Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.714.2019.2.KS
z 17 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2019 r. (data wpływu 12 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2020 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT planowanej sprzedaży nieruchomości zabudowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT planowanej sprzedaży nieruchomości zabudowanej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 7 stycznia 2020 r. (data wpływu 13 stycznia 2020 r.) w zakresie doprecyzowania opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina zamierza dokonać sprzedaży zabudowanej nieruchomości o powierzchni 38.200 m², położonej w miejscowości ..., dla której jest założona księga wieczysta. Powyższą nieruchomość Gmina nabyła na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy przedmiotowa nieruchomość położona jest na terenach wpisanych do rejestru zabytków (park). Obiekt jest budynkiem drewnianym. Zaewidencjonowany został w gminnej ewidencji zabytków we wrześniu 2008 r. W sąsiedztwie są nieruchomości turystyczno-usługowe, ośrodki wczasowe, nieruchomości zabudowane siedliskami gospodarstw rolnych i zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna. Teren oznaczony jest symbolem 5UT/ZP – usługi turystyki i zieleni parkowej.

Na terenie nieruchomości znajdują się naniesienia w postaci:

• budynek drewniany jest to obiekt w części parterowy w części piętrowy drewniany posadowiony na fundamentach z kamienia polnego. Budynek o stropach drewnianych.
  

• budynki murowane tworzące kompleks kolonijny z zapleczem kuchennym, świetlicą stołówką itp.
  
  

W 1994 r. podjęta została uchwała w sprawie zezwolenia na użyczenie ZHP nieruchomości. W ślad za powyższą uchwałą została zawarta umowa użyczenia na bezpłatne używanie niniejszej nieruchomości na okres 10 lat (do 2004 r.).

W 1994 r. zawarte zostało porozumienie międzygminne, tj. Gminy oraz ZHP w przedmiocie modernizacji i wspólnego korzystania z ośrodka wypoczynkowego.

Gmina na realizację postanowień porozumienia przekazywała środki pieniężne w formie dotacji na rzecz ZHP Hufiec. ZHP zobowiązany był do przekazywania do Urzędu Gminy sprawozdań z realizacji modernizacji obiektu.

Gmina w roku 1999, zakupiła na potrzeby smołowania dachu ośrodka ZHP materiały o wartości około 300,00 zł.

Jednocześnie część nieruchomości była wykorzystywana jako obiekt mieszkalny.

W 1992 r. zawarta została z Najemcą umowa najmu części obiektu. Lokal, który był wynajmowany składał się z 1 pokoju, kuchni, sanitariatu oraz holu o łącznej powierzchni 26 m². Lokal wynajęty został w stanie surowym. Najemca zobowiązał się wykończyć lokal na własny koszt, m.in. zamontować schody i balustrady, zamontować drzwi wejściowe, okna oraz szklenie okien, wykonać instalację elektryczną i wodno-kanalizacyjną, tynki oraz podłogi. W zamian za zrealizowanie powyższych prac najemca zwolniony został z opłaty czynszowej.

W 1997 r. Najemca zwrócił się z prośbą o wyrażenie zgody na modernizację wynajmowanego lokalu, tj. zezwolenie na dobudowanie pokoju o pow. ok. 20 m² na istniejącym fundamencie. Zgoda na niniejsze prace została wyrażona zarówno przez Zarząd Gminy jak i Komendę Hufca ZHP. Prace zostały zrealizowane przez najemców w roku 1999, gdzie dostawiony został garaż, a nad nim pokój o powierzchni 24 m².

W 1997 r. umowa najmu obiektu z Najemcą została przedłużona do 2002 r. Najemcy zobowiązani zostali niniejszą umową do wnoszenia opłat czynszowych w wysokości 100,00 zł miesięcznie.

Najemcy w 2001 r. złożyli pismo do Urzędu Gminy o przedłużenie umowy najmu do 2010 r. i jednoczesne wyrażenie zgody na zainstalowanie c.o. na własny koszt. Aneksem z 2001 r. uregulowano czas trwania najmu – wydłużony został on do 2010 r. oraz wyrażono zgodę na zainstalowanie c.o. oraz ocieplenie wynajmowanej części budynku.

Najemcy w 2014 r. zawarli umowę na najem lokalu mieszkalnego w innej miejscowości. Od tego czasu lokal nie był zamieszkiwany i pozostaje nieużytkowany. Na chwilę obecną lokal od kilku lat jest nieużytkowany.

Gmina zgodnie z treścią aktu notarialnego z 2004 r. oddała w nieodpłatne użytkowanie na okres 30 lat, tj. do 2034 r. niniejszą nieruchomość Stowarzyszeniu …, (w oparciu o uchwałę) – koszty niniejszego aktu poniosło wówczas Stowarzyszenie.

Na podstawie aktu notarialnego z 2011 r. umowa o oddanie w użytkowanie nieruchomości została rozwiązana. Zgodnie z treścią niniejszego aktu Gmina zakupiła od … dokumentację dot. niniejszej nieruchomości, tj. aktualne mapy geodezyjne nieruchomości, dokumenty inwentaryzacji przyrodniczej zabytkowego parku, projekt rewitalizacji zabytkowego parku oraz dokumenty obejmujące koncepcję i uwarunkowania formalno-prawne oraz możliwości finansowania rewitalizacji obiektu na terenie działki. Koszty niniejszego aktu poniosła wówczas Gmina – w załączeniu kserokopie aktów notarialnych.

W 2014 r. podjęta została uchwała Rady Gminy w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż nieruchomości zabudowanej stanowiącej własność Gminy położonej w msc. ….

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Ad. 1

Na terenie nieruchomości znajdują się naniesienia w postaci:

• budynek drewniany – jest to obiekt w części parterowy, w części piętrowy drewniany, posadowiony na fundamentach z kamienia polnego. Budynek o stropach drewnianych. Dach konstrukcji drewnianej pokryty papą na deskowaniu. Schody drewniane. Konstrukcja główna i wypełnienie budynku wymagają kapitalnego remontu. Pozarywane podłogi, ubytki w ścianach, pognite i spróchniałe belki. Okna i drzwi drewniane do wymiany, podłogi w postaci desek na legarach również do wymiany. Budynek zbudowany na rzucie prostokąta z sienią od strony zachodniej. Obiekt drewniany posiada powierzchnię użytkową 344 m².
  

• budynek murowany – tworzący kompleks kolonijny z zapleczem kuchennym, świetlicą, stołówką i pomieszczeniem mieszkalnym i gospodarczym. Obiekt parterowy na fundamentach. Posiada dach. Wnętrza bardzo zniszczone wymagające dużych nakładów na remonty, wilgoć, przeciekający dach doprowadziły do ubytków w tynkach. Posadzki zniszczone. Drzwi do wymiany. Okna do wymiany. Powierzchnia części murowanej wynosi 551 m².
  
  

Budynek drewniany i murowane są ze sobą połączone i stanowią jeden obiekt. Ich łączna powierzchnia to 895 m².

W załączeniu rysunek poglądowy.

Ad. 2

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości.

Ad. 3

Obiekty znajdujące się na niniejszej nieruchomości opisane powyżej w pkt 1, zgodnie z przepisami ustawy Prawo budowlane stanowią budynki – art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane.

Ad. 4

Dla budynku drewnianego o powierzchni użytkowej 344 m² klasa PKOB to 1110 – budynki mieszkalne jednorodzinne.

Dla budynku murowanego o powierzchni użytkowej 551 m² klasa PKOB to 1212 – pozostałe budynki zakwaterowania turystycznego.

Ad 5

Cały Budynek znajdujący się na jednej działce jest trwale związany z gruntem.

Ad. 6

Gmina stała się właścicielem nieruchomości na podstawie decyzji komunalizacyjnej Urzędu Wojewódzkiego z 1994 r.

W chwili nabycia nieruchomość była już zabudowana budynkami, o których mowa w pkt 1 niniejszych uzupełnień.

Budynek murowany w części był wynajmowany lokatorowi na cele mieszkaniowe.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynków a momentem sprzedaży upłynie dłuższy okres niż 2 lata.

Ad. 7

Budynek posadowiony na działce w ... był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do czynności zwolnionych z podatku VAT.

Ad. 8

Budynek był wykorzystywany przez Wnioskodawcę wyłącznie do działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Podstawa prawna zwolnienia to art. 43 ust. 1 pkt 36 Ustawy o podatku od towarów i usług.

Ad. 9

Gmina stała się właścicielem nieruchomości na podstawie decyzji komunalizacyjnej Urzędu Wojewódzkiego z 1994 r.

W roku 1994 zawarta została umowa użyczenia ze ZHP na bezpłatne używanie niniejszej nieruchomości na okres 10 lat, tj. do 2004 roku.

Wnioskodawca, tj. Gmina na mocy porozumienia międzygminnego zawartego w 1994 r. w przedmiocie modernizacji i wspólnego korzystania z ośrodka wypoczynkowego przekazywała środki pieniężne w formie dotacji na rzecz ZHP Hufiec, a organizacja ta we własnym zakresie prowadziła remonty niezbędne do funkcjonowania w budynku.

W roku 1999 Gmina zakupiła na potrzeby smołowania dachu ośrodka ZHP materiały o wartości około 300,00 zł. Z uwagi na fakt, że okres, o którym mowa powyżej jest odległy Gmina nie dysponuje szczegółowymi wartościami przekazywanych dotacji, jak również nie dysponuje żadnymi rozliczeniami przekazanych środków.

W ocenie Gminy wydatki remontowe nie przekroczyły 30 % wartości początkowej budynku.

Ad. 10

W zakresie pytania dotyczącego nakładów ponoszonych na lokal przez Najemcę Wnioskodawca informuję, co następuje:

1. Nakłady jakie ponosił Najemca w latach 1992-2001 nie przekroczyły 30% wartości początkowej.
2. Najemca zamieszkując lokal dokonywał w nim ulepszeń.
3. Między pierwszym zasiedleniem a momentem dostawy upłynie okres dłuższy niż 2 lata.
4. Lokal wynajmowany w murowanej części budynku był użytkowany niezmiennie w ten sam sposób co w czasie prowadzenia ulepszeń, czyli na cele mieszkaniowe.
5. Najemca przez okres obowiązywania umowy zwolniony był z opłat czynszowych w zamian za wykończenie lokalu mieszkalnego na własny koszt. Lokal wynajęty został w stanie surowym.
   
   

Prace ze strony Najemcy obejmowały wówczas:

• montaż schodów i balustrady,
  

• montaż drzwi wejściowych i okna, szklenie okien,
  

• wykonanie instalacji elektrycznej i wodno-kanalizacyjnej,
  

• wykonanie tynków i podłóg;
  

Pomiędzy Wnioskodawcą a Najemcą nakłady poniesione na wynajmowany lokal zostały już rozliczone. Rozliczenie nastąpiło przed sprzedażą.

1. W ocenie Wnioskodawcy Najemca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego.
   
   

Ad. 11

Od roku 2011 budynek w części drewnianej oraz murowanej o łącznej powierzchni 841 m² jest pustostanem.

Część budynku murowanego w części oddanej ówcześnie w najem o powierzchni 54 m² od początku lutego 2014 r. jest nieużytkowana i również stanowi pustostan. (Najemcy w 2014 roku zawarli umowę na najem lokalu mieszkalnego w innej miejscowości).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy planowana przez Gminę sprzedaż wskazanej nieruchomości będzie korzystać ze zwolnienia z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jako że jednostki samorządu terytorialnego są wyposażone w osobowość prawną oraz w określonym zakresie wykonują samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy uznać, iż spełniają zawartą w tym przepisie definicję podatnika VAT. Oznacza to, że w zakresie czynności cywilnoprawnych dokonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego, nawet, gdy dotyczą one zadań własnych gmin, podmioty te powinny być uznawane za podatników VAT.

Zatem, w przypadku, gdy Gmina wykonuje czynności na podstawie umów cywilnoprawnych, tj. na warunkach i w okolicznościach właściwych również dla podmiotów prowadzących działalność gospodarczą – powinna być ona traktowana jako podatnik VAT, gdyż w przedmiotowym zakresie działa de facto w sposób analogiczny do tych podmiotów.

Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części oraz wszelkie postacie energii. Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Sposób opodatkowania VAT dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Na podstawie tego przepisu uznaje się, że w przypadku transakcji, które mają za przedmiot dostawę nieruchomości zabudowanych sposób opodatkowania ustala się w oparciu o zasady przewidziane do posadowionych na tym gruncie budynków lub budowli.

Zważywszy zatem, że w zaistniałym stanie faktycznym przedmiotem sprzedaży będzie grunt zabudowany budynkami, transakcja ta powinna zostać opodatkowana według zasad przewidzianych dla posadowionych na nich obiektów.

W związku z tym, zdaniem Gminy, przedmiotową transakcję na gruncie VAT Gmina powinna rozpatrywać, jako czynności stanowiące de facto dostawę budynków, budowli lub ich części wraz z przynależnymi do nich gruntami.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia się z podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim;
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W rezultacie, w zależności od tego czy od momentu pierwszego zasiedlenia budynków zgodnie z ww. definicją minęły dwa lata, działka wraz z zabudowaniami będzie podlegać zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 (jeśli okres ten upłynął), albo nie będzie kwalifikować się na zwolnienie z VAT (jeśli od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż 2 lata).

Gmina stoi na stanowisku, że w przypadku Nieruchomości do jej pierwszego zasiedlenia doszło w momencie, w którym Gmina otrzymała nieruchomość na podstawie decyzji komunalizacyjnej, zatem od momentu rozpoczęcia jej użytkowania (1994 r.) do momentu planowanego zbycia upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Ponadto, jak wskazano w stanie faktycznym, Gmina nie ponosiła nakładów na ulepszenie budynków/budowli znajdujących się na przedmiotowej Nieruchomości, w szczególności takich, które można by interpretować jako ich przebudowę w rozumieniu wyroku C-308/16 Kozuba, bądź przekraczających 30% wartości początkowej nieruchomości, o której mowa w art. 2 ust. 1 pkt 14 ustawy o VAT.

Wyżej zaprezentowana wykładnia przepisów jest zgodna z konstrukcją podatku VAT, skoro bowiem Gmina nie ponosiła nakładów na ulepszenie naniesień, a wręcz przeciwnie – niszczeją nieużywane, nie występuje wartość dodana przy ich sprzedaży.

Gmina stoi zatem na stanowisku, iż planowana sprzedaż Nieruchomości podlegać będzie zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że nie każda czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym – stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem, dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

W tym miejscu należy zauważyć, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

W myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy o VAT oświadczenie, o którym mowa w art. 43 ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków – możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych. Przy czym podkreślić należy, że niniejsze prawo zostało zawężone tylko do rezygnacji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
   
   

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do konkluzji, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z kilku podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie ww. obiektów. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter świadczonych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle, rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków, budowli lub ich części w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, opodatkowana jest również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Wobec powyższego, przy sprzedaży budynków, budowli lub ich części, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony. Powyższy przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina zamierza dokonać sprzedaży zabudowanej nieruchomości o powierzchni 38.200 m², położonej na działce. Powyższą nieruchomość Gmina nabyła na podstawie decyzji Urzędu Wojewódzkiego. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem nieruchomości.

Na terenie nieruchomości znajdują się naniesienia w postaci budynku drewnianego, obiekt w części parterowy w części piętrowy drewniany posadowiony na fundamentach z kamienia polnego, budynek o stropach drewnianych oraz z budynków murowanych tworzących kompleks kolonijny. Budynek drewniany i murowany są ze sobą połączone i stanowią jeden obiekt. Cały Budynek znajdujący się na działce jest trwale związany z gruntem. Obiekty znajdujące się na niniejszej nieruchomości, zgodnie z przepisami ustawy Prawo budowlane stanowią budynki – art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane.

W 1994 r. podjęta została uchwała w sprawie zezwolenia na użyczenie ZHP nieruchomości. W ślad za powyższą uchwałą została zawarta umowa użyczenia ze ZHP na bezpłatne używanie niniejszej nieruchomości na okres 10 lat (do 2004 r.). W 1994 r. zawarte zostało porozumienie międzygminne pomiędzy Gminami oraz ZHP w przedmiocie modernizacji i wspólnego korzystania z ośrodka wypoczynkowego. Gmina na realizację postanowień porozumienia przekazywała środki pieniężne w formie dotacji na rzecz ZHP Hufiec. ZHP zobowiązany był do przekazywania do Urzędu Gminy sprawozdań z realizacji modernizacji obiektu.

W 1992 r. zawarta została z Najemcą umowa najmu części obiektu. Lokal wynajęty został w stanie surowym. Najemca zobowiązał się wykończyć lokal na własny koszt. Od 2014 r. lokal nie był zamieszkiwany i pozostaje nieużytkowany. W 2014 r. podjęta została uchwała Rady Gminy w sprawie wyrażenia zgody na sprzedaż nieruchomości zabudowanej stanowiącej własność Gminy.

W chwili nabycia nieruchomość była już zabudowana ww. budynkami. Budynek murowany w części był wynajmowany lokatorowi na cele mieszkaniowe. Pomiędzy pierwszym zasiedleniem budynków a momentem sprzedaży upłynie dłuższy okres niż 2 lata. W ocenie Gminy wydatki remontowe nie przekroczyły 30 % wartości początkowej budynku. Nakłady jakie ponosił Najemca w latach 1992-2001 nie przekroczyły 30% wartości początkowej. Między pierwszym zasiedleniem a momentem dostawy upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Odnosząc się do planowanej sprzedaży nieruchomości zabudowanej budynkami, należy zauważyć, że decydujące dla rozstrzygnięcia, czy w przedmiotowej sprawie dla opisanej dostawy zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania czy też opodatkowanie stawką podstawową jest rozstrzygnięcie kwestii, czy i kiedy względem ww. budynków nastąpiło pierwsze zasiedlenie.

W świetle przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy należy stwierdzić, że planowana sprzedaż ww. budynków znajdujących się na działce nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, gdyż – jak wynika z opisu sprawy – ww. budynki zostały już zasiedlone, a ich zajęcie (używanie) trwa dłużej niż 2 lata.

Zatem, z uwagi na fakt, że od pierwszego zasiedlenia do chwili planowanej sprzedaży upłynie okres dłuższy niż 2 lata i jednocześnie nie ponoszono nakładów na ulepszenie przekraczających 30% wartości początkowej ww. budynków, to w odniesieniu do tych budynków zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

W związku z powyższym – na podstawie art. 29a ust. 8 ustawy – również sprzedaż gruntu, z którym związane są ww. budynki, będzie zwolniona od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zatem, transakcja sprzedaży przez Wnioskodawcę działki zabudowanej dwoma budynkami będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy, o ile strony nie wybiorą opcji opodatkowania, zgodnie z art. 43 ust. 10 w związku z art. 43 ust. 11 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży zabudowanej działki, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.