Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.503.2019.1.AR
z 2 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 października 2019 r. (data wpływu 4 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy budowa szpitala przez Wnioskodawcę stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji koszty kredytów/pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania jego budowy nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczeniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy budowa szpitala przez Wnioskodawcę stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji koszty kredytów/pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania jego budowy nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczeniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka Akcyjna (dalej: Wnioskodawca) posiada siedzibę i zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz jest zarejestrowanym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Tym samym, podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest zgodnie z PKD 86.10.Z – działalność szpitali. Wnioskodawca prowadzi Centrum Radioterapii i Usprawniania w X – szpital oraz Zakład Radioterapii z Zakładem Fizyki Medycznej i Modelarnią, Pracownie Diagnostyczne, Poradnię Onkologiczną, Poradnię Hematologiczną.

Szpital został wybudowany na gruncie dzierżawionym od Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego zawartej 3 sierpnia 2011 r. Umowa została zawarta na okres 20 lat od dnia 3 sierpnia 2011 r.

Budowa obejmowała wybudowanie budynku szpitala wraz z parkingiem, który służy personelowi, pacjentom i ich opiekunom oraz podmiotom współpracującym z ośrodkiem.

Wnioskodawca otrzymał decyzję o pozwoleniu na użytkowanie ośrodka 31 grudnia 2012 r. Dodatkowo Wnioskodawca posiada niezbędny sprzęt medyczny wykorzystywany do świadczenia usług medycznych.

W księgach Wnioskodawcy budynek oraz parking stanowią inwestycję w obcym środku trwałym o wartości 19.954.383,51 zł.

Wnioskodawca posiada również podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia, na świadczenie usług opieki zdrowotnej, leczenie szpitalne, teleradioterapię, ambulatoryjną opiekę specjalistyczną.

Celem sfinansowania budowy szpitala Wnioskodawca pozyskał finansowanie w postaci kredytów i pożyczek przyznanych przez podmioty niezależne, jak również przez podmioty powiązane podlegających polskim przepisom podatkowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy budowa szpitala przez Wnioskodawcę stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., zwana: UoCIT), w związku z czym przy wyliczeniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego Wnioskodawca nie powinien brać pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów/pożyczek wykorzystywanych do sfinansowania budowy szpitala zgodnie z art. 15c ust. 8 UoCIT ?

Zdaniem Wnioskodawcy, realizacja budowy szpitala stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, spełniający warunki, o których mowa w art. 15c ust. 8 UoCIT, a więc Wnioskodawca nie będzie uwzględniał kosztów finansowania dłużnego wynikającego z pożyczek oraz kredytów uzyskanych od podmiotów niezależnych oraz podmiotów powiązanych na realizację inwestycji związanej z budową szpitala przy wyliczeniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 UoCIT, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Limit wysokości nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, jaka może być przez podatnika ujęta w kosztach uzyskania przychodów bazuje na wskaźniku EBITDA. Podatkowa EBITDA to 30% od dodatniej różnicy pomiędzy sumą przychodów oraz sumą kosztów z dwóch źródeł przychodów. Limit kosztów finansowania dłużnego stanowi suma dwóch pozycji, tj. bezpiecznej przystani oraz podatkowego EBITDA. Bezpieczna przystań wynosi 3.000.000,00 zł. W przypadku, gdy kwota nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie przekracza progu 3.000.000,00 zł – cała kwota tej nadwyżki nie podlega wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów w oparciu o wyliczony limit 30% podatkowego EBITDA. Natomiast w przypadku gdy kwota nadwyżki kosztów finansowania dłużnego przekraczać będzie 3 000.000,00 zł podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego, w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa limit 30 % podatkowego EBITDA.

Regulacja zawarta w art. 15c UoCIT zawiera jednak wyłączenie przedmiotowe w art. 15c ust. 8 UoCIT, bowiem omawiana wyżej regulacja dotycząca kosztów finansowania dłużnego nie obejmuje kosztów wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie określone w ustawie warunki:

1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
   
   

W związku z powyższym, dla potrzeb określenia skutków podatkowych związanych z realizowaną przez Wnioskodawcę budową szpitala, która została sfinansowania ze środków pochodzących z kredytu udzielonego przez podmioty niezależne jak również podmioty powiązane w pierwszej kolejności wskazać należy, że zgodnie z art. 15c ust. 10 UoCIT długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym.

W interpretacjach organów podatkowych wskazuje się, że aby dany projekt został uznany za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej musi on spełniać następujące warunki:

„(...) 1. przedmiotem projektu ma być znaczący składnik aktywów, a zatem stanowić zasoby majątkowe podatnika o wiarygodnie określonej wartości. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2018 r., poz. 395, z późn. zm., dalej: Ustawa o Rachunkowości) aktywa to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych; 2. celem projektu ma być dostarczenie, modernizacja lub eksploatacja tego znaczącego składnika aktywów; 3. cel projektu wskazany powyżej ma być w ogólnym interesie publicznym. Pojęcie interes oznacza, iż pewien stan lub przedmiot zostaje uznany za interes danego podmiotu, ponieważ jest on dla niego wartościowy, korzystny lub przez niego pożądany. W przypadku interesu publicznego pewien stan lub przedmiot jest uznany za wartościowy korzystny lub pożądany przez całe społeczeństwo lub jakąś jego zbiorowość.” (Interpretacja indywidualna z 25 maja 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-2.4010.93.2018.1.AM).

W związku z powyższym należy uznać, że budowa szpitala spełnia definicje długoterminowej inwestycji z zakresu infrastruktury publicznej, bowiem wybudowany szpital spełnia przytoczoną wyżej definicję aktywów, gdyż szpital stanowi dla Wnioskodawcy zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, które w przyszłości spowodują wpływ do niej korzyści ekonomicznych. Jednocześnie cel realizowanego projektu jest zbieżny z celami wskazanymi w art. 15c ust. 10 UoCIT i mieści się w ogólnym interesie publicznym, bowiem Wnioskodawca jest odpowiedzialny za zarządzanie, utrzymanie, eksploatację oraz modernizację szpitala, w zakresie niezbędnym do prawidłowego i zgodnego z prawem jej funkcjonowania.

W analizowanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca spełnia również warunki wymienione w art. 15c ust. 8 UoCIT, tj. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w Polsce i posiadała w Polce nieograniczony obowiązek podatkowy, wybudowany szpital znajduje się w całości w Polsce oraz koszty ponoszone przez Wnioskodawcę w związku z realizacją budowy szpitala są w całości dla celów podatkowych wykazywane w Polsce.

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, realizacja budowy szpitala stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, spełniający warunki, o których mowa w art. 15c ust. 8 UoCIT, a więc Wnioskodawca nie będzie uwzględniał kosztów finansowania dłużnego wynikającego z pożyczek oraz kredytów uzyskanych od podmiotów niezależnych oraz podmiotów powiązanych na realizację inwestycji związanej z budową szpitala przy wyliczeniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają przepisy art. 15 oraz 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

Zgodnie z art. 15c ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, o których mowa w art. 3 ust. 1, są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty finansowania dłużnego w części, w jakiej nadwyżka kosztów finansowania dłużnego przewyższa 30% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonej o przychody o charakterze odsetkowym nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, oraz kosztów finansowania dłużnego nieuwzględnionych w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Warunkiem koniecznym stosowania ograniczenia wynikającego z art. 15c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest wystąpienie u danego podatnika nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nad osiągniętymi przez podatnika w danym roku podatkowym, podlegającymi opodatkowaniu, przychodami o charakterze odsetkowym.

W myśl art. 15c ust. 3 ustawy o CIT, przez nadwyżkę kosztów finansowania dłużnego rozumie się kwotę, o jaką poniesione przez podatnika koszty finansowania dłużnego, podlegające zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów w roku podatkowym, przewyższają uzyskane przez podatnika w tym roku podatkowym podlegające opodatkowaniu przychody o charakterze odsetkowym.

Z kolei w art. 15c ust. 12 i 13 ww. ustawy zdefiniowane zostały odpowiednio pojęcia kosztów finansowania dłużnego i przychody o charakterze odsetkowym. Przez koszty finansowania dłużnego rozumie się wszelkiego rodzaju koszty związane z uzyskaniem od innych podmiotów, w tym od podmiotów niepowiązanych, środków finansowych i z korzystaniem z tych środków, w szczególności odsetki, w tym skapitalizowane lub ujęte w wartości początkowej środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, opłaty, prowizje, premie, część odsetkową raty leasingowej, kary i opłaty za opóźnienie w zapłacie zobowiązań oraz koszty zabezpieczenia zobowiązań, w tym koszty pochodnych instrumentów finansowych, niezależnie na rzecz kogo zostały one poniesione. Przez przychody o charakterze odsetkowym rozumie się przychody z tytułu odsetek, w tym odsetek skapitalizowanych, oraz inne przychody równoważne ekonomicznie odsetkom odpowiadające kosztom finansowania dłużnego.

Jednocześnie prawodawca zastrzegł w art. 15c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że przy wyliczaniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego nie bierze się pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów (pożyczek) wykorzystywanych do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku którego spełnione są łącznie następujące warunki:

1. wykonawca projektu podlega opodatkowaniu w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
2. aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
3. koszty finansowania zewnętrznego są wykazywane dla celów podatkowych w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej;
4. dochody są osiągane w całości w państwie członkowskim Unii Europejskiej.
   
   

Zgodnie z art. 15c ust. 9 powołanej ustawy dochodu wynikającego z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej nie uwzględnia się przy obliczaniu przychodów i kosztów, o których mowa w ust. 1.

Długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, będący w ogólnym interesie publicznym (art. 15c ust. 10).

Mając na uwadze powyżej wskazane przepisy, aby dany projekt został uznany za długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej spełnione muszą być następujące warunki:

• przedmiotem projektu ma być znaczący składnik aktywów, a zatem stanowić zasoby majątkowe podatnika o wiarygodnie określonej wartości. Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 351, dalej: Ustawa o Rachunkowości) aktywa to kontrolowane przez jednostkę zasoby majątkowe o wiarygodnie określonej wartości, powstałe w wyniku przeszłych zdarzeń, które spowodują w przyszłości wpływ do jednostki korzyści ekonomicznych;
• celem projektu ma być dostarczenie, modernizacja lub eksploatacja tego znaczącego składnika aktywów;
• cel projektu wskazany powyżej ma być w ogólnym interesie publicznym. Pojęcie „interes” oznacza, iż pewien stan lub przedmiot zostaje uznany za „interes” danego podmiotu, ponieważ jest on dla niego wartościowy, korzystny lub przez niego pożądany. W przypadku interesu publicznego pewien stan lub przedmiot jest uznany za wartościowy korzystny lub pożądany przez całe społeczeństwo lub jakąś jego zbiorowość. Jako inwestycje publiczne mogą być więc rozumiane te inwestycje, które ze względu na ich znaczenie społeczne ułatwiają funkcjonowanie społeczeństwa, spełniają podstawowe potrzeby społeczne, zapewniają wypełnianie zadań publicznych.
  
  

Zgodnie z art. 4 ust. 4 pkt b) Dyrektywy Rady (EU) 2016/1164 z dnia 12 lipca 2016 r., której implementacja jest podstawą zmian w przepisach, państwa członkowskie mogą wyłączyć z zakresu stosowania ust. 1 nadwyżkę kosztów finansowania zewnętrznego poniesionych na: pożyczki wykorzystywane do sfinansowania długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej, w przypadku gdy wykonawca projektu, koszty finansowania zewnętrznego, aktywa oraz dochody znajdują się w całości w Unii. Na użytek akapitu pierwszego lit. b) długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej oznacza projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. W przypadku, gdy zastosowanie ma akapit pierwszy lit. b), ewentualny dochód wynikający z długoterminowego projektu z zakresu infrastruktury publicznej wyłącza się z EBITDA podatnika, a wszelkie wyłączone nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego nie są wliczane do nadwyżki kosztów finansowania zewnętrznego grupy względem stron trzecich, o których mowa w ust. 5 lit. b).

Długoterminowym projektem z zakresu infrastruktury publicznej w rozumieniu art. 4 ust. 4 dyrektywy ATAD jest projekt służący dostarczeniu, modernizacji, eksploatacji lub utrzymaniu znaczącego składnika aktywów, który to projekt dane państwo członkowskie uważa za będący w ogólnym interesie publicznym. Oznacza to, iż Dyrektywa nie narzuca w jaki sposób należy rozumieć przesłankę pozostawania w ogólnym interesie publicznym, pozostawiając państwom członkowskim swobodę decyzji w tym zakresie. Decydującym w tym względzie jest zatem cel projektu, który decyduje o jego przydatności z punktu widzenia ogólnego interesu publicznego. Jako inwestycje publiczne mogą być więc rozumiane te inwestycje, które ze względu na ich znaczenie społeczne, ułatwiają funkcjonowanie społeczeństwa, spełniają podstawowe potrzeby społeczne, zapewniając wypełnianie zadań publicznych.

Jednocześnie wskazać należy, że uregulowanie przewidziane w art. 15c ust. 8, 9 i 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczy nie wszystkich długoterminowych projektów z zakresu infrastruktury publicznej, lecz tylko takich, które spełniają dodatkowe cztery warunki wskazane w art. 15c ust. 8 ustawy.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca wybudował szpital na gruncie dzierżawionym od Wojewódzkiego Szpitala Zespolonego na podstawie umowy zawartej 3 sierpnia 2011 r. – na okres 20 lat. Budowa obejmowała wybudowanie budynku szpitala wraz z parkingiem, który służy personelowi, pacjentom i ich opiekunom oraz podmiotom współpracującym z ośrodkiem. Wnioskodawca otrzymał 31 grudnia 2012 r decyzję o pozwoleniu na użytkowanie szpitala. Dodatkowo Wnioskodawca posiada niezbędny sprzęt medyczny wykorzystywany do świadczenia usług medycznych. W księgach Wnioskodawcy budynek oraz parking stanowią inwestycję w obcym środku trwałym o wartości 19.954.383,51 zł. Wnioskodawca posiada również podpisaną umowę z Narodowym Funduszem Zdrowia, na świadczenie usług opieki zdrowotnej, leczenie szpitalne, teleradioterapię, ambulatoryjną opiekę specjalistyczną.

Celem sfinansowania budowy szpitala Wnioskodawca pozyskał finansowanie w postaci kredytów i pożyczek przyznanych przez podmioty niezależne jak również przez podmioty powiązane podlegające polskim przepisom podatkowym.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia czy koszty ww. kredytów i pożyczek nie powinny być brane pod uwagę przy wyliczeniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego.

Mając powyższe na uwadze, stwierdzić należy, że szpital wraz z parkingiem służący długotrwałej realizacji usług medycznych o szerokiej dostępności jest znaczącym składnikiem aktywów Wnioskodawcy stanowiącym długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej.

W opisanym stanie faktycznym spełnione są także wymienione w art. 15c ust. 8 warunki, tj.:

• Wnioskodawca będący zarówno wykonawcą projektu (budowy szpitala) jak i podmiotem wykorzystującym szpital do świadczenia usług medycznych jest jednocześnie podmiotem opodatkowanym w Polsce, tj. kraju członkowskim UE,
• aktywa, których projekt dotyczy, znajdują się w Polsce,
• koszty finansowania są wykazywane dla celów podatkowych w całości w Polsce,
• dochody z projektu są osiągane w całości w Polsce.
  
  

Tym samym, szpital wraz z parkingiem stanowi długoterminowy projekt z zakresu infrastruktury publicznej, o którym mowa w art. 15c ust. 8 i 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w związku z tym Wnioskodawca ma prawo, zgodnie z zapisem art. 15c ust. 8 ww. ustawy, przy wyliczeniu nadwyżki kosztów finansowania dłużnego, nie brać pod uwagę kosztów finansowania dłużnego wynikających z kredytów i pożyczek wykorzystanych do sfinansowania budowy szpitala wraz z parkingiem. A zatem stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.