2020.01.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.57.2019.1.HD
z 24 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2019 r. (data wpływu 27 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom przedpłaconych kart płatniczych na posiłki profilaktyczne i napoje – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z przyznaniem uprawnionym pracownikom przedpłaconych kart płatniczych na posiłki profilaktyczne i napoje.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą.

W ramach prowadzonej przez siebie działalności Wnioskodawca zatrudnia pracowników, przy czym znaczna część tych pracowników wykonuje pracę w warunkach szczególnie uciążliwych w rozumieniu przepisów prawa. Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy Wnioskodawca jest więc ustawowo zobowiązany do zapewnienia tym pracownikom odpowiednich posiłków i napojów profilaktycznych.

Wnioskodawca na terenie zakładu pracy nie dysponuje odpowiednim zapleczem technicznym i nie ma żadnych możliwości organizacyjnych wydawania swoim pracownikom posiłków, artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych we własnym zakresie.

W chwili obecnej Wnioskodawca realizuje ten ustawowy obowiązek poprzez wydawanie swoim pracownikom bonów żywnościowych. Ze względów organizacyjnych oraz w celu ograniczenia ponoszonych kosztów Wnioskodawca zamierza zastąpić wydawane obecnie bony – przedpłaconymi kartami płatniczymi. W tym celu Wnioskodawca zamierza nawiązać współpracę z podmiotem wystawiającym tego rodzaju karty, zwanym dalej „Podmiotem Zewnętrznym”.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Podmiotem Zewnętrznym umowę o współpracy, na podstawie której Podmiot Zewnętrzny będzie dostarczał Wnioskodawcy i obsługiwał zamówione przez Wnioskodawcę przedpłacone karty płatnicze. Karty te będą przekazywane przez Wnioskodawcę wyłącznie pracownikom uprawnionym zgodnie z przepisami prawa do otrzymywania od Wnioskodawcy posiłków i napojów profilaktycznych. Przekazane pracownikom karty płatnicze będą cyklicznie doładowywane przez Wnioskodawcę środkami pieniężnymi pochodzącymi ze środków obrotowych Wnioskodawcy.

Zasady i warunki korzystania z przekazanych pracownikom przez Wnioskodawcę przedpłaconych kart płatniczych będzie określał regulamin użytkowania tych kart.

Zgodnie z postanowieniami tego regulaminu:

po otrzymaniu karty pracownik będzie musiał niezwłocznie ją podpisać na odwrocie karty,
z kart będzie można korzystać tylko w Polsce,
z kart będzie można korzystać tylko u podmiotów, u których można nabyć posiłki i napoje bezalkoholowe, takich jak restauracje, bary szybkiej obsługi, kantyny, kafeterie, pizzerie, stołówki firmowe, itp.,
kartami nie będzie wolno dokonywać płatności za alkohol i wyroby tytoniowe,
w przypadku podejrzenia, że użytkownik karty podejmował jakiekolwiek próby używania karty niezgodnie z zasadami, karta będzie mogła być zablokowana,
każda transakcja kartą będzie musiała zostać autoryzowana przez użytkownika karty za pomocą kodu lub podpisu,
użytkownik karty będzie mógł dokonywać transakcji kartą do wysokości środków pieniężnych, do której karta została doładowana przez pracodawcę, przy czym każda transakcja kartą będzie pomniejszać ilość dostępnych środków pieniężnych,
karta nie będzie mogła być użyta do wypłaty gotówki z bankomatów,
karta nie będzie mogła być wykorzystywana w kasach samoobsługowych, płatności będzie można dokonywać za pomocą karty u kasjera,
środki pieniężne, którymi karta została zasilona przez pracodawcę nie będą oprocentowane,
z karty będzie można korzystać do upływu terminu jej ważności, który będzie wydrukowany na przodzie karty,
pracownik korzystający z karty będzie zobowiązany do nieprzekazywania karty odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim,
w przypadku utraty, kradzieży, oszustwa, innego ryzyka nieuprawnionego użycia karty, uszkodzenia lub złego funkcjonowania karty pracownik będzie zobowiązany do niezwłocznego skontaktowania się z biurem obsługi klienta Podmiotu Zewnętrznego; pracownik będzie mógł także samodzielnie zablokować kartę za pośrednictwem Internetu.

Na przodzie karty będzie znajdował się m.in. jej numer, miesiąc i rok ważności oraz informacja, że karta jest ważna tylko w Polsce. Na odwrocie karty będzie znajdowało się m.in. miejsce na podpis użytkownika karty oraz informacja, że kartą nie wolno dokonywać płatności za alkohol i wyroby tytoniowe.

Pracownicy Wnioskodawcy, którzy otrzymają opisaną wyżej przedpłaconą kartę płatniczą, podpiszą oświadczenie, w którym zobowiążą się do bezwzględnego przestrzegania regulaminu użytkowania kart i przechowywania paragonów z transakcji dokonanych przy użyciu karty przez okres jednego miesiąca oraz przedstawiania tych paragonów na każde żądanie Wnioskodawcy w celu weryfikacji prawidłowości korzystania z karty. Wnioskodawca będzie wyrywkowo dokonywał takiej weryfikacji. Przedpłacone karty płatnicze przekazane przez Wnioskodawcę pracownikom Wnioskodawcy uprawnionym do otrzymywania posiłków i napojów profilaktycznych nie będą zatem uprawniały tych pracowników do nabywania artykułów przemysłowych, napojów alkoholowych ani innych artykułów niemających żadnego związku z ciążącym na Wnioskodawcy obowiązkiem wynikającym z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przedpłacone karty płatnicze, przekazywane przez Wnioskodawcę pracownikom Wnioskodawcy w celu wywiązania się z ustawowego obowiązku zapewnienia pracownikom posiłków i napojów profilaktycznych i uprawniające pracowników Wnioskodawcy do nabywania posiłków i napojów bezalkoholowych, mogą być uważane za inne dowody uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji czy wartość dokonywanych przez Wnioskodawcę doładowań tych kart płatniczych stanowić będzie przychód pracownika wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych oraz czy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na poczet tego podatku w odniesieniu do tych świadczeń na rzecz pracowników?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedpłacone karty płatnicze, przekazywane przez Wnioskodawcę pracownikom Wnioskodawcy w celu wywiązania się z ustawowego obowiązku zapewnienia pracownikom posiłków i napojów profilaktycznych i uprawniające pracowników Wnioskodawcy do nabywania posiłków i napojów bezalkoholowych, powinny być uważane za inne dowody uprawniające do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji wartość dokonywanych przez Wnioskodawcę doładowań tych kart płatniczych stanowić będzie przychód pracownika wolny od podatku dochodowego od osób fizycznych, zaś Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na poczet tego podatku w odniesieniu do tych świadczeń na rzecz pracowników.

Zgodnie z art. 232 Kodeksu pracy pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom zatrudnionym w warunkach szczególnie uciążliwych, nieodpłatnie, odpowiednie posiłki i napoje, jeżeli jest to niezbędne ze względów profilaktycznych.

Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, jakie powinny spełniać, a także przypadki i warunki ich wydawania, zostały określone w przepisach wykonawczych do Kodeksu pracy.

Zgodnie z § 2 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów – w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2019 r. – pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami są do co zasady otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie ma żadnych możliwości organizacyjnych wydawania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych. Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami bezpieczeństwa i higieny pracy w takiej sytuacji Wnioskodawca ma możliwość realizacji tego ustawowego obowiązku w inny sposób, w szczególności poprzez przekazanie pracownikom „innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie produktów lub posiłków”. Przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2019 r. – używają zatem identycznego sformułowania, jakie zostało zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Wnioskodawcy za takie inne dowody – w rozumieniu ww. przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy oraz przepisów podatkowych – powinny być uważane przedpłacone karty płatnicze uprawniające pracowników do nabywania posiłków i napojów bezalkoholowych w ściśle określonych placówkach, które to karty będą doładowywane środkami pieniężnymi pochodzącymi ze środków obrotowych Wnioskodawcy. Karty te będą przekazywane i doładowywane przez Wnioskodawcę tylko na rzecz pracowników zatrudnionych w warunkach szczególnie uciążliwych w rozumieniu przepisów prawa. Pracownicy będą uprawnieni do nabycia przy użyciu otrzymanych kart przedpłaconych wyłącznie posiłków i napojów bezalkoholowych, nie będą zaś uprawnieni do nabywania artykułów przemysłowych i napojów alkoholowych. Pracownicy będą mogli korzystać z kart tylko w określonym rodzaju placówek – tylko takich, w których można nabyć posiłki i napoje bezalkoholowe. Pracownicy nie będą mogli zatem swobodnie dysponować kartami, nie będą mogli wypłacić przy ich użyciu gotówki, nie będą mogli przekazać karty osobom trzecim. Przedpłacone karty płatnicze wydane pracownikom przez Wnioskodawcę będą zatem mogły być wykorzystane przez pracowników wyłącznie w celu nabycia posiłków i napojów profilaktycznych określonych w przepisach bezpieczeństwa i higieny pracy.

W ocenie Wnioskodawcy spełnione będą zatem wszystkie określone w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przesłanki uznania wartości doładowania przedpłaconych kart płatniczych za wolną od tego podatku, tj.:

obciążenie Wnioskodawcy wynikające z przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy obowiązkiem zapewnienia pracownikom posiłków i napojów profilaktycznych,
brak możliwości Wnioskodawcy wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych,
przekazanie pracownikom przez Wnioskodawcę innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych.

W związku z powyższym w odniesieniu do wartości doładowań ww. przedpłaconych kart płatniczych na Wnioskodawcy nie będą ciążyły obowiązki wynikające z art. 31 i 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do obliczania, pobierania i wpłacania zaliczek na poczet tego podatku w odniesieniu do tych świadczeń na rzecz pracowników.

Prawidłowość przedstawionego wyżej stanowiska Wnioskodawcy potwierdzają liczne wydane dotychczas interpretacje, np.: z dnia 11 marca 2019 r. znak 0115-KDIT2-2.4011.432.2018.4.ENB, z dnia 10 października 2018 r. znak 0113-KDIPT2-3.4011.445.2018.1.RR, z dnia 27 września 2018 r. znak. 0113-KDIPT2-3.4011.407.2018.2.MS, z dnia 22 marca 2018 r. znak 0113-KDIPT2-3.4011.68.2018.1.DS, z dnia 4 grudnia 2017 r. znak 0115-KDIT2-2.4011.303.2017.2.RS, z dnia 4 sierpnia 2017 r. znak 0113-KDIPT2-3.4011.59.2017.3.MK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenie, przy czym musi być ono przez podatnika otrzymane lub postawione do jego dyspozycji.

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 tej ustawy źródło przychodów stanowi stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Należy zauważyć, że użyty w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w szczególności” oznacza, że wymieniane kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym. Ponadto treść tego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać od pracodawcy. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy. Oznacza to, że do przychodów pracownika ustawodawca zaliczył nie tylko pieniądze, ale także wartość świadczeń w naturze, czy świadczeń nieodpłatnych otrzymanych od pracodawcy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolna od podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika od pracodawcy bonów, talonów, kuponów lub innych dowodów uprawniających do uzyskania na ich podstawie posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych, w przypadku gdy pracodawca, mimo ciążącego na nim obowiązku wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy, nie ma możliwości wydania pracownikom posiłków, artykułów spożywczych lub napojów bezalkoholowych.

W tym miejscu należy pokreślić, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym zwolnienia od podatku, jest możliwe wyłącznie w sytuacji, gdy spełnione są wszelkie przesłanki określone w przepisie stanowiącym podstawę prawną danej preferencji. Wszelkie zwolnienia podatkowe są bowiem odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

W przedmiocie stosowania wszelkiego rodzaju ulg podatkowych trzeba mieć na względzie także art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.), zgodnie z którym każdy jest obowiązany do ponoszenia ciężarów świadczeń publicznych, w tym podatków, określonych w ustawie. Nakładanie podatków, innych danin publicznych, określanie podmiotów, przedmiotów opodatkowania i stawek podatkowych, a także zasad przyznawania ulg i umorzeń oraz kategorii podmiotów zwolnionych od podatków następuje w drodze ustawy, co wynika z art. 217 Konstytucji. Tym samym, każdy wyjątek od zasady powszechności opodatkowania (w tym także ulga podatkowa) nie może być interpretowany dowolnie, ani uzupełniany w drodze interpretacji o treść, której nie zawiera.

Ustawodawca w art. 232 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.) nakłada na pracodawcę obowiązek zapewnienia nieodpłatnie pracownikom zatrudnionym w szczególnie uciążliwych warunkach odpowiednich posiłków i napojów ze względów profilaktycznych. Rodzaje tych posiłków i napojów oraz wymagania, które powinny spełnić, a także przypadki i warunki ich wydawania określają przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 maja 1996 r. w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 1996 r. Nr 60, poz. 279, z późn. zm.).

W myśl § 2 ust. 2 ww. rozporządzenia – w brzmieniu obowiązującym od dnia 9 lipca 2019 r. w związku ze zmianą tego przepisu dokonaną przez § 1 rozporządzenia z dnia 12 czerwca 2019 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów (Dz. U. z 2019 r., poz. 1160) – pracodawca zapewnia pracownikowi możliwość spożycia posiłku w czasie pracy w inny sposób niż wydanie jednego dania gorącego, w szczególności przez przekazanie produktów umożliwiających przygotowanie posiłku we własnym zakresie lub bonów, talonów, kuponów oraz innych dowodów uprawniających do otrzymania na ich podstawie takich produktów lub posiłku, jeżeli ze względu na rodzaj wykonywanej przez pracownika pracy lub ze względów organizacyjnych nie ma możliwości wydawania pracownikowi posiłku w tej formie.

Z kolei § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia stanowi, że pracodawca zapewnia posiłki pracownikom wykonującym prace:

związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 2.000 kcal (8375 kJ) u mężczyzn i powyżej 1.100 kcal (4605 kJ) u kobiet,
związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1.500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1.000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane w pomieszczeniach zamkniętych, w których ze względów technologicznych utrzymuje się stale temperatura poniżej 10oC lub wskaźnik obciążenia termicznego (WBGT) wynosi powyżej 25oC,
związane z wysiłkiem fizycznym, powodującym w ciągu zmiany roboczej efektywny wydatek energetyczny organizmu powyżej 1.500 kcal (6280 kJ) u mężczyzn i powyżej 1.000 kcal (4187 kJ) u kobiet, wykonywane na otwartej przestrzeni w okresie zimowym; za okres zimowy uważa się okres od dnia 1 listopada do dnia 31 marca,
pod ziemią.

Stanowiska pracy, na których zatrudnieni pracownicy powinni otrzymywać posiłki i napoje, oraz szczegółowe zasady ich wydawania, a także warunki uzasadniające zapewnienie posiłków w sposób, o którym mowa w § 2 ust. 2, ustala pracodawca w porozumieniu z zakładowymi organizacjami związkowymi, a jeżeli u danego pracodawcy nie działa zakładowa organizacja związkowa – pracodawca po uzyskaniu opinii przedstawicieli pracowników (§ 5 rozporządzenia w sprawie profilaktycznych posiłków i napojów).

Na podstawie § 8 ww. rozporządzenia pracownikom nie przysługuje ekwiwalent pieniężny za posiłki i napoje.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a – o czym stanowi art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca – w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej – zatrudnia pracowników, przy czym znaczna część tych pracowników wykonuje pracę w warunkach szczególnie uciążliwych w rozumieniu przepisów prawa. Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy Wnioskodawca jest więc ustawowo zobowiązany do zapewnienia tym pracownikom odpowiednich posiłków i napojów profilaktycznych. Wnioskodawca na terenie zakładu pracy nie dysponuje odpowiednim zapleczem technicznym i nie ma żadnych możliwości organizacyjnych wydawania swoim pracownikom posiłków, artykułów spożywczych i napojów bezalkoholowych we własnym zakresie. W chwili obecnej Wnioskodawca realizuje ten ustawowy obowiązek poprzez wydawanie swoim pracownikom bonów żywnościowych. Ze względów organizacyjnych oraz w celu ograniczenia ponoszonych kosztów Wnioskodawca zamierza zastąpić wydawane obecnie bony – przedpłaconymi kartami płatniczymi. W tym celu Wnioskodawca zamierza nawiązać współpracę z podmiotem wystawiającym tego rodzaju karty. Wnioskodawca zamierza zawrzeć z Podmiotem Zewnętrznym umowę o współpracy, na podstawie której Podmiot Zewnętrzny będzie dostarczał Wnioskodawcy i obsługiwał zamówione przez Wnioskodawcę przedpłacone karty płatnicze. Karty te będą przekazywane przez Wnioskodawcę wyłącznie pracownikom uprawnionym zgodnie z przepisami prawa do otrzymywania od Wnioskodawcy posiłków i napojów profilaktycznych. Przekazane pracownikom karty płatnicze będą cyklicznie doładowywane przez Wnioskodawcę środkami pieniężnymi pochodzącymi ze środków obrotowych Wnioskodawcy. Zasady i warunki korzystania z przekazanych pracownikom przez Wnioskodawcę przedpłaconych kart płatniczych będzie określał regulamin użytkowania tych kart. Zgodnie z postanowieniami tego regulaminu: po otrzymaniu karty pracownik będzie musiał niezwłocznie ją podpisać na odwrocie karty; z kart będzie można korzystać tylko w Polsce; z kart będzie można korzystać tylko u podmiotów, u których można nabyć posiłki i napoje bezalkoholowe, takich jak restauracje, bary szybkiej obsługi, kantyny, kafeterie, pizzerie, stołówki firmowe, itp.; kartami nie będzie wolno dokonywać płatności za alkohol i wyroby tytoniowe; w przypadku podejrzenia, że użytkownik karty podejmował jakiekolwiek próby używania karty niezgodnie z zasadami, karta będzie mogła być zablokowana; każda transakcja kartą będzie musiała zostać autoryzowana przez użytkownika karty za pomocą kodu lub podpisu; użytkownik karty będzie mógł dokonywać transakcji kartą do wysokości środków pieniężnych, do której karta została doładowana przez pracodawcę, przy czym każda transakcja kartą będzie pomniejszać ilość dostępnych środków pieniężnych; karta nie będzie mogła być użyta do wypłaty gotówki z bankomatów; karta nie będzie mogła być wykorzystywana w kasach samoobsługowych, płatności będzie można dokonywać za pomocą karty u kasjera; środki pieniężne, którymi karta została zasilona przez pracodawcę nie będą oprocentowane; z karty będzie można korzystać do upływu terminu jej ważności, który będzie wydrukowany na przodzie karty; pracownik korzystający z karty będzie zobowiązany do nieprzekazywania karty odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim; w przypadku utraty, kradzieży, oszustwa, innego ryzyka nieuprawnionego użycia karty, uszkodzenia lub złego funkcjonowania karty pracownik będzie zobowiązany do niezwłocznego skontaktowania się z biurem obsługi klienta Podmiotu Zewnętrznego; pracownik będzie mógł także samodzielnie zablokować kartę za pośrednictwem Internetu. Na przodzie karty będzie znajdował się m.in. jej numer, miesiąc i rok ważności oraz informacja, że karta jest ważna tylko w Polsce. Na odwrocie karty będzie znajdowało się m.in. miejsce na podpis użytkownika karty oraz informacja, że kartą nie wolno dokonywać płatności za alkohol i wyroby tytoniowe. Pracownicy Wnioskodawcy, którzy otrzymają opisaną wyżej przedpłaconą kartę płatniczą, podpiszą oświadczenie, w którym zobowiążą się do bezwzględnego przestrzegania regulaminu użytkowania kart i przechowywania paragonów z transakcji dokonanych przy użyciu karty przez okres jednego miesiąca oraz przedstawiania tych paragonów na każde żądanie Wnioskodawcy w celu weryfikacji prawidłowości korzystania z karty. Wnioskodawca będzie wyrywkowo dokonywał takiej weryfikacji. Przedpłacone karty płatnicze przekazane przez Wnioskodawcę pracownikom Wnioskodawcy uprawnionym do otrzymywania posiłków i napojów profilaktycznych nie będą zatem uprawniały tych pracowników do nabywania artykułów przemysłowych, napojów alkoholowych ani innych artykułów niemających żadnego związku z ciążącym na Wnioskodawcy obowiązkiem wynikającym z przepisów dotyczących bezpieczeństwa i higieny pracy.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz powołane powyżej przepisy prawa zgodzić należy się z Wnioskodawcą, że przedpłacone karty płatnicze mogą być uznane – oprócz wskazanych wprost w art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bonów, talonów i kuponów – za inne dowody, których wartość, przy zachowaniu warunków przewidzianych w tym przepisie, objęta jest zwolnieniem przedmiotowym. Wobec tego w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie przekazywał uprawnionym pracownikom przedpłacone karty płatnicze w celu zapewnienia im odpowiednich posiłków i napojów profilaktycznych – czyli w sytuacji, gdy na ich podstawie nie będzie możliwości nabycia towarów niemających charakteru posiłków profilaktycznych – to wartość finansowanych i przekazywanych przez Wnioskodawcę pracownikom przedpłaconych kart płatniczych – celem wywiązania się przez Wnioskodawcę z obowiązku zapewnienia posiłków profilaktycznych i napojów wynikającego z przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy – będzie stanowiła dla pracowników przychód ze stosunku pracy, jednakże zwolniony od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie ciążył obowiązek obliczania, pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu wydawanych przedpłaconych kart płatniczych na posiłki profilaktyczne i napoje na podstawie art. 31 i art. 38 ust. 1 tej ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Końcowo, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tutejszy organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin