2020.01.13 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-3.4012.713.2019.1.KS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.713.2019.1.KS
z 13 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2019 r. (data wpływu 13 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki wraz z posadowionymi na niej fundamentami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki wraz z posadowionymi na niej fundamentami.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka 2 z o.o. utworzona została jako spółka celowa mająca zrealizować przedsięwzięcie inwestycyjne. W listopadzie 2011 roku aportem rzeczowym została wniesiona przez Sp. 1 z o.o. do Spółki 2 z o.o. zorganizowana część przedsiębiorstwa, która miała umożliwić realizację celu powołanej Spółki.

Inwestycja miała polegać na wybudowaniu ogrodzonego osiedla 4 budynków wielorodzinnych z 56 mieszkaniami, o powierzchni od 35m² do 92m². Miały to być mieszkania o podwyższonym standardzie deweloperskim z ogrodami, tarasami, garażami oraz miejscami postojowymi. Decyzją z maja 2008 roku Starosta Powiatu zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę zespołu 3 budynków wielorodzinnych z garażami wbudowanymi i przypisanymi miejscami postojowymi oraz drogami osiedlową i dojazdową ze zjazdem na działkach w miejscowości ...... Z uwagi na narastające kłopoty finansowe, a w konsekwencji ogłoszenie w listopadzie 2012 r. upadłości wiodącego podmiotu – X, Spółka 2 Sp. z o.o. będąca częścią składową grupy, praktycznie zaprzestała swojej działalności. Od 2012 roku Spółka 2 prowadziła na inwestycji jedynie drobne roboty zabezpieczające i konserwacyjne, mające głównie na celu utrzymanie pozwolenia na budowę oraz utrzymanie wcześniej wykonanych robót w należnym stanie technicznym. Pozwolenie na budowę obecnie jest już nieaktualne.

Dla przedmiotowego terenu istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony Uchwałą Rady Gminy z 2006 roku w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów Gminie – część „B” ogłoszony w Dzienniku Urzędowym z marca 2006 r.. Według powyższego planu przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym jako MU – teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej oraz D – teren drogi dojazdowej.

W kwietniu 2016 r. Sąd Rejonowy, VIII Wydział Gospodarczy ds. upadłościowych i restrukturyzacyjnych ogłosił upadłość obejmującą likwidację majątku dłużnika Sp. 2 z o.o.

Przedmiot sprzedaży :

Majątek masy upadłości (wycena rzeczoznawcy majątkowego ze stycznia 2017 r.) obejmuje następującą nieruchomość wieczystoksięgową:

nieruchomość gruntowa wraz z rozpoczętą inwestycją deweloperską w postaci fundamentów pod zespół budynków mieszkalnych wielorodzinnych z wbudowanymi garażami w granicach działki.

Nieruchomość administracyjnie położona jest w ...... Bezpośredni dojazd do nieruchomości możliwy jest tylko drogą gruntową.

Na działce znajdują się fundamenty przygotowane pod budowę dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych wolnostojących. Pozostała część nieruchomości pozostaje porośnięta trawami oraz zakrzaczeniami. Cały teren nieruchomości nie jest ogrodzony. Wartość rynkowa prawa własności wyżej opisanej nieruchomości określona została w wysokości zł netto (wycena rzeczoznawcy majątkowego ze 25 stycznia 2017 r.).

Likwidacja majątku dłużnika zostanie przeprowadzona w drodze sprzedaży z wolnej ręki w prowadzonym postępowaniu upadłościowym. Przedmiotem dostawy będzie nieruchomość gruntowa zabudowana niedokończoną inwestycją budowlaną (tylko fundamenty), która w myśl przepisów prawa budowlanego nie wypełnia definicji budynku, budowli lub ich części.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Przedmiotowa sprzedaż dokonywana jest w postępowaniu upadłościowym.

Czy przedmiotowa sprzedaż podlegać będzie zwolnieniu z podatku od towaru i usług (VAT) zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 lub art. 43 ust. 1 pkt 10?
Czy przedmiotowa sprzedaż podlegać będzie opodatkowaniu stawką preferencyjną 8%, przewidzianą w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT dla dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego?
Czy przedmiotowa sprzedaż podlegać będzie obligatoryjnemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Sprzedaż ww. nieruchomości nie podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług, ponieważ:
- nie stanowi dostawy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (nie jest spełniona przesłanka w art. 43 ust.1 pkt 9 ww. ustawy),
- nie stanowi dostawy budynku, budowli lub ich części (nie jest spełniona przesłanka w art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy).
Sprzedaż ww. nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu stawką preferencyjną 8%, przewidzianą w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, ponieważ ww. nieruchomość nie spełnia definicji dostawy obiektu budownictwa mieszkaniowego.
Dla potrzeb klasyfikacji prawnopodatkowej przedmiotową nieruchomość należy potraktować jako niezabudowany teren budowlany (grunt przeznaczony pod zabudowę mieszkaniową wielorodzinną) i transakcję sprzedaży należy opodatkować podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejsza interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późń. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%

Zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

W myśl art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnione od podatku od towarów i usług są dostawy nieruchomości spełniające łącznie 2 warunki, tj.:

przedmiotem dostawy musi być teren niezabudowany;
teren ten nie może spełniać definicji terenu budowlanego, zawartej w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawę budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przy czym stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z obowiązującą od dnia 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1520) – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Dodatkowo, ustawa o VAT w art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia z opodatkowania dostawę budynków, budowli lub ich części (zwolnienie obligatoryjne), nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, pod warunkiem że:

w stosunku do nieruchomości nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie natomiast z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z powyższego przepisu jednoznacznie wynika, że co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku VAT, jaką opodatkowane są budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W oparciu o art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Na podstawie art. 2 pkt 12 ustawy, obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Z powyższego wynika, że prawo do zastosowania 8% stawki podatku wystąpi wówczas, gdy inwestycja będzie dotyczyła obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, przy założeniu, że usługa będzie wykonywana w ramach czynności określonych w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2018 r. poz. 1202, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Z kolei, w myśl pkt 2 ww. artykułu, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Stosownie zaś do art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego przez budowle należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka Sp. z o.o. mająca zrealizować przedsięwzięcie inwestycyjne polegające na wybudowaniu ogrodzonego osiedla 4 budynków wielorodzinnych z 56 mieszkaniami, o powierzchni od 35m² do 92m². Miały to być mieszkania o podwyższonym standardzie deweloperskim z ogrodami, tarasami, garażami oraz miejscami postojowymi. Starosta Powiatu zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę zespołu 3 budynków wielorodzinnych z garażami wbudowanymi i przypisanymi miejscami postojowymi oraz drogami osiedlową i dojazdową ze zjazdem w miejscowości K. Z uwagi na narastające kłopoty finansowe, a w konsekwencji ogłoszenie upadłości wiodącego podmiotu – X, Spółka z o.o. będąca częścią składową grupy X, praktycznie zaprzestała swojej działalności. Od 2012 roku Spółka 2 prowadziła na inwestycji jedynie drobne roboty zabezpieczające i konserwacyjne, mające głównie na celu utrzymanie pozwolenia na budowę oraz utrzymanie wcześniej wykonanych robót w należnym stanie technicznym. Pozwolenie na budowę obecnie jest już nieaktualne. Dla przedmiotowego terenu istnieje miejscowy plan zagospodarowanie przestrzennego, według którego przedmiotowa nieruchomość znajduje się na terenie oznaczonym jako MU – teren zabudowy mieszkaniowo-usługowej oraz D – teren drogi dojazdowej. Przedmiotem sprzedaży jest majątek masy upadłości (wycena rzeczoznawcy majątkowego ze stycznia 2017 r.) obejmujący nieruchomość gruntowa wraz z rozpoczętą inwestycją deweloperską w postaci fundamentów pod zespół budynków mieszkalnych wielorodzinnych z wbudowanymi garażami w granicach działki. Na działce znajdują się fundamenty przygotowane pod budowę dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych wolnostojących. Pozostała część nieruchomości pozostaje porośnięta trawami oraz zakrzaczeniami. Cały teren nieruchomości nie jest ogrodzony.

Z okoliczności sprawy wynika, że przedmiotem sprzedaży będzie działka, na której została rozpoczęta budowa dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych wolnostojących. W konsekwencji na ww. działce zostały pobudowane wyłącznie fundamenty. Zatem w tej sytuacji dostawie podlega działka z ww. naniesieniami w postaci fundamentów.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących opodatkowania dostawy działki wskazać należy, że w analizowanej sprawie kluczowym jest ustalenie przedmiotu dostawy, tj. czy będzie miała miejsce dostawa terenu niezabudowanego czy zabudowanego, a obiektom posadowionym na ww. działce można przypisać miano budynku lub budowli.

Należy zaznaczyć, że zastosowanie dla dostawy zwolnienia od podatku VAT wynikającego z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wystąpi wówczas gdy przedmiotem dostawy będzie budynek, budowla lub ich część.

Jak wyżej już wskazano dla celów podatku VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) stanowiącej usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie zatem z PKOB, przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych, będący wynikiem prac budowlanych. Budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. Przystosowane są do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

Ponadto przepisy Prawa budowalnego, które zacytowano powyżej (art. 3 pkt 2 i pkt 3) określają co należy rozumieć przez budynek i budowlę.

W tym miejscu wskazać należy, że jak zauważył Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 12 lipca 2012 r. w sprawie C-326/11 J.J. Komen en Zonen Beheer Heerhugowaard BV: „Komisja Europejska ze swej strony uważa, że kwestia dostawy nowego budynku może pojawić się tylko w wypadku ukończenia przebudowy lub przynajmniej dostatecznego zaawansowania robót, aby powstał budynek istotnie odmienny, który może zostać zasiedlony” (pkt 31).

Zatem w przypadku, gdy przedmiotem dostawy jest nieruchomość zabudowana niedokończoną inwestycją budowlaną, która w myśl przepisów prawa budowlanego nie wypełnia definicji budynku, budowli lub ich części, należy dla potrzeb klasyfikacji prawnopodatkowej taki obiekt traktować jako niezabudowany teren budowlany.

Odnośnie dostawy działek niezabudowanych należy wskazać, że jak wynika z powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz związanego z nim art. 2 pkt 33 ustawy, ze zwolnienia od podatku może korzystać dostawa, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Przy czym, przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że w odniesieniu do obiektów – fundamentów – znajdujących się na działce, przedmiotem dostawy będzie niedokończona inwestycja budowlana, która w myśl przepisów Prawa budowlanego oraz PKOB nie wypełniała definicji budynku, budowli lub ich części. Tym samym w świetle przedstawionych we wniosku okoliczności przedmiotem dostawy będzie niezabudowany teren budowlany.

W konsekwencji w rozpatrywanej sprawie dostawie będzie podlegać grunt niezabudowany w postaci działki. Zatem skoro przedmiotem sprzedaży nie będzie budynek, budowla lub ich część to dla ww. dostawy nie będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy jak również nie znajdzie również zastosowania preferencyjna stawka podatku określona w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, która została przewidziana dla dostawy obiektów budownictwa mieszkaniowego.

W przedmiotowej sprawie z uwagi na fakt, że działka stanowi teren budowlany to nie znajdzie zastosowania zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W analizowanym przypadku Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, bowiem z wniosku nie wynika, aby przedmiotowe grunty były wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej od VAT.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że dostawa działki z rozpoczętą inwestycją budowlaną, która traktowana jest jako teren niezabudowany przeznaczony pod zabudowę będzie opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanej. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin