2020.01.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.582.2019.3.KT

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.582.2019.3.KT
z 3 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 września 2019 r. (data wpływu 1 października 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 21 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.) oraz z dnia 27 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

udokumentowania nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów związanej z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Polski na terytorium Belgii – jest nieprawidłowe,

momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu ww. dostawy towarów – jest prawidłowe,

momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu nietransakcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów związanego z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Belgii na terytorium Polski – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udokumentowania nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów związanej z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Polski na terytorium Belgii, momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu ww. dostawy towarów oraz momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu nietransakcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów związanego z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Belgii na terytorium Polski. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismami z dnia 21 listopada 2019 r. oraz z dnia 27 grudnia 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz kwestie związane z reprezentacją.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

X spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce. Co ważne, Spółka zarejestrowana jest zarówno jako podatnik VAT czynny na terenie Polski (PL …) jak i jako podatnik podatku od wartości dodanej na terenie Belgii (BE …). Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest sprzedaż towarów w szczególności takich jak artykuły dziecięce (dalej: „Towary”). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje:

wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, polegającej na przemieszczeniu Towarów należących do przedsiębiorstwa Spółki z terytorium Polski na terytorium Belgii (tj. terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju), o którym to przemieszczeniu mowa w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U.2018.2174 ze zm., dalej: „ustawa o VAT”), zwane w dalszej części „nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawą towarów”

oraz

wewnątrzwspólnotowego nabycie towarów, polegającego na przemieszczeniu Towarów przez Spółkę, należących do Spółki, z terytorium Belgii (tj. z terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska) na terytorium Polski, o którym to przemieszczeniu mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, zwanym dalej „nietransakcyjnym wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów”.

Nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, polegającą na przemieszczeniu Towarów należących do przedsiębiorstwa Spółki z terytorium Polski na terytorium Belgii Spółka każdorazowo dokumentuje wystawieniem dokumentu o nazwie faktura (tłumaczonej na język angielski jako „Invoice”). Dokument ten zawiera wszystkie elementy, wymagane na gruncie polskich przepisów podatkowych dla faktury, o których mowa w art. 106e ust. 1 polskiej ustawy o VAT tzn.: datę wystawienia, numer faktury, dane sprzedawcy (dane Wnioskodawcy wraz z jego polskim NIP), dane nabywcy (dane Wnioskodawcy wraz z jego belgijskim NIP), datę dokonania dostawy, datę wystawienia faktury, nazwę przemieszczanego towaru, liczbę przemieszczanych sztuk towaru, kwotę netto, stawkę VAT, kwotę brutto, łączną wartość przemieszczanych towarów. Podkreślić należy, że na dokumencie jako sprzedawca widnieje Wnioskodawca z polskim NIP, natomiast jako nabywca widnieje również Wnioskodawca, z tym że z belgijskim numerem NIP.

Spółka wystawia każdorazowo dokument o angielskiej nazwie „lnvoice” z ostatnim dniem miesiąca, w którym następuje przemieszczenie towarów z Polski do Belgii.

Spółka rozpoznaje – na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o VAT – obowiązek podatkowy z tytułu nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów z chwilą wystawienia wyżej wskazanego dokumentu o angielskiej nazwie „Invoice”.

Nietransakcyjne wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, Spółka każdorazowo dokumentuje poprzez wystawienie dokumentu o angielskiej nazwie „Invoice”. Wystawiany przez Spółkę dokument na nietransakcyjne wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów zawiera następujące elementy: datę wystawienia, numer dokumentu, dane sprzedawcy (dane Wnioskodawcy wraz z jego belgijskim NIP), dane nabywcy (dane Wnioskodawcy wraz z jego polskim NIP), datę dokonania dostawy, datę wystawienia dokumentu, nazwę przemieszczanego towaru, liczbę przemieszczanych sztuk towaru, kwotę netto, stawkę VAT, kwotę brutto, łączną wartość przemieszczanych towarów. Podkreślić należy, że na dokumencie jako sprzedawca widnieje Wnioskodawca z belgijskim NIP, natomiast jako nabywca widnieje również Wnioskodawca, z tym że z polskim numerem NIP.

Spółka rozpoznaje – na podstawie art. 20 ust. 5 ustawy o VAT – obowiązek podatkowy z tytułu nietransakcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z chwilą wystawienia dokumentu o angielskiej nazwie „Invoice”, który to dokument jest wystawiany z ostatnim dniem miesiąca w którym następuje przemieszczenie towarów z Belgii do Polski. Co ważne, dokument o angielskiej nazwie „Invoice” wystawiany przez Spółkę w związku z nietransakcyjnym wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów nie stanowi faktury w rozumieniu przepisów państwa członkowskiego wysyłki towarów, tj. przepisów belgijskiego prawa podatkowego. Jak wynika bowiem z informacji otrzymanej od belgijskiego biura rachunkowego, zgodnie z przepisami belgijskiego prawa podatkowego, Spółka nie ma prawa wystawić faktury na samą siebie. Niemniej jednak, Spółka – zgodnie z belgijskim prawem – zobowiązana jest udokumentować nietransakcyjne przemieszczenie towarów poprzez wystawienie dokumentu, który dokumentowałby przemieszczenie towaru. Z uwagi na fakt, że elementy, które zawiera dokument potwierdzający przemieszczenie są podobne do elementów, które prawo belgijskie wymaga, aby posiadała faktura, z reguły podatnicy wykorzystują ten sam wzór dokumentu, z tym że na potrzeby nietransakcyjnego przemieszczenia towarów dokument taki nazywany jest przykładowo „Transfer Document” albo „Pro Forma Invoice”, celem odróżnienia tego dokumentu od typowej faktury. Co istotne, zgodnie z belgijskimi przepisami, nietransakcyjne przemieszczenie towarów z Belgii do Polski powinno zostać wykazane w belgijskiej informacji podsumowującej oraz belgijskiej deklaracji VAT o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach w miesiącu, w którym został wystawiony, dokument potwierdzający przemieszczenie.

W piśmie z dnia 21 listopada 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że przemieszcza towary, o których mowa we wniosku z terytorium Polski na terytorium Belgii oraz z terytorium Belgii na terytorium Polski w celu sprzedaży tych towarów na rzecz klientów. Innymi słowy, Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia towarów w celu wykorzystania tych towarów do realizowania swojej podstawowej działalności jaką jest sprzedaż towarów na rzecz kontrahentów. Towary przemieszczane z terytorium Polski na terytorium Belgii oraz z terytorium Belgii na terytorium Polski są/będą wykorzystywane do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Z kolei w piśmie z dnia 27 grudnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Zainteresowany wskazał, że dokument potwierdzający wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dokumentujący nietransakcyjne przemieszczenie towarów) należących do Wnioskodawcy z terytorium Belgii na terytorium Polski zawiera wszystkie elementy wymagane od faktury zgodnie z przepisami Państwa Członkowskiego (Belgii) wysyłki towarów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółka uprawniona jest wystawiać faktury dokumentujące dokonywanie nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, związanej z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Polski na terytorium Belgii?
Jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, związanej z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Polski na terytorium Belgii, w przypadku gdy tutejszy Organ podatkowy uzna, że Spółka ma prawo wystawiać faktury dokumentujące nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów?
Jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, związanej z przemieszczeniem towarów, należących do Wnioskodawcy z terytorium Polski na terytorium Belgii, w przypadku gdy tutejszy Organ podatkowy uzna, że Spółka nie jest uprawniona wystawiać faktury dokumentujące nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów?
Jaki jest moment powstania obowiązku podatkowego z tytułu nietransakcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, związanego z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Belgii na terytorium Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1)

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo sama sobie wystawiać faktury dokumentujące nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. Zgodnie bowiem z przepisem art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik zobowiązany jest wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, przy czym pod pojęciem sprzedaży rozumie się m.in. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (zob. art. 2 pkt 22 ustawy o VAT). W myśl natomiast art. 13 ust. 3 ustawy o VAT za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika. W efekcie, skoro Spółka dokonuje przemieszczenia towarów z terytorium Polski na terytorium Belgii, o którym mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT, które to przemieszczenie na gruncie przepisów ustawy o VAT uznawane jest za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, Spółka uprawniona jest każdorazowo dokumentować taką nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów poprzez wystawienie dokumentu będącego fakturą w rozumieniu przepisów polskiego prawa podatkowego.

Ad.2)

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy z tytułu nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, polegającej na przemieszczeniu Towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Polski na terytorium Belgii powstaje w momencie wystawienia przez Spółkę faktury dokumentującej nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów z Polski do Belgii, o ile faktura została wystawiona nie później niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że polski ustawodawca nie przewidział szczególnego przepisu, który odrębnie regulowałby moment powstania obowiązku podatkowego w przypadku nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy o VAT. W takiej sytuacji, zdaniem Spółki, zastosowanie powinien zatem znaleźć przywołany wyżej przepis art. 20 ust. 1 ustawy o VAT.

W efekcie, skoro zatem, Spółka wystawia faktury ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło przemieszczenie, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tych faktur.

Ad.3)

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania przez tutejszy Organ podatkowy, że Spółka nie ma prawa wystawiać faktur dokumentujących nietransakcyjną wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, obowiązek podatkowy z tytułu przemieszczenia towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Polski na terytorium Belgii powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy.

Zgodnie bowiem z przepisem art. 20 ust. 1 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy. W efekcie, skoro Spółka nie ma prawa wystawiać faktur, które dokumentowałaby dokonanie nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, obowiązek podatkowy powinien być rozpoznawany 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy.

Ad.4)

W pierwszej kolejności zauważyć należy, że zgodnie z przepisem artykuł 219a ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.U.UE.L.2006.347.1 z dnia 2006.12.11, dalej: „Dyrektywa 2006/112”): „Fakturowanie podlega przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z przepisami tytułu V”. Co jednak istotne, w myśl ustępu 2 art. 219a Dyrektywy 2006/112: „W drodze odstępstwa od przepisów ust. 1 fakturowanie podlega następującym przepisom:

przepisom mającym zastosowanie w państwie członkowskim, w którym dostawca lub usługodawca ma siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywana jest dostawa towaru lub świadczona jest usługa, lub, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w państwie członkowskim, w którym dostawca lub usługodawca ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu, w przypadku gdy:
1. dostawca lub usługodawca nie ma siedziby w państwie członkowskim uznawanym za państwo dostawy towarów lub świadczenia usług, zgodnie z przepisami tytułu V, lub gdy jego przedsiębiorstwo w tym państwie członkowskim nie uczestniczy w danej dostawie towarów lub świadczeniu usług w rozumieniu art. 192a lit. b), a osobą zobowiązaną do zapłaty VAT jest osoba, na rzecz której dokonywana jest dostawa towarów lub świadczone są usługi, chyba że nabywca lub usługobiorca wystawiają fakturę (samofakturowanie) ...”

W efekcie, w ocenie Spółki, fakturowanie powinno podlegać przepisom polskiego prawa podatkowego. W rezultacie, skoro wystawiany przez Spółkę dokument zawiera wszystkie elementy konieczne dla prawidłowego wystawienia faktury na gruncie przepisu art. 106e ust. 1 polskiej ustawy o VAT, uznać należy, że dokument o nazwie „Invoice” stanowi fakturę w rozumieniu prawa polskiego.

W dalszej kolejności, wskazać należy, że zgodnie z przepisem art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów co do zasady obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Co ważne, polski ustawodawca nie przewidział szczególnego przepisu, który odrębnie regulowałby obowiązek podatkowy w przypadku nietransakcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o VAT. W takiej sytuacji, zdaniem Spółki, zastosowanie powinien zatem znaleźć przywołany wyżej przepis art. 20 ust. 5 ustawy o VAT. W efekcie, skoro zatem, Spółka jako podatnik podatku od wartości dodanej wystawia dokument o angielskiej nazwie „Invoice” ostatniego dnia miesiąca, w którym nastąpiło przemieszczenie towarów, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tego dokumentu.

Co więcej, w ocenie Spółki, okoliczność, że dokument o angielskiej nazwie „Invoice” nie stanowi faktury w rozumieniu przepisów belgijskiego prawa podatkowego w żaden sposób nie wpływa na moment rozpoznania przez Spółkę – na terenie Polski – obowiązku podatkowego z tytułu dokonanego nietransakcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Odnotować jednocześnie należy, że na gruncie przepisów belgijskiego prawa podatkowego Spółka zobowiązana jest wystawić dokument, potwierdzający dokonanie nietransakcyjnego przemieszczenia towarów z Belgii do Polski, który to dokument w dalszej kolejności determinuje na gruncie przepisów belgijskiego prawa podatkowego moment powstania obowiązku podatkowego. Jak wynika bowiem z uzyskanych informacji, obowiązek podatkowy w przypadku nietransakcyjnego przemieszczenia towarów z Belgii do Polski powstaje w momencie wystawienia przez Spółkę dokumentu zatytułowanego „Invoice”. W rezultacie, nietransakcyjne przemieszczenie Towarów z Belgii do Polski, wykazywane jest zarówno w belgijskiej informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach jak i w belgijskiej deklaracji VAT składanej za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu nietransakcyjnego przemieszczenia towarów, czyli de facto za miesiąc, w którym wystawiony został dokument o angielskiej nazwie „Invoice”.

Niezależnie od powyższego, odnotować należy, że w przypadku przyjęcia przez tutejszy Organ stanowiska, zgodnie z którym obowiązek podatkowy z tytułu nietransakcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów – w przedmiotowej sprawie – powstaje 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano przemieszczenia własnych Towarów z Belgii do Polski będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, Spółka zobowiązana byłaby wykazywać (w Polsce) nietransakcyjne wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w polskiej informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych transakcjach oraz polskiej deklaracji VAT-7 i JPK_VAT miesiąc później niż w Belgii. Sytuacja ta prowadziłaby do permanentnej rozbieżności w danych posiadanych przez polskie organy podatkowe i belgijskie organy podatkowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie:

udokumentowania nietransakcyjnej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów związanej z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Polski na terytorium Belgii – jest nieprawidłowe,

momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu ww. dostawy towarów – jest prawidłowe,

momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu nietransakcyjnego wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów związanego z przemieszczeniem towarów należących do Wnioskodawcy z terytorium Belgii na terytorium Polski – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z powołanego przepisu art. 5 ust. 1 ustawy wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 2 pkt 31 ustawy przez fakturę rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie. Natomiast, zgodnie z art. 2 pkt 32 ustawy, przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei art. 13 ust. 2 ustawy stanowi, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Jednocześnie, w myśl art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 13 ust. 4 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz;
przemieszczenie towarów następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju;
towary są przemieszczane na pokładach statków, samolotów lub pociągów w trakcie transportu pasażerskiego wykonywanego na terytorium Unii Europejskiej z przeznaczeniem dokonania ich dostawy przez tego podatnika na pokładach tych pojazdów;
towary mają być przedmiotem eksportu towarów przez tego podatnika;
towary mają być przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonanej przez tego podatnika, jeżeli przemieszczenie towarów następuje na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego, do którego dokonywana jest ta wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów;
towary mają być przedmiotem wykonanych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju na rzecz tego podatnika usług polegających na ich wycenie lub wykonaniu na nich prac, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną z powrotem przemieszczone na terytorium kraju;
towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, w celu świadczenia usług przez podatnika posiadającego siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju, który przemieścił lub na rzecz którego przemieszczono te towary;
towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła;
przemieszczeniu podlega gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej.

Ogólną definicję pojęcia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stanowi art. 13 ust. 1 ustawy. Zgodnie z jego treścią, wewnątrzwspólnotową dostawą towarów jest wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego. Wskazać należy, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w istocie jest specyficznym przypadkiem zwolnienia od opodatkowania, przy zachowaniu prawa do odliczenia, wprowadzonym z uwagi na rozliczanie podatku przez nabywcę, a nie stricte czynnością opodatkowaną (do czynności opodatkowanych nie zaliczają jej regulacje prawa wspólnotowego). Z tego też względu, przepisy konkretnych ustaw VAT, dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, odnosić się mogą jedynie do tych dostaw wewnątrzwspólnotowych, które rozpoczęły się z tego właśnie państwa. Do dostaw zaczynających się w innych państwach zastosowanie będą miały przepisy tych innych państw.

Elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Jednak podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów. Wywóz ten musi bowiem nastąpić w wyniku dokonania dostawy. Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Szczególnym przypadkiem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju do innego państwa członkowskiego. Art. 13 ust. 3 ustawy rozszerza pojęcie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na czynności, które nie mają charakteru czynności dwustronnych, polegających na przemieszczeniu towarów przedsiębiorstwa z Polski do innego państwa członkowskiego, w którym mają posłużyć do działalności gospodarczej podatnika. W przypadku tej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów polski dostawca pełni równocześnie rolę nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego.

Biorąc pod uwagę obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku przemieszczenie własnych towarów Wnioskodawcy z terytorium Polski do Belgii stanowi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy. W przedmiotowej sprawie bowiem Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a przemieszczane towary – jak wskazał Wnioskodawca – są/będą wykorzystywane do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy, objętych zakresem pytania nr 1 dotyczących obowiązku wystawienia faktury dokumentującej przemieszczenia własnych towarów z terytorium Polski na terytorium Belgii wskazać należy, że zasady dotyczące wystawiania faktur zostały zawarte w rozdziale 1 Działu XI ustawy.

I tak, w myśl art. 106a pkt 1 ustawy, przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Art. 106e ust. 1 ustawy stanowi, że faktura powinna zawierać:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;
cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem;
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
-wyrazy „metoda kasowa”;
w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
(…).

W myśl ww. art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 października 2019 r., w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Z kolei zgodnie z ww. art. 106e ust. 1 pkt 18 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 listopada 2019 r., w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru lub usługi – wyrazy „odwrotne obciążenie”.

Stosownie do art. 106e ust. 4 pkt 1 ustawy, obowiązującego do 31 października 2019 r., faktura nie zawiera, w przypadku dostawy towarów lub wykonania usługi, dla których obowiązanym do rozliczenia podatku, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 7 i 8, jest nabywca towaru lub usługobiorca – danych określonych w ust. 1 pkt 12-14.

Należy bowiem wskazać, że zgodnie z art. 1 pkt 18 lit. b ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r. poz. 1751), z dniem 1 listopada 2019 r. w art. 106e w ust. 4 uchylono pkt 1.

Z kolei art. 106g ust. 1 ustawy stanowi, że faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy umożliwiają wystawienie przez podatnika faktur zbiorczych, przy czym terminy wystawiania faktur zostały określone w art. 106i ustawy. Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 106i ust. 1 ustawy fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Przepis ten (art. 106i ustawy) obejmuje zatem także te faktury, na których uwzględniona została więcej niż jedna transakcja, dokonana w danym miesiącu z kontrahentem, przy czym w przypadku szczególnych czynności, dla których w art. 106i ustawy przewidziano odrębne terminy wystawiania faktur – wystawiając fakturę zbiorczą należy mieć na uwadze także te regulacje. Ponadto należy także mieć na względzie, że wystawianie faktur zbiorczych jest uprawnieniem sprzedawcy i w związku z tym nie ma on obowiązku wystawienia faktury zbiorczej, nawet na żądanie nabywcy.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca dokonuje przemieszczenia własnych towarów z terytorium Polski na terytorium Belgii. Jak ustalono powyżej, przedmiotowe przemieszczenia stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w rozumieniu art. 13 ust. 3 ustawy. Przy czym, w tym przypadku Wnioskodawca występuje w podwójnej roli, jest bowiem również nabywcą towaru przemieszczanego na terytorium innego państwa członkowskiego, w którym jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zatem mając na uwadze okoliczności sprawy należy wskazać, że Wnioskodawca przemieszczając własne towarów z terytorium Polski na terytorium Belgii jest/będzie zobowiązany udokumentować poprzez wystawienie faktury zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie bowiem z tym przepisem podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, zaś w myśl art. 2 pkt 22 ustawy przez sprzedaż rozumie się między innymi wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Tym samym Wnioskodawca dokonując wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, winien udokumentować przedmiotową czynność poprzez wystawienie faktury. Przy czym może on wystawiać faktury zbiorcze, które uwzględnią wszystkie transakcje zrealizowane przez Wnioskodawcę w danym miesiącu.

Przy czym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za nieprawidłowe. Należy bowiem zauważyć, że zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, Wnioskodawca nie jest uprawniony do wystawiania faktur (jak wskazał we własnym stanowisku), lecz jest obowiązany wystawić ww. dokument.

Odnosząc się do ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu przemieszczenia własnych z terytorium Polski na terytorium Belgii wskazać należy, że stosownie do art. 20 ust. 1 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano tej dostawy, z zastrzeżeniem ust. 4 oraz art. 20a.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że w związku z przemieszczeniem własnych towarów, o których mowa w art. 13 ust. 3 ustawy, skoro Wnioskodawca ma obowiązek udokumentować przedmiotową czynność poprzez wystawienie faktury, to obowiązek podatkowy z tytułu ww. przemieszczenia własnych towarów, powstaje, zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy, z chwilą wystawienia faktury.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe. Natomiast w związku z odpowiedzią na zadane przez Zainteresowanego pytanie nr 2, odpowiedź w zakresie pytania nr 3 jest bezzasadna.

Odnosząc się natomiast do wątpliwości Wnioskodawcy, objętych zakresem pytania nr 4 wniosku, wskazać należy:

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przepis ten rozszerza zatem zakres transakcji uznawanych za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca, na terytorium Polski przemieszcza z Belgii towary własne. Jednocześnie, jak wskazał Wnioskodawca, towary własne Zainteresowanego są/będą wykorzystywane do działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Zatem stwierdzić należy, że przemieszczenia towarów własnych Wnioskodawcy z terytorium Belgii na terytorium Polski stanowią/będą stanowić wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że stosownie do art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – dokument potwierdzający wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dokumentujący nietransakcyjne przemieszczenie towarów) należących do Wnioskodawcy z terytorium Belgii na terytorium Polski zawiera wszystkie elementy wymagane od faktury zgodnie z przepisami Państwa Członkowskiego (Belgii) wysyłki towarów, to tym samym obowiązek podatkowy z tytułu przemieszczenia własnych towarów z Belgii do Polski, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy powstanie, zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, z chwilą wystawienia dokumentu o nazwie „Invoice”, zawierającego wszystkie elementy wymagane od faktury zgodnie z przepisami Belgii, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin