2020.01.08 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.755.2019.2.MP
z 8 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2019 r. (data wpływu 29 października 2019 r.), uzupełnionym poprzez uiszczenie opłaty w dniu 18 grudnia 2019 r. na wezwanie Organu z dnia 13 grudnia 2019 r. (doręczone 17 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazanych przez Spółkę środków finansowych na poczet inwestycji drogowej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2019 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania przekazanych przez Spółkę środków finansowych na poczet inwestycji drogowej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na realizację inwestycji.

Wniosek uzupełniono poprzez uiszczenie opłaty w dniu w dniu 18 grudnia 2019 r. na wezwanie Organu z dnia 13 grudnia 2019 r. (doręczone 17 grudnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Miasto jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Jako jednostka samorządu terytorialnego posiada osobowość prawną nadaną ustawowo przez art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 506 ze zm.) i prowadzi gospodarkę finansową na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U z 2019 r., poz. 869 ze zm.). Miasto wykonuje przede wszystkim tzw. zadania własne nałożone na jednostkę odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane. Zdecydowana większość tych zadań jest wykonywana przez miasto w ramach reżimu publicznoprawnego, niektóre czynności Miasto wykonuje na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych, traktując je jako podlegające przepisom ustawy o VAT.

Miasto w ramach wykonywania zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. 2019, poz. 506) rozpoczęło inwestycję drogową, tj. budowę drogi łączącej ulicę ks. (...) w (...). Powyższa inwestycja jest skutkiem inwestycji niedrogowej, jaką jest budowa Bloku C spółki (...), która przewiduje konieczność przebudowy ulicy (...) polegającą na zamknięciu dojazdu do składowiska odpadów komunalnych i w związku z tym konieczność budowy alternatywnego dojazdu do składowiska odpadów komunalnych. Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2018 poz. 2068), budowa lub przebudowa drogi publicznej spowodowana inwestycją niedrogową należy do Inwestora inwestycji niedrogowej. Przedmiotem zawieranej umowy na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych jest określenie warunków zwolnienia Inwestora inwestycji niedrogowej z obowiązku zgodnie z art. 16 ust. 1 poprzez zapłatę kwoty stanowiącej równowartość kosztów budowy powyżej wymienionej drogi. Zgodnie z powyższym art. szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, określa umowa między zarządcą drogi - Miastem a inwestorem inwestycji niedrogowej - Spółką. Mając powyższe na uwadze Miasto zawarło ze spółką (...) umowę o finansowanie przedmiotowej inwestycji drogowej, na podstawie której spółka zobowiązała się do przekazania Miastu środków finansowych celem partycypacji w kosztach realizacji inwestycji drogowej.

Miasto na podstawie zawartej umowy ze spółką otrzymało od spółki (...) środki finansowe - w trzech transzach - na budowę drogi publicznej w celu zapewnienia spółce lepszego dostępu do inwestycji oraz mieszkańcom do ciągów komunikacyjnych. W przedmiotowej umowie spółka określiła kwotę partycypacji w kosztach realizacji inwestycji drogowej.

Spółka przekazała środki pieniężne przed rozpoczęciem inwestycji, dzięki temu zgodnie z art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2019 poz. 2018 r. poz. 2068) została zwolniona z obowiązku przeprowadzenia tej inwestycji we własnym zakresie do czego zobowiązuje ją art. 16 ust. l ww. ustawy. Wysokość środków na sfinansowanie powyższej przebudowy na charakter zaliczki i będzie określona na podstawie ostatecznego rozliczenia inwestycji. Inwestor inwestycji niedrogowej wykonał na własny koszt i własnym staraniem dokumentację projektową projektu budowlanego i wykonawczego budowy alternatywnego dojazdu do składowiska odpadów komunalnych, tj. drogi łączącej ulicę (...) w (...), opracowanej zgodnie z przepisami prawa. Inwestycja drogowa jest realizowana na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (ZRID). Miasto dokonało wyboru wykonawcy powyższej inwestycji w trybie zgodnym z ustawą z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych ( Dz. U. z 2019 r. poz. 1843). Miasto sprawuje nadzór i kontrolę nad realizacją całości zadania inwestycyjnego.

W przypadku, gdy ostateczny koszt inwestycji drogowej przekroczy kwotę zawartą w umowie, to Spółka dokona na konto Miasta wpłaty kwoty różnicy pomiędzy kosztem inwestycji i wpłaconych kwot w terminie 30 dni od daty zatwierdzenia ostatecznego rozliczenia inwestycji przez strony umowy. W przypadku, gdy ostateczny koszt inwestycji będzie niższy niż kwota zawarta w umowie, to Miasto zwróci Spółce nadwyżkę na wskazane konto w terminie 30 dni od daty zatwierdzenia ostatecznego rozliczenia inwestycji przez strony umowy.

Właścicielem powyższej inwestycji jest Miasto i tak pozostanie po zakończonej inwestycji, droga stanowić będzie drogę publiczną, powszechnie dostępną. Każda zmiana wysokości zapłaty, wynikająca ze zmiany kosztów budowy drogi określonych ceną, wynikającą z przetargu oraz kosztami nabycia gruntów wymaga uzgodnienia z Inwestorem inwestycji niedrogowej. Spółka ma prawo kontroli wysokości kosztów budowy drogi w trakcie realizacji inwestycji i zgłaszania stosownych uwag i zastrzeżeń. Miasto na podstawie wystawionych faktur VAT na spółkę otrzymało środki finansowe za realizacje powyższej inwestycji niedrogowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przekazane Miastu na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych środki finansowe będą opodatkowane podatkiem VAT jako świadczenie usług przez Miasto na rzecz Spółki zgodnie art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i czy Miasto może odliczyć równowartość podatku z faktur od zakupów i usług ujętych w ostatecznym rozliczeniu inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Miasto stoi na stanowisku, iż otrzymane środki finansowe od Spółki na budowę inwestycji niedrogowej będzie stanowiło wykonanie usługi przez Miasto na rzecz Spółki, gdyż zapłata ta stanowi zwolnienie spółki z obowiązku ciążącego na spółce na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych. Otrzymane od spółki środki na budowę inwestycji stanowią wynagrodzenie za wykonanie usługi przez Miasto na rzecz Spółki. Wpłata świadczenia pieniężnego nie jest dobrowolna, lecz wynika z ustawowego obowiązku, który ciąży na Spółce w myśl art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych. Zgodnie z powyższym przepisem to inwestor jest zobowiązany do przeprowadzenia budowy czy przebudowy dróg publicznych, jeśli dokonuje inwestycji niedrogowej. Miasto w zawartej ze Spółką umowie zobowiązało się do wybudowania drogi publicznej za wynagrodzeniem. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, to właśnie Miasto odpłatnie świadczy usługę na rzecz Spółki, co stanowi czynności opodatkowane podatkiem VAT. Warunki realizacji usługi regulowane są w zawartej między stronami umowie. Bez znaczenia jest że Spółka nie uzyskuje tytułu prawnego do danej inwestycji drogowej.

Zgodnie z art. 106 ust. l ustawy o VAT Miasto jako podatnik o którym mowa w art. 15 jest obowiązane wystawić fakturę VAT stwierdzającą dokonanie sprzedaży usług. Miasto na podstawie wystawionych faktury VAT otrzymało środki finansowe od Spółki. Ponoszone wydatki przez Miasto na budowę powyższej inwestycji są finansowane ze środków przekazanych przez Spółkę za odpłatne świadczenie usług przez Miasto na rzecz Spółki, podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy - służą wyłącznie realizacji powyższej inwestycji, a tym samym sprzedaży usługi opodatkowanej.

Zdaniem Miasta, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, Miastu przysługuje prawo do odliczenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dotyczących powyższej inwestycji, co zdaniem Miasta spowodowało możliwość odliczenia przez Miasto 100% podatku VAT od faktur zakupów ujętych w ostatecznym rozliczeniu powyższej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast świadczeniem usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w myśl art. 8 ust. 1 ustawy – jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Należy również zauważyć, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, dla uznania, że dostawa towarów czy świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność. Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Aby dana czynność była opodatkowana , musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). W szczególności zadania własne, w myśl art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o samorządzie gminnym, obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Miasto) jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Miasto w ramach wykonywania zadań własnych gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, rozpoczęło inwestycję drogową, tj. budowę drogi łączącej ulicę (...) w (...). Powyższa inwestycja jest skutkiem inwestycji niedrogowej, jaką jest budowa Bloku C spółki (...), która przewiduje konieczność przebudowy ulicy (…) polegającą na zamknięciu dojazdu do składowiska odpadów komunalnych i w związku z tym konieczność budowy alternatywnego dojazdu do składowiska odpadów komunalnych. Zgodnie z przepisem art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. 2018 poz 2068), budowa lub przebudowa drogi publicznej spowodowana inwestycją niedrogową należy do Inwestora inwestycji niedrogowej. Przedmiotem zawieranej umowy na podstawie art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych jest określenie warunków zwolnienia Inwestora inwestycji niedrogowej z obowiązku zgodnie z art. 16 ust. 1 poprzez zapłatę kwoty stanowiącej równowartość kosztów budowy powyżej wymienionej drogi. Zgodnie z powyższym art. szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, określa umowa między zarządcą drogi - Miastem a inwestorem inwestycji niedrogowej - Spółką. Mając powyższe na uwadze Miasto zawarło ze spółką (...) umowę o finansowanie przedmiotowej inwestycji drogowej, na podstawie której spółka zobowiązała się do przekazania Miastu środków finansowych celem partycypacji w kosztach realizacji inwestycji drogowej. Inwestycja drogowa jest realizowana na podstawie decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej (ZRID). Miasto dokonało wyboru wykonawcy powyższej inwestycji w trybie zgodnym z ustawą z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U. 2019 r. poz. 1843). Miasto sprawuje nadzór i kontrolę nad realizacją całości zadania inwestycyjnego.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia m.in., czy wykonywana przez Miasto inwestycja, spowodowana inwestycją niedrogową Spółki, w celu wykonania której Spółka przekazuje Miastu środki finansowe na jej realizację, spełnia warunki dla uznania jej za opodatkowane podatkiem VAT świadczenie usług przez Miasto na rzecz Spółki, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących kwestii opodatkowania przekazanych przez Spółkę wpłat na poczet inwestycji drogowej, należy zauważyć, że obowiązek udziału inwestorów w budowie lub przebudowie drogi publicznej wynika z ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2068 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o drogach publicznych.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.

Jednakże stosownie do ust. 2 tego artykułu, szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, o których mowa w ust. 1, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że co do zasady sama czynność przekazania środków finansowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie rodzi żadnych obowiązków podatkowych, o ile nie pełni funkcji zapłaty lub zaliczki z tytułu jakiegokolwiek świadczenia usług lub dostawy towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Aby uznać, że pomiędzy podmiotami doszło do dostawy towarów lub świadczenia usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy przekazaną zapłatą, a wykonanym świadczeniem. Przekazana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia – wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Mając na uwadze powołany wyżej przepis art. 16 ustawy o drogach publicznych, w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy wskazać, iż otrzymane środki finansowe od Spółki na budowę inwestycji niedrogowej będą stanowiły wynagrodzenie za wykonanie usługi przez Miasto na rzecz Spółki. Wpłata świadczenia pieniężnego nie jest dobrowolna, lecz wynika z ustawowego obowiązku, który ciąży na Spółce w myśl art. 16 ust. 1 ustawy o drogach publicznych. Zgodnie z powyższym przepisem, to inwestor jest zobowiązany do przeprowadzenia budowy czy przebudowy dróg publicznych, jeśli dokonuje inwestycji niedrogowej. Miasto, zgodnie z umową zawartą ze Spółką zobowiązało się do zwolnienia Spółki z ciążącego na niej obowiązku wynikającego z ustawy o drogach publicznych i wybudowania drogi publicznej za wynagrodzeniem. Otrzymane od Spółki środki na budowę tej inwestycji stanowią wynagrodzenie za wykonanie usługi przez Miasto na rzecz Spółki i podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Przy czym, nie ma w tym przypadku znaczenia, że Spółka nie uzyskuje tytułu prawnego do danej inwestycji drogowej.

Na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Jak wynika z cytowanych przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 powołanej ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, są spełnione, ponieważ Miasto działa w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a nabyte w ramach realizacji inwestycji drogowej towary i usługi mają bezpośredni związek z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług.

Tym samym, jeśli nie zaistniały przesłanki wyłączające z art. 88 ustawy, Miasto ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu dotyczących powyższej inwestycji.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji będzie się pokrywał z opisem stanu faktycznego/ zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

W myśl art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała, lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin