Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.559.2019.2.NK
z 15 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług – jest:

• prawidłowe – w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku z dostawą działki nr (...), stanowiącej współwłasność małżeńską (pytanie oznaczone we wniosku nr 1),
• prawidłowe – w zakresie wykazania na fakturze dokumentującej dostawę działki nr (...), stanowiącej współwłasność małżeńską, danych Wnioskodawcy jako podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (pytanie oznaczone we wniosku nr 2).
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku z dostawą działki nr (...), stanowiącej współwłasność małżeńską (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz wykazania na fakturze dokumentującej dostawę działki nr (...), stanowiącej współwłasność małżeńską, danych Wnioskodawcy jako podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.) o informacje doprecyzowujące opisane zdarzenie przyszłe oraz dowód wpłaty dodatkowych opłat za wydanie interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 22 października 2015 r. na podstawie aktu notarialnego nr (…) małżonkowie X i Y nabyli niezabudowaną nieruchomość położoną w Z Gmina A, składającą się z działki oznaczonej nr (...) o powierzchni dwa hektary pięć arów, nr księgi wieczystej (…). Przy akcie notarialnym sprzedający oświadczyli, że przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowana, nie jest przedmiotem dzierżawy, posiada dostęp do drogi publicznej, w jej skład nie wchodzi las ani grunt leśny oraz jest wolna od wszelkich długów, ciężarów, hipotek oraz praw i roszczeń osób trzecich. Przy sporządzeniu tego aktu okazano:

• wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nr (…) wydany z upoważnienia Burmistrza A przez Kierownika Wydziału (…) w dniu 19 października 2015 r., z którego wynika, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego część obrębów geodezyjnych B, C koło A, części obrębu 3 miasta A i części obrębu Z, działka nr (...) położona w obrębie Z, to w części teren, którego podstawowym przeznaczeniem jest zabudowa w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych oznaczony na rysunku planu symbolem RM oraz w części teren przeznaczony pod drogę wraz z urządzeniami towarzyszącymi oznaczone na rysunku planu symbolem KDW 2;
• wypis z rejestru gruntów wydany przez Starostę D, w dniu 16 października 2015 r., w którym działka numer (...) oznaczona jest symbolem R – grunty orne.
  
  

Obecnie obowiązuje uchwała nr (…) z dnia 19 grudnia 2017 r. Rady Miejskiej w A w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części terenów w obrębie geodezyjnym Z w Gminie A, która w załączniku nr 1 wskazuje obszar, a w ramach niego działkę o nr (...) – tj. działka będąca przedmiotem niniejszej interpretacji jest zaliczona do terenów przeznaczonych do zabudowy usługowej o symbolu U.

Na podstawie umowy objętej tym aktem kupujący wnieśli o wpisanie do księgi wieczystej numer (…) jako właścicieli na prawach wspólności ustawowej.

W dniu nabycia nieruchomości, tj. 22 października 2015 r. (działka o nr (...)) została przekazana do działalności gospodarczej Pana X pod nazwą E na podstawie dowodu OT nr 4 jako niezabudowana nieruchomość w Z działka nr (...) (symbol KŚT 033 stawka amort. 0%).

Umową najmu z dnia 31 grudnia 2018 r. E przekazał w najem do Spółki F Sp. z o.o. z siedzibą w A NIP (…) do użytkowania działkę o nr (...). Na ww. terenie Spółka z o.o. F poniosła następujące nakłady:

1. utwardzenie terenu – około 600.000 zł;
2. na działce została postawiona hala namiotowa niezwiązana trwale z gruntem – wartość około 45.000,00 zł;
3. wybudowanie muru na wysokość pomiędzy 2 m do 2,20 m – wartość około 40.000,00 zł.
   
   

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości działki nr (...) do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Ponadto z pisma z dnia 7 stycznia 2020 r. – stanowiącego uzupełnienie wniosku – wynika, że:

1. Wnioskodawca Pan X prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą E jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i posiada nr NIP (…).
2. Działka o nr (...) została nabyta na podstawie aktu notarialnego nr (…) z dnia 22 października 2015 r. przez małżonków X i Y od G, który dokonał nabycia na podstawie umowy sprzedaży w dniu 5 lipca 2000 r. Przy ww. transakcji nie wystąpiła faktura bądź rachunek.
3. Działka o nr (...) została nabyta przez osoby fizyczne, tj. X i Y do majątku wspólnego, zatem nie została nabyta do działalności gospodarczej w drodze czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od tego podatku lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.
4. Z tytułu nabycia działki nr (...) Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nabywającymi były bowiem osoby X i Y jako nieprowadzący działalności gospodarczej. Transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie wystąpiła faktura.
5. W dniu nabycia przez małżonków nieruchomości jeden z małżonków, tj. Wnioskodawca przyjął nieruchomość do działalności gospodarczej, która była/jest i będzie wykorzystywana do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług.
6. Działka nie była/nie jest/nie będzie wykorzystywana do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług.
7. Przedmiotem umowy najmu jest ww. działka otoczona częściowo betonowym ogrodzeniem (mur betonowy o wysokości pomiędzy 2 a 2,20 m – nakłady na budowę muru poniósł Wnioskodawca – około 40.000,00 zł, a nie jak wskazano w pierwotnym wniosku Spółka z o.o. F).
8. Planowana dostawa przedmiotowej nieruchomości na rzecz F Sp. z o.o. nastąpi w trakcie trwania umowy najmu ww. nieruchomości.
9. Cena sprzedaży działki nr (...) będzie obejmować wartość działki otoczonej częściowo betonowym ogrodzeniem (mur betonowy o wysokości pomiędzy 2 a 2,20 m – nakłady na budowę muru poniósł Wnioskodawca – około 40.000,00 zł). Kwota ta nie będzie obejmować wartości nakładów poniesionych przez F Sp. z o.o.
10. Między Wnioskodawcą a F Sp. z o.o. nie dojdzie do rozliczenia nakładów poniesionych na budowę (utwardzenie terenu, hala niezwiązana trwale z gruntem), ponieważ cena sprzedaży nie będzie obejmowała ww. nakładów.
11. Wnioskodawca i F Sp. z o.o. na dzień dostawy działki nr (...) nie dokonają potrąceń wzajemnych należności z tytułu tej transakcji.
12. Przedmiotem dostawy na rzecz F Sp. z o.o. będzie działka otoczona częściowo betonowym ogrodzeniem (mur betonowy o wysokości pomiędzy 2 a 2,20 m – nakłady na budowę muru poniósł Wnioskodawca – około 40.000,00 zł). Kwota ta nie będzie obejmować wartości nakładów poniesionych przez F Sp. z o.o.
13. Przedmiotem dostawy na rzecz F Sp. z o.o. będzie działka otoczona częściowo betonowym ogrodzeniem (mur betonowy o wysokości pomiędzy 2 a 2,20 m – nakłady na budowę muru poniósł Wnioskodawca – około 40.000,00 zł). Dostawa nie będzie obejmowała nakładów poniesionych przez F Sp. z o.o. (utwardzenie terenu, hala niezwiązana trwale z gruntem).
    
    

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytania:

1. Czy przy sprzedaży ww. nieruchomości, która wcześniej została nabyta do majątku wspólnego małżonków, ale była wykorzystywana do działalności gospodarczej przez jednego z nich – tj. X w ramach działalności E to małżonek prowadzący działalność wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)?
2. Czy na fakturze sprzedaży wystąpi wyłącznie X, który prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą E (pytanie oznaczone we wniosku nr 2)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Tak więc grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wskazać w tym miejscu należy, że odpłatna dostawa towarów podlega opodatkowaniu wtedy, gdy jest dokonywana przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tej czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy – opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy – czynności muszą być wykonywane przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, działającego w takim charakterze.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży nieruchomości, o której mowa w złożonym wniosku podatnikiem podatku od towarów i usług będzie X prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą E. W analizowanej bowiem sytuacji ww. nieruchomość, która wcześniej została nabyta do majątku wspólnego małżonków była wykorzystywana do działalności gospodarczej przez współmałżonka – tj. X w ramach działalności E. Zatem to małżonek prowadzący działalność wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, bowiem jeżeli nieruchomość wspólna małżonków ma charakter firmowy, to jej sprzedaż w całości rozlicza ten małżonek, który prowadzi firmę. Na wystawionej fakturze zatem w nazwie sprzedającego wystąpi nazwa podatnika E.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, zarówno grunt, jak i budynek/budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2019 r., poz. 2086, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 cyt. Kodeksu, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zauważyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Należy wskazać, że małżeństwo nie należy do żadnej kategorii podmiotów wymienionych w cytowanym wyżej art. 15 ust. 1 ustawy. Powyższe stwarza dla małżonków prowadzących działalność gospodarczą szczególną sytuację prawną. Żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie zabrania małżonkom prowadzenia działalności gospodarczej jako odrębnym podatnikom. Nie ma przy tym przeszkód, aby pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębne działalności istniała ustawowa wspólność majątkowa. W konsekwencji, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonał czynności podlegającej opodatkowaniu. Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza bowiem możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Jeżeli zatem, przedmiotem dostawy jest majątek wspólny małżonków, to podatnikiem podatku od towarów i usług w okolicznościach wskazanych w art. 15 ust. 1 ustawy będzie ten małżonek, który dokonuje dostawy we własnym imieniu (który jest stroną czynności prawnej) – jako podatnik VAT.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów zauważyć należy, że status podatnika podatku od towarów i usług, wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy podmiot dokonujący transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Tym samym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że dnia 22 października 2015 r. na podstawie aktu notarialnego małżonkowie X i Y nabyli niezabudowaną nieruchomość położoną w Z Gmina A, składającą się z działki oznaczonej nr (...) o powierzchni dwa hektary pięć arów, nr księgi wieczystej (…). Przy akcie notarialnym sprzedający oświadczyli, że przedmiotowa nieruchomość jest niezabudowana, nie jest przedmiotem dzierżawy, posiada dostęp do drogi publicznej, w jej skład nie wchodzi las ani grunt leśny oraz jest wolna od wszelkich długów, ciężarów, hipotek oraz praw i roszczeń osób trzecich. Przy sporządzeniu tego aktu okazano:

• wypis z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego nr (…) wydany z upoważnienia Burmistrza A przez Kierownika Wydziału (…) w dniu 19 października 2015 r., z którego wynika, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego część obrębów geodezyjnych B, C koło A, części obrębu 3 miasta A i części obrębu Z, działka nr (...) położona w obrębie Z, to w części teren, którego podstawowym przeznaczeniem jest zabudowa w gospodarstwach rolnych, hodowlanych i ogrodniczych oznaczony na rysunku planu symbolem RM oraz w części teren przeznaczony pod drogę wraz z urządzeniami towarzyszącymi oznaczone na rysunku planu symbolem KDW 2;
• wypis z rejestru gruntów wydany przez Starostę D, w dniu 16 października 2015 r., w którym działka numer (...) oznaczona jest symbolem R – grunty orne.
  
  

Obecnie obowiązuje uchwała nr (…) z dnia 19 grudnia 2017 r. Rady Miejskiej w A w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części terenów w obrębie geodezyjnym Z w Gminie A, która w załączniku nr 1 wskazuje obszar, a w ramach niego działkę o nr (...) – tj. działka będąca przedmiotem niniejszej interpretacji jest zaliczona do terenów przeznaczonych do zabudowy usługowej o symbolu U.

Na podstawie umowy objętej tym aktem kupujący wnieśli o wpisanie do księgi wieczystej numer (…) jako właścicieli na prawach wspólności ustawowej. W dniu nabycia nieruchomości, tj. 22 października 2015 r. (działka o nr (...)) została przekazana do działalności gospodarczej Pana X pod nazwą E na podstawie dowodu OT nr 4 jako niezabudowana nieruchomość w Z działka nr (...) (symbol KŚT 033 stawka amort. 0%).

Umową najmu z dnia 31 grudnia 2018 r. E przekazał w najem do Spółki F Sp. z o.o. z siedzibą w A do użytkowania działkę o nr (...). Na ww. terenie Spółka z o.o. F poniosła następujące nakłady:

1. utwardzenie terenu – około 600.000 zł;
2. na działce została postawiona hala namiotowa niezwiązana trwałe z gruntem – wartość około 45.000,00 zł.
   
   

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości działki nr (...) do Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca Pan X prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą E jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług i posiada nr NIP (…). Działka o nr (...) została nabyta na podstawie aktu notarialnego nr (…) z dnia 22 października 2015 r. przez małżonków X i Y od G, który dokonał nabycia na podstawie umowy sprzedaży w dniu 5 lipca 2000 r. Przy ww. transakcji nie wystąpiła faktura bądź rachunek. Działka o nr (...) została nabyta przez osoby fizyczne, tj. X i Y do majątku wspólnego, zatem nie została nabyta do działalności gospodarczej w drodze czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, zwolnionych od tego podatku lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Z tytułu nabycia działki nr (...) Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Nabywającymi były bowiem osoby X i Y jako nieprowadzący działalności gospodarczej. Transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie wystąpiła faktura. W dniu nabycia przez małżonków nieruchomości jeden z małżonków, tj. Wnioskodawca przyjął nieruchomość do działalności gospodarczej, która była/jest i będzie wykorzystywana do działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Działka nie była/nie jest/nie będzie wykorzystywana do działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Przedmiotem umowy najmu jest ww. działka otoczona częściowo betonowym ogrodzeniem (mur betonowy o wysokości pomiędzy 2 a 2,20 m – nakłady na budowę muru poniósł Wnioskodawca – około 40.000,00 zł). Planowana dostawa przedmiotowej nieruchomości na rzecz F Sp. z o.o. nastąpi w trakcie trwania umowy najmu ww. nieruchomości. Cena sprzedaży działki nr (...) będzie obejmować wartość działki otoczonej częściowo betonowym ogrodzeniem (mur betonowy o wysokości pomiędzy 2 a 2,20 m – nakłady na budowę muru poniósł Wnioskodawca – około 40.000,00 zł). Kwota ta nie będzie obejmować wartości nakładów poniesionych przez F Sp. z o.o. Między Wnioskodawcą a F Sp. z o.o. nie dojdzie do rozliczenia nakładów poniesionych na budowę (utwardzenie terenu, hala niezwiązana trwale z gruntem), ponieważ cena sprzedaży nie będzie obejmowała ww. nakładów. Wnioskodawca i F Sp. z o.o. na dzień dostawy działki nr (...) nie dokonają potrąceń wzajemnych należności z tytułu tej transakcji. Przedmiotem dostawy na rzecz F Sp. z o.o. będzie działka otoczona częściowo betonowym ogrodzeniem. Kwota ta nie będzie obejmować wartości nakładów poniesionych przez F Sp. z o.o. Przedmiotem dostawy na rzecz F Sp. z o.o. będzie działka otoczona częściowo betonowym ogrodzeniem. Dostawa nie będzie obejmowała nakładów poniesionych przez F Sp. z o.o. (utwardzenie terenu, hala niezwiązana trwale z gruntem).

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności kwestii uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku z dostawą działki nr (...), stanowiącej współwłasność małżeńską, która była wykorzystywana do działalności gospodarczej przez jednego z nich – tj. X w ramach działalności E.

W tym miejscu wskazać należy, że na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji może zostać uznane za usługę, w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

1. w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
2. świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
   
   

Podkreślenia wymaga fakt, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” – to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Należy w tym miejscu wskazać, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wynajmującego, jak i najemcę – określone przepisami obowiązki. Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

W kontekście niniejszej sprawy, należy zwrócić uwagę na treść zdania drugiego definicji pojęcia „działalność gospodarcza”, w której mówi się o wykorzystywaniu m.in. towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne (najem, dzierżawa, leasing itp.).

Istota umowy najmu wskazuje, że na jej podstawie dochodzi do odpłatnego świadczenia usług przez właściciela na rzecz najemcy. Najemca za oddaną mu w najem rzecz płaci umówiony czynsz. Istnieje zatem bezpośredni związek między świadczoną usługą a przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa najmu, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

W orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej ugruntowało się stanowisko, że czerpanie dochodów ze składnika majątku na podstawie umowy zawartej z jednym podmiotem wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. W orzeczeniu z dnia 4 grudnia 1990 r. w sprawie C-186/89 W. N. Van Tiem v. Staatssecretaris van Financiën uznano, że wynajem działki budowlanej wraz z prawem do wybudowania na niej i późniejszego użytkowania budynku, w zamian za roczny czynsz, jest prowadzeniem działalności gospodarczej. W innym wyroku z dnia 26 września 1996 r. w sprawie C-230/94 Renate Enkler przeciwko Finanzamt Hamburg stwierdzono, że wynajem majątku rzeczowego stanowi wykorzystanie tego majątku, które należy zaklasyfikować jako działalność gospodarczą w rozumieniu artykułu 9 ust. 2 VI Dyrektywy.

Należy zatem stwierdzić, że wykorzystywanie przez Wnioskodawcę działki nr (...) w działalności gospodarczej polegającej na wynajmie, stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym czynność ta wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, a Wnioskodawca w związku z jej realizacją działa w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Zatem nie każda czynność, która wywołuje skutki na gruncie prawa cywilnego, będzie takie skutki wywoływała na gruncie prawa podatkowego.

W rozpatrywanej sprawie pomimo, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w ramach istniejącej małżeńskiej wspólnoty majątkowej, to jednak od momentu nabycia nieruchomość ta była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Czyli Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w oparciu o ww. składnik majątku wspólnego miał nad tym majątkiem kontrolę ekonomiczną.

Skoro więc nieruchomość – będącą przedmiotem planowanej sprzedaży – Wnioskodawca wykorzystywał do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy, to Wnioskodawca jest w sensie ekonomicznym właścicielem tej nieruchomości i to On dokona w efekcie dostawy nieruchomości – przeniesienia prawa do rozporządzania nią jak właściciel.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty we wniosku opis sprawy wskazać należy, że w przypadku sprzedaży opisanej nieruchomości (działki nr (...)), stanowiącej współwłasność małżeńską, za zbywcę (stronę transakcji sprzedaży) należy uznać wyłącznie Wnioskodawcę. Wnioskodawca nie będzie zbywał majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w prowadzonej działalności gospodarczej. Zatem dokonując dostawy przedmiotowej nieruchomości, uprzednio wykorzystywanej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca wypełni przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy dla całej transakcji sprzedaży nieruchomości. W konsekwencji, dostawa tej nieruchomości w całości będzie podlegała po stronie Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przedmiotowa transakcja dotyczyć będzie bowiem towaru w rozumieniu ustawy, tj. nieruchomości, stanowiącej składnik majątkowy przedsiębiorstwa Wnioskodawcy oraz dokonana będzie przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.

Podsumowując, w odpowiedzi na zadane pytanie należy twierdzić, że przy sprzedaży ww. nieruchomości, która wcześniej została nabyta do majątku wspólnego małżonków, ale była wykorzystywana do działalności gospodarczej przez jednego z nich – tj. X w ramach działalności E, to małżonek prowadzący działalność wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wykazania na fakturze dokumentującej dostawę działki nr (...), stanowiącej współwłasność małżeńską, danych Wnioskodawcy jako podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.

Odnosząc się do sposobu dokumentowania transakcji sprzedaży nieruchomości, należy wskazać, że zasady dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu regulują przepisy art. 106a-106q ustawy.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

W świetle art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów – jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

– jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT. Jednakże nie ma przeszkód, aby w powyższych sytuacjach podatnik wystawiał fakturę.

Jak już wskazywano powyżej, autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość interpretacji przepisów, która zakładałaby, że stosunki majątkowe między małżonkami, regulowane przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, mogą kształtować zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług. Na podstawie powołanych wyżej przepisów, podatnikiem podatku od towarów i usług jest ten z małżonków, który dokonuje czynności prawnej podlegającej opodatkowaniu.

Uwzględniając powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy należy stwierdzić, że skoro – jak rozstrzygnięto powyżej – z tytułu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości podatnikiem podatku od towarów i usług – w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy – dla całej przedmiotowej transakcji będzie Wnioskodawca, to wyłącznie po stronie Wnioskodawcy wystąpi możliwość wystawienia faktury z tytułu tej sprzedaży. Wystawiona przez Wnioskodawcę faktura powinna obejmować sprzedaż całej nieruchomości i uwzględniać całą kwotę należną obojgu małżonkom.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że na fakturze sprzedaży opisanej nieruchomości wystąpi wyłącznie Pan X, który prowadzi działalność gospodarczą pod nazwą E.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji rozstrzygnięto wniosek w części dotyczącej uznania Wnioskodawcy za podatnika podatku od towarów i usług w związku z dostawą działki nr (...), stanowiącej współwłasność małżeńską (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) oraz wykazania na fakturze dokumentującej dostawę działki nr (...), stanowiącej współwłasność małżeńską, danych Wnioskodawcy jako podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast kwestia dotycząca wskazania, czy sprzedaż działki nr (...) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i w jakiej stawce, czy zwolnieniu zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) zostanie rozstrzygnięta w odrębnym piśmie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.