2020.01.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.487.2019.1.KS
z 21 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji – jest prawidłowe,

możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych / zastosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego oraz w stosunku do nowo nabytych środków trwałych od miesiąca wprowadzenia ich do Ewidencji – jest prawidłowe,

możliwości dokonywania dalszych zmian, tj. ponownego obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji jednak do wysokości nie wyższej niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości obniżania i podwyższania stawek amortyzacyjnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka S.A. (dalej: Spółka, Wnioskodawca) jest spółką kapitałową podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji wyrobów stalowych.

W toku prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wprowadziła oraz wprowadzi do swojej ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych (dalej: „Ewidencja”) środki trwałe związane z prowadzeniem tej działalności, podlegające amortyzacji.

Środki trwałe amortyzowane są aktualnie oraz będą przez Spółkę przy zastosowaniu stawek wskazanych w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych (dalej: „Wykaz”), stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy o CIT, przy użyciu tzw. metody liniowej. Obecnie Spółka nie stosuje podwyższonych ani obniżonych stawek amortyzacyjnych. Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych co miesiąc.

Wnioskodawca planuje obniżyć przyjęte stawki amortyzacyjne w stosunku do wybranych środków trwałych (do stawki wyższej niż 0%). Niewykluczone również, że w przyszłości Spółka podwyższy uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne wybranych środków trwałych do wysokości nie przekraczającej wysokości stawek wynikających z Wykazu lub ponownie je obniży.

Opisane powyżej planowane zmiany stawek amortyzacyjnych przez Spółkę tj. ich obniżenie i ewentualne podwyższenie lub ponowne obniżenie, dotyczyć mogą wprowadzonych lub planowanych do wprowadzenia do Ewidencji środków trwałych nabytych przez Spółkę w związku z realizacją nowej inwestycji w ramach otrzymanej w dniu 6 grudnia 2018 r. decyzji o wsparciu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie zarządzanym przez Specjalną Strefę Ekonomiczną.

Ponadto do wybranych nowo nabywanych środków trwałych Spółka planuje stosować obniżone stawki amortyzacyjne od momentu wprowadzenia ich do Ewidencji. W przyszłości Spółka zamierza podwyższać stawki amortyzacyjne wybranych nowo nabywanych środków trwałych, w stosunku do których od momentu wprowadzenia ich do ewidencji stosowana była obniżona stawka amortyzacyjna, lub ponownie je obniżać.

Zgodnie z przepisami ustawy o CIT, Spółka dokonuje odpisów amortyzacyjnych oraz będzie dokonywała odpisów amortyzacyjnych nowo nabywanych środków trwałych od wartości początkowej tych środków, od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło wprowadzenie ich do Ewidencji.

Spółka zaznacza, że w żadnym przypadku nie dojdzie w wyniku obniżenia lub podwyższenia stawek amortyzacyjnych do zmiany stawki na stawkę wyższą niż stawka przewidziana w ustawie o PDOP w Wykazie. Ponadto obniżenie stawek amortyzacyjnych nie będzie obejmować środków trwałych, w stosunku do których ustalono indywidulaną stawkę amortyzacji.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji?
Czy Spółka będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne/zastosować obniżone stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego oraz w stosunku do nowo nabytych środków trwałych od samego początku, czyli od miesiąca wprowadzenia ich do Ewidencji?
Czy Spółka będzie mogła zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP dokonywać dalszych zmian, tj. ponownie obniżać lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji do wysokości nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Spółka będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.
Spółka będzie mogła obniżyć stawki amortyzacyjne/zastosować obniżone stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego oraz w stosunku do nowo nabytych środków trwałych od samego początku, czyli od miesiąca wprowadzenia ich do Ewidencji.
Spółka będzie mogła zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP dokonywać dalszych zmian, tj. ponownie obniżać lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji do wysokości nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

Uzasadnienie - Uwagi ogólne

Amortyzacja podatkowa to forma obciążania w czasie kosztów podatkowych wartością wykorzystywanych w działalności gospodarczej środków trwałych o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok.

Zasady dokonywania odpisów amortyzacyjnych w odniesieniu do środków trwałych zostały uregulowane w przepisach art. 16a-16m ustawy o PDOP. Zgodnie z treścią art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Na mocy art. 16f ust. 1 ustawy o PDOP podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Z kolei art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP stanowi ogólną zasadę dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z którą odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 16k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji, z zastrzeżeniem art. 16e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których zgodnie z art. 16 ust. 1 nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W związku z powyższym konsekwencją zarówno podwyższenia i obniżenia stawek amortyzacyjnych jest także skrócenie lub odpowiednio wydłużenie całkowitego okresu amortyzacji aktywów posiadanych przez Spółkę. Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP, po zmianie stawek amortyzacyjnych podatnik dokonuje amortyzacji poszczególnych środków trwałych do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową, wedle podwyższonych lub obniżonych stawek amortyzacyjnych.

Uzasadnienie - Ad 1

W świetle art. 16i ust. 1 ustawy o PDOP odpisów amortyzacyjnych dokonuje się co do zasady zgodnie z tym przepisem, który wskazuje, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Zatem podstawą odpisów amortyzacyjnych jest wartość początkowa środka trwałego, natomiast ich wysokość uzależniona jest od przewidywanego okresu używania danego środka trwałego. Prawo do obniżenia stawek dotyczy jedynie stawek podanych w Wykazie, a zatem dotyczy wyłącznie amortyzacji liniowej.

Zgodnie z powyższymi przepisami podatnicy są uprawnieni do stosowania stawek amortyzacyjnych nie wyższych niż te wskazane w Wykazie oraz nie niższych niż stawka 0%. Stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie stanowią więc górną granicę przewidzianą przez ustawodawcę, natomiast dolna granica, do której można stawkę amortyzacyjną obniżać nie została określona. Podatnik ma więc możliwość stosowania stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej mieszczącej się w przedziale od 0% do stawki wskazanej w Wykazie.

W konsekwencji Spółka będzie uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.

Wskazane przez Spółkę stanowisko jest w pełni zgodne z jednolitą linią interpretacyjną organów podatkowych. Tytułem przykładu:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2019 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.94.2019.1.MM uznał, że: „Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka Komandytowa jest uprawniona do czasowego obniżania stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności do dowolnego poziomu (w tym również do 0%), począwszy od miesiąca, w którym te środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych albo od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, jest zatem prawidłowe.”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2017 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.353.2017.l.BG uznał za poprawne stanowisko podatnika, że: „Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, Spółka może obniżać do dowolnej wysokości (np. do 0,01%) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych stosowanych przez Spółkę, dla wybranych lub wszystkich Środków trwałych (tj. zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzanych do ewidencji środków trwałych, jak i takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 14 marca 2017 r., znak 1462-IPPB5.4510.1113.2016.1.AJ potwierdził następujące stanowisko podatnika: „Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, nie powinno budzić wątpliwości, iż Spółka może według własnego uznania - począwszy od stycznia 2017 r. - obniżać do dowolnej wysokości (nawet, bliskiej zeru) stawki amortyzacji podatkowej w stosunku do stawek amortyzacyjnych stosowanych przez Spółkę, dla wybranych lub wszystkich środków trwałych (tj. zarówno w odniesieniu do nowo wprowadzanych do ewidencji środków trwałych, jak i takich, które już podlegają amortyzacji dla celów podatkowych), dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji.”

Uzasadnienie - Ad 2

W świetle art. 16i ust. 1 ustawy o PDOP odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Przepis art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP daje prawo do obniżania stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie określając przy tym dwa momenty, kiedy podatnik z tego prawa może skorzystać tj.: począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik więc jest uprawniony do dokonania obniżenia stawki amortyzacyjnej środka trwałego nowo nabytego oraz środka trwałego już wpisanego do Ewidencji wyłącznie w dwóch momentach w skali roku podatkowego.

W konsekwencji Spółka będzie uprawniona do obniżenia stawek amortyzacyjnych/zastosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego oraz w stosunku do nowo nabytych środków trwałych od samego początku, czyli od miesiąca wprowadzenia ich do Ewidencji.

Wskazane przez Spółkę stanowisko jest w pełni zgodne z jednolitą linią interpretacyjną organów podatkowych. Tytułem przykładu:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 26 kwietnia 2019 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.94.2019.1.MM uznał, że: „Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka Komandytowa jest uprawniona do czasowego obniżania stawek amortyzacyjnych dla poszczególnych środków trwałych wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności do dowolnego poziomu (w tym również do 0%), począwszy od miesiąca, w którym te środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych albo od pierwszego miesiąca każdego kolejnego roku podatkowego, jest zatem prawidłowe.”

Również w interpretacji z dnia 18 września 2018 r. (0111-KDIB1-3.4010.421.2018.1.MBD) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodził się z następującym zdaniem podatnika: „W konsekwencji, zdaniem Spółki, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego będzie ona mogła dokonać dowolnego podwyższenia lub dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu.”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 lipca 2018 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.193.2018.2.AW potwierdził stanowisko spółki, że: „Brzmienie przepisu art. 16i ust. 5 UPDOP nie budzi, zdaniem Wnioskodawcy, wątpliwości, że ustawodawca zawarł w nim wymóg co do terminu podjęcia przez podatnika decyzji co do obniżenia stawki amortyzacyjnej - w pierwszym miesiącu danego roku podatkowego. Tym samym nie jest możliwe dokonywanie zmiany stawki amortyzacyjnej w trakcie trwania roku podatkowego. Jednak decyzja o obniżeniu stawki amortyzacyjnej od stycznia 2018 r. do poziomu 0,1% znajduje odzwierciedlenie w stosownych dokumentach Spółki.”

Uzasadnienie - Ad 3

Przepisy ustawy o PDOP regulujące kwestie amortyzacji nie wprowadzają ograniczeń w zakresie ponownego obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, z zastrzeżeniem momentu dokonania tej operacji zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP oraz wysokością stawek wskazanych w Wykazie.

W konsekwencji Spółka będzie uprawniona do dokonywania dalszych zmian, tj. ponownego obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych z zastrzeżeniem okresów wskazanych w art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP oraz wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Wskazane przez Spółkę stanowisko jest w pełni zgodne z jednolitą linią interpretacyjną organów podatkowych. Tytułem przykładu:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 23 sierpnia 2018 r., znak 0111-KDIB1-1.4010.256.2018.1.BK potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „Zdaniem Wnioskodawcy, podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącymi górną ich granicę a wartością ustaloną na najniższym poziome, tj. w praktyce równą zero. Jednocześnie cytowany powyżej przepis nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tj. zwiększenia lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże w żadnym przypadku wartość nowej zmodyfikowanej stawki nie może przekroczyć wartości stawki wykazanej w Wykazie rocznych stawek amortyzacyjnych.”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 lipca 2018 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.193.2018.2.AW potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „W związku z powyższym Wnioskodawca stwierdził, iż Spółka może obniżać/podwyższać stawki amortyzacji środków trwałych amortyzowanych metodą liniową począwszy od miesiąca, w którym środek trwały wprowadzono do ewidencji środków trwałych lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego oraz może dokonywać wielokrotnych zmian stawek amortyzacyjnych tego samego środka trwałego, tj. podwyższać je lub po raz kolejny obniżać, począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.”

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 12 grudnia 2017 r., znak 0111-KDIB1-2.4010.426.2017.l.BG stwierdził że: „Mając na uwadze powyższe, zdaniem Spółki, nie ulega wątpliwości, że Spółka może według własnego uznania – z zachowaniem terminów, o których mowa w art. 16i ust. 5 updop - obniżać lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacji podatkowej dla wybranych lub wszystkich Środków trwałych amortyzowanych metodą liniową, do dowolnej wysokości, nie wyższej jednak niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.”

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji – jest prawidłowe,

możliwości obniżenia stawek amortyzacyjnych / zastosowania obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego oraz w stosunku do nowo nabytych środków trwałych od miesiąca wprowadzenia ich do Ewidencji – jest prawidłowe,

możliwości dokonywania dalszych zmian, tj. ponownego obniżania lub podwyższania uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji jednak do wysokości nie wyższej niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej: ustawa o CIT), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Warunkiem uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie pomiędzy nim, a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo - skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu, jego zabezpieczenie lub zachowanie.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zawarte zostały w art. 16a - 16m ww. ustawy.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Treść powyższego przepisu oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w dłuższym okresie. Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie Stawek Amortyzacyjnych.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 ustawy o CIT, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b.

W myśl art. 16f ust. 3 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 10 000 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Dodatkowo zauważyć należy, że zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o CIT, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego.

Jak stanowi art. 16i ust. 1 ustawy o CIT, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Stosownie zaś do art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Powołany przepis nie zabrania obniżenia stawki amortyzacyjnej danego środka trwałego nawet kilka razy. Podatnik może zatem dokonać zmiany stawki, tj. jej zmniejszenia począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji albo jej zmniejszenia bądź zwiększenia uprzednio obniżonej począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość stosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym tylko zastrzeżeniem, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych przewidziana w art. 16i ust. 5 ustawy o CIT, pomimo że nie została ograniczona przez ustawodawcę żadnym limitem, powinna być dokonywana z uwzględnieniem pozostałych przepisów ustawy. Z powyższego wynika, że możliwość obniżania lub podwyższania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności i zależy jedynie od decyzji podatnika. Ponadto, wysokość obniżenia lub podwyższenia stawki amortyzacyjnej dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika (z ww. zastrzeżeniem dot. stawki wynikającej z Wykazu).

Tym samym, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym:

Wnioskodawca będzie mógł obniżyć stawki amortyzacyjne do dowolnej wysokości (wyższej niż 0%) dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji, dla których przyjęto liniową metodę amortyzacji,

Wnioskodawca będzie mógł obniżyć stawki amortyzacyjne / zastosować obniżone stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji począwszy od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego oraz w stosunku do nowo nabytych środków trwałych od miesiąca wprowadzenia ich do Ewidencji,

Wnioskodawca będzie mógł dokonywać dalszych zmian, tj. ponownie obniżać lub podwyższać uprzednio obniżone stawki amortyzacyjne dla środków trwałych znajdujących się w Ewidencji jednak do wysokości nie wyższej niż stawki amortyzacyjne wskazane w Wykazie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin