Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.822.2019.1.PR
z 15 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2019 r. (data wpływu 9 października 2019 r.), uzupełnionym pismami z dnia 9 października 2019 r. i z dnia 2 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 października 2019 r. i 9 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych nabycia waluty wirtualnej w ramach realizacji umowy opcji zakupu (pytanie oznaczone we wniosku nr 7) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki formalne wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 13 grudnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.549.2019.1.PR (doręczonym w dniu 28 grudnia 2019 r.) wezwał Wnioskodawcę na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 9 stycznia 2020 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 3 stycznia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – przedmiot działalności został opisany przez następujące kody PKD: 62.01.Z, 58.19.Z, 58.21.Z, 58.29.Z, 61.90.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z, 63.11.Z, 63.12.Z, 63.99.Z, 64.19.Z, 68.10.Z, 68.20.Z, 73.11.Z, 73.12.C, 77.33.Z, 85.60.Z, 86.90.E. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od … 2010 r. Działalność była chwilowo zawieszona, wznowienie działalności nastąpiło w … 2014 r. Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest działalność związana z oprogramowaniem. Niezależnie od działalności programistycznej, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca zajmuje się także transakcjami na kryptowalutach – walutach wirtualnych (dokonuje ich zakupu oraz sprzedaży). Działalność ta sklasyfikowana jest w ramach kodu PKD 64.19.Z. Wnioskodawca, z uwagi na częstotliwość transakcji kryptowalutowych, ciągłość tych transakcji i stopień zorganizowania traktuje zakup kryptowalut (walut wirtualnych) jako element Jego działalności gospodarczej.

We wniosku, Wnioskodawca używa zamiennie słowa kryptowaluta i waluta wirtualna. Kryptowaluty, o które pyta Wnioskodawca spełniają definicję waluty wirtualnej, o której mowa w art. 5a pkt 33a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach prowadzonej działalności, Wnioskodawca współpracuje z zagranicznym podmiotem, na rzecz którego wystawia faktury dokumentujące wykonanie usług programistycznych. Zagraniczny podmiot zajmuje się rozwojem sieci opartej o technologię blockchain, zmierzającej do uproszczenia szeregu transakcji na rynkach finansowych. W ramach ww. sieci emitowana jest dedykowana kryptowaluta (nazywana w dalszej części wniosku: „Kryptowaluta XYZ”).

Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za świadczone przez siebie usługi w dolarach amerykańskich. Niezależnie od otrzymywanego wynagrodzenia, możliwe jest uzyskanie przez Wnioskodawcę od zagranicznego podmiotu dodatkowego wynagrodzenia za świadczone usługi. Dodatkowe wynagrodzenie można nazwać premią za sukces – za prawidłowo wykonany kod. Dodatkowe wynagrodzenie będzie immanentnie związane z usługami świadczonymi w ramach działalności. Takie dodatkowe wynagrodzenie miałoby zostać wypłacone w formie jednostek Kryptowaluty XYZ. Wnioskodawca otrzymał do tej pory dodatkowe wynagrodzenia w takiej postaci, możliwe jest, że uzyska takie dodatkowe wynagrodzenie także ponownie. Otrzymanie dodatkowego wynagrodzenia zostanie udokumentowane przez Wnioskodawcę poprzez wystawienie stosownej faktury. Dodatkowe wynagrodzenie zostanie wypłacone bezpośrednio w kryptowalucie lub Kryptowalucie XYZ. W takim wypadku, Wnioskodawca wystawi stosowną fakturę, w której wartość dodatkowego wynagrodzenia za świadczone usługi zostanie przeliczona na walutę tradycyjną (tzw. FIAT). Jednocześnie, na wystawionej przez siebie fakturze jako sposób zapłaty Wnioskodawca wskaże „barter” lub „kompensata” (lub podobne oznaczenie, w zależności od możliwości wskazanych w programie do wystawiania faktur), a w uwagach dodatkowych wskaże dokładną ilość kryptowaluty lub Kryptowaluty XYZ, jaka ma zostać przelana i adres Jego indywidualnego portfela kryptowalutowego. Dodatkowo, Wnioskodawca zawarł z ww. zagraniczną spółką umowę opcji zakupu Kryptowaluty XYZ po stałej kwocie. Zawarta umowa przyznaje Wnioskodawcy prawo zakupu określonej ilości Kryptowaluty XYZ po określonej cenie. W umowie został przewidziany jednak tzw. vesting period – tj. okres po jakim Wnioskodawca może zakupić określoną część Kryptowalut. Aby móc skorzystać z możliwości zakupu kryptowaluty, Wnioskodawca musi współpracować z podmiotem zagranicznym przez określony czas. Po upływie danego okresu, nabycia uprawnień (tzw. vesting period), Wnioskodawca może zakupić określoną liczbę Kryptowaluty XYZ. Wnioskodawca może skorzystać z przyznanego Mu prawa w określonym czasie od zakończenia tzw. vesting period. Jeżeli Wnioskodawca nie zrealizuje swojego prawa do zakupu Kryptowaluty XYZ, prawo do jej zakupu wygaśnie. Cena po jakiej Wnioskodawca może zakupić Kryptowalutę XYZ została ustalona w sposób sztywny – tzn. cena zakupu wskazana w umowie nie ulega waloryzacji z upływem każdego okresu nabywania uprawnień (tzw. vesting period). W przypadku skorzystania z możliwości zakupu Kryptowaluty XYZ, Wnioskodawca ma zapłacić cenę określoną w zawartej umowie opcji. Może wystąpić sytuacja, że cena ta jest ceną niższą niż rynkowa lub cena ta jest ceną wyższą niż aktualna cena rynkowa Kryptowaluty XYZ. Wnioskodawca nie może scedować zawartej umowy na inną osobę. Uprawnienia przysługujące z tytułu zawartej umowy opcji zakupu Kryptowaluty XYZ mogą zostać jedynie odziedziczone przez spadkobierców Wnioskodawcy. Jednocześnie z uwagi na specyfikę rynku kryptowalutowego możliwe są sytuacje, w których następuje nagłe załamanie rynku (np. z uwagi na działania regulatorów, ogólne trendy na rynkach światowych, działania spekulacyjne podmiotów lub w związku z atakami hakerskimi na giełdy kryptowalut i cena Kryptowaluty XYZ spada znacznie poniżej ceny jej zakupu. Ww. umowa nie będzie zrealizowana jeśli Wnioskodawca nie będzie współpracował z zagraniczną spółką. Wnioskodawca skorzystał z przyznanego Mu prawa i zakupił Kryptowalutę XYZ do końca 2018 r. (transakcje objęte poprzednio uzyskaną interpretacją) i w 2019 r. zamierza także dokonać analogicznych transakcji w przyszłości. Zakup Kryptowaluty XYZ zostanie udokumentowany stosownym dokumentem księgowym (fakturą lub rachunkiem) wystawionym przez podmiot zagraniczny. Zapłata za Kryptowalutę XYZ dokonana zostanie w takim wypadku za pośrednictwem rachunku bankowego Wnioskodawcy lub poprzez potrącenie. W przeszłości zdarzyło się, że Wnioskodawca nie skorzystał z przysługującego Mu prawa do zakupu danej transzy i nie dokonał zakupu Kryptowaluty XYZ. W celu sprzedaży zakupionej Kryptowaluty XYZ i uzyskania waluty tradycyjnej (USD, PLN) Wnioskodawca musi w pierwszej kolejności dokonać zamiany Kryptowaluty XYZ na inną kryptowalutę (np. … lub inną) i następnie sprzedać … już za walutę tradycyjną. Wynika to z faktu, że kursy na giełdach oferujących bezpośrednią wymianę do złotówki są z reguły mniej korzystne. Wnioskodawca wskazuje także, że koszty, które ponosi i będzie ponosił w związku z nabywaniem kryptowalut w ramach prowadzonej działalności gospodarczej to: cena zakupu kryptowalut, prowizje giełd pobierane od każdej zawartej transakcji (zarówno transakcji, jak i zakupu) oraz prowizje za przelew kryptowalut na i z portfela kryptowalutowego, koszty za prowadzenie portfela. Wnioskodawca nie wyklucza ponoszenia także innych kosztów – nie jest jednak w stanie na obecnym etapie podać zamkniętego katalogu kosztów. W ramach zakupu Kryptowaluty XYZ, Wnioskodawca ponosi głównie koszt zakupu samej Kryptowaluty XYZ – tj. cena za jaką kupuje kryptowalutę oraz prowizja za przesył kryptowalut na portfel, a także ewentualna prowizja banku za przelew ceny. Bez poniesienia opisywanych kosztów Wnioskodawca nie będzie w stanie osiągnąć przychodów – są to bowiem koszty związane z zakupem samych kryptowalut (tj. cena za jaką kryptowaluty zostały kupione), prowizja od każdej transakcji zakupu lub sprzedaży (zarówno giełdy, jak i kantory pobierają prowizję związaną z zakupem/sprzedażą kryptowalut; prowizja to określony procent wartości transakcji). Także opłaty związane z przelaniem kryptowalut z konta na giełdzie na portfel kryptowalutowy i z tego portfela na giełdę pobierane przez giełdę są związane z transakcjami kryptowalutowymi. Konto na giełdzie nie powinno być traktowane jako portfel – często zdarzają się kradzieże z giełd. Konieczne jest więc przechowywanie kryptowalut na posiadanym portfelu kryptowalut. Analogiczne uzasadnienie jest także dla ponoszenia opłat z tytułu przelania środków – waluty tradycyjnej, na i z rachunku na giełdzie.

Niezależnie od nabywania kryptowalut w sposób opisany powyżej, Wnioskodawca:

1. uczestniczył i planuje uczestniczyć również w nabywaniu Kryptowaluty poprzez udział w ofercie emisji nowej kryptowaluty, tzw. … … … (ICO),
2. kupował i sprzedawał (lub zamieniał) także inne waluty niż Kryptowaluta XYZ,
3. planuje w przyszłości kupować i sprzedawać (lub zamieniać) inne waluty niż Kryptowaluta XYZ.
   
   

Podstawowym celem nabywania kryptowalut jest ich dalsza odsprzedaż i uzyskanie zysków na zmianach kursów kryptowalut (tzw. trading), ewentualnie na różnicach kursów pomiędzy poszczególnymi giełdami (tzw. arbitraż). Nie jest to jednak główny przedmiot działalności Wnioskodawcy – jest to bardziej działalność dodatkowa (pomocnicza). Wnioskodawca nie prowadzi działalności jako kantor lub giełda kryptowalutowa, nie świadczy także usług oferowania rachunków lub portfeli kryptowalutowych (walut wirtualnych) – tj. Wnioskodawca nie prowadzi żadnej z działalności wskazanej w art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy z dnia 1 marca 2016 r. o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu. Na dzień 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca dokonał tzw. spisu z natury, w którym uwzględnił wartość niesprzedanych na dzień 31 grudnia 2018 r. kryptowalut. Wnioskodawca nie prowadzi pełnej księgowości, prowadzi PKPIR (podatkową księgę przychodów i rozchodów). Wnioskodawca wybrał opodatkowanie dochodów z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej na tzw. zasadach liniowych wskazanych w art. 30a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wniosek dotyczy zasadniczo transakcji, które były zawierane lub będą zawierane począwszy od dnia 1 stycznia 2019 r. Jedno z pytań dotyczy kosztów poniesionych przed dniem 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca uzyskał interpretację indywidualną w zakresie jego rozliczeń w dniu 14 czerwca 2018 r., znak 0113-KDIPT2-1.4011.195.2018.2.MD. Jednak z uwagi na zmianę stanu prawnego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie transakcji kryptowalutowych, konieczne stało się wystąpienie z nowym wnioskiem – dotyczącym transakcji przeszłych i przyszłych, które mają lub będą miały miejsce od dnia 1 stycznia 2019 r.

W piśmie z dnia 2 stycznia 2020 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że w Jego ocenie, opcja zakupu będąca w istocie jedynie możliwością zakupu Kryptowaluty XYZ przy spełnieniu warunku upływu czasu nie stanowi instrumentu finansowego w rozumieniu art. 5a pkt 13 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy przychody ze sprzedaży Kryptowaluty XYZ, a także innych kryptowalut począwszy od dnia 1 stycznia 2019 r. Wnioskodawca powinien zaliczyć do źródła przychodów kapitały pieniężne wskazanych w art. 17 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych? (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe)
2. Czy otrzymanie dodatkowego wynagrodzenia w kryptowalucie będzie stanowić dla Wnioskodawcy przychód z tytułu działalności gospodarczej? (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe)
3. W jaki sposób Wnioskodawca winien dokonać przeliczenia dodatkowego wynagrodzenia na walutę tradycyjną w sytuacji, gdy z zawartej umowy będzie wynikać, jedynie wysokość tego wynagrodzenia w kryptowalucie? (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe)
4. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do wykazania kosztu uzyskania przychodów w związku z nabyciem Kryptowaluty XYZ w związku z uzyskaniem dodatkowego wynagrodzenia w przypadku późniejszej sprzedaży tej kryptowaluty? (stan faktyczny i zdarzenie przyszłe)
5. Czy Wnioskodawca może rozpoznać koszty nabycia Kryptowaluty XYZ lub innej kryptowaluty wyłącznie w roku ich poniesienia i w roku następnym, czy też może je rozliczyć także w kolejnych latach podatkowych?
6. Czy wydatki poniesione na zakup Kryptowaluty XYZ lub innych kryptowalut (walut wirtualnych) poniesione przed dniem 1 stycznia 2019 r., a niezaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu za lata podatkowe do 2018 r. włącznie (m.in. z uwagi na konieczność dokonania tzw. spisu z natury) Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tytułu kapitałów pieniężnych w 2019 r. lub w latach następnych?
7. Czy nabycie Kryptowaluty XYZ w ramach realizacji umowy opcji zakupu nie powoduje powstania po stronie Wnioskodawcy przychodu? (zdarzenie przyszłe i stan faktyczny)
8. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym od dnia 1 stycznia 2019 r. nie powinien On ujmować transakcji kryptowalutowych (walut wirtualnych) w prowadzonej KPIR? (zdarzenie przyszłe i stan faktyczny)
9. Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym zamiany pomiędzy kryptowalutami są neutralne podatkowo? (zdarzenie przyszłe i stan faktyczny)
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy, w zakresie pytania oznaczonego nr 7. Natomiast w zakresie pozostałych pytań zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup Kryptowaluty XYZ w ramach realizacji przyznanej Mu opcji, nie powoduje po Jego stronie powstania przychodu.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem art. 21 ust. 1 pkt 125 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Art. 11 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi natomiast, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

W ocenie Wnioskodawcy, ww. przepisy nie znajdą w analizowanej sprawie zastosowania – zakup danej kryptowaluty nie prowadzi bowiem po Jego stronie do powstania przychodu z nieodpłatnego świadczenia lub przychodu z częściowo nieodpłatnego świadczenia, niezależnie od ceny zakupu kryptowaluty.

Jednocześnie, analiza przytoczonych powyżej przepisów wskazuje jednoznacznie, że w myśl art. 14 ust. 2 pkt 8 w zw. z art. 11 ust. 2 -2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód uznaje się wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń jeżeli zostaną spełnione łącznie dwa warunki:

1. świadczenie ma wymierną korzyść dla podatnika oraz
2. podatnik musi tę korzyść (świadczenie) „otrzymać”.
   
   

Jak wskazuje się w orzecznictwie (wyrok NSA z dnia 14 listopada 2017 r., sygn. akt II FSK 2729/15), „pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” użyte w ww. przepisach, nie zostało zdefiniowane. Analiza judykatury, jak i piśmiennictwa na kanwie tych przepisów, nie nasuwa wątpliwości, że pojęcie to ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko świadczenie w cywilistycznym znaczeniu (działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony – art. 353 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny – Dz. U. Nr 16, poz. 93, z późn. zm.), ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu. Dla uznania więc, że dane świadczenie jest nieodpłatne bądź częściowo nieodpłatne, konieczne jest stwierdzenie, że w wyniku zdarzenia prawnego czy zjawiska gospodarczego podatnik uzyskał korzyść majątkową kosztem innego podmiotu lub też uzyskał nieodpłatne (częściowo nieodpłatne), to jest niezwiązane z kosztami (całkowitymi kosztami) lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy (por. uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06). Przysporzenie to musi zatem być rzeczywiste, a nie tylko potencjalne. Podobnie ten element pojęcia nieodpłatnego świadczenia postrzegany jest w piśmiennictwie. Zdaniem A. Marczaka, przychodem będzie każde przysporzenie majątkowe podatnika, które powiększy wartość jego majątku lub zmniejszy jego zobowiązania, i które będzie miało charakter ostateczny. Innymi słowy, o przychodzie można mówić tylko wtedy kiedy podatnik wzbogacił się i stanowi to jego dodatkowy, definitywny majątek (zob. A. Marczak, Świadczenia rzeczowe – podatkowy ambaras w życiu menadżera, Przegląd Podatkowy 2013, nr 5, str. 10 -15)”.

W tym kontekście należy wskazać, że brak jest podstaw do uznania zakupu kryptowalut po określonej cenie za otrzymanie przez Wnioskodawcę świadczenia, które ma wymierną korzyść. Kryptowaluty mogą wygenerować po stronie Wnioskodawcy przychód jednakże dopiero w momencie ich ewentualnego zbycia. Jednocześnie z uwagi na znaczne wahania rynkowe (gdzie spadki mogą sięgać nawet 70%), nie można uznać by zakup kryptowalut po danej cenie stanowił rzeczywiste przysporzenie. W przypadku kryptowalut, moment uzyskania dochodu z ich zbycia nie jest tożsamy z momentem ich nabycia, bez względu na formę tego nabycia. Kryptowaluty mogą wygenerować dochód podlegający opodatkowaniu w przypadku ich odpłatnego zbycia – w postaci różnicy pomiędzy przychodem ze sprzedaży a kosztami poniesionymi na ich nabycie.

W ocenie Wnioskodawcy, w momencie nabycia kryptowalut (nawet na preferencyjnych zasadach) przysporzenie, jakie z tego tytułu uzyskuje Wnioskodawca jest jedynie potencjalne (hipotetyczne). Uznanie, że przychód po stronie Wnioskodawcy powstaje w momencie nabycia kryptowalut w ramach realizacji umowy opcji prowadziłby do opodatkowania wartości wyrażonej w pieniądzu, której podatnik w momencie ich uzyskania nie osiągnął. Zakup kryptowalut po określonej cenie nie daje żadnych korzyści, w przypadku tych składników majątku przychód może dać dopiero w momencie ich zbycia (w tym zamiany). Przy czym, w praktyce, z uwagi na wahania rynkowe brak jest możliwości określenia czy Wnioskodawca na takim zbyciu rozpozna kiedykolwiek przychód.

W ocenie Wnioskodawcy, zbycie kryptowalut pozwala ustalić, jaki dochód osiągnął Wnioskodawca. Zakup kryptowalut na podstawie umowy opcji nie daje żadnego przychodu. W chwili nabycia kryptowalut Wnioskodawca nie wie czy i jaki uzyska przychód, bowiem okaże się to dopiero w przyszłości.

Analogiczne stanowisko, zostało wyrażone w interpretacji uzyskanej przez Wnioskodawcę dnia 14 czerwca 2018 r., znak 0113-KDIPT2-1.4011.195.2018.2.MD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zauważyć należy, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Tym samym, jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe będą się różniły od zdarzeń, które wystąpią w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałych zdarzeń. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe będą zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Wskazać również należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami, Organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku; nie ma uprawnień, ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów, czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź Organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co napisano we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Dodać należy, że interpretacja stanowi wyłącznie odpowiedź na zadane pytanie w kontekście przedstawionego stanowiska Wnioskodawcy, inne kwestie nieobjęte pytaniem, nie podlegały ocenie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.