Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.545.2019.2.KP
z 14 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2019 r. (data wpływu 7 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 11 grudnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 13 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dostawy działki niezabudowanej nr 1/6 - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku VAT dostawy działki niezabudowanej nr 1/6. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu nr 0114-KDIP1-3.4012.545.2019.1.KP z dnia 11 grudnia 2019 r. (skutecznie doręczone Stronie w dniu 13 grudnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego, wykonuje zadania nałożone na nie odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane. Miasto wykonuje także czynności na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, dla których jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Miasto jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT.

Miasto jest samoistnym posiadaczem nieruchomości nr 1/6 o powierzchni 0,2045 ha, położonej w (…). Prawo samoistnego posiadania nieruchomości 1 Miasto nabyło z dniem 1 lipca 2000 r. na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa (Dz. U. z 2019 r., poz. 817 ze zm.). Działka 1/6 powstała w wyniku podziału działki 1/1. Działka 1/1 oraz działka 1/6 nie znajdują się na terenie objętym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla działki 1/6 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Przez teren działki 1/6 przebiegają urządzenia infrastruktury technicznej w postaci podziemnych i nadziemnych urządzeń elektroenergetycznych, stanowiące własność przedsiębiorstwa energetycznego.

Działka 1/1 została wydzierżawiona przez Miasto z przeznaczeniem na prowadzenie upraw rolnych na okres od 1 stycznia 2019 r. do 31 grudnia 2021 r. Od 1 stycznia 2019 r. jest zatem wykorzystywana do czynności zwolnionych od podatku VAT (dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze).

W dniu 22 marca 2019 r. na wniosek Miasta wydano decyzję nr (…) o warunkach zabudowy, w której ustalono warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie ośmiu jednorodzinnych budynków mieszkalnych z garażami w bryle tych budynków oraz podziale geodezyjnym działki (wydzielenie działek budowlanych związanych z projektowanymi budynkami oraz drogą wewnętrzną), przewidzianej na terenie położonej w (…) drodze gminnej bez nazwy na działce 1/1. Z decyzji tej wynika możliwość podziału nieruchomości 1/1 na działki budowlane przy spełnieniu określonych warunków, tj.:

• minimalna powierzchnia działki budowlanej 800 m²;
  

• minimalna szerokość frontu działki budowlanej nie mniejsza jak 18 mb;
  

• do każdej wydzielanej działki budowlanej należy zapewnić dojazd z drogi publicznej lub z drogi wewnętrznej mającej dostęp do drogi publicznej;
  

• należy projektować „ścięcia" na skrzyżowaniach dróg w celu zapewnienia minimalnego promienia skrętu i obszaru widoczności, ścięcia o wymiarach boków trójkąta nie mniejszych jak 5,0x5,0 m.
  
  
  

3 czerwca 2019 r. Miasto wydało postanowienie o pozytywnym zaopiniowaniu podziału nieruchomości 1/1, w treści którego wskazano, iż działka 1 zostanie wydzielona jako działka budowlana w rozumieniu decyzji (…) o warunkach zabudowy, o której mowa wyżej (tj. wydanej dla działki przed podziałem) i powinna spełniać warunki określone w tej decyzji.

9 lipca 2019 r. Miasto zatwierdziło podział nieruchomości 1/1 na następujące działki: 1/3, 1/4, 1/5 oraz 1/6. Podział zgodny jest z warunkami określonymi w decyzji.

Miasto zamierza dokonać przeniesienia prawa samoistnego posiadania nieruchomości nr 1/6 w drodze przetargu nieograniczonego, przy czym urządzenia znajdujące się w gruncie nie będą podlegały dostawie, dostawie podlegał będzie wyłącznie grunt.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że decyzja nr (…) o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydana dla działki nr 1/1 nadal obowiązuje dla działki nr 1/6 powstałej w wyniku podziału działki 1/1. Podział nie spowodował utraty ważności decyzji i gdyby ktoś zamierzał realizować budowę na działce 1/6 może realizować tę budowę w oparciu o decyzję dla działki 1/1, o ile decyzja zostanie przeniesiona na jego rzecz. Zgodnie z art. 63 ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U.z 2018 r., poz. 1945 ze zm., dalej: UoPiZP) organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy jest obowiązany, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz innej osoby, jeżeli przyjmuje ona wszystkie warunki zawarte w tej decyzji. Stronami w postępowaniu o przeniesienie decyzji są jedynie podmioty, między którymi ma być dokonane jej przeniesienie. Wówczas organ ten wydaje decyzję w sprawie przeniesienia decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu na rzecz Wnioskodawcy. Co do zasady w sytuacji, gdy strona postępowania nie wyrazi takiej zgody do przeniesienia decyzji nie dochodzi. W odniesieniu do tego samego terenu decyzję o warunkach zabudowy można wydać więcej niż jednemu wnioskodawcy, doręczając odpis decyzji do wiadomości pozostałym wnioskodawcom i właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu nieruchomości (art. 63 ust. 1 UoPiZP). W sytuacji gdy osoba na rzecz której wydana została decyzja nie wyrazi zgody na jej przeniesienie na rzecz wnioskodawcy, wnioskodawca będzie miał możliwość wystąpienia o decyzję o warunkach zabudowy na swoją rzecz - na podstawie art. 63 ust. 1 UoPiZP O wydanie decyzji bądź o jej przeniesienie może wystąpić każda osoba bądź każdy podmiot, który jest jej otrzymaniem zainteresowany, bez względu na fakt nieposiadania bądź posiadania prawa do tego terenu. Decyzja, o ile wystawiona została zgodnie z przepisami, ulega wygaśnięciu gdy: inny wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę bądź dla tego terenu uchwalono plan miejscowy, którego ustalenia są inne niż w wydanej decyzji (art. 65 ust. 1 UoPiZP). Decyzja o warunkach zabudowy nr (…) została wydana na rzecz Miasta. W ogłoszeniu o przetargu, a następnie w umowie przeniesienia prawa samoistnego posiadania Miasto zobowiąże się do przeniesienia niniejszej decyzji nr (…) na rzecz nabywcy nieruchomości 1/6. Na dzień sporządzenia niniejszego uzupełnienia decyzja o przeniesieniu nie została wydana. Miastu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia działki. Miasto stało się samoistnym posiadaczem nieruchomości nr 1/1 z dniem 1 lipca 2000 r. na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Miasto wydzierżawia działkę nr 1/1 na podstawie umowy dzierżawy, pierwsza umowa zawarta na okres od dnia 1 listopada 2016 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., następna od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. z przeznaczeniem na uprawy rolne. Powyższe świadczenie usług dzierżawy korzystało ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Wcześniej działka ta nie była wykorzystywana przez Miasto do jakiejkolwiek działalności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dostawa nieruchomości nr 1/6 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm, dalej: ustawa o VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dostawa przedmiotowej nieruchomości gruntowej korzysta ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Art. 336 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, dalej: kodeks cywilny) stanowi, że posiadaczem rzeczy jest zarówno ten kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Zgodnie z art. 348 przeniesienie posiadania następuje przez wydanie rzeczy. Wydanie dokumentów, które umożliwiają rozporządzanie rzeczą, jak również wydanie środków, które dają faktyczną władzę nad rzeczą, jest jednoznaczne z wydaniem samej rzeczy.

Mając na uwadze stan faktyczny i stan prawny stwierdzić należy, że Miasto dokonując czynności o charakterze cywilnoprawnym jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Skoro zatem zamierza dokonać przeniesienia prawa samoistnego posiadania nieruchomości, dostawa tej nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu łub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży - na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzanych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione,
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta:
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83. art. 119 ust. 7. art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże na mocy art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. i 113 art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Z kolei przez pojęcie tereny budowlane, zgodnie z art. 2 pkt 33 rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Przepis art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945 ze zm, dalej: ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), określa:

1. zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.
2. zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy.
   
   

Natomiast art. 4 ust. 1 ww. ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu terenu decydują więc akty prawa miejscowego - miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy.

Wobec powyższego, zwolnieniu od podatku VAT podlega dostawa nieruchomości, które są jednocześnie niezabudowane i nie stanowią terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Przedmiotem dostawy jest nieruchomość nr 1/6. Przez teren działki przebiegają urządzenia infrastruktury technicznej w postaci podziemnych i nadziemnych urządzeń elektroenergetycznych stanowiących własność przedsiębiorstwa energetycznego.

Art. 48 kodeksu cywilnego stanowi, że z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Z kolei, z art. 49 kodeksu cywilnego wynika, że urządzenia służące do doprowadzania lub odprowadzania płynów, pary, gazu, energii elektrycznej oraz inne urządzenia podobne nie należą do części składowych nieruchomości, jeżeli wchodzą w skład przedsiębiorstwa. Przez teren działki 1/6 przebiegają urządzenia infrastruktury technicznej w postaci podziemnych i nadziemnych urządzeń elektroenergetycznych stanowiących własność przedsiębiorstwa energetycznego. Urządzenia te nie podlegają dostawie, dostawie podlega wyłącznie grunt - istotą dostawy działki 1/6 jest dostawa działki niezabudowanej, nie zaś urządzeń elektroenergetycznych (a właściwie ich części) wraz z gruntem. Nie można stwierdzić, że Miasto dokonuje zbycia (dostawy towaru) tych urządzeń. Wynika to z faktu, że Miasto nie może dokonać przeniesienia prawa do rozporządzania ww. urządzeniami, gdyż nie posiada takiego prawa - Miasto nie jest właścicielem tych urządzeń. W związku z czym dostawie będzie podlegał wyłącznie grunt, stanowiący teren niezabudowany. Tak stwierdził również Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w wydanej w dniu 27 czerwca 2018 r. interpretacji indywidualnej, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.287.2018.1.JO: „wobec tak przedstawionego opisu oraz obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że skoro znajdujące się na działce gruntu nr 11-960/9 naniesienia w postaci sieci elektroenergetycznej niskiego napięcia będące własnością przedsiębiorstwa energetycznego, natomiast kanalizacja deszczowa oraz sieć wodociągowa stanowiące własność Wnioskodawcy zostaną wyłączone z transakcji sprzedaży, to nie sposób przyjąć, że Wnioskodawca dokona dostawy gruntu wraz ze znajdującymi się na nim naniesieniami. Tak więc, w przypadku planowanej dostawy nieruchomości gruntowej oznaczonej jako działka 11-960/9, przedmiotem dostawy będzie wyłącznie działka gruntu, a więc elementy infrastruktury technicznej (ww. sieć elektroenergetyczna, kanalizacja deszczowa oraz sieć wodociągowa) nie mogą być uwzględnione przy ustalaniu stawki podatku VAT. Tym samym należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w niniejszych okolicznościach przedmiotem dostawy będzie wyłącznie grunt”.

W związku z powyższym spełniony został pierwszy warunek do zastosowania zwolnienia od podatku - działka nr 1/6 stanowi teren niezabudowany.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT terenami budowlanymi są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gruntu, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy. Wobec powyższego przepisu o charakterze danego gruntu powinien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie ma obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku braku obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego oraz decyzji o warunkach zabudowy należy stwierdzić, że dana nieruchomość nie stanowi na gruncie przepisów o podatku VAT terenu budowlanego. Nie można wówczas zweryfikować przeznaczenia gruntu, co oznacza że grunt ten jest terenem innym niż budowlany.

W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu od podatku VAT. Zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. PT10/033/12/207/WLI/13/RD/58639, dostawa niezabudowanej nieruchomości zwolniona jest od podatku VAT w przypadku, gdy nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego. Minister Finansów wyjaśnił w tej interpretacji, iż: od dnia 1 kwietnia 2013 r. w związku z wprowadzeniem do ustawy o VAT definicji terenu budowlanego dla potrzeb prawidłowej klasyfikacji gruntów celem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy, w sytuacji gdy brak jest planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, nie należy już kierować się danymi zawartymi w ewidencji gruntów i budynków, które były zgodnie z wykładnią zaprezentowaną w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r., istotne w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. W konsekwencji dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług”.

W przedstawionym stanie faktycznym 22 marca 2019 r. na wniosek Miasta wydana została decyzja o warunkach zabudowy na działce 1/1. Ustalone zostały warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na zabudowie mieszkaniowej jednorodzinnej, tj. budowie ośmiu budynków mieszkalnych w zabudowie wolnostojącej, infrastrukturą towarzyszącą oraz drogą.

9 lipca 2019 r. z działki nr 1/1 zostały wydzielone 4 działki, w tym działka 1/6, przy czym podział jest zgodny z ww. decyzją o warunkach zabudowy. Nie będzie konieczne wydawanie nowych decyzji o warunkach zabudowy (dla poszczególnych działek powstałych z podziału) w celu uzyskania pozwolenia na budowę i rozpoczęcia budowy jednorodzinnych budynków mieszkalnych. Działka 1/4 została wydzielona z przeznaczeniem na drogę wewnętrzną.

Niemniej jednak mając na uwadze literalne brzmienie definicji zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT stwierdzić należy, że skoro działka nr 1/6, powstała z podziału działki 1/1, nie znajduje się na terenie objętym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gruntów i nie została dla niej wydana decyzja o warunkach zabudowy - działka ta nie stanowi terenu budowlanego. Decyzja o warunkach zabudowy nr (…) z dnia 22 marca 2019 r. została wydana dla działki nr 1/1. Po dokonaniu podziału, działka 1/6 stanowi odrębny przedmiot obrotu gospodarczego i skoro dla tego przedmiotu nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy nie można uznać go za teren budowlany. Bez znaczenia pozostają warunki zabudowy zawarte w decyzji nr (…), gdyż decyzja ta została wydana dla innej nieruchomości, która nie jest przedmiotem planowanej dostawy. Przedmiotem planowanej dostawy jest działka wydzielona z nieruchomości objętej tą decyzją.

Wobec powyższego, dostawa działki nr 1/6 jest zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. W podobnym stanie faktycznym wypowiedział się Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 14 czerwca 2016 r., sygn. IPPP2/4512-315/16-2/JO. Stan faktyczny dotyczył sytuacji, w której dla działki nr 1247/3 została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji budowlanej polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Plany jakie miała Gmina wobec ww. działki nie powiodły się i 11 kwietnia 2013 r. gmina powzięła czynność podziału działki nr 1247/3 na pięć mniejszych działek przeznaczonych pod zabudowę w tym jedną działkę pod drogę wewnętrzną. Na nowo powstałe działki po podziale, czyli: 1247/11,1247/10, 1247/7.1247/8 i 1247/9 gmina nie posiadała decyzji o warunkach zabudowy ani działki te nie były objęte planem zagospodarowania przestrzennego. Organ zgodził się ze stanowiskiem gminy, zgodnie z którym dostawa nieruchomości powstałych z podziału korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust 1 pkt 9 ustawy o VAT. Organ wskazał, że wobec analizy przepisów w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy gruntu niezabudowanego należy wskazać, że istnienie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy jest warunkiem koniecznym dla weryfikacji przeznaczenia danego terenu, w szczególności terenu budowlanego. Skoro teren budowlany jest definiowany poprzez spełnienie przesłanek określonych w danym akcie prawnym lub decyzji, brak tego aktu prawnego (lub decyzji) oznacza, że przesłanki wskazane w przepisie nie mogą być spełnione. Tym samym, brak aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również brak decyzji o warunkach zabudowy nie pozwala na uznanie danego terenu za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. W konsekwencji, dostawa terenu niezabudowanego nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług. Tak więc w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro dla sprzedawanych działek niezabudowanych o nr 1247/9, 1247/11, 1247/10, 1247/7 powstałych w wyniku podziału działki nr 1247/3, nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla działek tych nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy to sprzedawane działki nie spełniają definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży powstałych z podziału działek, dla których - jak wskazał Wnioskodawca - nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie zostały wydane dla tych działek decyzje o warunkach zabudowy prawidłowe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, w interpretacji indywidualnej z dnia 10 lipca 2015 r., sygn. IPPP2/4512-383/15-2/AO, w której uznał, że: „w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro dla sprzedawanych działek niezabudowanych, powstałych w wyniku podziału, nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla działek tych nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy to sprzedawane działki nie spełniają definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży powstałych z podziału działek, dla których - jak wskazał Wnioskodawca - nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie zostały wydane dla tych działek decyzje o warunkach zabudowy prawidłowe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym bez znaczenia dla zastosowania zwolnionej stawki podatku od towarów i usług jest sposób nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości niezabudowanych”.

W kwestii opodatkowania wypowiedział się również Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 6 lipca 2018 r., sygn. IFSK 1904/16 wskazując, iż „nie ma przy tym znaczenia, jak argumentuje organ, że decyzja WZ wydana dla nieruchomości o nr ew. nr (...) i pow. (...) ha nie została wygaszona i cały czas funkcjonuje w obrocie prawnym, skoro jest ona niewykonalna, gdyż ma za przedmiot działkę nieistniejącą, w dodatku inną niż przedmiot dostawy. Sam fakt, iż uprzednio wydana decyzja obejmowała grunty, które po podziale stanowią działki będące obecnie przedmiotem dostawy, nie przesądza o tym, że stanowią one tereny budowlane w rozumieniu omawianych przepisów i że podział działki pozostaje bez wpływu na decyzję WZ wydaną dla całej, poprzedniej nieruchomości. W tym przypadku bowiem nie można mówić o jakiejkolwiek sukcesji. Jak zasadnie zauważył Sąd I instancji jedyny w ustawie o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przypadek „sukcesji” decyzji WZ dotyczy sytuacji opisanej w jej art. 63 ust. 5. Dotyczy ta sytuacja zmiany podmiotowej, i to w ściśle określonych okolicznościach, wśród których jest i ta, że strona przejmująca decyzję musi przejąć wszystkie jej warunki. Ustawa ta nie przewiduje jakiejkolwiek innego przypadku przejścia decyzji WZ na inny podmiot. Skoro więc następuje zmiana przedmiotu, a nie podmiotu decyzji WZ, tym bardziej niezasadny jest pogląd, że taka zmiana nie ma znaczenia dla kwalifikacji gruntu objętego poprzednią decyzją WZ jako gruntu (terenu) budowlanego” i reasumując sąd wskazał, iż słuszne jest stanowisko Sądu I instancji, że skoro ustawa o podatku od towarów i usług dla właściwego zakwalifikowania przedmiotu dostawy odsyła w art. 2 pkt 33 w zw. z art. 43 ust. 1 pkt 9 do przeznaczenia gruntu pod zabudowę „zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym”, to ponieważ w dacie dostawy działek przez podatnika nie były one przeznaczone pod zabudowę, gdyż nie istniała dla nich decyzja WZ, dostawa tych działek powinna korzystać ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% (art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy).

Jednakże zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane – w świetle art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem, ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć należy, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy terenu. Opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy. Natomiast dostawa gruntów niezabudowanych, które nie są terenami budowlanymi, jest zwolniona od podatku od towarów i usług.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Miasto jest jednostką samorządu terytorialnego, wykonuje zadania nałożone na nie odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostało powołane. Miasto wykonuje także czynności na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, dla których jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Miasto jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Miasto jest samoistnym posiadaczem nieruchomości nr 1/6. Prawo samoistnego posiadania nieruchomości 1/1 Miasto nabyło z dniem 1 lipca 2000 r. na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Działka 1/6 powstała w wyniku podziału działki 1/1. Działka 1/1 oraz działka 1/6 nie znajdują się na terenie objętym obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla działki 1/6 nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Przez teren działki 1/6 przebiegają urządzenia infrastruktury technicznej w postaci podziemnych i nadziemnych urządzeń elektroenergetycznych, stanowiące własność przedsiębiorstwa energetycznego. W dniu 22 marca 2019 r. na wniosek Miasta wydano decyzję nr (…) o warunkach zabudowy, w której ustalono warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie ośmiu jednorodzinnych budynków mieszkalnych z garażami w bryle tych budynków oraz podziale geodezyjnym działki (wydzielenie działek budowlanych związanych z projektowanymi budynkami oraz drogą wewnętrzną). Z decyzji tej wynika możliwość podziału nieruchomości 1/1 na działki budowlane przy spełnieniu określonych warunków. 3 czerwca 2019 r. Miasto wydało postanowienie o pozytywnym zaopiniowaniu podziału nieruchomości 1/1, w treści którego wskazano, iż działka 1/6 zostanie wydzielona jako działka budowlana w rozumieniu decyzji o warunkach zabudowy, o której mowa wyżej (tj. wydanej dla działki przed podziałem) i powinna spełniać warunki określone w tej decyzji. 9 lipca 2019 r. Miasto zatwierdziło podział nieruchomości 1/1 na następujące działki: 1/3, 1/4, 1/5 oraz 1/6. Podział zgodny jest z warunkami określonymi w decyzji. Miasto zamierza dokonać przeniesienia prawa samoistnego posiadania nieruchomości nr 1/6 w drodze przetargu nieograniczonego, przy czym urządzenia znajdujące się w gruncie nie będą podlegały dostawie, dostawie podlegał będzie wyłącznie grunt. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że decyzja nr (…) o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydana dla działki nr 1/1 nadal obowiązuje dla działki nr 1/6 powstałej w wyniku podziału działki 1/1. Podział nie spowodował utraty ważności decyzji i gdyby ktoś zamierzał realizować budowę na działce 1/6 może realizować tę budowę w oparciu o decyzję dla działki 1/1, o ile decyzja zostanie przeniesiona na jego rzecz. Zgodnie z art. 63 ust. 5 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym organ, który wydał decyzję o warunkach zabudowy jest obowiązany, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz innej osoby, jeżeli przyjmuje ona wszystkie warunki zawarte w tej decyzji. Decyzja o warunkach zabudowy została wydana na rzecz Wnioskodawcy. W ogłoszeniu o przetargu, a następnie w umowie przeniesienia prawa samoistnego posiadania Wnioskodawca zobowiąże się do przeniesienia niniejszej decyzji na rzecz nabywcy nieruchomości 1/6. Na dzień sporządzenia niniejszego uzupełnienia decyzja o przeniesieniu nie została wydana. Miastu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu nabycia działki. Miasto stało się samoistnym posiadaczem nieruchomości nr 1/1 z dniem 1 lipca 2000 r. na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Miasto wydzierżawia działkę nr 1/1 na podstawie umowy dzierżawy, pierwsza umowa zawarta na okres od dnia 1 listopada 2016 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., następna od dnia 1 stycznia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2021 r. z przeznaczeniem na uprawy rolne. Powyższe świadczenie usług dzierżawy korzystało ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień. Wcześniej działka ta nie była wykorzystywana przez Miasto do jakiejkolwiek działalności.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy dostawa nieruchomości nr 1/6 korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W rozpatrywanej sprawie należy stwierdzić, że działka nr 1/6 będąca przedmiotem sprzedaży stanowi grunt przeznaczony pod zabudowę, gdyż stanowiła część działki niezabudowanej, dla której w dniu 22 marca 2019 r. wydano decyzję nr (…) o warunkach zabudowy, zgodnie z którą ustalono warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie ośmiu jednorodzinnych budynków mieszkalnych z garażami w bryle tych budynków oraz podziale geodezyjnym działki (wydzielenie działek budowlanych związanych z projektowanymi budynkami oraz drogą wewnętrzną). Ponadto Wnioskodawca wskazał, że decyzja nr (…) o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wydana dla działki nr 1/1 nadal obowiązuje dla działki nr 1/6 powstałej w wyniku podziału działki 1/1. Podział nie spowodował utraty ważności decyzji i gdyby ktoś zamierzał realizować budowę na działce 1/6 może realizować tę budowę w oparciu o decyzję dla działki 1/1, o ile decyzja zostanie przeniesiona na jego rzecz. Z wniosku wynika również, że w ogłoszeniu o przetargu, a następnie w umowie przeniesienia prawa samoistnego posiadania Wnioskodawca zobowiąże się do przeniesienia niniejszej decyzji nr (…) na rzecz nabywcy nieruchomości 1/4. Tym samym należy stwierdzić, że działka nr 1/6 nie straciła statusu gruntu budowlanego stosownie do wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

W konsekwencji działka nr 1/6 stanowi grunt budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy.

W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowej działki (terenu budowlanego zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy) nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

• towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
  

• brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
  
  
  

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Z okoliczności sprawy wynika, że Miasto stało się samoistnym posiadaczem nieruchomości nr 1/1 z dniem 1 lipca 2000 r. na podstawie art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Nie wystąpił zatem podatek od towarów i usług. Nie można zatem uznać, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT, skoro dostawa nie była objęta tym podatkiem (nie jest zatem spełniony drugi z warunków określony w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy niezbędnych do zastosowania przedmiotowego zwolnienia).

NSA w wyroku z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 u.p.t.u., przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub u.p.t.u., co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zatem w przedmiotowej sprawie dla dostawy opisanej we wniosku działki nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, dostawa przedmiotowej działki nr 1/6, z uwagi na fakt, że nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2, będzie jako grunt budowlany zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy opodatkowana podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem podstawowej stawki podatku VAT w wysokości 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy wskazać, że interpretacje wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny/zdarzenie przyszłe przedstawiony przez danego podatnika. Powołane interpretacje nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy. Każdą sprawę tut. Organ jest zobowiązany rozpatrywać indywidualnie.

Ponadto wskazać należy, iż interpretacje rozbieżne bądź wątpliwe mogą być poddane weryfikacji w trybie art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Szef Krajowej Administracji Skarbowej może z urzędu zmienić wydaną interpretację indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Oznacza to, że interpretacje indywidualne wydane przez upoważniony do tego organ, każdorazowo podlegają analizie i weryfikacji, a w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości, Szef Krajowej Administracji Skarbowej może zmienić nieprawidłową interpretację indywidualną.

Natomiast w odniesieniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego wskazać należy, że jest rozstrzygnięciem w indywidualnej sprawie, osadzonym w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża. Tut. Organ nie neguje orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego. Należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie każdą sprawę, natomiast rozstrzygnięcia sądów podejmowane są w oparciu o zebrany w danej sprawie materiał dowodowy. Dodatkowo wskazać należy, iż nie można powiedzieć, że w analizowanej sprawie ukształtowana jest ugruntowana linia orzecznicza. Podkreślenia wymaga fakt, że kształtowanie się orzecznictwa jest procesem rozłożonym w czasie i co do zasady wymaga większej liczby wyroków poszczególnych składów orzekających. Tym samym, należy stwierdzić, iż powołane wyroki, nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.