INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 sierpnia 2011 r. (data wpływu 29 sierpnia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 listopada 2011 r. (data wpływu 28 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej nazwy usługi ujętej na paragonie fiskalnym i fakturze VAT – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowej nazwy usługi ujętej na paragonie fiskalnym i fakturze VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 listopada 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni wykonuje usługi pogrzebowe polegające między innymi na transporcie zwłok z kaplicy lub domu na cmentarz (samochód pogrzebowy i żałobnicy) wraz z odzieżą pogrzebową i wieńcami dla zmarłego lub bez odzieży. Wnioskodawczyni prowadzi też handel odzieżą pogrzebową, kwiatami i wieńcami bez świadczenia usług.

Z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni opłaca podatek dochodowy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych w oparciu o przepisy ustawy z dnia 20.11.1998 r. ( wraz ze zmianami). Sprzedaż Wnioskodawczyni ewidencjonuje za pomocą kasy fiskalnej. Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku VAT .

Sprzedaż usług pogrzebowych z odzieżą, dla osoby zmarłej potwierdzona jest paragonem fiskalnym na którym wyszczególnione są wszystkie pozycje tj. wartość usługi i poszczególne elementy odzieży np. wartość bluzki, garnituru itp. opodatkowując wszystko stawką ryczałtu 8,5% (jako całość usługi).

Sprzedaż odzieży i wieńców bez usługi pogrzebowej opodatkowana jest stawką ryczałtu 3% jako handel.

Do paragonu fiskalnego na żądanie klienta wystawiane są faktury VAT .

Podstawowa stawka VAT dla odzieży jest 23%, natomiast przy sprzedaży usługi pogrzebowej wraz z odzieżą wszystkie jej składniki zawierają tą samą stawkę VAT 8% właściwą dla usługi pogrzebowej.

Ponieważ Wnioskodawczyni posiada dwie kasy fiskalne w jednym punkcie, dla przejrzystości prawidłowego zastosowanie stawki ryczałtu i stawki podatku VAT, na jednej kasie ewidencjonuje handel a na drugiej usługi.

W piśmie z dnia 24 listopada 2011 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie :

1. usług pogrzebowych
2. usług w zakresie handlu
• 47.71 Z Sprzedaż detaliczna odzieży prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach
• 47.76 Z Sprzedaż detaliczna kwiatów, roślin,
• 96.03 Z Pogrzeby i działalność pokrewna.
  
  

Wnioskodawczyni jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni prawidłowo postępuje specyfikując na paragonie fiskalnym i fakturze VAT poszczególne składniki w przypadku sprzedaży usługi wraz z akcesoriami pogrzebowymi stosując do nich stawkę VAT 8%, czy należałoby zastosować ogólne pojęcie „usługa pogrzebowa " i jej całkowitą wartość nie specyfikując na paragonie poszczególnych składników...

Zdaniem Wnioskodawczyni, w przypadku świadczenia usługi pogrzebowej z odzieżą dla osoby zmarłej, Wnioskodawczyni wystawia paragon fiskalny na którym wyszczególnia wszystkie pozycje tj. wartość usługi i poszczególne elementy odzieży np. wartość bluzki, garnituru itp. opodatkowując wszystko stawką ryczałtu 8,5% (jako całość usługi) co pozwala klientowi sprawdzić co tak naprawdę zostało sprzedane.

Natomiast sprzedaż odzieży i wieńców bez usługi pogrzebowej Wnioskodawczyni opodatkowuje stawką ryczałtu 3% jako handel.

Na żądanie klienta Wnioskodawczyni wystawia fakturę VAT, która zawiera te same pozycje co paragon fiskalny.

Podstawowa stawka VAT dla odzieży jest 23%, natomiast przy sprzedaży usługi pogrzebowej wraz z odzieżą wszystkie jej składniki zawierają tą samą stawkę VAT 8% właściwą dla usługi pogrzebowej.

Ponieważ Wnioskodawczyni posiada dwie kasy fiskalne w jednym punkcie, dla przejrzystości prawidłowego zastosowania stawki ryczałtu i stawki podatku VAT, na jednej kasie ewidencjonuje handel a na drugiej usługi.

W załączeniu Wnioskodawczyni przysłała fakturę VAT sprzedaży usługi.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni stwierdziła, iż postępuje prawidłowo stosując na paragonie specyfikację sprzedanych towarów łącznie z usługą pogrzebową (Paragraf 5 ust.1 pkt 6 rozporządzenia Min. Fin. z 28 11.2008r. lit e)

Paragon winien zawierać m.in. ,,nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), zwanego dalej rozporządzeniem.

W myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia, przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP),
3. numer kolejny wydruku,
4. datę i czas ( godzinę i minutę) sprzedaży,
5. nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy,
6. cenę jednostkową towaru lub usługi,
7. ilość i wartość sprzedaży,
8. wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku,
9. wartość sprzedaży zwolnionej od podatku,
10. łączną kwotę podatku,
11. łączną kwotę należności,
12. kolejny numer paragonu fiskalnego,
13. kolejny numer kasy i oznaczenie kasjera – przy więcej niż jednym stanowisku kasowym,
14. logo fiskalne, zgodnie z załącznikiem nr 2 do rozporządzenia, oraz numer unikatowy kasy,
15. oznaczenie waluty przynajmniej przy łącznej kwocie należności, o której mowa w lit. k, w której dokonywana jest rejestracja sprzedaży.
    
    

Ponadto, stosownie do § 7 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani spełniać następujące warunki przy prowadzeniu ewidencji przy zastosowaniu kas - dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Jednocześnie należy podkreślić, iż stosownie do § 7 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani do weryfikacji poprawności pracy kasy, ze szczególnym uwzględnieniem prawidłowego zaprogramowania nazw towarów i usług oraz ich właściwego przyporządkowania do stawek podatku.

Zatem z przytoczonych przepisów wynika, jakie wymagania musi spełniać paragon fiskalny. Jednym z nich jest wymóg zawarcia na wydruku nazwy towaru lub usługi. Sprzedawca zobowiązany jest więc do wskazania nazwy towaru lub usługi tak, aby możliwe było przyporządkowanie temu towarowi lub usłudze odpowiedniej stawki podatku VAT.

Zgodnie natomiast z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury (art. 106 ust. 4 ustawy).

Stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których mają zastosowanie zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360) faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać co najmniej:

1. imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
2. numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
3. numer kolejny faktury oznaczonej jako "FAKTURA VAT";
4. dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
5. nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
6. miarę i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
7. cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
8. wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
9. stawki podatku;
10. sumę wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
11. kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
12. kwotę należności ogółem wraz z należnym podatkiem.
    
    

Wprawdzie przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „nazwa towaru/usługi” oraz nie określają źródła stosowania tych nazw, jednakże przez nazwę towaru lub usługi należy rozumieć, zgodnie ze „Słownikiem Języka Polskiego” (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) nazwę jednostkową, tj. nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Nazwa towaru lub usługi ma spełniać cele, dla jakich podatnik został zobowiązany do ewidencjonowania obrotu. Sprzedawca jest zobowiązany na fakturze VAT oraz na paragonie opisać każdy towar (usługę), podać jego nazwę. Nie może być to przy tym nazwa bardzo ogólna. Umieszczona na fakturze VAT i na paragonie fiskalnym nazwa towaru winna oznaczać określoną grupę asortymentową sprzedawanego towaru, tak aby do użytej nazwy towaru lub usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatkowej i aby użyta nazwa była, co do istoty, zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem (usługą), a ponadto by powiązanie tej nazwy z ceną pozwoliło na indywidualne określenie sprzedanego towaru (usługi).

Sposób przyporządkowania stawki podatku do nazw towarów i usług określa sam sprzedawca uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Jednocześnie, im większy jest zakres towarów i usług w danej grupie, to wymaga on bardziej szczegółowego określenia nazwy towaru lub usługi w celu jej prawidłowej identyfikacji.

Zatem, to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na fakturze VAT i na paragonie była tak skonstruowana, by można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie sprzedany towar lub usługę oraz by umożliwiała ona ich właściwe przyporządkowanie do odpowiedniej stawki podatku.

Pojęcie „(…) opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (…)”, o którym mowa w ww. przepisie § 5 ust. 1 pkt 6 lit. e) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r., odnosi się do rozwinięcia nazwy towaru lub usługi, natomiast nie daje podstaw do wyszczególniania elementów kompleksowej usługi w odrębnych pozycjach dokumentu potwierdzającego sprzedaż.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej.

Wskazać należy, że przedmiotem opodatkowania jest skonkretyzowana usługa, nie zaś zbiór wyodrębnionych w jej ramach czynności. Oznacza to, że w sytuacji, kiedy przedmiotem sprzedaży będzie usługa, co do której stosuje się preferencyjną stawkę podatku, stawka ta odnosi się do całej usługi głównej. Podstawą opodatkowania jest bowiem kwota należna z tytułu sprzedaży określonej usługi.

Z przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego wynika, iż w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni wykonuje usługi pogrzebowe polegające między innymi na transporcie zwłok z kaplicy lub domu na cmentarz (samochód pogrzebowy i żałobnicy) wraz z odzieżą pogrzebową i wieńcami dla zmarłego lub bez odzieży. Wnioskodawczyni prowadzi też handel odzieżą pogrzebową, kwiatami i wieńcami bez świadczenia usług. Sprzedaż usług pogrzebowych z odzieżą, dla osoby zmarłej potwierdzona jest paragonem fiskalnym na którym wyszczególnione są wszystkie pozycje tj. wartość usługi i poszczególne elementy odzieży np. wartość bluzki, garnituru itp. Do paragonu fiskalnego na żądanie klienta wystawiane są faktury VAT.

Jak wskazała Wnioskodawczyni, podstawowa stawka VAT dla odzieży jest 23%, natomiast przy sprzedaży usługi pogrzebowej wraz z odzieżą wszystkie jej składniki zawierają tą samą stawkę VAT 8% właściwą dla usługi pogrzebowej.

Organ zauważa, iż czynnikiem wyróżniającym konkretną czynność jako usługę jest przede wszystkim to, że świadczenie tej czynności zmierza do realizacji złożonego zamówienia.

Tym samym wyodrębnianie z kompleksowej usługi pogrzebowej świadczonej przez jeden podmiot poszczególnych jej elementów jako odrębnych pozycji nie jest właściwe, jeśli wszystkie elementy zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego. Zatem w transakcjach, które w swoim przedmiocie składają się z kompleksu czynności usługowych zmierzających do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego, brak jest podstaw do ich odrębnego wykazywania na paragonie z kasy rejestrującej oraz na fakturze, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę pogrzebową a nie elementy (koszty), które się na nią składają. Ponadto to właśnie ta określona usługa, a nie poszczególne jej elementy, korzysta z preferencyjnej 8% stawki podatku VAT. Zgodnie z poz. 180 załącznika nr 3 do ustawy, usługi sklasyfikowane do PKWiU 96.03 „ Usługi pogrzebowe i pokrewne, wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych dostarczanych wraz z trumną lub urną” opodatkowane są stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Wobec powyższego, jeżeli rodzina zmarłego zleca wykonanie jednej kompleksowej usługi pogrzebowej, to powinna ona być traktowana jako usługa pogrzebowa stanowiąca jedną czynność bez rozbicia na poszczególne elementy składowe.

Reasumując należy wskazać, iż w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni sprzedaje usługę opodatkowaną stawką 8%, sklasyfikowaną według PKWiU 96.03 „Usługi pogrzebowe i pokrewne, wraz z dostawą trumien, urn i utensyliów pogrzebowych dostarczanych wraz z trumną lub urną”, nie ma podstaw do wyszczególniania na paragonie fiskalnym oraz na fakturze poszczególnych elementów tej usługi (akcesoriów pogrzebowych). Poszczególne elementy usługi pogrzebowej będą umieszczane na paragonie fiskalnym i na fakturze oddzielnie w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni dokona sprzedaży np. odzieży pogrzebowej, kwiatów, wieńców, poza usługą pogrzebową.

Oceniając zatem całościowo stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać je za nieprawidłowe.

Końcowo należy wskazać, iż analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ w związku z § 2 i § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest uprawniony do oceny załączników dołączonych do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie w oparciu o stan faktyczny w nim przedstawiony.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Informuje się, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie ul. M.C. Skłodowskiej 40, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.