Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-1.4012.20.2019.1.MK
z 10 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2019 r. (data wpływu 20 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją inwestycji pn. „Kompleksowa termomodernizacja budynku użyteczności publicznej z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii w Gminie” - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją inwestycji pn. „Kompleksowa termomodernizacja budynku użyteczności publicznej z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii w Gminie”.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego złożyła wniosek o przyznanie pomocy ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014 - 2020 na realizację Projektu pn.: „Kompleksowa termomodernizacja budynku użyteczności publicznej z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii w Gminie”. Po zakwalifikowaniu wniosku do dofinansowania Gmina przystąpiła do realizacji inwestycji i poniosła koszty związane z jej realizacją. Ostatnie prace na budynku zostały zakończone i wszelkie nakłady zostały poniesione.

Ponieważ Gmina jako Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT zaliczyła koszty podatku VAT realizacji inwestycji do kosztów kwalifikowanych projektu chcąc tym samym otrzymać dofinansowanie do poniesionych kosztów brutto, jest zobowiązana wykazać, iż podatek VAT nie będzie mógł być przez Wnioskodawcę odzyskany w całości lub w części zarówno podczas realizacji inwestycji jak i po jej zakończeniu. Tylko w takiej sytuacji można zaliczyć podatek VAT poniesiony na realizację inwestycji jako wydatek kwalifikowany projektu.

Przedmiotem inwestycji było wykonanie kompleksowej termomodernizacji budynku Miejsko - Gminnego Ośrodka Kultury będącego własnością Gminy z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii.

Gmina realizując projekt wykonała zadania własne gminy nałożone na jednostkę samorządu terytorialnego przepisami ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (w szczególności art. 7 ust. 1 pkt 9, który wskazuje na obowiązek zaspokajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w tym kultury, bibliotek gminnych i instytucji kultury oraz zabytków i opieki nad zabytkami).

W zmodernizowanym budynku działalność prowadzi Miejsko Gminny Ośrodek Kultury nie ponosząc odpłatności na rzecz Gminy z tytułu jego użytkowania, tym samym Gmina nie uzyskuje żadnych korzyści finansowych (nie prowadzi sprzedaży opodatkowanej z tytułu działalności prowadzonej w zmodernizowanym budynku przez MGOK), co oznacza, że towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu nie służą i nie będą służyły czynnościom opodatkowanym.

MGOK jest instytucją kultury podległą Gminie (Gmina udziela instytucji kultury dotacji podmiotowej na bieżącą działalność, uwzględnia ją w sprawozdawczości składając łącznie bilans skonsolidowany), jednakże prowadzi odrębną księgowość. MGOK nie jest jednostką scentralizowaną na potrzeby podatku VAT co oznacza, że jest odrębnym niż Gmina płatnikiem podatku VAT i rozlicza się oddzielnie.

Jak wskazuje nazwa zadania wykonano termomodernizację budynku z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii, co oznacza, że na budynku znajduje się instalacja fotowoltaiczna służąca produkcji energii elektrycznej na potrzeby podstawowej działalności instytucji kultury.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do zrealizowanej inwestycji mającej na celu kompleksową termomodernizację budynku użyteczności publicznej z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii będzie miała możliwość odzyskania naliczonego podatku VAT w całości lub w części.

Zdaniem Wnioskodawcy, Gmina w związku ze zrealizowaną inwestycją mającą na celu wykonanie kompleksowej termomodernizacji budynku użyteczności publicznej z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii nie będzie miała możliwości odzyskania naliczonego podatku VAT w całości ani też w części, ponieważ wskazana inwestycja należy do zadań własnych gminy o czym świadczy zapis ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (art. 7 ust. 1 pkt 9). Gmina nie będzie prowadziła sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT z wykorzystaniem wskazanej inwestycji (art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług), gdyż w budynku jest prowadzona działalność przez jednostkę będącą odrębnym płatnikiem podatku VAT nie scentralizowanym z Gminą do celów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W świetle art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast, zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy, w szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego złożyła wniosek o przyznanie pomocy ze środków Unii Europejskiej w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (…) na lata 2014 - 2020 na realizację Projektu pn.: „Kompleksowa termomodernizacja budynku użyteczności publicznej z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii w Gminie”. Po zakwalifikowaniu wniosku do dofinansowania Gmina przystąpiła do realizacji inwestycji i poniosła koszty związane z jej realizacją. Ostatnie prace na budynku zostały zakończone 27 czerwca 2019 r. i wszelkie nakłady zostały poniesione. Przedmiotem inwestycji było wykonanie kompleksowej termomodernizacji budynku Miejsko - Gminnego Ośrodka Kultury będącego własnością Gminy z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii. Gmina realizując projekt wykonała zadania własne gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym. W zmodernizowanym budynku działalność prowadzi Miejsko Gminny Ośrodek Kultury nie ponosząc odpłatności na rzecz Gminy z tytułu jego użytkowania, tym samym Gmina nie uzyskuje żadnych korzyści finansowych (nie prowadzi sprzedaży opodatkowanej z tytułu działalności prowadzonej w zmodernizowanym budynku przez MGOK), co oznacza, że towary i usługi nabyte w związku z realizacją projektu nie służą i nie będą służyły czynnościom opodatkowanym. MGOK jest instytucją kultury podległą Gminie (Gmina udziela instytucji kultury dotacji podmiotowej na bieżącą działalność, uwzględnia ją w sprawozdawczości składając łącznie bilans skonsolidowany), jednakże prowadzi odrębną księgowość. MGOK nie jest jednostką scentralizowaną na potrzeby podatku VAT co oznacza, że jest odrębnym niż Gmina płatnikiem podatku VAT i rozlicza się oddzielnie. Jak wskazuje nazwa zadania wykonano termomodernizację budynku z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii, co oznacza, że na budynku znajduje się instalacja fotowoltaiczna służąca produkcji energii elektrycznej na potrzeby podstawowej działalności instytucji kultury.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odzyskania podatku VAT w związku z realizacją ww. inwestycji.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie został spełniony, ponieważ opisany we wniosku projekt polegający na kompleksowej termomodernizacji budynku użyteczności publicznej z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii realizowany jest w związku z działalnością statutową Gminy (art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym). Tym samym – jak wskazał Wnioskodawca – towary i usługi nabyte w ramach realizacji powyższego zadania nie służą do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji Wnioskodawca nie ma – na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy – prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizacją przedmiotowej inwestycji. Oznacza to równocześnie, że Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizowaną inwestycją pn. „Kompleksowa termomodernizacja budynku użyteczności publicznej z zastosowaniem odnawialnych źródeł energii w Gminie”. Wnioskodawca nie ma również prawa do otrzymania z tego tytułu zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie należy podkreślić, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Wnioskodawcy przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym, nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.