2020.01.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-2.4011.648.2019.2.SR

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.648.2019.2.SR
z 17 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2019 r. (data wpływu 13 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismami złożonymi w dniu 13 listopada 2019 r. oraz pismem z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 23 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości rozliczenia jako osoba samotnie wychowująca dziecko. Ponadto, w dniu 13 listopada 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła dwa uzupełnienia ww. wniosku.

Wniosek wraz z uzupełnieniami nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), w związku z powyższym pismem z dnia 17 grudnia 2019 r., nr 0113-KDIPT2-2.4011.648.2019.1.SR, wezwano Wnioskodawczynię na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłane zostało w dniu 17 grudnia 2019 r. (skutecznie doręczone w dniu 18 grudnia 2019 r.), zaś w dniu 23 grudnia 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 20 grudnia 2019 r.).

We wniosku oraz uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą troje dzieci: dwie córki w wieku 10 i 7 lat oraz syna w wieku 4 lat. W dniu 10 sierpnia 2017 r. Wnioskodawczyni uzyskała rozwód z ojcem dzieci. Sąd Cywilny wyrokiem rozwiązał formalnie małżeństwo z winy ojca i powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom, ustalając miejsce zamieszkania dzieci w każdorazowym miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni. Sąd przyznał alimenty na dzieci i ustalił sposób kontaktowania się ojca z dziećmi w co drugi weekend miesiąca od piątku po zakończeniu zajęć szkolnych do niedzieli do godziny 19:00 oraz w każdą środę od zakończenia zajęć. Na co dzień to Wnioskodawczyni wychowuje dzieci oraz sprawuje wyłączną opiekę nad nimi. Samodzielnie dba o dzieci oraz zapewnia im byt oraz zaspakaja ich codzienne potrzeby. Wnioskodawczyni jeszcze przed orzeczeniem rozwodu, tj. od marca 2017 r., faktycznie zamieszkuje wyłącznie z dziećmi, bowiem ojciec dzieci od tej daty wyprowadził się ze wspólnego mieszkania do mieszkania, w którym zamieszkuje z obecną partnerką i jej dzieckiem w innej miejscowości. W rezultacie od marca 2017 r. ojciec został wyłączony z codziennych kontaktów z dziećmi i faktycznego wspólnego z Wnioskodawczynią ich wychowywania. Po orzeczeniu rozwodu ojciec kontaktuje się z dziećmi zgodnie z warunkami tych kontaktów ustalonymi w orzeczeniu rozwodowym. Ojciec płaci regularnie zasądzone alimenty i sporadycznie kupuje dzieciom drobne prezenty czy rzeczy bieżącego użytku. Ze względu na fakt, że ojciec widuje się z dziećmi raz w tygodniu na kilka godzin oraz dwa razy w miesiącu na weekend, ojciec nie pomaga dzieciom w codziennym odrabianiu zadań domowych i nauce, nie chodzi na zebrania do szkoły/przedszkola, nie uczestniczy na bieżąco w życiu społecznym dzieci, nie chodzi z nimi do lekarza oraz sporadycznie opiekuje się nimi podczas ich choroby. To do Wnioskodawczyni należą takie zadania, jak: szczepienia ochronne, bilanse dzieci, wizyty stomatologiczne, zapisy na zajęcia pozalekcyjne, dbanie o codzienną higienę osobistą, utrzymywanie porządku i drobne remonty w pokojach dziecięcych. Wnioskodawczyni dba o zapewnienie garderoby i obuwia w odpowiednich rozmiarach, samodzielnie pierze i prasuje ubrania. Do obowiązków Wnioskodawczyni należy również zapewnienie na bieżąco artykułów szkolnych, książek, sprzętu sportowego. Wnioskodawczyni samodzielnie dba także o spełnianie potrzeb kulturalnych dzieci (teatr, kino, muzea, warsztaty) oraz ich rozwój fizyczny. Wszystkie wskazane obowiązki spoczywają na Wnioskodawczyni jako na matce dzieci, która z nimi zamieszkuje i codziennie sprawuje nad nimi pieczę i opiekę.

Wnioskodawczyni uzyskuje dochody wyłącznie z umowy o pracę. Nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie uzyskuje dochodów z innych źródeł (najmu, dochodów kapitałowych itd.). Ze względu na wiek dzieci nie uzyskują one jakichkolwiek samodzielnych dochodów podlegających opodatkowaniu na gruncie ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032; dalej: „ustawa o PIT”). Zarówno w stosunku do Wnioskodawczyni, jak i do Jej małoletnich dzieci, nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o PIT, przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, przepisy ustawy o podatku tonażowym, jak również przepisy ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Wnioskodawczyni wskazała, że oczekuje wydania interpretacji indywidualnej w zakresie preferencyjnego rozliczenia dla osoby samotnie wychowującej dziecko za 2017 r., 2018 r., 2019 r. oraz za kolejne lata, w których będzie składała zeznania w oparciu o sytuację opisaną w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku o interpretację indywidualną. W okresie, którego dotyczy wniosek, Wnioskodawczyni była rozwódką.

Za lata podatkowe 2017, 2018 oraz 2019 Wnioskodawczyni osiągała wyłącznie dochody z umowy o prace, od których pracodawca terminowo pobierał i odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W latach podatkowych, których dotyczy wniosek, wyłącznie Wnioskodawczyni `w sposób ciągły i samodzielny faktycznie wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do swoich małoletnich dzieci bez udziału drugiego rodzica.

Ojciec dzieci utrzymywał kontakt zgodnie z orzeczeniem sądowym, natomiast faktycznie tylko w niewielkiej części sprawował prawa i obowiązki wynikające z władzy rodzicielskiej i sporadycznie, nie w sposób ciągły, tj. zapewniał dzieciom opiekę oraz zabawę w wyznaczonych dniach, wyznaczonych godzinach, cedując ‒ pomimo wcześniejszych odmiennych ustaleń ‒ na matkę takie czynności, jak: szczepienia, wizyty lekarskie, wizyty u stomatologa, wizyty u fryzjera, opiekę w czasie choroby, opiekę w trakcie strajku nauczycieli w 2018 r. i we wszystkie inne dni wolne od nauki oraz ad hoc. Zdaniem Wnioskodawczyni, nie można zatem uznać, że kontakt ojca z dziećmi był i jest regularny. Zapewnienie podstawowych potrzeb bytowych, zapewnienie rozwoju poprzez zajęcia dodatkowe (zapisanie, odwiezienie, przywiezienie) oraz zajęcia sportowo-kulturalne, realizację hobby, organizowanie czasu wolnego, odrabianie lekcji, pilnowanie przygotowania do zajęć, naukę nawyków zdrowotnych i higienicznych, ćwiczenia logopedyczne, organizacja urodzin, bieżącą opiekę i pieczę nad dziećmi etc. ‒ w tym zakresie uczestniczyła wyłącznie Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nadmienia, że ojciec dzieci w marcu 2017 r. wyprowadził się do innej miejscowości niż miejsce zamieszkania dzieci, zatem siłą rzeczy ograniczył sobie możliwość faktycznego wykonywania władzy rodzicielskiej na zasadzie bieżącej. Rozwód został orzeczony w sierpniu 2017 r. Należy również zauważyć, że rodzina Wnioskodawczyni mieszka w innym województwie, a Jej rodzice są nadal czynni zawodowo, z tego względu faktyczna opieka nad dziećmi była i jest sprawowana wyłącznie przez Wnioskodawczynię.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni ma prawo do skorzystania z preferencyjnego sposobu opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, ze wspólnego rozliczenia z dzieckiem może skorzystać osoba rozwiedziona, która faktycznie samotnie wychowuje dziecko/dzieci. Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o PIT od dochodów ‒ rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 ww. ustawy, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku, do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci: małoletnie, bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną, do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej ‒ podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie. W myśl art. 6 ust. 8 ustawy o PIT sposób opodatkowania, o którym mowa w art. 6 ust. 2 i 4 ustawy o PIT, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Wskazane powyżej regulacje wprowadzają wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia. Aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowującą dziecko należy spełniać warunki określone w stosownych przepisach ustawy o PIT. Ustawodawca uzależnił zatem prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków: posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko, wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka), nie uzyskiwania przez dzieci (dziecko) dochodów (z wyjątkiem przewidzianych ustawą) oraz wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania. Zdaniem Wnioskodawczyni, przepis art. 6 ust. 4 ustawy o PIT nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko. Z istoty pojęcia osoby samotnie wychowującej dziecko wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie sama, czyli bez udziału drugiej osoby zajmuje się wychowywaniem dziecka (dzieci), samodzielnie troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Wskazany przepis wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta ‒ w roku podatkowym ‒ musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. Z uwagi na to, że ustawodawca w ustawie o PIT nie zawarł definicji pojęcia wychowywać, w celu definicji tego pojęcia należy odwołać się do jego definicji słownikowych. Wychowywać w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny. W orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego prezentowany jest pogląd, że aby uznać rodzica lub opiekuna prawnego za osobę samotnie wychowującą dziecko nie wystarczy, by była stanu wolnego (lub w stosunku, do której orzeczono separację, albo osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności), musi również faktycznie samotnie wychowywać dziecko. W ocenie NSA samotnie oznacza bez udziału innej osoby. Ponadto, co podkreśla się w orzecznictwie NSA, uzasadnienie wprowadzenia ulgi (wykładnia celowościowa) świadczy wyraźnie o tym, że ustawodawca kierował ją wyłącznie do tych osób, które samotnie troszczą się o zaspokajanie codziennych potrzeb dziecka, nie zaś do każdego rodzica, który ma władzę rodzicielską i jednocześnie jest stanu wolnego, ale nie pełni codziennej (samotnej) pieczy nad dzieckiem. Innymi słowy, nie każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w komentowanym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko (wyroki NSA: z dnia 20 października 2006 r., sygn. akt II FSK 1266/05; z dnia 24 listopada 2006 r., sygn. akt II FSK 1452/05; z dnia 30 listopada 2006 r., sygn. akt II FSK 644/06, sygn. akt II FSK 1549/05, sygn. akt II FSK 1534/05 i sygn. akt II FSK 1548/05; z dnia 6 maja 2008 r., sygn. akt II FSK 617/07 i sygn. akt II FSK 371/07, z dnia 30 czerwca 2009 r., sygn. akt II FSK 279/08, z dnia 27 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 2474/10).

Pewne problemy przy ocenie, czy dana osoba jest osobą samotnie wychowującą dziecko, może sprawiać fakt, że w niektórych przypadkach samotnie wychowywane dziecko ma nadal dwoje rodziców czy też opiekunów. Żadne z nich bowiem nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej. W niektórych przypadkach powstawać mogą wątpliwości, która z tych osób jest osobą samotnie wychowującą dziecko. Zaznaczyć przy tym należy, że tylko jedna osoba (spośród obydwu rodziców lub opiekunów) może być uznana za samotnie wychowującą to samo dziecko w danym czasie (wyrok WSA w Warszawie z dnia 6 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 2693/06, LEX nr 220525). W takim wypadku osobą samotnie wychowującą dziecko jest osoba, która faktycznie, w pojedynkę ‒ w pełni albo w przeważającej mierze wychowuje dziecko bez udziału drugiego z rodziców, stale, na co dzień troszcząc się nie tylko o byt materialny, ale także rozwój emocjonalny dziecka. Przez wychowywanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Pojęcie to uszczegółowił NSA w wyroku z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt I FSK 30/10, który w uzasadnieniu stwierdził, że wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych. W praktyce, wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do jego utrzymania, czy też czasowego (doraźnego) przebywania z nim bądź zapewniania dziecku rozlicznych atrakcji, lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju. Użycie określenia osoba samotnie wychowująca dzieci oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do wspólnego rozliczenia dochodów z małoletnim dzieckiem temu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dziecko, a nie zajmuje się jedynie dzieckiem w czasie określonym mu sądownie do dyspozycji. Powyższe znajduje również potwierdzenie w odpowiedzi na interpelację nr 20584 w sprawie ulg dla rodziców samotnie wychowujących dzieci, wydanej dnia 4 kwietnia 2018 r. przez podsekretarza stanu Pana Pawła Gruzę w Ministerstwie Finansów. W odpowiedzi tej wskazano: „W sytuacji, zatem gdy dziecko zamieszkując wraz z jednym rodzicem, pozostaje pod jego stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic jest zobowiązany jedynie do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie (w określonych, ustalonych przez sąd przedziałach czasowych, np. niektóre święta, tydzień ferii, miesiąc wakacji, co drugi weekend każdego miesiąca oraz ściśle określone dni powszednie), status samotnego rodzica ma ten, przy którym dziecko zamieszkuje i który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. A contrario, fakt utrzymywania kontaktów pomiędzy dzieckiem i drugim rodzicem, nie pozbawia pierwszego rodzica (przy którym dziecko mieszka) prawa do opodatkowania swoich dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych”. W tej sytuacji, do rozstrzygnięcia, czy Wnioskodawczyni może korzystać z zasad opodatkowania dochodów jako osoba samotnie wychowująca dzieci, na podstawie art. 6 ust. 4 ustawy o PIT, niezbędne jest ustalenie, czy faktycznie Wnioskodawczyni ponosi trud wychowania dzieci samodzielnie. Jak już wskazano, to Wnioskodawczyni, jako rozwódka, po wyprowadzce ojca dzieci ze wspólnego mieszkania i ustaleniu jego kontaktów z dziećmi przez sąd, samodzielnie i samotnie wychowuje trójkę małoletnich dzieci. Od daty, kiedy ojciec dzieci wyprowadził się ze wspólnego mieszkania tj. od marca 2017 r., ojciec ma ograniczony kontakt z dziećmi. Ojciec płaci alimenty i doraźnie, raz w tygodniu na kilka godzin oraz dwa razy w miesiącu na weekend zajmuje się dziećmi. Na bieżąco, Wnioskodawczyni sprawuje samodzielną opiekę nad dziećmi, dba o zabezpieczenie ich codziennych potrzeb, zapewnia im byt oraz ponosi ciężar ich utrzymania. Poza sprawowaniem codziennej pieczy nad dziećmi Wnioskodawczyni otacza je ciepłem, tworzy więź uczuciową w rodzinie, przekazuje dzieciom określone wartości, pomaga im w nauce, uczestniczy w ich życiu społecznym i uczy odpowiednich zachowań, czyli kształtuje je jako ludzi oraz przygotowuje do startu w dorosłe życie.

Biorąc pod uwagę powyższe należy uznać, że Wnioskodawczyni (matka dzieci) faktycznie od orzeczenia rozwodu w dniu 10 sierpnia 2017 r. samotnie bez wsparcia drugiego małżonka wychowuje małoletnie dzieci, sprawuje nad nim stałą opiekę, zamieszkując z nimi. W rezultacie słusznym jest wniosek, że Wnioskodawczyni ma prawo skorzystać z możliwości rozliczenia swoich rocznych dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci zgodnie z brzemieniem art. 6 ust. 4 ustawy o PIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn zm.; Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

małoletnie,
bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

‒podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Ponadto, art. 6 ust. 10 ww. ustawy w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2003 r. do dnia 31 grudnia 2018 r. stanowił, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Zauważyć należy, że art. 6 ust. 10 został uchylony przez art. 1 pkt 1 lit. c) ustawy z dnia 23 października 2018 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159) zmieniającej ustawę o podatku dochodowym od osób fizycznych z dniem 1 stycznia 2019 r. i stosownie do art. 16 ustawy zmieniającej powyższa zmiana ma zastosowanie do dochodów uzyskanych od dnia 1 stycznia 2018 r.

Cytowane przepisy wprowadzają wyjątek od zasady dokonywania indywidualnego rozliczenia zobowiązania podatkowego podatników poprzez ustalenie preferencyjnego sposobu rozliczenia. W konsekwencji, aby móc rozliczyć się jako osoba samotnie wychowująca dziecko należy spełniać wszystkie warunki określone w stosownych przepisach.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,

wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),

nieuzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych,

nieuzyskiwania przez pełnoletnie dzieci (dziecko) dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej.

Zatem, z preferencyjnego sposobu opodatkowania dochodów osób samotnie wychowujących dzieci, przewidzianego w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, może skorzystać każdy, kto wypełni wszystkie warunki ustanowione przez ustawodawcę.

Rozpatrując wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe należy jednoznacznie podkreślić, że nie stanowią one standardu prawnego, lecz są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, wynikającej z art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), stanowiącego, że każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów i świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Oznacza to, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą. Co więcej, zgodnie z konstrukcją i systematyką ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wszelkie ulgi i zwolnienia podatkowe stanowią wyjątek od generalnej zasady powszechności opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd też, korzystanie z każdej preferencji podatkowej, wymaga spełnienia warunków określonych w przepisach je konstytuujących. Tak więc, przepisy regulujące prawo do ulgi winny być interpretowane ściśle, niedopuszczalna jest ich interpretacja rozszerzająca.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady indywidualnego opodatkowania. Możliwość jego zastosowania obwarowana jest szeregiem warunków wyraźnie wskazanych w tej ustawie, które należy interpretować ściśle, co oznacza, że nie można dokonywać wykładni rozszerzającej ani też zawężającej.

Ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko”, ani nie odsyła w tym zakresie do odrębnych regulacji. Dokonując wykładni przedmiotowego pojęcia nie można pominąć żadnego z jego elementów. Zgodnie z literalną wykładnią, podatnik, aby mógł opodatkować swoje dochody w sposób, o którym mowa w art. 6 ust. 4 ww. ustawy, powinien nie tylko mieć określony stan cywilny, ale też wychowywać samotnie dziecko.

W przypadku, gdy żadne z rodziców nie jest pozbawione władzy rodzicielskiej, rodzic który faktycznie w roku podatkowym dziecko wychowuje, czyli sprawuje nad nim ciągłą opiekę, stale troszczy się o byt materialny i rozwój emocjonalny dziecka, ma prawo do przedmiotowej preferencji podatkowej. Nie jest przy tym konieczne, aby drugi z rodziców był całkowicie wyeliminowany z opieki i wychowania dziecka. W sytuacji, gdy dziecko zamieszkując wraz z jednym rodzicem, pozostaje pod jego stałą, codzienną opieką, a drugi rodzic jest zobowiązany do płacenia alimentów oraz zajmowania się dzieckiem doraźnie (w określonych, ustalonych przez sąd przedziałach czasowych, np. niektóre święta, tydzień ferii, miesiąc wakacji, co drugi weekend każdego miesiąca oraz ściśle określone dni powszednie), status samotnego rodzica ma ten, przy którym dziecko zamieszkuje i który wykonuje wszystkie obowiązki, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój. Fakt utrzymywania kontaktów pomiędzy dzieckiem i drugim rodzicem, nie pozbawia pierwszego rodzica (przy którym dziecko mieszka) prawa do opodatkowania swoich dochodów na zasadach określonych w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pojęcie wychowywania dziecka uszczegółowił Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 31 maja 2011 r., sygn. akt II FSK 30/10, w uzasadnieniu którego znalazło się następujące stwierdzenie: „Wychowanie dziecka można określić jako kształtowanie osobowości dziecka poprzez kształtowanie jego samodzielności, obowiązkowości, rozwijanie predyspozycji intelektualnych i umiejętności praktycznych, kształtowanie światopoglądu oraz systemu wartości oraz postaw emocjonalnych”.

Jak wynika z powyższego, z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby) zajmuje się wychowywaniem dziecka, stale troszczy się o jego byt materialny i rozwój emocjonalny. Ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad rozliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych od spełnienia m.in. warunku samotnego wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka). Jednocześnie przepis art. 6 ust. 4 ustawy wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dziecko/dzieci (panna, kawaler, wdowa, wdowiec, rozwódka, rozwodnik), jak również do tego, że osoba ta musi faktycznie wychowywać dziecko/dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców. W konsekwencji, podatnikowi przysługuje prawo do jej zastosowania, jeśli spełni warunki dla niej określone, a w szczególności, jeśli spełnia wymogi definicji osoby samotnie wychowującej dziecko, a także jeśli w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców, wychowywał dziecko/dzieci.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni jest matką samotnie wychowującą troje dzieci: dwie córki w wieku 10 i 7 lat oraz syna w wieku 4 lat. W dniu 10 sierpnia 2017 r. Wnioskodawczyni uzyskała rozwód z ojcem dzieci. Sąd Cywilny wyrokiem rozwiązał formalnie małżeństwo z winy ojca i powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej obojgu rodzicom, ustalając miejsce zamieszkania dzieci w każdorazowym miejscu zamieszkania Wnioskodawczyni. Sąd przyznał alimenty na dzieci i ustalił sposób kontaktowania się ojca z dziećmi w co drugi weekend miesiąca od piątku po zakończeniu zajęć szkolnych do niedzieli do godziny 19:00 oraz w każdą środę od zakończenia zajęć. Na co dzień to Wnioskodawczyni wychowuje dzieci oraz sprawuje wyłączną opiekę nad nimi. Samodzielnie dba o dzieci oraz zapewnia im byt oraz zaspakaja ich codzienne potrzeby. Wnioskodawczyni jeszcze przed orzeczeniem rozwodu, tj. od marca 2017 r. faktycznie zamieszkuje wyłącznie z dziećmi, bowiem ojciec dzieci od tej daty wyprowadził się ze wspólnego mieszkania do mieszkania, w którym zamieszkuje z obecną partnerką i jej dzieckiem w innej miejscowości. W rezultacie od marca 2017 r. ojciec został wyłączony z codziennych kontaktów z dziećmi i faktycznego wspólnego z Wnioskodawczynią ich wychowywania. Po orzeczeniu rozwodu ojciec kontaktuje się z dziećmi zgodnie z warunkami tych kontaktów ustalonymi w orzeczeniu rozwodowym. Ojciec płaci regularnie zasądzone alimenty i sporadycznie kupuje dzieciom drobne prezenty, czy rzeczy bieżącego użytku. Ze względu na fakt, że ojciec widuje się z dziećmi raz w tygodniu na kilka godzin oraz dwa razy w miesiącu na weekend, ojciec nie pomaga dzieciom w codziennym odrabianiu zadań domowych i nauce, nie chodzi na zebrania do szkoły/przedszkola, nie uczestniczy na bieżąco w życiu społecznym dzieci, nie chodzi z nimi do lekarza oraz sporadycznie opiekuje się nimi podczas ich choroby. To do Wnioskodawczyni należą takie zadania, jak: szczepienia ochronne, bilanse dzieci, wizyty stomatologiczne, zapisy na zajęcia pozalekcyjne, dbanie o codzienną higienę osobistą, utrzymywanie porządku i drobne remonty w pokojach dziecięcych. Wnioskodawczyni dba o zapewnienie garderoby i obuwia w odpowiednich rozmiarach, samodzielnie pierze i prasuje ubrania. Do obowiązków Wnioskodawczyni należy również zapewnienie na bieżąco artykułów szkolnych, książek, sprzętu sportowego. Wnioskodawczyni samodzielnie dba także o spełnianie potrzeb kulturalnych dzieci (teatr, kino, muzea, warsztaty) oraz ich rozwój fizyczny. Wszystkie wskazane obowiązki spoczywają na Wnioskodawczyni jako na matce dzieci, która z nimi zamieszkuje i codziennie sprawuje nad nimi pieczę i opiekę. Wnioskodawczyni uzyskuje dochody wyłącznie z umowy o pracę. Nie prowadzi działalności gospodarczej, ani nie uzyskuje dochodów z innych źródeł (najmu, dochodów kapitałowych itd.). Ze względu na wiek dzieci nie uzyskują one jakichkolwiek samodzielnych dochodów podlegających opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zarówno w stosunku do Wnioskodawczyni, jak i do Jej małoletnich dzieci, nie mają zastosowania przepisy art. 30c ustawy o PIT, przepisy ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, przepisy ustawy o podatku tonażowym, jak również przepisy ustawy o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Wnioskodawczyni wskazuje, że w zeznaniach podatkowych za lata 2017 r. oraz 2018 r. złożyła wniosek o preferencyjne rozliczenie dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej w terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawczyni planuje złożyć wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym za 2019 r., o preferencyjne rozliczenie dochodów w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej w terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za lata podatkowe 2017, 2018 oraz 2019 Wnioskodawczyni osiągała wyłącznie dochody z umowy o prace, od których pracodawca terminowo pobierał i odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. W latach podatkowych, których dotyczy wniosek, wyłącznie Wnioskodawczyni `w sposób ciągły i samodzielny faktycznie wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do swoich małoletnich dzieci bez udziału drugiego rodzica. Ojciec dzieci utrzymywał kontakt zgodnie z orzeczeniem sądowym, natomiast faktycznie tylko w niewielkiej części sprawował prawa i obowiązki wynikające z władzy rodzicielskiej i sporadycznie, nie w sposób ciągły, tj. zapewniał dzieciom opiekę oraz zabawę w wyznaczonych dniach, wyznaczonych godzinach, cedując ‒ pomimo wcześniejszych odmiennych ustaleń ‒ na matkę takie czynności, jak: szczepienia, wizyty lekarskie, wizyty u stomatologa, wizyty u fryzjera, opiekę w czasie choroby, opiekę w trakcie strajku nauczycieli w 2018 r. i we wszystkie inne dni wolne od nauki oraz ad hoc. Zdaniem Wnioskodawczyni, nie można zatem uznać, że kontakt ojca z dziećmi był i jest regularny. Zapewnienie podstawowych potrzeb bytowych, zapewnienie rozwoju poprzez zajęcia dodatkowe (zapisanie, odwiezienie, przywiezienie) oraz zajęcia sportowo-kulturalne, realizację hobby, organizowanie czasu wolnego, odrabianie lekcji, pilnowanie przygotowania do zajęć, naukę nawyków zdrowotnych i higienicznych, ćwiczenia logopedyczne, organizacja urodzin, bieżącą opiekę i pieczę nad dziećmi etc. w tym zakresie uczestniczyła wyłącznie Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nadmienia, że ojciec dzieci w marcu 2017 r. wyprowadził się do innej miejscowości, niż miejsce zamieszkania dzieci, zatem siłą rzeczy ograniczył sobie możliwość faktycznego wykonywania władzy rodzicielskiej na zasadzie bieżącej. Rozwód został orzeczony w sierpniu 2017 r. Należy również zauważyć, że rodzina Wnioskodawczyni mieszka w innym województwie, a Jej rodzice są nadal czynni zawodowo, z tego względu faktyczna opieka nad dziećmi była i jest sprawowana wyłącznie przez Wnioskodawczynię.

Jak wynika z powyżej przedstawionego opisu stanu faktycznego oraz powołanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to Wnioskodawczyni ponosi zdecydowanie większy ciężar wychowania dzieci. Wychowywanie dziecka nie powinno być utożsamiane wyłącznie z fizycznym przebywaniem z dzieckiem czy wysokością wydatków ponoszonych na dziecko. Wychowania dziecka nie da się bowiem wyliczyć liczbowo, lecz należy wziąć pod uwagę całokształt działań i czynności wykonywanych przez każdego z rodziców, w tym także tych o charakterze niewymiernym (jak kształtowanie osobowości, światopoglądu, systemu wartości, postaw emocjonalnych). Z przedstawionego stanu faktycznego wyraźnie wynika, że zaangażowanie matki w proces wychowawczy dzieci jest zdecydowanie większe. Ponadto, Wnioskodawczyni na co dzień sama troszczy się o byt dzieci, wykonuje wszystkie obowiązki rodzicielskie, nie mając wsparcia ze strony ojca dzieci. Ojciec dzieci utrzymuje kontakty z nimi oraz płaci regularnie zasądzone alimenty i sporadycznie kupuje dzieciom drobne prezenty czy rzeczy bieżącego użytku, jednakże należy podkreślić, że wychowanie dzieci nie sprowadza się jedynie do „utrzymania”, czy też czasowego (doraźnego) z nimi przebywania ‒ w każdą środę od zakończenia zajęć oraz w co drugi weekend miesiąca od piątku po zakończeniu zajęć szkolnych do niedzieli do godziny 19:00, lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania dzieci w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia im materialnych podstaw rozwoju.

Mając na uwadze powyższe oraz opisany we wniosku stan faktyczny, należy stwierdzić, że w rozliczeniu za 2017 r., 2018 r. oraz 2019 r. przysługuje Wnioskodawczyni prawo do opodatkowania dochodów w sposób przewidziany dla osób samotnie wychowujących dzieci, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż od 2017 r. jest osobą rozwiedzioną, w latach 2017-2019 samotnie wychowywała troje małoletnich dzieci oraz spełniła pozostałe kryteria określone w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ponadto, Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do skorzystania z preferencyjnego rozliczenia jako osobie samotnie wychowującej dzieci za lata następne, jeżeli nie zmieni się stan faktyczny lub nie ulegną zmianie przepisy prawa podatkowego w tym zakresie.

Końcowo Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej ma na celu wyjaśnienie wątpliwości co do sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego materialnego do określonego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe różnić się będzie od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Należy również zastrzec, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych, wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia prawa do skorzystania z określonej ulgi przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji w odniesienie do kolejnych lat podatkowych.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin