2020.01.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.821.2019.1.MC

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.821.2019.1.MC
z 3 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 4 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 grudnia 2019 r. (data wpływu 24 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w związku ze świadczeniem usług na rzecz klientów będących podatnikami podatku VAT mającymi siedzibę w innym kraju Unii Europejskiej;

obowiązku składania „informacji podsumowujących” po uzyskaniu statusu podatnika VAT UE,

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w związku ze świadczeniem usług na rzecz klientów będących podatnikami podatku VAT mającymi siedzibę w innym kraju Unii Europejskiej;

braku obowiązku składania JPK_VAT;

obowiązku składania „informacji podsumowujących” po uzyskaniu statusu podatnika VAT UE.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 grudnia 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług finansowych w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i jest polskim rezydentem podatkowym. Jego oferta skierowana jest do konsumentów i sprowadza się de facto do udzielania im pożyczek gotówkowych. Przeważającym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy według Polskiej Klasyfikacji Działalności Gospodarczej są pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.92.Z).

Wnioskodawca prowadzi ww. działalność gospodarczą w oparciu o ustawę z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (Dz. U. z 2014 r., poz. 1497, ze zm., dalej: u.k.k.), w szczególności posiada status „instytucji pożyczkowej” w rozumieniu art. 5 pkt 2a u.k.k. obowiązującym od dnia 11.10.2015 r. Wnioskodawca wpisany jest do rejestru instytucji pożyczkowych prowadzonego na podstawie przepisów określonych w Rozdziale 5a ustawy o kredycie konsumenckim obowiązującym od dnia 22.07.2017 r.

Wnioskodawca dotychczas świadczył wyłącznie usługi związane z udzielaniem kredytów lub pożyczek, w związku z czym korzystał ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT). Z uwagi na powyższe nie ciążył na nim obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny. Wnioskodawca nie składa w związku z tym okresowych deklaracji VAT (VAT-7, VAT-7K), ani pliku JPK VAT.

W najbliższym czasie Wnioskodawca zamierza rozpocząć współpracę z klientami będącymi podatnikami podatku VAT, mającymi siedzibę w innym kraju Unii Europejskiej, polegającą na świadczeniu przez Wnioskodawcę różnych usług, przy czym wszystkie te usługi będą podlegały opodatkowaniu na zasadach ogólnych, to jest w kraju siedziby usługobiorcy. W tym celu zarejestrował się jako podatnik na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Jednocześnie jednak charakter jego działalności na terytorium Polski nie zmieni się i w przyszłości świadczyć tutaj będzie wyłącznie usługi podlegające zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Wnioskodawca nie wybrał ani nie zamierza wybrać dobrowolnego opodatkowania świadczonych usług podatkiem VAT.

Ponadto w piśmie z dnia 17 grudnia 2019 r. stanowiących uzupełnienie wniosku doprecyzowano:

Podmioty, na rzecz których Wnioskodawca planuje świadczyć usługi opisane we wniosku zasadniczo będą podatnikami podatku od wartości dodanej, z tym, że będą zarejestrowane na potrzeby tego podatku w innym kraju.
Całość usług opisanych we wniosku będzie świadczona na rzecz podmiotów będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o VAT, będą bowiem prowadzić zorganizowaną działalność gospodarczą.
Na pytanie tut. Organu „W przypadku gdy podmioty, na rzecz których Wnioskodawca planuje świadczyć usługi, o których mowa we wniosku, będą podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy o podatku od towarów i usług, należy wskazać czy ww. podmioty posiadają/będą posiadać stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce?”, Zainteresowany wskazał, że podmioty te nie będą miały stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce.
W odpowiedzi na pytanie: „Czy usługi, które Wnioskodawca zamierza świadczyć będą stanowić na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, usługi inne niż zwolnione od podatku od wartości dodanej lub opodatkowane stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej będzie usługobiorca?”, Wnioskodawca wskazał, że będzie świadczył na rzecz zagranicznych usługobiorców wyłącznie takie usługi, które będą podlegały opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy jako import usług. Tym samym w Polsce usługi te będą zwolnione z opodatkowania lub będą podlegały stawce 0%.

6) Wnioskodawca nie będzie posiadał na terytorium innego kraju członkowskiego siedziby ani innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dla uzyskania przez Wnioskodawcę statusu podatnika VAT UE na potrzeby świadczenia usług na rzecz podatników mających siedzibę w innych krajach Unii Europejskiej i opodatkowanych w kraju nabywcy usługi, konieczne jest aby zarejestrował się on także jako krajowy podatnik VAT czynny? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 1)
Czy Wnioskodawca po uzyskaniu statusu podatnika VAT UE, nie będąc jednocześnie podatnikiem VAT czynnym i świadczącym na terenie kraju wyłącznie usługi zwolnione z opodatkowania, będzie obowiązany do składania informacji podsumowujących? (oznaczone we wniosku jako pytanie nr 3)

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1. (oznaczonym we wniosku jako pytanie nr 1)

Rozważania w przedstawionej sprawie należy rozpocząć od konstatacji, że obowiązek rejestracji na potrzeby VAT jako podatnika czynnego spoczywa na podmiocie, który wykonuje czynności opodatkowane na terytorium kraju, tj. w Polsce. A contrario, oznacza to, że indyferentne z punktu widzenia polskiego ustawodawcy i ciążących na jednostce obowiązków rejestracyjnych, jest to, jaki jest zakres i przedmiot jej działalności podlegającej opodatkowaniu w innych krajach. Wyjątki od tej zasady są szczegółowo uregulowane w przepisach szczególnych. W ich świetle czynni podatnicy VAT, osoby prawne niebędące podatnikami oraz pozostali podatnicy, w tym zwolnieni z opodatkowania, którzy planują m.in. świadczyć usługi na rzecz podatników z krajów UE, z tytułu których podatek rozlicza nabywca unijny, mają obowiązek zawiadomić o tym fakcie naczelnika urzędu skarbowego, dokonując tym samym rejestracji dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Z art. 97 ust. 3 ustawy o VAT wynika bowiem, że rejestracji na potrzeby VAT UE muszą dokonać również podatnicy, którzy:

nabywają usługi, do których stosuje się art. 28b ustawy o VAT (dotyczy usług, których miejsce świadczenia ustala się zgodnie z zasadą ogólną), jeżeli usługi te stanowiłyby u nich import usług;
świadczą usługi inne niż zwolnione od podatku od wartości dodanej lub opodatkowane stawką 0%, świadczone dla unijnych podatników VAT.

Podkreślić jednak należy, że żaden przepis szczególny nie wymaga w takiej sytuacji rejestracji Spółki także jako krajowego podatnika VAT czynnego. Wszak nie wykonuje ona jakikolwiek czynności opodatkowanych na terytorium kraju.

O trafności powyższego rozumowania świadczy także konstrukcja regulacji zawartej w art. 96 ustawy o VAT. W świetle jego ust. 1 podatnicy w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT (podmioty wykonujący działalność zwolnioną z opodatkowania są także podatnikami w rozumieniu ustawy bowiem wykonują samodzielnie działalność gospodarczą) są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności podlegającej opodatkowaniu złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, poza wyjątkami przewidzianymi w przepisach szczególnych.

Wyłączenie od tej zasady zostało przewidziane w art. 96 ust. 3 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy o VAT lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy o VAT, mogą - ale nie muszą - złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

Z powyższych regulacji wynikają następujące wnioski:

Obowiązek rejestracji na potrzeby VAT jako podatnik czynny spoczywa na podmiocie, który zamierza dokonać czynności opodatkowanej w Polsce. Rozumując a contrario oznacza to, że obowiązek ten nie spoczywa na polskim podmiocie, który w ramach działalności gospodarczej wykonuje czynności opodatkowane wyłącznie poza granicami kraju;
Art. 96 ust. 3 ustawy o VAT wprost przewiduje, że podatnicy wykonujący w Polsce wyłącznie działalność zwolnioną, w tym korzystający ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, nie podlegają obowiązkowi rejestracji, przy czym fakultatywnie mogą jej dokonać.

W tym stanie rzeczy nie można mieć wątpliwości, że na Spółce w przedstawionym stanie faktycznym nie spoczywa ciężar rejestracji w Polsce w charakterze podatnika VAT czynnego. Jednocześnie sam fakt podlegania rejestracji jako podatnik VAT UE wynika z innych przepisów i nie jest skorelowany z obowiązkiem rejestracji w charakterze podatnika VAT czynnego.

Art. 97 ust. 1 ustawy o VAT przewiduje, że obowiązek rejestracji na potrzeby podatku VAT UE ciąży na podatnikach podlegających obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, którzy zamierzają dokonywać dostaw wewnątrzwspólnotowych. Jednak art. 97 ust. 3 ustawy o VAT rozciąga ten obowiązek także na innych podatników - a zatem nie tylko tych zarejestrowanych jako VAT czynni - świadczących usługi na rzecz zagranicznych podatników, które podlegają opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy. Wskazany przepis nie łączy jednak rejestracji podatnika VAT UE z obowiązkiem rejestracji jako podatnik VAT czynny w Polsce. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca nie będzie zobligowany do dokonania rejestracji jako krajowy podatnik VAT czynny na formularzu VAT-R, nawet jeśli będzie świadczył usługi na rzecz klientów zagranicznych, ale podlegające opodatkowaniu wyłącznie w kraju usługobiorcy.

Rejestracja dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych wiąże się z obowiązkiem składania informacji podsumowujących. Na mocy art. 100 ust. 1 ustawy o VAT do składania informacji podsumowujących (VAT-UE) zobowiązani są podatnicy dokonujący m.in. świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Powyższe oznacza, że na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek sporządzania informacji podsumowującej.

Ad 2. (oznaczonym we wniosku jako pytanie nr 3)

Rejestracja dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych wiąże się z obowiązkiem składania informacji podsumowujących.

Na mocy art. 100 ust. 1 ustawy o VAT do składania informacji podsumowujących (VAT-UE) zobowiązani są podatnicy dokonujący m.in. świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca.

Powyższe oznacza, że na Wnioskodawcy będzie spoczywał obowiązek sporządzania informacji podsumowującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie objęte pytaniami nr 1 i 3 wniosku. Natomiast odnośnie pytania nr 2 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jak stanowi art. 2 pkt 1 ustawy, przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej z zastrzeżeniem art. 2a.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania. Regulacje prawne obowiązujące w tym zakresie, zostały zawarte w ustawie o podatku od towarów i usług w rozdziale 3 działu V „Miejsce świadczenia przy świadczeniu usług”.

I tak, według art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w; odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Powyższy artykuł wprowadza w ustawie drugą definicję podatnika. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług (na rzecz podatników) została określona w art. 28b ust. 1 ustawy. W oparciu o ten przepis, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Przy czym w myśl art. 28b ust. 2 ustawy w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast w przypadku, gdy podatnik będący usługobiorcą nie posiada siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym posiada on stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu (art. 28b ust. 3 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że miejscem świadczenia usług na rzecz podatnika działającego w takim charakterze, dla których Ustawodawca nie przewidział szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę swojej działalności gospodarczej. Jeżeli jednak usługi te są świadczone na rzecz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika znajdującego się w miejscu innym niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej miejscem świadczenia usług jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą ma stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu.

Jak wynika z art. 96 ust. 1 ustawy podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Na mocy art. 96 ust. 3 ustawy – podmioty wymienione w art. 15, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług finansowych. Wnioskodawca dotychczas świadczył wyłącznie usługi związane z udzielaniem kredytów lub pożyczek, w związku z czym korzystał ze zwolnienia z podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług. Zainteresowany zamierza rozpocząć współpracę z podmiotami będącymi podatnikami podatku od wartości dodanej zarejestrowanymi na potrzeby tego podatku w innym kraju Unii Europejskiej. W tym celu Wnioskodawca zarejestrował się jako podatnik na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wnioskodawca nie będzie posiadał na terytorium innego kraju członkowskiego siedziby ani innego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Całość usług opisanych we wniosku będzie świadczona przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy. Podmioty te nie będą miały stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce. Wnioskodawca będzie świadczył na rzecz zagranicznych usługobiorców wyłącznie takie usługi, które będą podlegały opodatkowaniu w kraju siedziby usługobiorcy jako import usług.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie miejscem świadczenia przez Wnioskodawcę usług, o których mowa we wniosku na rzecz klientów będących podatnikami podatku VAT, mającymi siedzibę w innym kraju Unii Europejskiej, nie będzie terytorium kraju, lecz – stosownie do przepisu art. 28b ust. 1 ustawy – w okolicznościach niniejszej sprawy terytorium państwa, w którym nabywca usługi posiada siedzibę.

W konsekwencji usługi, o których mowa we wniosku, świadczone przez Wnioskodawcę na rzecz podmiotów będących podatnikami w rozumieniu art. 28a ustawy, nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju. A zatem Wnioskodawca nie będzie wykonywał czynności określonych w art. 5 ust. 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawca w związku z wykonywaniem usług na rzecz podatników mających siedzibę na terytorium Unii Europejskiej i opodatkowanych w kraju nabywcy usługi, nie będzie miał obowiązku rejestrowania się jako podatnik VAT czynny w Polsce, w rozumieniu art. 96 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do pytania nr 3 należy zauważyć:

Jak stanowi art. 97 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, podlegający obowiązkowi zarejestrowania jako podatnicy VAT czynni, są obowiązani przed dniem dokonania pierwszej wewnątrzwspólnotowej dostawy lub pierwszego wewnątrzwspólnotowego nabycia zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego w zgłoszeniu rejestracyjnym, o którym mowa w art. 96, o zamiarze rozpoczęcia wykonywania tych czynności.

W myśl ust. 3 pkt 2 ustawy ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio również do podatników, o których mowa w art. 15, innych niż wymienieni w ust. 1 i 2, którzy świadczą usługi, do których stosuje się art. 100 ust. 1 pkt 4, dla podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej.

Zgodnie z przepisem art. 100 ust. 1 pkt 4, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych usługach, do których stosuje się art. 28b, na rzecz podatników podatku od wartości dodanej lub osób prawnych niebędących takimi podatnikami, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, świadczonych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, innych niż zwolnionych od podatku od wartości dodanej lub opodatkowanych stawką 0%, dla których zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej jest usługobiorca - zwane dalej „informacjami podsumowującymi”.

Jak stanowi art. 100 ust. 3 ustawy, informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w ust. 1.

W myśl art. 100 ust. 8 ustawy informacja podsumowująca powinna zawierać następujące dane:

nazwę lub imię i nazwisko podmiotu składającego informację podsumowującą oraz jego numer identyfikacji podatkowej podany w potwierdzeniu dokonanym przez naczelnika urzędu skarbowego zgodnie z art. 97 ust. 9, który zastosował dla transakcji, o których mowa w ust. 1;
właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej lub osoby prawnej niebędącej takim podatnikiem, nabywających towary lub usługi, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany przez państwo członkowskie właściwe dla podatnika podatku od wartości dodanej dokonującego dostawy towarów, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej - w przypadku, o którym mowa w ust. 1 pkt 2;
łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, łączną wartość wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w tym również łączną wartość dostawy towarów, o której mowa w ust. 1 pkt 3, łączną wartość świadczonych usług, o których mowa w ust. 1 pkt 4 - w odniesieniu do poszczególnych kontrahentów.

Według art. 100 ust. 10 ustawy, na potrzeby ust. 1 pkt 4 zobowiązanym do zapłaty podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego, na którym, zgodnie z art. 28b, ma miejsce świadczenie usług, jest usługobiorca, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 15, będący usługodawcą nie posiada na terytorium tego państwa członkowskiego:

siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej;
siedziby działalności gospodarczej, posiada natomiast na tym terytorium stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy, jeżeli usługodawca posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na tym terytorium, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca zarejestrowany jako podatnik na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w związku z wykonywaniem usług, do których stosuje się art. 28b ustawy, na rzecz podatników, którzy będą zobowiązani do rozliczenia importu usług w kraju ich siedziby, będzie miał obowiązek składania w urzędzie skarbowym „informacji podsumowujących” stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 4 ustawy, w sytuacji gdy przedmiotowe usługi nie będą zwolnione od podatku od wartości dodanej lub opodatkowane stawką 0%.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 również jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Końcowo tut. Organ informuje, iż niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

braku obowiązku rejestracji Wnioskodawcy jako czynny podatnik podatku od towarów i usług w związku ze świadczeniem usług na rzecz klientów będących podatnikami podatku VAT mającymi siedzibę w innym kraju Unii Europejskiej;

obowiązku składania „informacji podsumowujących” po uzyskaniu statusu podatnika VAT UE.

Natomiast wniosek w pozostałym zakresie został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w ... , ul. … , … , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin