Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDWB.4010.8.2019.2.APA
z 15 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 4 listopada 2019 r. (data wpływu 8 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z 16 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Wspólnota Mieszkaniowa będzie zobowiązana zapłacić podatek dochodowy od osób prawnych z tytułu wydzierżawienia Deweloperowi części trawnika, który należy do zasobów mieszkaniowych Wspólnoty oraz czy Wspólnota Mieszkaniowa będzie mogła skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia czy Wspólnota Mieszkaniowa będzie zobowiązana zapłacić podatek dochodowy od osób prawnych z tytułu wydzierżawienia Deweloperowi części trawnika, który należy do zasobów mieszkaniowych Wspólnoty oraz czy Wspólnota Mieszkaniowa będzie mogła skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z 4 grudnia 2019 r., Znak: 0111-KDWB.4010.8.2019.1.APA wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano pismem z 16 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 grudnia 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa (...) zarządza 8 nieruchomościami – 8 budynkami usytuowanymi na działce nr (...) o powierzchni 2,5953 ha. Na terenie nieruchomości gruntowej, a jest to teren rozległy, znajdują się parkingi, chodniki, zatoki parkingowe, droga wewnętrzna, trawniki.

Podstawowe przychody Wspólnoty stanowią opłaty właścicieli lokali mieszkalnych (członków Wspólnoty). Z otrzymanych wpłat pokrywane są wszelkie koszty związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych Wspólnoty – opłaty za wykonane remonty, utrzymanie czystości, wykonane przeglądy nieruchomości, itp. Wspólnota uzyskuje również niewielkie przychody z tytułu wynajmu lokali w piwnicach, jako pomieszczenia gospodarcze. Z racji tych przychodów Wspólnota odprowadza należny podatek.

Na terenie nieruchomości gruntowej Wspólnoty, znajduje się miedzy innymi, parking o powierzchni ok. 560 m², który wymaga remontu – nie był remontowany przeszło 30 lat. Nawierzchnia parkingu jest wykonana z betonu, który jest nierówny, powykruszany. W nierównościach po deszczu powstają kałuże, uniemożliwiające parkowanie pojazdów.

W bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości Wspólnoty, Deweloper rozpoczął budowę budynku wielorodzinnego. Garaż podziemny powstającego budynku usytuowany jest w ostrej granicy z nieruchomością Wspólnoty i zaprojektowany został na całej powierzchni działki Dewelopera. Deweloper dokonując wykopów pod budowę budynku, nie miał miejsca na swojej nieruchomości na zorganizowanie zaplecza budowy.

Deweloper wystąpił do Wspólnoty Mieszkaniowej o wydzierżawienie na czas budowy, fragmentu działki Wspólnoty, na której znajduje się trawnik, o powierzchni 271,3 m². Wydzierżawiony teren ma służyć Deweloperowi jako zaplecze budowy.

Została zawarta umowa dzierżawy terenu od dnia 23 września 2019 r. do dnia 30 września 2020 r. na mocy której Wspólnota Mieszkaniowa oddaje w dzierżawę teren trawnika do używania i pobierania pożytków przez Dewelopera. Przy czym strony umowy postanowiły, że zamiast płatności czynszu, Deweloper zobowiązuje się wykonać na rzecz Wspólnoty, remont parkingu o pow. około 560 m², znajdującego się na terenie nieruchomości Wspólnoty.

Remont parkingu ma zostać przeprowadzony w technologii położenia kostki betonowej, na podsypce cementowo piaskowej, na istniejącej, zniszczonej betonowej nawierzchni parkingu. Deweloper pokryje koszty robót i materiałów budowlanych. Wszelkie kwestie formalne (uzgodnienia, zgłoszenia) związane z realizacją robót spoczywają na Wspólnocie.

Deweloper oszacował koszt wykonania remontu parkingu na kwotę 55 350 zł brutto. Wspólnota oszacowała koszt dzierżawy terenu trawnika na kwotę 55 350 zł brutto za cały okres dzierżawy.

W umowie zawarto zapis, że strony wzajemnie oświadczają, że rozliczenie kosztów dzierżawy trawnika, i kosztów remontu parkingu, nastąpi na podstawie rachunków/faktur, które zostaną rozliczone na zasadzie kompensaty wzajemnych należności i zobowiązań (kompensata wierzytelności). Wystawienie rachunków/faktur nastąpi w terminie 14 dnia od daty zakończenia umowy.

Strony ustaliły, że remont parkingu zostanie wykonany przez Dewelopera nie wcześniej niż w kwietniu 2020 r. i nie później niż do końca 2020r., w zależności od warunków atmosferycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy Wspólnota Mieszkaniowa będzie zobowiązana zapłacić podatek dochodowy od osób prawnych od dochodu uzyskanego z tytułu wydzierżawienia Deweloperowi części trawnika, który należy do zasobów mieszkaniowych Wspólnoty?
2. Czy Wspólnota Mieszkaniowa będzie mogła skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm.?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), dochód uzyskany za dzierżawę terenu trawnika, podlega zwolnieniu przedmiotowemu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.) – wolne od podatku są dochody Wspólnot Mieszkaniowych uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów. Definicja zasobów mieszkaniowych zawarta jest w interpretacji Ministra Finansów DD6/8213/11/KWW/07/MB7/82, według której przez zasoby mieszkaniowe należy rozumieć m.in.:

• budowle komunikacyjne jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki,
• inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, jak np. parkingi, trawniki.

Dochód za dzierżawę trawnika uzyskany jest z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. W zamian za zapłatę czynszu dzierżawnego, Deweloper wykona na rzecz Wspólnoty remont parkingu – czyli dochód przeznaczony zostaje na utrzymanie zasobów mieszkaniowych Wspólnoty.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zasady powstawania i funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych reguluje ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 737 ze zm.).

Zgodnie z art. 6 ww. ustawy, ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Nie posiada jednak osobowości prawnej. Wspólnotę mieszkaniową tworzą zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej. Udział w nieruchomości wspólnej jest prawem związanym z własnością lokalu.

W myśl art. 3 ust. 2-3 ww. ustawy, nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali. Udział właściciela lokalu wyodrębnionego w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej lokalu wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi. Udział właściciela samodzielnych lokali niewyodrębnionych w nieruchomości wspólnej odpowiada stosunkowi powierzchni użytkowej tych lokali wraz z powierzchnią pomieszczeń przynależnych do łącznej powierzchni użytkowej wszystkich lokali wraz z pomieszczeniami do nich przynależnymi.

Wspólnoty mieszkaniowe, jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: „updop”), są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 updop, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Powyższe oznacza, że wszystkie otrzymane przez Wspólnotę należności bez względu na źródło ich pochodzenia, stanowią w rozumieniu ustawy podatkowej przychód.

Natomiast wszelkie koszty ponoszone przez Wspólnotę, mające związek z uzyskanym przychodem są kosztami uzyskania przychodów. W myśl art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Podatnik może więc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wszelkie wydatki pod warunkiem, że wykazany zostanie ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu oraz, że nie zostały one ujęte w negatywnym katalogu kosztów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 updop, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Jak stanowi art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy CIT, wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Zatem z powyższej regulacji można wywieść, że aby dochód podmiotów, o których w nim mowa korzystał z powyższego zwolnienia muszą być spełnione dwa warunki, a mianowicie:

• dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
• dochody te muszą być przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Powyższe wyjaśnienie oznacza, że nie podlegają zwolnieniu dochody inne niż uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, niezależnie od ich przeznaczenia oraz dochody z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w części nieprzeznaczonej na utrzymanie tych zasobów.

Należy przy tym zauważyć, że przywołana ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji „zasobów mieszkaniowych” oraz „gospodarki zasobami mieszkaniowymi”. Posługując się zatem językiem potocznym, wskazać należy, że pojęcie „gospodarka” – w kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. Z definicji zawartej w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo PWN) wynika również, że pojęcie „gospodarki” nie ogranicza się tylko do zarządzania i dysponowania, ale obejmuje także całość mechanizmów i warunków działania podmiotów gospodarczych związanych z wytwarzaniem i podziałem dóbr i usług. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

Jak wynika z przedstawionej powyżej definicji zasobów mieszkaniowych, zasoby mieszkaniowe, to nie tylko lokale mieszkalne, ale również pozostałe pomieszczenia oraz urządzenia wchodzące w skład budynku mieszkalnego lub znajdujące się poza nim, których istnienie jest niezbędne dla prawidłowego korzystania z mieszkań, jak również ułatwiające im dostęp do budynku mieszkalnego oraz zapewniające sprawne funkcjonowanie oraz administrowanie.

Przez „zasoby mieszkaniowe” należy zatem rozumieć:

1. budynki mieszkalne wraz z wyposażeniem technicznym oraz przynależnymi do nich pomieszczeniami, w szczególności: dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno – remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się ww. budynki: zbiorniki – doły gnilne, szamba, rurociągi i przewody sieci wodociągowo – kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie itp.), budowle komunikacyjne (np. drogi osiedlowe, ulice, chodniki), inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych (np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.),
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne.
   
   

Gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje natomiast zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

Związane z wymienionymi budowlami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1, z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 tej updop).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, dochód powstały z tego tytułu, będzie wolny od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych. Ponadto należy zauważyć, że istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód (cel związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ale również źródło pochodzenia tego dochodu. Dochody zwolnione z podatku dochodowego mogą pochodzić wyłącznie z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Tym samym, ze zwolnienia nie będą korzystały dochody, osiągnięte z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, gdyż nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy.

Z przytoczonej powyżej definicji zasobów mieszkaniowych wynika, że kluczowe znaczenie dla zaliczenia określonego obiektu (pomieszczenia) do tychże zasobów, ma związek takiego obiektu z lokalem mieszkalnym, w szczególności, jeżeli umożliwia ono prawidłowe i normalne korzystanie z takiego lokalu.

Trawniki jako inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych stanowiące nieruchomość wspólną – co do zasady – mieszczą się w pojęciu zasobów mieszkaniowych, o ile są wykorzystywane w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych.

Z opisu sprawy wynika, że w bezpośrednim sąsiedztwie nieruchomości Wspólnoty Mieszkaniowej, Deweloper rozpoczął budowę budynku wielorodzinnego. Deweloper wystąpił do Wspólnoty Mieszkaniowej o wydzierżawienie na czas budowy, fragmentu działki Wspólnoty, na której znajduje się trawnik. Wydzierżawiony teren ma służyć Deweloperowi jako zaplecze budowy. Została zawarta umowa dzierżawy terenu na mocy której Wspólnota Mieszkaniowa oddaje w dzierżawę teren trawnika do używania i pobierania pożytków przez Dewelopera. Przy czym strony umowy postanowiły, że zamiast płatności czynszu, Deweloper zobowiązuje się wykonać na rzecz Wspólnoty, remont parkingu, znajdującego się na terenie nieruchomości Wspólnoty. Deweloper oszacował koszt wykonania remontu parkingu na kwotę 55 350 zł brutto. Wspólnota oszacowała koszt dzierżawy terenu trawnika na kwotę 55 350 zł brutto za cały okres dzierżawy. W umowie zawarto zapis, że strony wzajemnie oświadczają, że rozliczenie kosztów dzierżawy trawnika, i kosztów remontu parkingu, nastąpi na podstawie rachunków/faktur, które zostaną rozliczone na zasadzie kompensaty wzajemnych należności i zobowiązań.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan prawny do opisu stanu faktycznego ujętego we wniosku należy wskazać, że aby można było uznać, że dochód Wspólnoty z dzierżawy trawnika jest zwolniony z opodatkowania w podatku dochodowym od osób prawnych muszą być spełnione łącznie dwa warunki mianowicie dochody muszą być uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i muszą być one przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

Zgodnie z opisem sprawy nie można zaprzeczyć, że dochód zostanie przeznaczony na utrzymanie zasobów mieszkaniowych, natomiast nie został on osiągnięty z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, lecz od Dewelopera, który dzierżawi część trawnika w związku z budową budynku wielorodzinnego. Przychód z tytułu dzierżawy trawnika uzyskany przez Wspólnotę mieszkaniową od Dewelopera nie może być uznany za przychód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Zawarcie umowy dzierżawy z podmiotem niebędącym członkiem wspólnoty mieszkaniowej pozostaje bez związku z zaspokojeniem potrzeb mieszkaniowych członków wspólnoty oraz ich rodzin i nie stanowi gospodarki zasobami mieszkaniowymi w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy. Bez znaczenia w tej sytuacji jest przeznaczenie przez Wspólnotę ww. dochodów na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że dochodu uzyskanego przez Wspólnotę z powyższego tytułu nie można uznać za dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, a zatem podlegać on będzie opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych i tym samym Wspólnota nie będzie mogła skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.