INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów – uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 29 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Go 551/09 – stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2009 r. (data wpływu 4 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 maja 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów uzyskanych ze sprzedaży nieruchomości.

W związku ze stwierdzeniem braków formalnych, pismem z dnia 15 maja 2009 r. nr ILPB2/415 -474/09-2/JK, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia – w terminie 7 dni od dnia doręczenia przedmiotowego wezwania – wniosku poprzez doprecyzowanie treści przedstawionego stanu faktycznego.

Jednocześnie poinformowano, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ, a jego uzupełnieniem przez Wnioskodawczynię nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 15 maja 2009 r. (skuteczne doręczenie nastąpiło w dniu 18 maja 2009 r.), zaś w dniu 25 maja 2009 r. (data nadania 22 maja 2009 r.) do tut. organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w której Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 30 kwietnia 2009 roku Wnioskodawczyni wraz z mężem złożyła we właściwym urzędzie skarbowym zeznanie podatkowe za rok 2008. Rozliczenia Zainteresowana dokonała wspólnie z mężem.

W zeznaniu tym wykazany został przychód ze sprzedaży lokalu mieszkalnego, uzyskany przez Wnioskodawczynię w wysokości 50 000 zł i wynikający z niego podatek dochodowy. Z uwagi na fakt zameldowania w przedmiotowym lokalu przez okres 6 lat przed momentem zbycia małżonek był zwolniony z obowiązku podatkowego w tym zakresie.

Przedmiotowy lokal został nabyty w ustroju wspólności majątkowej w dniu 17 lipca 2008 roku. Sprzedaż lokalu nastąpiła natomiast w dniu 30 lipca 2008 roku za kwotę 100 000 zł.

Zainteresowana przez cały okres zamieszkiwania w tym lokalu, to jest w latach 2002 – 2006 była zameldowana w nim tylko na pobyt czasowy.

Po zbyciu mieszkania małżonkowie złożyli w ustawowym terminie oświadczenie o prawie do zwolnienia z obowiązku zapłaty podatku dochodowego z tytułu zbycia przedmiotowej nieruchomości. W momencie składania tego dokumentu zostali Oni zapoznani z aktualną interpretacją Ministra Finansów dotyczącą stosowania art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z której wynikało, iż z przedmiotowego zwolnienia obydwoje z małżonków mogą skorzystać tylko w wypadku, gdy razem byli zameldowani na pobyt stały w zbywanym lokalu.

W przedmiotowej sprawie oznaczało to konieczność wykazania przychodu ze sprzedaży lokalu przez Zainteresowaną w wysokości odpowiadającej połowie ceny nieruchomości. Po uczynieniu tego i rozliczeniu podatku Wnioskodawczyni stwierdziła niedopłatę w wysokości 6 646 zł.

Przed złożeniem deklaracji małżonkowie powzięli wiadomość o odmiennym stanowisku sądów administracyjnych i niektórych organów podatkowych w przedmiocie interpretacji art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z tych orzeczeń wynika jednoznacznie, iż użyte przez ustawodawcę sformułowanie „zwolnienie (…) ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków” oznacza, iż nawet jeżeli tylko jeden ze wspómałżonków był zameldowany na stałe w zbywanym lokalu, to ze zwolnienia mogą skorzystać obydwoje. Istotne dla stanu faktycznego jest także, iż interesy życiowe Zainteresowanej koncentrowały się w latach 2002–2008 (w okresie zameldowania w zbytym lokalu na pobyt czasowy) wokół tego mieszkania oraz miejscowości położenia tej nieruchomości. Zamieszkiwała Ona w tym mieszkaniu wspólnie z mężem. Nadto od 2000 roku Wnioskodawczyni rozlicza się w urzędzie skarbowym właściwym dla położenia tej nieruchomości, gdzie zresztą został Jej nadany numer identyfikacji podatkowej. Także w mieście położenia mieszkania Zainteresowana posiada rachunek bankowy. Jako adres do korespondencji z urzędami i instytucjami podawała Ona każdorazowo adres zbytego lokalu mieszkalnego. Wnioskodawczyni pracuje również w szkole, w miejscowości położenia nieruchomości. W tej miejscowości do przedszkola uczęszcza także Jej córka.

Jedyną intencją pozostawienia przez Wnioskodawczynię miejsca stałego zameldowania w innym lokalu była chęć podkreślenia więzi z domem rodzinnym.

Zainteresowana wskazuje, że lokal nie został zbyty w drodze wykonywania działalności gospodarczej, której małżonkowie nie prowadzą.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazuje, że kwota uzyskana ze sprzedaży lokalu została w całości przeznaczona na zakup innego lokalu mieszkalnego, w którym małżonkowie zamieszkują do dnia dzisiejszego. Fakt ten znalazł również odzwierciedlenie w aktach notarialnych, umowach zbycia i nabycia opisywanych wyżej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy użyte w art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych sformułowanie, oznacza, iż do przedmiotowego zwolnienia mają prawo obydwoje małżonkowie niezależnie od tego, czy w dacie zbycia lokalu byli obydwoje w nim zameldowania na pobyt stały przez okres 12 miesięcy, czy też wymóg ten spełniał tylko jeden z nich, a co za tym idzie – czy Zainteresowanej przysługuje zwolnienie uzyskanego przychodu ze zbycia przedmiotowego lokalu od podatku dochodowego, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawczyni, sformułowanie zawarte w art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, iż zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126 tej ustawy ma zastosowanie łącznie do obydwojga małżonków, oznacza, że prawo do zwolnienia tego mają obydwoje małżonkowie w całości – nawet w wypadku, gdy tylko jeden z nich był zameldowany w zbywanym lokalu na stałe. Przemawia za tym zarówno wykładnia gramatyczna tego przepisu, z której wynika jednoznacznie, że przedmiotowe zwolnienie przysługuje obydwu małżonkom łącznie, co rozumieć należy, iż wypełnienie przez jednego z małżonków warunków zwolnienia oznacza nabycie prawa do niego łącznie przez obydwoje małżonków. Także samo zamieszczenie tego przepisu w ustawie wskazuje – w opinii Zainteresowanej – że intencją ustawodawcy było takie ukształtowanie przedmiotowego zwolnienia. Gdyby bowiem wolą ustawodawcy było odrębne w stosunku do każdego z małżonków rozpatrywanie prawa do ulgi, to takiego uregulowania by nie zamieszczał. Nadto taka interpretacja była już stosowana przez organa podatkowe i sądy administracyjne.

W szczególności Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie w decyzji z dnia 17 września 2007 r. nr IS.I/2-4151/9/07, IS.I/2-4151/10/07 (za: Kiedy można skorzystać ze zwolnienia z podatku przy sprzedaży nieruchomości, Anna Welsyng, Monitor Księgowego nr 4 z dnia 20 lutego 2008 r.), podkreślił, że (…) skoro w odniesieniu do tzw. „ulgi meldunkowej” ustawodawca formułuje zapis „zwolnienie (…) ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków”, oznacza to, że w przypadku sprzedaży np. prawa do lokalu przez małżonków warunki zwolnienia muszą być w odniesieniu do nich rozpatrywane łącznie. Ustawa nie stwierdza bowiem, że przesłanki zwolnienia powinny zaistnieć dla każdego z małżonków z osobna, ewentualnie, że spełnienie warunków przez jednego z nich nie wyłącza konieczności spełnienia ich przez współmałżonka. Byłyby to zastrzeżenia dodatkowe, pozaustawowe, tym samym – niedopuszczalne. (…) należy stwierdzić, iż w przypadku odpłatnego zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego stanowiącego współwłasność małżeńską, do skorzystania z „ulgi meldunkowej” wystarczy, aby jeden z małżonków był zameldowany w tym lokalu na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia.

Wnioskodawczyni wskazuje, że podobne stanowisko wyraził WSA w Lublinie w wyroku z dnia 21 stycznia 2009 r. (sygn. akt I SA/Lu 622/08), w którym to uznał on, że „brzmienie przepisów art. 21 ust. 1 pkt 126 i art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że spełnienie warunku niezbędnego do skorzystania z ulgi meldunkowej przez jednego z małżonków (przesłanki zameldowania przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy w zbywanym lokalu) powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie. Dzielenie dochodu ze sprzedaży mieszkania w celu jego opodatkowania z powodu nie spełnienia przez jednego z nich ww. przesłanki nie ma uzasadnienia w przepisach ww. ustawy, ani w żadnych innych”.

Z kolei WSA w Bydgoszczy w wyroku z dnia 24 lutego 2009 r. I SA/Bd 12/09 wskazał, iż „jeżeli jeden z małżonków jest zameldowany na pobyt stały w innym miejscu niż drugi z małżonków, który zamieszkuje w zbywanym lokalu i spełnia przesłanki do skorzystania z ulgi meldunkowej, to interesy życiowe tego pierwszego z małżonków powinny być trwale związane z tym drugim lokalem. Tylko wówczas będzie istniała możliwość skorzystania przez obydwu z małżonków z ulgi z tytułu zbywania mieszkania”.

Wnioskodawczyni twierdzi, że jak wynika z opisanego przez Nią stanu faktycznego, w całości wypełniła dyspozycję opisaną w ostatnim z zacytowanych orzeczeń, co winno również Ją uprawniać do skorzystania z tego zwolnienia. Zainteresowana w całości zgadza się także z interpretacją zawartą w powyższych orzeczeniach.

Ponadto Wnioskodawczyni zwraca uwagę, że przedmiotowy lokal został nabyty, a następnie zbyty w ustroju wspólności majątkowej. W ustroju tym wszelkie korzyści wchodzą do majątku wspólnego, którym może dysponować każdy małżonek. Małżonkowie także są solidarnie odpowiedzialni za wszelkie zobowiązania, w tym podatkowe. W takim wypadku rozpatrywanie warunków zwolnienia w odniesieniu do każdego z małżonków oddzielnie, jest sztucznym jego rozbijaniem i nie ma odzwierciedlenia w przepisach Ordynacji podatkowej, ani w systemie prawa.

Zainteresowana wskazuje również, że inne ulgi i zwolnienia zawarte w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługujące małżonkom (np. z tytułu wychowywania dzieci, czy też z tytułu korzystania z sieci Internet) odnoszą się łącznie do obydwojga z nich. Ta okoliczność też uzasadnia prawidłowość wyrażonego przez Wnioskodawczynię stanowiska.

W dniu 17 lipca 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu wydał interpretację indywidualną nr ILPB2/415-474/09-4/JK stwierdzając, iż stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2009 r. jest nieprawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2009 r. do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie wpłynęło pismo - w trzech jednobrzmiących egzemplarzach - z dnia 10 sierpnia 2009 r. (data nadania 12 sierpnia 2009 r.).

W piśmie tym, skierowanym do Ministra Finansów działającego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Wnioskodawczyni wezwała Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2009 r. znak ILPB2/415-474/09-4/JK.

W dniu 13 sierpnia 2009 r. do tut. organu wpłynęło również pismo z dnia 10 sierpnia 2009 r. (data nadania 11 sierpnia 2009).

W piśmie tym, skierowanym do Ministra Finansów działającego przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, Pan, występujący jako pełnomocnik małżonki, Wnioskodawczyni, wezwał Ministra Finansów do usunięcia naruszenia prawa w wydanej Jego małżonce interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2009 r. znak ILPB2/415 -474/09-4/JK.

Do powyższego wezwania pełnomocnik dołączył udzielone Mu przez małżonkę, w formie aktu notarialnego, pełnomocnictwo z dnia 9 czerwca 2008 r. do reprezentowania mocodawczyni między innymi przed organami administracji rządowej.

W związku z faktem, iż stroną postępowania w sprawie wydania pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego była Wnioskodawczyni, pismem z dnia 25 sierpnia 2009 r. znak ILPB2/415/W-69/09-2/AM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu zwrócił się do Wnioskodawczyni z prośbą o udzielenie wyjaśnienia, w jakim celu zostały złożone dwa wezwania do usunięcia naruszenia prawa. Ponadto poinformowano Zainteresowaną, iż w przypadku braku odpowiedzi w terminie 7 dni od dnia doręczenia niniejszego pisma, rozpatrzone zostanie wyłącznie wystosowane przez Nią wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Pismo wysłane w dniu 25 sierpnia 2009 r. skutecznie doręczono dnia 27 sierpnia 2009 r. Jednakże we wskazanym terminie Wnioskodawczyni nie udzieliła na nie odpowiedzi.

W związku z tym, mając na uwadze zamieszczone w przedmiotowym piśmie pouczenie, rozpatrzeniu podlegało jedynie wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wystosowane przez Wnioskodawczynię, na które Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu udzielił odpowiedzi pismem z dnia 11 września 2009 r. znak ILPB2/415/W-69/09-2/AM.

W dniu 19 października 2009 r. wpłynęła do tutejszego organu skarga na ww. interpretację, w której wniesiono o jej uchylenie i uznanie, iż Wnioskodawczyni przysługuje zwolnienie określone w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Pismem z dnia 16 listopada 2009 r. nr ILPB2/4160-71/09-2/AM Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów dokonał odpowiedzi na zarzuty zwarte w ww. skardze wnosząc o jej oddalenie.

Wyrokiem z dnia 29 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Go 551/09 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim uchylił zaskarżoną interpretację, stwierdził, że zaskarżona interpretacja nie podlega wykonaniu i zasądził od Ministra Finansów na rzecz Skarżącej kwotę 200,00 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Pismem z dnia 15 lutego 2010 r. nr ILRP-007-49/10-1/ŁM od powyższego wyroku została złożona skarga kasacyjna, natomiast pismem z dnia 30 września 2011 r. nr ILRP-007-256/11 -1/AM cofnięto wniesioną skargę kasacyjną.

W dniu 12 października 2011 r. do siedziby tut. organu wpłynęło orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 6 października 2011 r. sygn. akt II FSK 730/10. Orzeczeniem tym postanowiono umorzyć postępowanie kasacyjne oraz zarządzić zwrot Dyrektorowi Izby Skarbowej w Poznaniu działającemu z upoważnienia Ministra Finansów ze środków budżetowych Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim kwoty 100 (sto) złotych uiszczonej tytułem wpisu od skargi kasacyjnej.

Natomiast w dniu 17 października 2011 r. do tut. organu wpłynęło pismo Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 14 października 2011 r. sygn. akt I SA/Go 551/09 w sprawie doręczenia prawomocnego orzeczenia i zwrotu akt.

W uzasadnieniu wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim wskazał, iż z przepisów art. 21 ust 1 pkt 126 w zw. z art. 21 ust. 22 u.p.d.o.f. wynika, że spełnienie warunków do skorzystania ze zwolnienia przewidzianego w ww. przepisie przez jednego z małżonków powoduje, że z przedmiotowej ulgi mogą skorzystać łącznie oboje małżonkowie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego – biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 29 grudnia 2009 r. sygn. akt I SA/Go 551/09 – stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

W przypadku sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w powyższym przepisie decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu (dochodu) ma moment ich nabycia z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ulegały zmianie.

Z przedstawionego we wniosku o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego opisu stanu faktycznego wynika, iż przedmiotową nieruchomość Zainteresowana wraz z małżonkiem nabyła w dniu 17 lipca 2008 roku.

W związku z tym, do sprzedaży przedmiotowej nieruchomości, zastosowanie będą miały przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 209, poz. 1316), do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) w okresie od dnia 1 stycznia 2007 r. do dnia 31 grudnia 2008 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r.

W myśl art. 30e ust. 1 i 4 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku i jest płatny w terminie złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonych zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (…).

W myśl natomiast art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów o których mowa w ust. 6c i 6d ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Jednakże, zgodnie z zapisem art. 21 ust. 1 pkt 126 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z odpłatnego zbycia:

1. budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku,
2. lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu,
3. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie,
4. prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie

– jeżeli podatnik był zameldowany w budynku lub lokalu wymienionym w lit. a)-d) na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy przed datą zbycia, z zastrzeżeniem ust. 21 i 22.

Stosownie do art. 21 ust. 21 ww. ustawy, zwolnienie to ma zastosowanie do przychodów podatnika, który w terminie 14 dni od dnia dokonania odpłatnego zbycia nieruchomości lub prawa majątkowego, złoży oświadczenie, że spełnia warunki do zwolnienia, w urzędzie skarbowym, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika.

Wymóg złożenia w terminie tego oświadczenia jest więc, obok zameldowania na pobyt stały w sprzedawanym lokalu mieszkalnym przez okres 12 miesięcy, warunkiem koniecznym do zastosowania omawianego zwolnienia. Warunek ten wynika wprost z przepisu art. 21 ust. 21, dotyczącego zwolnień przedmiotowych, przez co stał się on nieodłącznym elementem regulacji dotyczącej możliwości skorzystania ze zwolnienia przychodu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Jednakże w myśl art. 8 ust. 3 powołanej ustawy z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw, podatnicy do których mają zastosowanie przepisy dotyczące tzw. ulgi meldunkowej, oświadczenie o którym mowa w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., składają w terminie złożenia zeznania, o którym mowa w art. 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za rok podatkowy, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy. W przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, 14 dniowy termin określony w art. 21 ust. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym na dzień 31 grudnia 2008 r., nie ma zastosowania.

Zgodnie z art. 21 ust. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnienie o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 126, ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Jeżeli zatem cyt. art. 21 ust. 22 ustawy stanowi, że ww. zwolnienie ma zastosowanie łącznie do obojga małżonków, to – uwzględniając okoliczność, że analizowane zwolnienie ma charakter przedmiotowy, a więc dotyczy przychodów ze sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych – w przypadku spełnienia warunków zwolnienia przez co najmniej jednego z małżonków, obejmuje ono na gruncie opisanego we wniosku stanu faktycznego całość przychodów ze zbycia lokalu mieszkalnego. Tylko wtedy owo zwolnienie podatkowe będzie miało zastosowanie łącznie do obojga małżonków.

Reasumując, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie, wobec regulacji zawartej w art. 21 ust. 22 ww. ustawy, przychód uzyskany przez Wnioskodawczynię ze sprzedaży lokalu mieszkalnego korzysta ze zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem w rzeczonym lokalu zameldowany na pobyt stały przez okres nie krótszy niż 12 miesięcy był mąż Zainteresowanej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.