Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.41.2019.1.WS
z 13 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 października 2019 r. (data wpływu 14 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystąpienia ze spółki jawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych wystąpienia ze spółki jawnej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sp. jawna powstała w dniu 26 marca 2001 r. w następstwie przekształcenia spółki cywilnej założonej przez X i Y. W chwili obecnej X i Y są jedynymi wspólnikami posiadającymi równe udziały w spółce.

Wspólnicy do majątku Spółki wnieśli aportem nieruchomość zabudowaną położoną w A. Spółka do swojej działalności wykorzystuje również nieruchomość należącą do wspólników położoną w B, w charakterze użyczenia.

W następstwie nakładów czynionych przez Spółkę, w trakcie jej działalności powstały dwa zakłady produkcyjne, które są w pełni samodzielne, wyposażone w niezbędny park maszynowy, zespoły pracowników, oddzielnie rozliczane. Stanowią dwa samodzielne przedsiębiorstwa. Jeden zakład mieści się na terenie nieruchomości położonej w A, drugi zaś w miejscowości B.

Nieruchomość położona w A oszacowana została na kwotę 2 010 300,00 zł, w tym wartość działki to 242 600,00 zł. Nieruchomość ta stanowi majątek Spółki. Nieruchomość w B oszacowana została na kwotę 2 952 800,00 zł, w tym wartość działki to kwota 538 100,00 zł. Nieruchomość ta stanowi współwłasność wspólników i ich żon, nie została wniesiona aportem do spółki. Zgodnie z umową nieruchomość ta została nabyta w celu prowadzenia działalności przez spółkę. W trakcie prowadzonej działalności spółka czyniła nakłady, które zwiększyły wartość nieruchomości. Wartość nieruchomości według stanu nabycia – tj. 27 października 2006 r. i cen z dnia dzisiejszego wynosi, zdaniem wspólników, 900 000,00 zł. Można więc przyjąć, iż wartość poszczególnych zakładów bez wyposażenia, tj. wartość nieruchomości w A i wartość nakładów w B różnią się kwotą 42 000,00 zł. Szacunkowa wartość wyposażenia zakładu w B to 630 000,00 zł, zaś wartość wyposażenia zakładu w A oszacować można na kwotę 530 000,00 (wartość po dokończeniu zakupu nowej maszyny). Różnica wynosi 100 000,00 zł. Strony oszacowały zgodnie, iż wartość marki, pozycja na rynku, rozpoznawalność, sposób zorganizowania wynosi 200 000 zł. Wyliczenia te oparte są na wycenach dokonanych w latach ubiegłych.

Wartość zapasów magazynowych – materiałów do produkcji szacuje się na kwotę około 700 000,00 zł. Prognozowana wartość poszczególnych zakładów na dzień 31 grudnia 2019 r. – tj. dzień planowanego bilansu, przy odpowiedniej korekcie zapasami będzie identyczna.

Spółka posiada zobowiązania względem kredytującego ją banku, które na dzień 31 grudnia 2019 r. powinny wynieść – kredyt inwestycyjny około 900 000,00 zł i kredyt obrotowy około 600 000,00 zł. Dla potrzeb bilansu wyceny majątku zlecone zostały w październiku i będą gotowe w listopadzie bieżącego roku, co pozwoli na precyzyjne przygotowanie operacji.

W dniu 28 czerwca 2019 r. X wypowiedział umowę spółki. Przed 31 grudnia 2019 r. do spółki przyjęty zostanie nowy wspólnik, który otrzyma część udziałów przypadających Y. Wspólnicy zamierzają podjąć uchwałę, na mocy której udział X zostanie spłacony w ten sposób, że X otrzyma zakład produkcyjny w B, w którym będzie kontynuował działalności gospodarczą. Wspólnicy szacują, iż przy uwzględnieniu marki wartość zakładów będzie porównywalna. Pozostanie nie objęta wartość materiałów do produkcji, która odpowiada wysokości kredytu obrotowego.

Pozostaje problem zobowiązań spółki, które obniżają wartość obydwu zakładów. X przed dniem 31 grudnia 2019 r. założy swoją działalność gospodarczą, zaciągnie kredyt obrotowy 300 000,00 zł i za jego wartość odkupi zapasy magazynowe, po wartości nominalnej i w ten sposób część kredytu zostanie spłacona. Strony założyły, że pozostałe materiały, jako równowartość pozostałego kredytu obrotowego i ten kredyt nie wpłyną na wycenę majątku, tak jakby nie były brane pod uwagę.

Mając na uwadze, iż X po uwzględnieniu kredytu inwestycyjnego – tj. odliczeniu go od aktywów podlegających podziałowi faktycznie otrzyma majątek o wartości większej o 450 000,00 zł. Brane pod uwagę jest rozwiązanie, że przed wystąpieniem ze spółki dokona wpłaty kwoty 450 000,00 zł i obejmie stosowną ilość udziałów. Wówczas otrzyma zakład produkcyjny odpowiadający wartości jego udziału.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy spłata występującego ze spółki X, w sposób wskazany powyżej – tj. poprzez przekazanie zakładu produkcyjnego o wartości odpowiadającej wartości jego udziału powiększonego o objęte udziały w kwocie 450 000,00 zł, spowoduje u wspólników powstanie przychodu opodatkowanego podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy podstawą do rozliczeń w takiej sytuacji jest wartość udziału kapitałowego osoby występującej ze spółki. Zasady jego wyliczenia określa art. 65 § 1-5 K.s.h. W świetle tych przepisów, w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki. Jeśli wystąpienie wspólnika ze spółki nastąpiło w konsekwencji wypowiedzenia przez wspólnika umowy spółki, to jako dzień bilansowy, przyjmuje się ostatni dzień roku obrotowego, w którym upłynął termin wypowiedzenia (por. art. 65 § 2 pkt 1 K.s.h.). Ustalony w ten sposób udział kapitałowy powinien być wypłacony występującemu wspólnikowi w pieniądzu, zaś rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze (por. art. 65 3 K.s.h.).

Majątek spółki stanowi przy tym wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia. Sporządzony bilans powinien zatem uwzględnić wszystkie składniki materialne i niematerialne, które mają wymierną wartość w pieniądzu. Rozliczenie z występującym wspólnikiem powinno także uwzględniać wartość zobowiązań spółki oraz przypadających na jej rzecz należności. Majątek spółki wycenia się w tym przypadku w jego realnej wartości zbywczej. W ustawie o rachunkowości pojęcie wartości zbywczej nie występuje. Powszechnie przyjmuje się, że jest to cena ukształtowana na dany moment przez rynek (tj. cena rynkowa). Odpowiadać jej może cena (wartość) sprzedaży netto składnika aktywów (zdefiniowana w art. 28 ust. 5 ustawy o rachunkowości) lub wartość godziwa (zdefiniowana w art. 28 ust. 6 ustawy o rachunkowości), jeżeli nie jest możliwe ustalenie ceny (wartości) sprzedaży netto danego składnika aktywów. Umowa spółki przewiduje, iż wspólnicy mogą podjąć uchwałę, iż spłata nastąpi poprzez przekazanie części majątku spółki – w tym przypadku zakładu produkcyjnego.

W przypadku, gdy w wyniku wystąpienia ze Spółki wspólnik otrzyma określone składniki majątku – tj. zakład produkcyjny, to po jego stronie nie powstanie przychód z działalności gospodarczej. Przychód ten powstanie, zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ww. ustawy, dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z wystąpieniem ze spółki niebędącej osobą prawną.

Przychód nie powstanie również po stronie wspólnika pozostającego w spółce w związku z podniesieniem jej wartości po objęciu nowych udziałów i ich pokryciu dokonaniem wpłaty kwoty 450 000,00 zł.

Interpretacja ta będzie właściwa przy założeniu, że tak z bilansu, jak i zleconych wycen wynikać będzie, że X otrzyma zakład, którego wartość jest równa wartości jego udziałów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r., poz. 505, z późn. zm.): spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 22 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505 z późn. zm.): spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Majątek spółki stanowi wszelkie mienie wniesione jako wkład lub nabyte przez spółkę w czasie jej istnienia (art. 28 Kodeksu spółek handlowych).

W myśl art. 51 Kodeksu spółek handlowych: każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach (art. 51 § 2 ww. Kodeksu).

Zgodnie zaś z art. 65 § 1 Kodeksu spółek handlowych: w przypadku wystąpienia wspólnika ze spółki wartość udziału kapitałowego wspólnika albo jego spadkobiercy oznacza się na podstawie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki. Udział kapitałowy obliczony w sposób określony w § 1 i § 2 powinien być wypłacony w pieniądzu. Rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze (art. 65 § 3 Kodeksu spółek handlowych).

Z powyższego wynika, że wystąpienie wspólnika ze spółki osobowej powoduje obowiązek rozliczenia udziału kapitałowego wspólnika. Rozliczenie poprzedza ustalenie wartości udziału kapitałowego występującego wspólnika przez sporządzenie osobnego bilansu, uwzględniającego wartość zbywczą majątku spółki, czyli wartość jej majątku w obrocie prawnym i gospodarczym (wartość, jaką można uzyskać za spółkę). Bilans ten winien zawierać wszystkie składniki materialne i niematerialne (według cen rynkowych), które mają wartość wymierną w pieniądzu. Zatem – wartość udziału kapitałowego należnego występującemu ze spółki wspólnikowi jest ustalana na podstawie bilansu sporządzonego według cen rynkowych. Ustalony w ten sposób udział kapitałowy powinien być wypłacony występującemu wspólnikowi w pieniądzu, zaś rzeczy wniesione do spółki przez wspólnika tylko do używania zwraca się w naturze. Udział wypłacany wspólnikowi powinien uwzględniać wniesione do spółki wkłady, a także procentową część nadwyżki majątkowej ponad wniesione przez wspólników wkłady.

Spółka jawna nie posiada osobowości prawnej, nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki jawnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce jawnej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy wyłączone zostały z tego opodatkowania (np. przez wprowadzenie ustawowego zwolnienia z opodatkowania, czy też zaniechanie poboru podatku).

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie natomiast z art. 8 ust. 2 pkt 1 cytowanej ustawy: zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Stosownie do art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza).

Przy czym, w myśl art. 5a pkt 26 tej ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.

Natomiast stosownie do art. 5a pkt 28 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce − oznacza to:

1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
2. spółkę kapitałową w organizacji,
3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.
   
   

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Natomiast stosownie do art. 14 ust. 2 pkt 17 lit. b ww. ustawy: przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki.

Przy czym, stosownie do treści art. 14 ust. 3 pkt 12 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia składników majątku otrzymanych w związku z likwidacją spółki niebędącej osobą prawną lub wystąpieniem wspólnika z takiej spółki – jeżeli od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wystąpienie wspólnika z takiej spółki, do dnia ich odpłatnego zbycia upłynęło sześć lat i odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej.

Z powyższych przepisów wynika, że (co do zasady) wystąpienie ze spółki niebędącej osobą prawną jest dla występującego wspólnika podatkowo neutralne, co oznacza, że nabycie z tytułu wystąpienia niepieniężnych składników majątku tej spółki na moment tego wystąpienia nie powoduje powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten powstanie dopiero w momencie ewentualnego odpłatnego zbycia otrzymanych w wyniku wystąpienia ze spółki składników majątku, z zastrzeżeniem warunków, o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce jawnej (dalej: Spółka). Wspólnicy do majątku Spółki wnieśli aportem nieruchomość zabudowaną położoną w A. Spółka do swojej działalności wykorzystuje również nieruchomość należącą do wspólników położoną w B, w charakterze użyczenia. W następstwie nakładów czynionych przez Spółkę, w trakcie jej działalności powstały dwa zakłady produkcyjne, które są w pełni samodzielne, wyposażone w niezbędny park maszynowy, zespoły pracowników, oddzielnie rozliczane. Stanowią dwa samodzielne przedsiębiorstwa. Jeden zakład mieści się na terenie nieruchomości położonej w A, drugi zaś w miejscowości B. Spółka posiada zobowiązania względem kredytującego ją banku. W dniu 28 czerwca 2019 r. Wnioskodawca wypowiedział umowę spółki. Wspólnicy zamierzają podjąć uchwałę, na mocy której udział Wnioskodawcy zostanie spłacony w ten sposób, że Wnioskodawca otrzyma zakład produkcyjny w B, w którym będzie kontynuował działalności gospodarczą, odpowiadający wartości jego udziałów.

Mając zatem na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz przytoczone regulacje prawne, należy stwierdzić, że otrzymanie składników majątku (zakładu produkcyjnego) w wyniku wystąpienia ze Spółki nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę zakładu produkcyjnego z tytułu wystąpienia ze Spółki nie powstanie u niego przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem także obowiązek rozliczenia w zakresie tego podatku.

Reasumując – otrzymanie przez Wnioskodawcę zakładu produkcyjnego z tytułu wystąpienia ze spółki jawnej nie spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto Organ wskazuje, że zgodnie z treścią art. 14b § 1 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa: Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne prawa podatkowego wydawane są wyłącznie na wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zainteresowanym jest każdy, kto złoży wniosek w sprawie indywidualnej, która jego dotyczy. W związku z tym zaznacza się, że interpretacja odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do drugiego wspólnika Spółki.

Co więcej − należy wskazać, że Organ podatkowy w niniejszej interpretacji indywidualnej odniósł się wyłącznie do skutków podatkowych wystąpienia Wnioskodawcy ze Spółki na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie oceniał kwestii dotyczącej poprawności rozliczeń między wspólnikami w związku z tym wystąpieniem.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.