Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.543.2019.2.MM
z 13 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy – przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2019 r. (data wpływu 25 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 grudnia 2019 r. (data wpływu 18 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie możliwości opodatkowania kartą podatkową usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przy użyciu samochodu zastępczego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2019 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 29 listopada 2019 r., Nr 0113-KDIPT2-1.4011.543.2019.1.MM, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano za pośrednictwem poczty w dniu 29 listopada 2019 r. (data doręczenia 5 grudnia 2019 r.). W dniu 18 grudnia 2019 r., wpłynęło uzupełnienie wniosku, nadane za pośrednictwem operatora pocztowego w dniu 11 grudnia 2019 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest taksówkarzem i rozlicza się na zasadach karty podatkowej. W Jego samochodzie zamontowany jest kasotaksometr, czyli nierozłączny moduł kasy i taksometru (umieszczone w jednym urządzeniu). Samochód Wnioskodawcy wymaga obecnie naprawy. Będzie to już druga naprawa w ciągu roku, która potrwa około tygodnia. Wnioskodawca postanowił (po doradzeniu przez firmę A., która montuje kasy i taksometry) wynająć samochód od jednej z firm zajmującej się wynajmem aut taxi. Ekonomicznie Wnioskodawca uzasadnia to kolejnym wyłączeniem Jego auta na kolejny tydzień (w przyszłości takie naprawy również mogą się zdarzyć). Wnioskodawca zadzwonił w tej sprawie na infolinię Krajowej Informacji Skarbowej, aby upewnić się, czy narusza postanowienia karty podatkowej, czy też nie - poinformowano Go, że nie narusza. Wnioskodawca dokonał zakupu samej kasy. Podczas rejestracji kasy w urzędzie skarbowym, urzędniczka powiedziała, aby Wnioskodawca jeszcze raz skontaktował się z infolinią Krajowej Informacji Skarbowej – konsultantka tym razem nie była pewna i połączyła Go z ekspertem od podatku dochodowego. Ten poinformował Wnioskodawcę, że sam do końca nie zinterpretuje przepisów w tym zakresie. Wnioskodawca nie chce utracić prawa do opodatkowania przychodów kartą podatkową, więc wstrzymał się z działaniami, pomimo tego że wydał 1 650 zł na kasę, będąc wcześniej zapewnionym, że karta podatkowa, tzn. jej postanowienia nie będą naruszone.

W piśmie z dnia 11 grudnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność od dnia 7 kwietnia 2018 r. Po założeniu działalności Wnioskodawca otrzymał decyzję z urzędu skarbowego o opodatkowaniu w formie karty podatkowej ze względu, że jedynym rodzajem działalności od początku trwania działalności są usługi taksi. Wnioskodawca spełnia wszelkie przesłanki uprawniające do opodatkowania przychodów w formie karty podatkowej. Podczas awarii Jego samochodu, chciałby wynająć auto zastępcze na podstawie, np. umowy najmu krótkoterminowego, który nie trwałby dłużej niż 10 dni. Naprawy samochodu przy tak dużej eksploatacji zdarzają się kilka razy do roku, podczas których Wnioskodawca nie ma możliwości zarabiania. Podpowiedziano Mu, aby zakupił rezerwową kasę fiskalną, którą w razie awarii własnego auta, mógłby podpiąć pod aparaturę auta wynajmowanego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy podpinając kasę fiskalną pod taksometr w wynajętym samochodzie na czas naprawy samochodu Wnioskodawcy, narusza On przepisy karty podatkowej, określone w ustawie z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (art. 23 ust. 1 pkt 5)?
2. Czy taka czynność, jak wynajęcie samochodu na czas naprawy własnego, mogłaby spowodować utratę przez Wnioskodawcę możliwości rozliczania się w formie karty podatkowej?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (przedstawionym ostatecznie w uzupełnieniu wniosku), nie narusza postanowień karty podatkowej. Najem samochodu odbywałby się w krótkim terminie podczas naprawy własnego auta Wnioskodawcy. W art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wskazano, że zryczałtowany podatek dochodowy mogą płacić podatnicy w zakresie usług transportowych wykonywanych przy użyciu jednego pojazdu. Skoro pojazd Wnioskodawcy byłby w naprawie, to pojazd wynajęty na czas naprawy Jego samochodu nadal będzie jednym pojazdem, służącym do wykonywania przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w zakresie usług transportowych. Taka czynność zatem nie mogłaby spowodować utraty możliwości rozliczania się w formie karty podatkowej. Samochód wynajmowany byłby tylko w sporadycznych sytuacjach, a dokładniej tylko i wyłącznie w momencie awarii samochodu Wnioskodawcy. Zatem Wnioskodawca nie prowadziłby działalności transportowej przy użyciu dwóch pojazdów, tylko w dalszym ciągu przy użyciu jednego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2019 r., poz. 43), osoby fizyczne oraz przedsiębiorstwa w spadku osiągające przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej mogą opłacać zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, zryczałtowany podatek dochodowy w formie karty podatkowej mogą płacić podatnicy prowadzący działalność m.in. w zakresie usług transportowych wykonywanych przy użyciu jednego pojazdu w warunkach określonych w części V tabeli.

Zatem warunkiem opodatkowania kartą podatkową jest to, aby działalność w zakresie transportu wykonywana była przy użyciu nie więcej niż jednego pojazdu.

Tabela wymieniona w cytowanym przepisie stanowi załącznik nr 3 do ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od osób fizycznych, w której pod Lp. 1 określono stawki karty podatkowej dla usług taksówkowych w zakresie przewozu osób.

Warunki opodatkowania w formie karty podatkowej określa art. 25 ww. ustawy.

Stosownie do art. 25 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy prowadzący działalność, o której mowa w art. 23, podlegają opodatkowaniu w formie karty podatkowej, jeżeli:

1. złożą wniosek o zastosowanie opodatkowania w tej formie,
2. we wniosku, o którym mowa w pkt 1, zgłoszą prowadzenie działalności wymienionej w jednej z 12 części tabeli,
3. przy prowadzeniu działalności nie korzystają z usług osób nie zatrudnionych przez siebie na podstawie umowy o pracę oraz z usług innych przedsiębiorstw i zakładów, chyba że chodzi o usługi specjalistyczne,
4. nie prowadzą, poza jednym z rodzajów działalności wymienionej w art. 23, innej pozarolniczej działalności gospodarczej,
5. małżonek podatnika nie prowadzi działalności w tym samym zakresie,
6. nie wytwarzają wyrobów opodatkowanych, na podstawie odrębnych przepisów, podatkiem akcyzowym,
7. pozarolnicza działalność gospodarcza zgłoszona we wniosku, o którym mowa w pkt 1, nie jest prowadzona poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, działalność usługowa to pozarolnicza działalność gospodarczą, której przedmiotem są czynności zaliczone do usług zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. poz. 1293 i 1435 oraz z 2009 r. poz. 256 i 1753) wydanym na podstawie art. 40 ust. 2 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. z 2018 r. poz. 997, 1000, 1629 i 1669), z zastrzeżeniem pkt 2 i 3.

Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 12 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, pozarolnicza działalność gospodarcza oznacza pozarolniczą działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

- prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie do treści art. 36 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnicy opodatkowani w formie karty podatkowej są obowiązani zawiadomić naczelnika urzędu skarbowego o zmianach, jakie zaszły w stosunku do stanu faktycznego podanego w złożonym wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej, które:

1. powodują utratę warunków do opodatkowania w formie karty podatkowej,
2. mają wpływ na wysokość podatku dochodowego w formie karty podatkowej, a w szczególności o zmianach: w stanie zatrudnienia, miejsca prowadzenia działalności, rodzaju i zakresu prowadzonej działalności, liczby stanowisk na parkingu oraz liczby i rodzaju urządzeń przy prowadzeniu usług rozrywkowych, liczby godzin przeznaczonych na wykonywanie wolnego zawodu w zakresie ochrony zdrowia ludzkiego oraz wolnego zawodu w zakresie usług weterynaryjnych, liczby sprzedawanych posiłków domowych, liczby godzin sprawowania opieki domowej nad dziećmi i osobami chorymi, liczby godzin przeznaczonych na udzielanie lekcji.
   
   

Mając na względzie powyższe przepisy stwierdzić należy, że zryczałtowanym podatkiem dochodowym w formie karty podatkowej mogą być opodatkowani podatnicy prowadzący działalność w zakresie usług taksówkowych w zakresie przewozu osób oraz przewozu ładunków, pod warunkiem jednak, że nie prowadzą innej pozarolniczej działalności gospodarczej oraz wykonują usługi przy użyciu jednego pojazdu.

Powołany wyżej art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne wyraźnie stanowi, że usługi transportowe mają być „wykonywane przy użyciu jednego pojazdu”. Oznacza to, że tylko jeden pojazd może być wykorzystywany do prowadzenia usługi transportowej. Wykonywanie usługi transportowej przy użyciu dwóch pojazdów (wymiennie, czy też równolegle), pozostaje w sprzeczności z art. 23 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy i skutkuje koniecznością wyłączenia strony z opodatkowania w formie karty podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest taksówkarzem i rozlicza się na zasadach karty podatkowej. Jego samochód wymaga obecnie naprawy. Wnioskodawca postanowił wynająć samochód od jednej z firm zajmującej się wynajmem aut taxi. Ekonomicznie Wnioskodawca uzasadnia to kolejnym wyłączeniem Jego auta na kolejny tydzień. Wnioskodawca spełnia wszelkie przesłanki uprawniające do opodatkowania przychodów w formie karty podatkowej. Chciałby wynająć auto zastępcze na podstawie np. umowy najmu krótkoterminowego, który nie trwałby dłużej niż 10 dni. Naprawy samochodu przy tak dużej eksploatacji zdarzają się kilka razy do roku, podczas których Wnioskodawca nie ma możliwości zarabiania. Podpowiedziano Mu, aby zakupił rezerwową kasę fiskalną, którą w razie awarii własnego auta, mógłby podpiąć pod aparaturę auta wynajmowanego.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca jednoznacznie wskazuje, że wykonuje usługi transportowe przy użyciu jednego pojazdu. Z samochodu zastępczego będzie korzystał tylko przez okres nie dłuższy niż 10 dni, podczas naprawy własnego pojazdu. Nie można zatem stwierdzić, że będzie wykorzystywał naprzemiennie dwa pojazdy. Ponadto uznanie, że korzystanie z samochodu zastępczego stanowi naruszenie art. 23 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, uniemożliwiłoby Wnioskodawcy prowadzenie działalności gospodarczej według wybranej formy opodatkowania w okresie awarii pojazdu.

Reasumując, w sytuacji przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego, tj. awarii własnego samochodu i skorzystania w tym okresie z zastępczego pojazdu, Wnioskodawca nie utraci warunków do opodatkowania w formie karty podatkowej przychodów z usług taksówkowych. W okolicznościach przedstawionych we wniosku, nie można mówić o naprzemiennym używaniu dwóch samochodów. Wynajęcie auta taxi na okres awarii własnego pojazdu Wnioskodawcy jest sytuacją szczególną, wyjątkową, podyktowaną zdarzeniem, któremu nie może On zapobiec – nie narusza zatem art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić się od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn, zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.