Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.16.2019.1.EK
z 17 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2019 r. (data wpływu 18 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Wnioskodawcy, w związku z realizacją Zadań związanych z (…), za podatnika podatku VAT oraz braku obowiązku wystawiania faktur VAT w związku z realizacją tych zadań – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 listopada 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku uznania Wnioskodawcy, w związku z realizacją Zadań związanych z (…), za podatnika podatku VAT oraz braku obowiązku wystawiania faktur VAT w związku z realizacją tych zadań.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: „Wnioskodawca”) posiada status państwowej osoby prawnej. Nadzór nad Wnioskodawcą sprawuje minister właściwy do spraw gospodarki. Wnioskodawca jest zarejestrowany dla celów podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) jako podatnik VAT zwolniony.

Wnioskodawca działa na podstawie:

1. rozporządzenia (…),
2. ustawy z dnia (…),
   
3. Statutu.
   
   

W dalszej części wniosku zadania wymienione powyżej w punktach 1-3 będą określane zbiorczo jako „Zadania związane z (…)”.

Zgodnie z (…) Rozporządzenia (…)

Zgodnie z punktem (…) Preambuły Rozporządzenia (…).

Powyższa wytyczna z Preambuły znalazła wyraz w artykule (…) Rozporządzenia, który (…).

Zgodnie z art. (…) Rozporządzenia (…).

Zgodnie z punktem (…) Preambuły do Rozporządzania (…).

W regulacjach krajowych, do sytuacji finansowej Wnioskodawcy odnosi się artykuł (…) Ustawy.

Z przychodów Wnioskodawcy pokrywane są koszty działalności, w tym wynagrodzenia pracowników.

Zgodnie z art. (…) Ustawy za czynności związane z:

(…)

- pobiera się opłaty.

Odpłatność za czynności Wnioskodawcy znajdujące się w zakresie Zadań związanych z (…) nie oznacza, że Wnioskodawca ma na celu osiągnięcie zysku. Wskazuje na to m.in. art. (…) Rozporządzenia, zgodnie z którym stawki opłat otrzymywanych przez Wnioskodawcę powinny zapewniać pokrycie kosztów czynności związanych z (…) oraz gwarantować realizację zasady prowadzenia przez (…) działalności nienastawionej na zysk.

Zgodnie z (…) Statutu, działalność Wnioskodawcy można podzielić na zadania związane z działalnością (…) realizowaną przez (…), oraz zadania wspierające działalność (…) realizowaną przez wskazane w Statucie komórki.

Do tej pory Wnioskodawca w celu udokumentowania prowadzonej przez siebie działalności mieszczącej się w zakresie Zadań związanych z (…) wystawiał faktury VAT. Wnioskodawca powziął jednak wątpliwość, czy takie postępowanie było poprawne, z uwagi na to, że w ocenie Wnioskodawcy wykonywane przez niego Zadania związane z (…) są zadaniami z zakresu władzy publicznej, w związku z czym Wnioskodawca z tytułu wykonywania Zadań związanych z (…) nie jest podatnikiem VAT. W konsekwencji, wykonanie Zadań związanych z (…) nie musi być dokumentowane fakturami.

Końcowo Wnioskodawca chciałby podkreślić, że niniejszy wniosek dotyczy jedynie działalności Wnioskodawcy w zakresie wskazanych powyżej Zadań związanych z (…).

W zakresie prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności szkoleniowej:

1. usług szkolenia o charakterze szkolenia zawodowego skierowane do grupy zawodowej auditorów jakości, mające na celu zwiększenie ich kompetencji zawodowych, oraz
   
2. usług szkolenia skierowanych do osób pracujących w systemach zarządzania jakością, które chcą się przekwalifikować i wykonywać zawód audiotora jakości;

- dla Wnioskodawcy została wydana odrębna interpretacja indywidualna (interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (…) potwierdzająca, iż usługi kształcenia zawodowego prowadzone przez Wnioskodawcę będą korzystać ze zwolnienia z VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w związku z realizacją Zadań związanych z (…) Wnioskodawca powinien być uznawany za podatnika VAT?
   
2. Czy w związku realizacją Zadań związanych z (…) Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawiania faktur, czy też realizacja Zadań związanych z (…) może być dokumentowana notami obciążeniowymi lub innymi dokumentami nieuregulowanymi przepisami o VAT np. rachunkami?
   
   

Własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zaistniałego zdarzenia przyszłego

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1

W opinii Wnioskodawcy Zadania związane z (…) realizowane przez Wnioskodawcę wykonywane są w charakterze organu władzy publicznej. W związku z powyższym Wnioskodawca realizując Zadania związane z (…) nie działa w charakterze podatnika VAT.

Uzasadnienie stanowiska Spółki w zakresie pytania nr 1

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie, na podstawie art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższe przepisy należy analizować w zestawieniu z ich odpowiednikami z dyrektywy Rady 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz.U.UE.L.2006.347.1 z dnia 11 grudnia 2006 r.), dalej: „Dyrektywa VAT”.

Artykuł 9 Dyrektywy VAT stanowi, iż „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. Natomiast, „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

W dalszej kolejności, w artykule 13 Dyrektywy VAT przyjęto rozwiązanie, zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I do Dyrektywy VAT, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte. Postanowienie to nie znajdzie jednak zastosowania do sytuacji Wnioskodawcy.

Dokonując wykładni krajowej regulacji art. 15 ust. 1, ust. 2 i ust. 6 Ustawy o VAT należy pamiętać, że musi ona uwzględniać także brzmienie i cel Dyrektywy VAT. Dlatego Wnioskodawca dokonuje analizy tych przepisów wspólnie.

Regulacja art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT, niezależnie od brzmienia art. 15 ust. 1 i 2 Ustawy o VAT wyłącza z grona podatników VAT organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, do realizacji których zostały one powołane z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na podstawie powyższego przepisu można dojść do wniosku, że wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników VAT ma charakter wyłączenia podmiotowo - przedmiotowego. Wyłączenie ma miejsce przy spełnieniu łącznie dwóch przesłanek: podmiotowej i przedmiotowej. Podmiotowej, gdyż odnosi się wyłącznie do organów władzy publicznej oraz urzędów je obsługujących, oraz przedmiotowej, ponieważ obejmuje tylko wykonywanie czynności z zakresu tzw. władztwa publicznego.

1. Działanie w charakterze organu władzy publicznej lub urzędu obsługującego te organy
   
   

Element podmiotowy wyłączenia wymaga stwierdzenia, czy Wnioskodawca jest organem władzy publicznej, bądź urzędem obsługującym te organy.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „organu władzy publicznej”, ani też pojęcia „urzędu obsługującego taki organ”. Kwestia ta była jednak przedmiotem orzeczeń sądowych. W wyroku z dnia 4 grudnia 2001 r. (sygn. akt SK 18/00) Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że pojęcie „władzy publicznej” w rozumieniu art. 77 ust. 1 Konstytucji (Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., Dz.U.1997.78.483 z dnia 16 lipca 1997 r.) obejmuje wszystkie władze w ujęciu konstytucyjnym - ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, a także instytucje inne niż państwowe lub samorządowe, o ile wykonują funkcje władzy publicznej w wyniku powierzenia czy przekazania im tych funkcji przez organ władzy państwowej lub samorządowej. Wykonywanie takich funkcji łączy się z reguły (chociaż nie zawsze) z możliwością władczego kształtowania sytuacji jednostki.

W opinii Wnioskodawcy pod podjęciem organu władzy publicznej lub urzędu obsługującego taki organ należy rozumieć każdy podmiot, któremu szczególne przepisy przyznają uprawnienia władcze wobec innych podmiotów i któremu państwo przekazało upoważnienie do wykonywania władzy publicznej w określonym zakresie.

Zgodnie z Rozporządzeniem, każde państwo członkowskie wyznacza (…) , która zgodnie z (…) Rozporządzenia oznacza (…).

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca posiada status państwowej osoby prawnej. Jej działalność reguluje Rozporządzenie oraz Ustawa, która Wnioskodawcy poświęca cały Rozdział (…). Nadzór nad Wnioskodawcą sprawuje minister właściwy do spraw gospodarki.

O przekazaniu (…) funkcji władzy państwowej mówi wprost Rozporządzenie. Zgodnie z punktem (…) Preambuły Rozporządzenia (…).

Powyższa wytyczna z Preambuły znalazła wyraz w artykule (…) Rozporządzenia, który (…).

W świetle powyższego nie ulega wątpliwości, iż na podstawie Rozporządzenia oraz krajowych regulacji, Wnioskodawca realizując Zadania związane z (…) działa w charakterze władzy publicznej (organu władzy publicznej lub urzędu obsługującego te organy), zatem spełniona jest przesłanka podmiotowa wyłączenia z art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT.

2. Wykonywanie czynności z zakresu władztwa publicznego
   
   

Po spełnieniu przesłanki podmiotowej należy zbadać spełnienie przesłanki przedmiotowej. Zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT wyłączenie dotyczy działalności mającej na celu realizowanie zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których dany podmiot został powołany, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Artykuł 13 Dyrektywy VAT określa natomiast, że warunkiem niedziałania w charakterze podatnika VAT jest to, by czynność była wykonywana przez organ władzy publicznej, i by czynność ta mieściła się w zakresie jego działań jako organu władzy publicznej.

1. Zadania nałożone odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których podmiot został powołany
   
   

Na terytorium Unii Europejskiej działalność (…) reguluje Rozporządzenie. Krajowym aktem regulującym status i zadania Wnioskodawcy jest natomiast Ustawa, która Wnioskodawcy poświęca cały Rozdział (…).

Zarówno Rozporządzenie, jak i Ustawa szczegółowo określają cel istnienia Wnioskodawcy. Zaś, w art. (…) Ustawa szczegółowo określa zakres zadań nałożonych na Wnioskodawcę. To właśnie Ustawa stanowi dla Wnioskodawcy „odrębne przepisy prawa”, o których mówi art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT.

W związku z powyższym Wnioskodawca nie ma wątpliwości, że został powoływany w celu realizowania konkretnych zadań, w szczególności Zadań związanych z (…), nałożonych na nie odrębnymi przepisami prawa, i które to Zadania związane z (…) są przez nie wykonywane jako organ władzy publicznej.

2. Wyłączenie czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych
   
   

Treść art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT sformułowana jest w sposób, który przy uwzględnieniu jedynie samego brzmienia przepisu (wykładni językowej) mógłby sugerować, iż podmioty wykonujące władzę publiczną są podatnikami VAT w zakresie wszystkich czynności, które są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Taki wniosek prowadziłby jednak do znacznego ograniczenia zakresu działań organów w charakterze władzy publicznej, które, zgodnie z intencją ustawodawcy, powinny pozostawać poza opodatkowaniem VAT.

Zgodnie z ugruntowaną linią orzeczniczą sądów administracyjnych, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”, np. wyrok NSA z 5 grudnia 2014 r. o sygn. I FSK 1547/14, wyrok NSA z 6 listopada 2014 r. o sygn. I FSK 1644/13, wyrok NSA z 11 października 2011 r. o sygn. I FSK 965/11), należy zauważyć, że dokonując wykładni krajowej regulacji art. 15 ust. 1 w zw. z ust. 2 oraz ust. 6 Ustawy o VAT trzeba pamiętać, że musi ona uwzględniać brzmienie i cel Dyrektywy VAT, w tym przypadku szczególnie art. 13 Dyrektywy VAT.

Taka wykładnia, jak stwierdził m.in. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w prawomocnym wyroku z dnia 3 marca 2013 r. o sygn. I SA/Lu 1/17 prowadzi do wniosku, zgodnie z którym nie każda umowa prawa cywilnego zawarta przez organ władzy publicznej automatycznie nadaje temu organowi status podatnika VAT. Status podatnika VAT nadaje organowi władzy publicznej tylko taka umowa prawa cywilnego zawarta przez ten organ, która jest zawierana na warunkach znamiennych dla obrotu gospodarczego, w granicach swobody umów, a więc organ władzy publicznej występuje przy jej zawieraniu bez związku ze sferą imperium, w sposób typowy dla usługodawcy, producenta czy handlowca.

Sądy administracyjne, stoją zatem na stanowisku, z którym w pełni zgadza się Wnioskodawca, że samo posługiwanie się formą umowy cywilnoprawnej przez podmiot wykonujący zadania publiczne, nie powinno automatycznie uczynić go podatnikiem VAT w zakresie tej umowy (np. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w prawomocnym wyroku z dnia 3 marca 2013 r. o sygn. I SA/Lu 1/17: „Trzeba pamiętać, że przyjęta przez organ władzy publicznej forma umowy sama nie przesądza o tym czy działa on w sferze administrowania, czy też należy go postrzegać jako uczestnika obrotu gospodarczego objętego zakresem VAT”).

Ponad formę należy przedkładać treść działania danego organu oraz warunki, na jakich działa wobec swoich kontrahentów.

W wyżej wspomnianym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny przyznał, że stosunek obligacyjny, a więc zawieranie umów jest jedną z form działania, jaką organy władzy publicznej mogą wykorzystywać w celu wykonywania ustawowych zadań. Z uwagi na to, że umowa jest również instrumentem prawa stosowanym w obrocie gospodarczym przez podatników VAT, konieczna jest jednak wnikliwa analiza, czy w konkretnej sytuacji organy władzy publicznej zawierają umowę w warunkach analogicznych do przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą (w warunkach swobody umów), czy też może fakt zawarcia umów i ich konstrukcja narzucone jest przez reguły dotyczące ustawowego zadania.

Kryterium rozróżniającym działanie organu w charakterze władzy publicznej od działania organu w charakterze podatnika VAT jest to, czy organ działa jako organ władzy, czy też zachowuje się jak przedsiębiorca i wykonuje swoją działalność na takich samych warunkach prawnych, co prywatni przedsiębiorcy.

Powyższe rozróżnienie charakteru działania organu ma na celu zapobieganie naruszeniom konkurencji, do których mogłoby dojść, w przypadku, gdyby podmiot publiczny, korzystający z wyłączenia z grona podatników VAT, a przez to niezobowiązany do zapłaty podatku VAT, dokonywałby świadczeń analogicznych do tych, jakie oferują przedsiębiorcy.

3. Wykluczenie z kategorii podatników prowadzące do znaczących zakłóceń konkurencji
   
   

Zgodnie z art. 13 Dyrektywy VAT, w przypadku gdy podmioty wykonujące władzę publiczną podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, w odniesieniu do których wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziłoby do znaczących zakłóceń konkurencji, wówczas w odniesieniu do tych działań lub transakcji, podmioty takie powinny być uważane za podatników.

W świetle powyższego należy uznać, że w przypadku prowadzenia przez podmiot publiczny działalności w takich samych warunkach prawnych, jakie mają zastosowanie do przedsiębiorców, podmiot taki nie powinien korzystać z wyłączenia z grona podatników VAT.

Odnośnie warunków, jakie mają zastosowanie do przedsiębiorców, wymienia się realia obrotu gospodarczego, a także prawną swobodę zawierania i kształtowania umów. Ocenie należy poddać także okoliczności, czy podmiot publiczny podejmuje aktywne działania w zakresie określonej działalności, angażując podobne środki do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu przepisów o działalności gospodarczej (art. 9 ust. 1 Dyrektywy VAT).

Dyrektywa VAT sprzeciwia się temu, aby świadczenie podobnych usług, które są względem siebie konkurencyjne, było traktowane w różny sposób z punktu widzenia podatku VAT.

W przypadku działalności Wnioskodawcy nie ma ryzyka, iż jej wykonywanie w charakterze podmiotu niebędącego podatnikiem VAT doprowadzi do jakichkolwiek zakłóceń konkurencji.

Brak zakłóceń konkurencji w związku z działalnością Wnioskodawcy jest zapewniony już na poziomie Rozporządzenia, które określa w punkcie (…) Preambuły, że (…).. Dlatego też zgodnie z Rozporządzeniem, (…).. Co więcej, art. (…) Rozporządzenia określa (…).

Wnioskodawca jest (…). Zakres jego Zadań związanych z (…) jest nałożony na niego Ustawą na mocy szczególnego reżimu prawnego mającego do niego zastosowanie i obejmuje w szczególności Zadania związane z (…) określone w art.(…) Ustawy.

W świetle powyższego nie ma wątpliwości, iż Zadania związane z (…) mogą być wykonywane jedynie przez podmiot posiadający odpowiednie kompetencje, a przede wszystkim stosowne umocowanie od państwa.

Poprzez prowadzenie swojej działalności w zakresie Zadań związanych z (…) Wnioskodawca nie dokonuje czynności w konkurencji do działalności przedsiębiorstw komercyjnych podlegających opodatkowaniu VAT. Zatem, w przypadku Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania przepis art. 13 ust. 1 zd. 2 Dyrektywy o VAT, który w związku z ryzykiem zakłóceń konkurencji, nakazywałby uważać Wnioskodawcę za podatnika VAT.

4. Kwestia odpłatności za czynności dokonywane przez Wnioskodawcę
   
   

Wnioskodawca pragnie zauważyć, że bez wpływu na powyższą klasyfikację działalności Wnioskodawcy jako podmiotu niebędącego podatnikiem VAT pozostaje fakt, że za swoje zadania Wnioskodawca pobiera opłaty. Odpłatność nie jest bowiem jednoznaczna z nastawieniem na osiąganie zysku, co z kolei jest cechą charakterystyczną dla przedsiębiorców.

Zgodnie z artykułem 13 Dyrektywy VAT, krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Zgodnie z art. (…).

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, sposób określania opłat oraz opłaty maksymalne za czynności wykonywane przez Wnioskodawcę jako Zadania związane z (…) określone są odgórnie w Rozporządzeniu, zatem Wnioskodawca, w odróżnieniu od przedsiębiorcy, nie ma swobodnej możliwości kształtowania opłat za wykonywane przez siebie czynności - Zadania w zakresie (…).

Sposób uregulowania kwestii odpłatności czynności wykonywanych przez Wnioskodawcę, zdaniem Wnioskodawcy dodatkowo potwierdza, iż nie wykonuje on swoich Zadań związanych z (…) w sposób właściwy dla przedsiębiorcy.

3. Podsumowanie stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1
   
   

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że realizowane przez niego Zadania w zakresie (…) niezależnie od tego, czy będą one wykonywane w oparciu o umowę cywilnoprawną, czy nie, stanowią działania wykonywane w charakterze władzy publicznej. W związku z czym, z tytułu realizacji Zadań związanych z (…) Wnioskodawca nie będzie uznawany za podatnika VAT. Wnioskodawca jest zobowiązany do realizacji Zadań związanych z (…) z mocy prawa i nie ma możliwości odstąpienia od ich realizacji. Realizując Zadania związane z (…), nie działa jak podmiot prowadzący działalność gospodarczą, ale jak organ władzy publicznej.

Stanowisko w zakresie pytania nr 2

W opinii Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do wystawiania faktur dokumentujących realizację Zadań związanych z (…), nawet jeśli zadania te realizowane są na rzecz innych podatników VAT. Z uwagi na to, że realizując Zadania związane z (…) Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika VAT. Wnioskodawca może dokumentować realizację Zadań związanych z (…) poprzez wystawienie not obciążeniowych lub rachunków, tj. dokumentów nieprzewidzianych przepisami o VAT.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 2

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 106a Ustawy o VAT, przepisy o fakturach stosuje się do:

1. sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. la, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów;
   
2. dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
   1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
      
   2. państwa trzeciego;
   (…)
   
   
   

Zgodnie z art. 2 pkt 22) Ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się m.in. odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 106b ust. 1 Ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.
   
   

Zgodnie z art. 106b ust. 2 Ustawy o VAT, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Jednak stosownie do art. 106b ust. 3 Ustawy o VAT, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
   
2. sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

W opinii Wnioskodawcy w zakresie w jakim Wnioskodawca realizuje Zadania związane z (…) ą, przepisy nakładające obowiązek wystawienia faktury nie będą miały zastosowania do Wnioskodawcy.

Jak wynika bowiem z art. 106b ust. 1 Ustawy o VAT obowiązek wystawienia faktury ciąży na podatniku. W związku z tym, że w ocenie Wnioskodawcy realizując Zadania związane z (…) Wnioskodawca nie działa w charakterze podatnika VAT (co zostało wskazane w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania 1), w celu udokumentowania realizacji Zadań związanych z (…) nie będzie zobowiązany do wystawiania faktur.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca pragnie przytoczyć prawomocny wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 lutego 2017 r., o sygnaturze I SA/Po 994/16, w którym sąd stwierdził, że w ocenianym zakresie działalności, Gmina działa w charakterze organu władzy publicznej i zgodnie z art. 15 ust. 6 Ustawy o VAT i pozostaje poza zakresem objętych VAT czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Następnie sąd konkluduje, że nie można przyjąć, że Gmina wykonuje jakąkolwiek czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, więc „na Gminie nie ciąży zatem obowiązek wystawienia faktury”.

Powyższe potwierdził także Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 2 sierpnia 2017 r. o sygn. S-ILPP1/4512-1-836/15/17-S/AS wydanej po wyżej wspomnianym wyroku:

„(...) należy stwierdzić, że Gmina, obciążając strony kosztami administracyjnego postępowania rozgraniczeniowego, nie działa w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, lecz na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy jest wyłączona z kategorii podatników, a zatem nie jest zobowiązana do wystawienia faktury dla strony postępowania o rozgraniczenie nieruchomości z tytułu ustalonych kosztów tego postępowania".

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy, brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów o podatku VAT, aby czynności polegające na realizacji Zadań związanych z (…) były dokumentowane przez Wnioskodawcę poprzez wystawianie not księgowych (obciążeniowych) bądź innych dokumentów np. rachunków, tj. dokumentów nieobjętych regulacją przepisów o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.