadzenie zorganizowanej zabawy zmierzającej do zaangażowania osób przebywających w danym lokalu w atrakcje mając na celu dobrą zabawę, udane spędzanie czasu, zaangażowanie intelektualne, itp. Gra wymaga zaangażowania intelektualnego zespołu kilku osób stanowiących drużynę. Istota gry polega na jak najszybszym rozwiązaniu zagadki kryminalnej na podstawie stopniowo ujawnianych dowodów zebranych podczas śledztwa. Przed rozpoczęciem gry z predefiniowanej puli elementów, zawierających takiej komponenty jak ofiara, zbrodniarz, narzędzie i miejsce zbrodni, czas i motyw, prowadzący generuje opis zbrodni. Zadaniem drużyn jest zidentyfikowanie i zgłoszenie prawidłowego zestawu ww. elementów. Drużyna, która jako pierwsza prawidłowo opisze zbrodnię - wygrywa. Po wyłonieniu zwycięskiej drużyny otrzyma ona nagrody za zwycięstwo. Organizowana przez Wnioskodawcę gra nie jest grą hazardową w rozumieniu ustawy o grach hazardowych.

Mając na uwadze powyższe, a w szczególności stwierdzenie Wnioskodawcy, że organizowana przez niego gra nie stanowi działalności w zakresie gier hazardowych - co w ramach niniejszej interpretacji nie podlega ocenie przez Organ - należy stwierdzić, że czynności te nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od gier, a Wnioskodawca z tytułu czynności opisanych we wniosku nie będzie podatnikiem podatku od gier hazardowych.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że Wnioskodawca organizując ww. grę barową nie jest podatnikiem podatku od gier hazardowych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym nie jest on podatnikiem - jest prawidłowe.

Przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie zapytania Zainteresowanego. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Przedmiotem interpretacji nie było określenie czy organizowana przez Wnioskodawcę gra jest grą losową, zakładem wzajemnym, grą w karty albo grą na automacie w rozumieniu ustawy o grach hazardowych (do czego Organ nie jest uprawniony), a interpretacje wydano przy uwzględnieniu informacji podanej w opisie zdarzenia przyszłego zgodnie z którym przedmiotowa gra nie jest grą hazardową.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.