Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.705.2019.2.RR
z 14 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 listopada 2019 r. (data wpły-wu 8 listopada 2019 r.), uzupełnionego pismem z dnia 8 listopada 2019 r. (data wpływu 14 listo-pada 2019 r.) oraz pismem z dnia 3 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.) w odpo-wiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 30 grudnia 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.705.2019.1.RR o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności w przypadku sprzedaży przenośników taśmowych oraz ich montażu i rozruchu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności w przypadku sprzedaży przenośników taśmowych oraz ich montażu i rozruchu. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 listopada 2019 r. (data wpływu 14 listopada 2019 r.) oraz pismem z dnia 3 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tutejszego Organu z dnia 30 grudnia 2019 r., nr 0114-KDIP1-1.4012.705.2019.1.RR (skutecznie doręczone 31 grudnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Przedmiotem podstawowym działalności Spółki jest działalność usługowa polegająca na wykonaniu na zlecenie klienta przenośników taśmowych. Przenośniki te, jako konstrukcje stalowe - kratowe wykonane z profili stalowych z taśmą gumowaną są wykorzystywane w kopalniach odkrywkowych. Wg klasyfikacji KŚT wyrób usługowy spełnia kryteria określone w klasyfikacji 644. Po wykonaniu przenośnika taśmowego sprzedaż obejmuje także prace związane z montażem i rozruchem przenośnika na miejscu u klienta.

Wnioskodawca w uzupełnieniu do złożonego wniosku na zadane pytania dotyczące wskazania:

1. Czy zarówno Wnioskodawca jak i nabywca - wytworzonych przez Stronę przenośników taśmowych oraz usług montażu i rozruchu - jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.)?
   Udzielił odpowiedzi: zarówno Wnioskodawca jak i nabywca wytworzonych przez Sp. z o.o. przenośników taśmowych oraz usług montażu i rozruchu są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., z późn. zm.).
2. Co jest przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahentów. Wskazać należy czy na fakturze jest odrębnie wymieniona dostawa przenośników taśmowych i odrębnie prace związane z montażem i rozruchem przenośnika, czy też na fakturze jest wykazana jedna pozycja obejmująca wykonanie danej czynności - wówczas należy wskazać nazwę towaru lub usługi będącej przedmiotem sprzedaży.
   Odp.: na fakturze sprzedaży jest jedna pozycja - przenośnik taśmowy, nie są wymienione odrębnie dostawa, montaż i rozruch. Do zdecydowanej części sprzedaży Spółka ma zamówienie lub umowę, które jasno doprecyzowują przedmiot i zakres sprzedaży. Oprócz specyfikacji technicznej umowa określa warunki odbioru oraz fakturowania (np. po protokolarnym odbiorze przedmiotu zamówienia, jego rozruchu i określonej w dniach bezawaryjnej pracy).
3. Symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług PKWiU 2008 (zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. z 2008 r., Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.) dla przedmiotu sprzedaży (towaru wraz z usługą lub odrębnie towaru i usługi.
   Odp:. 3. Symbol PKWiU 2008
   
   28.92.99.0 - usługi podwykonawców związane z produkcją maszyn dla górnictwa i do wydobywania oraz dla budownictwa (dla przedmiotu sprzedaży),
   
   33.20.34.0 - usługi instalowania przemysłowych maszyn i urządzeń dla górnictwa i do wydobywania (dla samej usługi),
   25.11.23.0 - pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium (dla samego towaru).
4. Co należy rozumieć przez montaż i rozruch przenośnika – czy czynności, które będą wykonane w celu zainstalowania / zamontowania towaru, wymagają specjalistycznej wiedzy i umiejętności znanych przede wszystkim dostawcy montowanego urządzenia i wykraczają poza zakres prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem (przy czym, przez „proste czynności” należy rozumieć takie działania umożliwiające funkcjonowanie danego towaru/ sprzętu, które nabywca mógłby wykonać we własnym zakresie); czy możliwa jest dostawa samego towaru bez montażu wykonanego przez Dostawcę.
   Odp.: Montaż i rozruch przenośnika to czynności wymagające specjalistycznej wiedzy i tym samym wykwalifikowanej kadry. Nie są to czynności proste. Konstrukcje stalowe o olbrzymich parametrach wymagają projektu technicznego, z uwagi na swoje gabaryty wymagają montażu na miejscu u nabywcy, następnie rozruchu i ewentualnych korekt montażu. Czynności tych raczej nie jest w stanie sam wykonać nabywca przenośnika taśmowego.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca w świetle zmian w podatku od towarów i usług od 1 listopada 2019 roku, zobowiązany jest stosować mechanizm podzielonej płatności (MPP) dla faktur powyżej 15 tys. zł brutto przy sprzedaży wytworzonych przenośników taśmowych, które nie są wymienione wprost w załączniku nr 15 "Wykazu towarów i usług, o których mowa w art. 105 A ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy", a które poniekąd jako konstrukcje stalowe wymienione są pod poz. 57 (cyt. "ex 25.11.23.0 Pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium - wyłącznie ze stali")? Kolejne pytanie dotyczy montażu i rozruchu. Czy prace te są zawarte pod poz. 141 Załącznika nr 15 (cyt. 43.99.50.0 Roboty związane ze wznoszeniem konstrukcji stalowych)?

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze, że w załączniku nr 15 nie są wymienione przenośniki taśmowe, a jedynie konstrukcje stalowe (wyłącznie ze stali) oraz fakt, że przenośniki taśmowe są konstrukcją stalową wyposażoną w taśmę gumową oraz napęd elektryczny - prezentujemy stanowisko, że sprzedając przenośnik taśmowy z montażem o wartości powyżej 15.000 zł brutto nie podlega mechanizmowi MPP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy – przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Regulacje dotyczące mechanizmu podzielonej płatności zawarte zostały w ustawie z dnia 15 grudnia 2017 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustawy (Dz. U. z 2018 r., poz. 62), która wprowadziła z dniem 1 lipca 2018 r. m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.).

Ustawa z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751) wprowadza z dniem 1 listopada 2019 r. – zmiany do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług – w zakresie mechanizmu podzielonej płatności.

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy, podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, obowiązującego od dnia 1 listopada 2019 r., przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy – zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.
   
   

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy – podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze – rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy – faktura powinna zawierać wyrazy „mechanizm podzielonej płatności”.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.
   
   

Załącznik nr 15 do ustawy – stanowiący „Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy” – zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację „mechanizm podzielonej płatności”.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją „mechanizm podzielonej płatności” będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

1. będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);
2. będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,
3. czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.
   
   

Jednocześnie w myśl art. 106e ust. 12 i 13 ustawy, w przypadku stwierdzenia, że podatnik wystawił fakturę z naruszeniem ust. 1 pkt 18a, naczelnik urzędu skarbowego lub naczelnik urzędu celno-skarbowego ustala dodatkowe zobowiązanie podatkowe w wysokości odpowiadającej 30% kwoty podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na tej fakturze. W stosunku do osób fizycznych, które za ten sam czyn ponoszą odpowiedzialność za wykroczenie skarbowe albo za przestępstwo skarbowe, dodatkowego zobowiązania podatkowego nie ustala się. Przepisu ust. 12 nie stosuje się, jeżeli zapłata kwoty odpowiadającej kwocie podatku przypadającej na dostawę towarów lub świadczenie usług wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy, wykazanej na fakturze, została dokonana z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest działalność usługowa polegająca na wykonaniu na zlecenie klienta przenośników taśmowych. Przenośniki te, jako konstrukcje stalowe - kratowe wykonane z profili stalowych z taśmą gumowaną są wykorzystywane w kopalniach odkrywkowych. Po wykonaniu przenośnika taśmowego sprzedaż obejmuje także prace związane z montażem i rozruchem przenośnika na miejscu u klienta. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zarówno Wnioskodawca jak i nabywca wytworzonych przez Spółkę przenośników taśmowych oraz usług montażu i rozruchu są podatnikami, o których mowa w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Na fakturze sprzedaży jest jedna pozycja - przenośnik taśmowy, nie są wymienione odrębnie dostawa, montaż i rozruch. Do zdecydowanej części sprzedaży Spółka ma zamówienie lub umowę, które jasno doprecyzowują przedmiot i zakres sprzedaży. Oprócz specyfikacji technicznej umowa określa warunki odbioru oraz fakturowania (np. po protokolarnym odbiorze przedmiotu zamówienia, jego rozruchu i określonej w dniach bezawaryjnej pracy).

Wskazano również, że symbol PKWiU 2008 to:

• 28.92.99.0 - usługi podwykonawców związane z produkcją maszyn dla górnictwa i do wydobywania oraz dla budownictwa (dla przedmiotu sprzedaży),
• 33.20.34.0 - usługi instalowania przemysłowych maszyn i urządzeń dla górnictwa i do wydobywania (dla samej usługi),
  
• 25.11.23.0 - pozostałe konstrukcje i ich części; płyty, pręty, kątowniki, kształtowniki itp. z żeliwa, stali lub aluminium (dla samego towaru).
  
  

Montaż i rozruch przenośnika to czynności wymagające specjalistycznej wiedzy i tym samym wykwalifikowanej kadry. Nie są to czynności proste. Konstrukcje stalowe o olbrzymich parametrach wymagają projektu technicznego, z uwagi na swoje gabaryty wymagają montażu na miejscu u nabywcy, następnie rozruchu i ewentualnych korekt montażu. Czynności tych raczej nie jest w stanie sam wykonać nabywca przenośnika taśmowego.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego należy zauważyć, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji, gdy kilka świadczeń obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia jedną czynność, czynność ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia czynności nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną czynność złożoną obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej czynności wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu czynności złożonej.

Co istotne, aby móc wskazać, że dana czynność jest czynnością złożoną winna się ona składać z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na czynność złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast czynność należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu sama w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania czynności zasadniczej. Pojedyncza czynność traktowana jest zatem jak element czynności kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia czynności pomocniczej jest zdeterminowany przez czynność główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać czynności głównej bez czynności pomocniczej.

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz regulacje Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego sytemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), nie regulują kwestii czynności złożonych. Jednakże, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT oraz na podstawie polskiego i europejskiego orzecznictwa można stwierdzić, że świadczenie obejmujące z ekonomicznego i gospodarczego punktu widzenia jedną czynność nie powinno być sztucznie dzielone.

Koncepcję opodatkowania świadczeń kompleksowych wypracował Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w wydanych orzeczeniach. W szczególności w wyroku w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd., TSUE uznał, że każde świadczenie usług powinno być, co do zasady, traktowane jako świadczenie odrębne i niezależne. Jeżeli jednak dwa lub więcej niż dwa świadczenia (czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta są tak ściśle powiązane, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jednolite świadczenie dla celów podatku od wartości dodanej, do których stosuje się te same zasady opodatkowania.

Również w orzecznictwie NSA przyjmuje się, że świadczenie złożone (kompleksowe) ma miejsce wówczas, gdy relacja poszczególnych świadczeń wykonywanych przez podatnika na rzecz jednego nabywcy dzieli je na świadczenie podstawowe i świadczenia pomocnicze – tzn. takie, które umożliwiają skorzystanie ze świadczenia podstawowego lub są niezbędne dla możliwości skorzystania ze świadczenia podstawowego. Jeżeli jednak świadczenia te można rozdzielić, tak że nie zmieni to ich charakteru ani wartości z punktu widzenia nabywcy, wówczas świadczenia takie powinny być traktowane jako dwa niezależnie opodatkowane świadczenia. Zatem należy uwzględniać ochronę podstawowych zasad opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wymagających, by każda działalność gospodarcza była traktowana w ten sam sposób. Sprzeciwia się to temu, by podmioty gospodarcze dokonujące takich samych czynności, były traktowane odmiennie w zakresie poboru tego podatku (wyrok NSA z dnia 6 maja 2015 r., I FSK 2105/13).

W przypadku, gdy wykonywana czynność stanowi dla klienta całość, nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący. Jeśli więc wykonywanych jest więcej czynności, a są one ze sobą ściśle powiązane oraz stanowią całość pod względem ekonomicznym i gospodarczym, to wówczas dla potrzeb VAT należy potraktować je jako jedną czynność opodatkowaną. Skutkiem powyższego, świadczenie pomocnicze, co do zasady dzieli los prawny świadczenia głównego, w szczególności w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego, miejsca świadczenia, stawki podatku od towarów i usług czy sposobu dokumentowania.

Jak wynika z okoliczności sprawy na fakturze sprzedaży jest jedna pozycja - przenośnik taśmowy, nie są wymienione odrębnie dostawa, montaż i rozruch. Do zdecydowanej części sprzedaży Spółka ma zamówienie lub umowę, które jasno doprecyzowują przedmiot i zakres sprzedaży. Oprócz specyfikacji technicznej umowa określa warunki odbioru oraz fakturowania. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca PKWiU dla przedmiotu sprzedaży to 28.92.99.0 - usługi podwykonawców związane z produkcją maszyn dla górnictwa i do wydobywania oraz dla budownictwa. Ponadto jak wynika z opisu analizowanej sprawy montaż i rozruch przenośnika to czynności wymagające specjalistycznej wiedzy i tym samym wykwalifikowanej kadry. Nie są to czynności proste. Konstrukcje stalowe o olbrzymich parametrach wymagają projektu technicznego, z uwagi na swoje gabaryty wymagają montażu na miejscu u nabywcy, następnie rozruchu i ewentualnych korekt montażu. Czynności tych raczej nie jest w stanie sam wykonać nabywca przenośnika taśmowego.

Zatem stwierdzić należy, że w omawianej sprawie Wnioskodawca dokonuje jednej czynności polegającej na sprzedaży przenośników taśmowych, co potwierdza wystawiona przez Stronę faktura z wykazaną jedną pozycją dotyczącą tej dostawy. Natomiast pozostałe czynności polegające na montażu i rozruchu przenośników taśmowych stanowią świadczenie pomocnicze do dokonanej dostawy, gdyż jak wynika z opisu sprawy nie są to czynności proste, które mógłby wykonać sam nabywca przenośnika taśmowego. Zatem czynności te pod względem ekonomicznym i gospodarczy są ściśle powiązane z dokonaną dostawą, a ponadto umożliwiają one skorzystanie ze świadczenia podstawowego. Tym samym w niniejszej sprawie Spółka świadczy jedno kompleksowe świadczenie, w skład którego wchodzi dostawa przenośników taśmowych wraz z ich montażem i rozruchem.

W związku z powyższym, skoro przedmiotem sprzedaży jest świadczenie kompleksowe, w ramach którego czynność główna nie jest wymieniona w załączniku nr 15 do ustawy, to pomimo, że w zakres tego świadczenia wchodzą również towary i usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy (jako czynności dodatkowe związane bezpośrednio z czynnościami głównymi), to nie ma zastosowania mechanizm podzielonej płatności i Wnioskodawca nie powinien umieszczać na wystawianych fakturach sformułowania „mechanizm podzielonej płatności”.

Podkreślić należy, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Ponadto zapis art. 108a ust. 1 pkt 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Zatem odnosząc się do przedmiotu zapytania Wnioskodawcy należy wskazać, że skoro przedmiot sprzedaży o symbolach PKWiU 28.92.99.0 – dokonywany przez Wnioskodawcę nie został wymieniony w załączniku nr 15 do ustawy, zatem wskazać należy, że nie jest on objęty obowiązkiem stosowania „mechanizmu podzielonej płatności”.

Ponadto, w omawianej sprawie bez znaczenia jest wskazanie, czy prace dotyczące montażu i rozruchu zawierają się pod poz. 141 załącznika nr 15 do ustawy VAT, który stanowi wykaz towarów i usług w odniesieniu do których występuje obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności. Skoro prace montażu i rozruchu zgodnie ze wcześniejszymi ustaleniami wchodzą w skład kompleksowego świadczenia głównego z uwagi na to, że są one pod względem ekonomicznym i gospodarczy ściśle powiązane z dokonaną dostawą, a ponadto umożliwiają one skorzystanie ze świadczenia podstawowego - zatem dzielą los prawny świadczenia głównego. Tym samym opodatkowanie czy też dokumentowanie ww. czynności powinno być dokonywane w ramach jednej czynności i nie należy jej rozbijać na poszczególne elementy składowe, lecz traktować jako jedno świadczenie, zgodnie z elementem, który nadaje całemu świadczeniu charakter dominujący.

Stwierdzić zatem należy, że prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, z którego wynika, że sprzedaż przenośników taśmowych z montażem o wartości powyżej 15.000 zł brutto nie podlega mechanizmowi MPP.

Przy czym podkreślić należy, że o obowiązku stosowania mechanizmu podzielonej płatności nie będzie decydować nazewnictwo stosowane w zawartych przez Wnioskodawcę z klientami umowach, ale faktycznie dokonywane przez Wnioskodawcę czynności będące przedmiotem zawartej umowy i sprzedaży.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o informacje wynikające ze wskazań Wnioskodawcy, że przedmiotem sprzedaży są czynności sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 28.92.99.0 - usługi podwykonawców związane z produkcją maszyn dla górnictwa i do wydobywania oraz dla budownictwa oraz że na fakturze sprzedaży jest jedna pozycja – przenośnik taśmowy i nie są wymienione odrębnie dostawa, montaż i rozruch, co jak wskazał Wnioskodawca wynika z zawartych umów lub zamówień, które precyzują przedmiot i zakres sprzedaży.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.