Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.613.2019.1.MS
z 17 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 października 2019 r. (data wpływu 28 października 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu całodobowej opieki medycznej świadczonej nieodpłatnie – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu całodobowej opieki medycznej świadczonej nieodpłatnie.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Stowarzyszenie ,,Hospicjum …” (zwane dalej: Hospicjum, Wnioskodawca) posiada osobowość prawną i jest zarejestrowane w KRS. Członkami Stowarzyszenia są krajowe osoby fizyczne. Hospicjum jest organizacją pożytku publicznego w rozumieniu ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2016 r., poz. 239). Hospicjum jest powołane do sprawowania wszechstronnej opieki medycznej, psychologicznej, duchowej i socjalnej nad chorymi znajdującymi się w terminalnym okresie choroby nowotworowej i innych chorób oraz dla opieki nad ich rodzinami (§ 2 statutu). Zgodnie z zapisem § 9 ust. 1 statutu, Hospicjum prowadzi nieodpłatną działalność pożytku publicznego w zakresie: praktyka lekarska (PKD 86.22.Z), działalność fizjoterapeutyczna (PKD 86.90.A), praktyka pielęgniarek i położnych (PKD 86.90.C), pozostała działalność w zakresie opieki zdrowotnej gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 86.90.E), pozostała pomoc społeczna bez zakwaterowania gdzie indziej niesklasyfikowana (PKD 88.99.Z), użyczanie pozostałych artykułów użytku osobistego i domowego (PKD 77.29.Z), działalność organizacji religijnych (PKD94.91.Z).

Hospicjum prowadzi działalność leczniczą jako podmiot leczniczy zgodnie z zapisami art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej poprzez przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego – NZOZ-y, tj. Niepubliczne Zakłady Opieki Zdrowotnej (NZOZ Hospicjum Domowe i NZOZ Hospicjum Stacjonarne). Opieka medyczna dla pacjentów w Hospicjum Domowym świadczona jest nieodpłatnie, w ramach zawartego z Narodowym Funduszem Zdrowia kontraktem – umową finansującą z NFZ te działania, zaś leczenie pacjentów w Hospicjum Stacjonarnym Wnioskodawca chciałby (działalność nie została jeszcze podjęta, jest w organizacji), sfinansować ze środków własnych Stowarzyszenia pochodzących między innymi z 1% odpisu z podatku dochodowego od osób fizycznych, (mamy status OPP) ze zbiórek, darowizn, dotacji, zasądzeń i innych przychodów statutowych. O ile świadczone przez Hospicjum usługi zdrowotne w Hospicjum Domowym są finansowane z NFZ w ramach systemu ubezpieczeń (pacjenci płacą składkę zdrowotną i korzystają ze świadczeń w ramach finansowania z NFZ), o tyle Hospicjum Stacjonarne byłoby finansowane już poza tzw. systemem ubezpieczeń społecznych ze środków Stowarzyszenia i byłoby dla pacjentów nieodpłatnym leczeniem, gdyż Hospicjum nie zamierza pobierać opłat za opiekę medyczną od osób dotkniętych długotrwałą chorobą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy całodobowa opieka medyczna świadczona nieodpłatnie przez Hospicjum Stacjonarne w ramach działań statutowych Stowarzyszenia Hospicjum …. (niebędących przedmiotem działalności gospodarczej), na rzecz pacjentów przyjętych do Hospicjum Stacjonarnego w terminalnej fazie choroby nowotworowej jest świadczeniem nieodpłatnym w rozumieniu art. 11 ust. 1, ust. 2a w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 i art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z brzmieniem art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodu są także inne źródła niż wymienione literalnie w punktach 1-8 tego ustępu.

Art. 20 ust. 1 ww. ustawy, wyszczególnia jakie przychody z innych źródeł uważa się za przychody podlegające opodatkowaniu, przy czym nie jest to katalog zamknięty. Wymieniając świadczenia podlegające opodatkowaniu ustawodawca wskazuje także ,,inne nieodpłatne świadczenia” nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 ww. ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy, osoby uzyskujące od Stowarzyszenia Hospicjum …nieodpłatną opiekę medyczną w ramach Hospicjum Stacjonarnego nie uzyskują przychodów w rozumieniu wyżej wymienionych przepisów. Starania jakie czyni Hospicjum w celu polepszenia jakości życia pacjenta nie oznaczają, że wydatki jakie na ten cel są przeznaczane czynią przysporzenie majątkowe po stronie pacjenta – dlatego Stowarzyszenie nie będzie zobligowane do wystawienia PIT-8C.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 9 ww. ustawy, do źródeł przychodów zalicza się inne źródła, przy czym pojęcie innych źródeł nie zostało wprost zdefiniowane w powołanym przepisie.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne – to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Sposób ustalania wartości pieniężnej wyżej określonych świadczeń regulują dalsze przepisy przywołanego artykułu.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika (art. 11 ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17. Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w art. 20 ust. 1 ww. ustawy. Oznacza to, że przychodem z innych źródeł będzie każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

W myśl art. 42a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Stosownie do art. 42g ust. 1 ww. ustawy, płatnicy oraz podmioty, o których mowa w art. 42a, przesyłają roczne obliczenie podatku, o którym mowa w art. 34 ust. 7, oraz informacje, o których mowa w art. 34 ust. 8, art. 35 ust. 10, art. 39 ust. 1 i 3, art. 42 ust. 2 pkt 1, art. 42a ust. 1 oraz art. 42e ust. 6:

1. urzędowi skarbowemu – w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym;
2. podatnikowi – w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym.
   
   

Zgodnie natomiast z art. 68 ust. l Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78. poz. 483, z późn. zm.), każdy ma prawo do ochrony zdrowia. Obywatelom, niezależnie od ich sytuacji materialnej, władze publiczne zapewniają, równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych, warunki i zakres udzielania świadczeń określa ustawa (art. 68 ust. 2 Konstytucji).

Ustawą, która reguluje warunki i zakres świadczeń zdrowotnych jest ustawa z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2019 r., poz.1373, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 2 pkt 11 tej ustawy, świadczeniobiorcy przysługują świadczenia gwarantowane z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej.

Aktem prawnym regulującym zasady udzielania świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej jest rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 29 października 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu opieki paliatywnej i hospicyjnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 742).

Zgodnie z § 3 wskazanego aktu, świadczenia opieki paliatywnej i hospicyjnej to wszechstronna, całościowa opieka i leczenie objawowe świadczeniobiorców chorujących na nieuleczalne, niepoddające się leczeniu przyczynowemu, postępujące, ograniczające życie choroby. Opieka ta jest ukierunkowana na poprawę jakości życia, ma na celu zapobieganie bólowi i innym objawom somatycznym oraz ich uśmierzanie, łagodzenie cierpień psychicznych, duchowych i socjalnych.

Z kolei, zgodnie z ust. 2 tego przepisu, świadczenia gwarantowane przysługują świadczeniobiorcom chorującym na nieuleczalne, postępujące, ograniczające życie choroby nowotworowe i nienowotworowe, których wykaz określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.

Tak więc, opieka paliatywna jest odrębnym gwarantowanym świadczeniem zdrowotnym, finansowanym ze środków publicznych, ukształtowany model tej opieki został oparty o świadczenia realizowane w czterech formach: opieki stacjonarnej, domowej, ambulatoryjnej oraz perinatalnej (§ 4 ww. rozporządzenia) finansowanej ze środków NFZ.

Z dostępnego powszechnie źródła https://www.nik.gov.pl/aktualnosci/opieka-paliatywna -i-hospicyjna.html: informacja NIK o wynikach kontroli – zapewnienie opieki paliatywnej i hospicyjnej …, Nr ewid. … opublikowanej w dniu 18 września 2019 r. wynika, że nie wszyscy potrzebujący mają dostęp do odpowiedniej opieki paliatywnej i hospicyjnej. Powodem jest m.in. wąska lista chorób – głównie nowotworowych – kwalifikujących do takiej opieki i mała jej dostępność na wsiach oraz wprowadzone przez NFZ limity w finansowaniu tego typu świadczeń.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust. l ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i wolontariacie (Dz. U. z 2019 r., poz. 688, z późn. zm.) działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie.

W myśl tej ustawy, organizacjami pozarządowymi są m.in. niedziałające w celu osiągnięcia zysku osoby prawne lub jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, w tym fundacje i stowarzyszenia, z zastrzeżeniem ust. 4 (art. 3 ust. 2 pkt 2).

Z kolei, zgodnie z art. 4 ust. l pkt 11 tej ustawy, sfera zadań publicznych, o której mowa w art. 3 ust. l obejmuje m.in. zadania w zakresie ochrony i promocji zdrowia, w tym działalności leczniczej w rozumieniu ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2018 r., poz. 2190 i 2219).

Z powołanych wyżej norm wynika więc, że również organizacje pozarządowe mogą prowadzić działalność w sferze zadań publicznych m.in. z zakresu ochrony i promocji zdrowia w tym działalności leczniczej.

Natomiast z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Stowarzyszenie ,,Hospicjum …” jest organizacją pożytku publicznego w rozumieniu ustawy o działalności pożytku publicznego i wolontariacie. Hospicjum jest powołane do sprawowania wszechstronnej opieki medycznej, psychologicznej, duchowej i socjalnej nad chorymi znajdującymi się w terminalnym okresie choroby nowotworowej innych chorób oraz dla opieki nad ich rodzinami (§ 2 statutu).

Hospicjum prowadzi działalność leczniczą jako podmiot leczniczy zgodnie z zapisami art. 4 ust. 1 pkt 5 ustawy o działalności leczniczej, poprzez przedsiębiorstwa podmiotu leczniczego – NZOZ-y., tj. Niepubliczne Zakłady Opieki Zdrowotnej (NZOZ Hospicjum Domowe i NZOZ Hospicjum Stacjonarne). Opieka medyczna dla pacjentów w Hospicjum Domowym świadczona jest nieodpłatnie, w ramach zawartego z Narodowym Funduszem Zdrowia kontraktem – umową finansującą z NFZ te działania, zaś leczenie pacjentów w Hospicjum Stacjonarnym Wnioskodawca chciałby (działalność nie została jeszcze podjęta, jest w organizacji), sfinansować ze środków własnych Stowarzyszenia pochodzących między innymi z 1% odpisu z podatku dochodowego od osób fizycznych, (mamy status OPP) ze zbiórek, darowizn, dotacji, zasądzeń i innych przychodów statutowych. Hospicjum Stacjonarne byłoby finansowane poza tzw. systemem ubezpieczeń społecznych ze środków Stowarzyszenia i byłoby dla pacjentów nieodpłatnym leczeniem, gdyż Hospicjum nie zamierza pobierać opłat za opiekę medyczną od osób dotkniętych długotrwałą chorobą.

Z powyższego wynika zatem, że Stowarzyszenie ,,Hospicjum …..” jako organizacją pożytku publicznego działającą w sferze działań publicznych, wypełnia również zadania, które spoczywają na państwie niejako uzupełniając system opieki zdrowotnej, funkcjonujący w Polsce, wychodząc naprzeciw rosnącym potrzebom społecznym. Wnioskodawca prowadzi działania ukierunkowane na pomoc osobom chorym znajdującym się w terminalnym okresie choroby nowotworowej i innych chorób oraz opieki nad ich rodzinami.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy, z których wynika obowiązek państwa w zapewnieniu obywatelom ochrony zdrowia i równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej należy stwierdzić, że korzystanie przez osoby fizyczne ze świadczeń medycznych oferowanych przez Stowarzyszenie ,,Hospicjum ….” nie będzie rodziło po ich stronie przychodu i na Wnioskodawcy nie będą z tego tytułu ciążyły obowiązki płatnika.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.