2020.01.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.517.2019.1.HW
z 22 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2019 r. (data wpływu 25 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zaliczek na poczet tzw. opłaty przekształceniowej pobieranej od 1 stycznia 2019 r. od osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali innych niż mieszkalne (garaży, lokali usługowych) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zaliczek na poczet tzw. opłaty przekształceniowej pobieranej od 1 stycznia 2019 r. od osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali innych niż mieszkalne (garaży, lokali usługowych).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Opłata przekształceniowa.

Z dniem 1 stycznia 2019 r. prawo wieczystego użytkowania gruntów zostało z mocy prawa, na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 916 ze zmianami), przekształcone w prawo własności nieruchomości, Spółdzielnia tym samym zaprzestała pobierania od osób, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali opłat z tytułu wieczystego użytkowania gruntów. Ze wspomnianym wyżej przekształceniem związana jest płatna na rzecz dotychczasowego właściciela gruntów (skarbu państwa) opłata przekształceniowa. Spółdzielnia od 1 stycznia 2019 r. pobiera od osób, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali zaliczki na poczet opłaty przekształceniowej, proporcjonalnie do udziałów przypadających na te lokale w danej nieruchomości. Zaliczki te pobierane będą do lutego 2020 r. i maja pokryć wysokość należnej opłaty przekształceniowej w przypadku wpłaty jednorazowej.

Spółdzielnia chce skorzystać z przysługującej bonifikaty 60%.

Prawo wieczystego użytkowania gruntów, tj. nieruchomości położonej (…) składającej się z działki nr (…) objętej księgą wieczystą (…) zostało nabyte (zakupione) aktem notarialnym w dniu 16 września 1994 r. (…)

Na nieruchomości, której dotyczy wniosek, znajdują się wielorodzinne budynki mieszkalne wraz z garażami, wielorodzinne budynki mieszkalne bez garaży. Ilość garaży jest zdecydowanie mniejsza niż ilość mieszkań. Na wspomnianej nieruchomości znajdują się też dwa budynki z lokalami usługowymi i mieszkaniami. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokali zostało ustanowione w latach 1995-1998.

W latach 2004-2018 część lokali mieszkalnych, garaży i lokali usługowych wyszło z zasobów Spółdzielni w związku z ustanowieniem prawa odrębnej własności tych lokali.

Garaże, o których mowa są wykorzystywane wyłącznie przez osoby zamieszkujące w budynkach mieszkalnych zlokalizowanych na tej nieruchomości. Do ww. garaży osobom przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali bądź prawo odrębnej własności.

Zaliczka na poczet opłaty przekształceniowej pobierana jest wyłącznie od posiadaczy spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych, garaży, lokalu usługowego na podstawie:

Art. 7 ust. 1, 7 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 916 ze zmianami);

Art. 9 ust.1.1 oraz art. 3.1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 916 ze zmianami);

Art. 9 ust. 6 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 916 ze zmianami);

Art. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 845 z późniejszymi zmianami).

Właściciele garaży posiadający odrębną własność lokali sami są stronami postępowania przekształceniowego i sami będą wnosić opłatę przekształceniową bezpośrednio do Urzędu miasta, bez pośrednictwa Spółdzielni.

Dla budynków położonych przy (…), w których znajdują się garaże, lokale mieszkalne i usługowe, do których mieszkańcom przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prowadzona jest jedna księga wieczysta.

Zaliczki na tzw. opłatę przekształceniową wnoszone są na wyodrębniony rachunek bankowy Spółdzielni i zostaną w całości przekazane do Urzędu Miasta na podstawie wydanego zaświadczenia. Ewentualne nadwyżki zostaną zwrócone członkom Spółdzielni.

Wpłatę do Urzędu Miasta Spółdzielnia w imieniu swoich członków dokona do dnia 31 grudnia 2019 r. – chcąc skorzystać z 60% bonifikaty zgodnie z art. 9 ust. 3 pkt 1 Ustawy o przekształceniu prawa wieczystego użytkowania gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów.

Pod datą 1 stycznia 2019 r. Spółdzielnia wyksięgowała z ksiąg – konto środki trwałe – prawo wieczystego użytkowania gruntu i wprowadziła na podstawie zaświadczenia otrzymanego z Urzędu Miasta grunt własny konto środki trwałe – grunty (po str. W-N) oraz zwiększenie funduszu zasobów mieszkaniowych (po str. MA) – zgodnie z uchwałą Komitetu standardu rachunkowości z dnia 20 października 2015 r.

Wprowadzone wartości odpowiadają dokładnie kwotom, jakie wpłacą do Spółdzielni osoby, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali z tytułu przekształcenia prawa wieczystego użytkowania gruntów we własność.

Stronami postępowania są: Urząd Miasta i Spółdzielnia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zaliczki na poczet tzw. Opłaty przekształceniowej pobierane od 1 stycznia 2019 r. od osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali innych niż mieszkalne (garaży, lokali usługowych) należy opodatkować podatkiem VAT i odprowadzić ten podatek?

Stanowisko Wnioskodawcy, Spółdzielnia opodatkowuje podatkiem od towarów i usług zaliczki pobierane od garaży oraz lokalu usługowego, a dotyczące opłaty przekształceniowej, zgodnie z art. 9 ust. 6 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa wieczystego użytkowania gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności gruntów, oraz na podstawie art. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – w świetle art. 7 ust. 1 ustawy – rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle art. 146aa pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż – 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić także należy, że w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r. poz. 845 i 1230).

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r., poz. 701, z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r. poz. 1222, z 2015 r. poz. 201, z 2017 r. poz. 1442 i 1596 oraz z 2018 r. poz. 582).

Powołany powyżej przepis art. 4 ust. 1, ust. 2, ust. 4 i ust. 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2018 r., poz. 845, z późn. zm.) stanowi, że:

członkowie spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali, są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości w częściach przypadających na ich lokale, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (art. 4 ust. 1),
członkowie spółdzielni będący właścicielami lokali są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni przez uiszczanie opłat zgodnie z postanowieniami statutu (art. 4 ust. 2),
właściciele lokali niebędący członkami spółdzielni są obowiązani uczestniczyć w pokrywaniu kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem ich lokali, eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości wspólnych. Są oni również obowiązani uczestniczyć w wydatkach związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości stanowiących mienie spółdzielni, które są przeznaczone do wspólnego korzystania przez osoby zamieszkujące w określonych budynkach lub osiedlu. Obowiązki te wykonują przez uiszczanie opłat na takich samych zasadach, jak członkowie spółdzielni, z zastrzeżeniem art. 5 (art. 4 ust. 4),
członkowie spółdzielni uczestniczą w kosztach związanych z działalnością społeczną, oświatową i kulturalną prowadzoną przez spółdzielnię, jeżeli uchwała walnego zgromadzenia tak stanowi. Właściciele lokali niebędący członkami oraz osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali, mogą odpłatnie korzystać z takiej działalności na podstawie umów zawieranych ze spółdzielnią (art. 4 ust. 5).

Z powołanych przepisów jednoznacznie wynika, że ww. zwolnienie od podatku VAT odnosi się do czynności wykonywanych na rzecz członków spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni. Muszą być oni właścicielami lokali mieszkalnych, lub musi im przysługiwać spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego.

Rodzaje opłat wymienionych w ustawie o spółdzielniach mieszkaniowych dotyczą wszelkich opłat. Jednakże przepisy art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy oraz § 3 ust. 1 pkt 9 cyt. wyżej rozporządzenia, wyraźnie wskazują na właścicieli lokali mieszkalnych, członków spółdzielni i osoby niebędące członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa lub prawa własności do lokali mieszkalnych.

Stąd też, zwolnienie od podatku wynikające z powyższego przepisu dotyczy wyłącznie czynności (za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) związanych z lokalami mieszkalnymi, nie dotyczy natomiast czynności związanych z lokalami użytkowymi.

Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2019 r., poz. 737, z późn. zm.), samodzielny lokal mieszkalny, a także lokal o innym przeznaczeniu, zwane dalej lokalami, mogą stanowić odrębne nieruchomości.

W świetle art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkaniowe.

Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Ponadto rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2019 r., poz. 1065, z późn. zm.) w § 3 pkt 14 określa lokal użytkowy jako pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym. Pod pojęciem pomieszczenia technicznego – zgodnie z § 3 pkt 12 wskazanego wyżej rozporządzenia – należy rozumieć pomieszczenie przeznaczone dla urządzeń służących do funkcjonowania i obsługi technicznej budynku. Natomiast przez pomieszczenie gospodarcze – pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych (§ 3 pkt 13 cyt. rozporządzenia).

Przy czym należy zauważyć, że zgodnie z § 18 ust. 1 tego rozporządzenia zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, stanowiska postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne.

Na podstawie powyższych uregulowań można stwierdzić, że garaże wielostanowiskowe usytuowane w budynku mieszkalnym czy miejsca postojowe zlokalizowane przy budynkach mieszkalnych nie stanowią lokali mieszkalnych, nie są również pomieszczeniami technicznymi czy gospodarczymi, zatem stanowią lokale użytkowe.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

W myśl art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że z dniem 1 stycznia 2019 r. prawo wieczystego użytkowania gruntów zostało z mocy prawa, na podstawie ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 916 ze zmianami), przekształcone w prawo własności nieruchomości, Spółdzielnia tym samym zaprzestała pobierania od osób, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali opłat z tytułu wieczystego użytkowania gruntów. Ze wspomnianym wyżej przekształceniem związana jest płatna na rzecz dotychczasowego właściciela gruntów (skarbu państwa) opłata przekształceniowa. Spółdzielnia od 1 stycznia 2019 r. pobiera od osób, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali zaliczki na poczet opłaty przekształceniowej, proporcjonalnie do udziałów przypadających na te lokale w danej nieruchomości. Zaliczki te pobierane będą do lutego 2020 r. i mają pokryć wysokość należnej opłaty przekształceniowej w przypadku wpłaty jednorazowej.

Spółdzielnia chce skorzystać z przysługującej bonifikaty 60%.

Prawo wieczystego użytkowania gruntów, tj. nieruchomości położonej (…) składającej się z działki (…) objętej księgą wieczystą (…) zostało nabyte (zakupione) aktem notarialnym w dniu 16 września 1994 r. (…)

Na nieruchomości, której dotyczy wniosek znajdują się wielorodzinne budynki mieszkalne wraz z garażami, wielorodzinne budynki mieszkalne bez garaży. Ilość garaży jest zdecydowanie mniejsza niż ilość mieszkań. Na wspomnianej nieruchomości znajdują się też dwa budynki z lokalami usługowymi i mieszkaniami. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokali zostało ustanowione w latach 1995-1998.

W latach 2004-2018 część lokali mieszkalnych, garaży i lokali usługowych wyszło z zasobów Spółdzielni w związku z ustanowieniem prawa odrębnej własności tych lokali.

Garaże, o których mowa, są wykorzystywane wyłącznie przez osoby zamieszkujące w budynkach mieszkalnych zlokalizowanych na tej nieruchomości. Do ww. garaży osobom przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali bądź prawo odrębnej własności.

Zaliczka na poczet opłaty przekształceniowej pobierana jest wyłącznie od posiadaczy spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych, garaży, lokalu usługowego na podstawie:

Art. 9 ust. 1.1 oraz art. 3.1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 916 ze zmianami).

Art. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r., poz. 845 z późniejszymi zmianami).

Dla budynków położonych (…), w których znajdują się garaże, lokale mieszkalne i usługowe, do których mieszkańcom przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu prowadzona jest jedna księga wieczysta.

Pod datą 1 stycznia 2019 r. Spółdzielnia wyksięgowała z ksiąg – konto środki trwałe – prawo wieczystego użytkowania gruntu i wprowadziła na podstawie zaświadczenia otrzymanego z Urzędu Miasta grunt własny konto środki trwałe – grunty (po str. W-N) oraz zwiększenie funduszu zasobów mieszkaniowych (po str. MA) – zgodnie z uchwałą (…) Komitetu standardu rachunkowości z dnia 20 października 2015 r.

Stronami postępowania są: Urząd Miasta i Spółdzielnia.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy zaliczki na poczet tzw. Opłaty przekształceniowej pobierane od 1 stycznia 2019 r. od osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawa do lokali innych niż mieszkalne (garaży, lokali usługowych) należy opodatkować podatkiem VAT i odprowadzić ten podatek.

Należy w tym miejscu odnieść się do ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów (Dz. U. z 2019 r., poz. 916, z późn. zm.) i jej przepisów obowiązujących od 1 stycznia 2019 r. Zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, z dniem 1 stycznia 2019 r. prawo użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe przekształca się w prawo własności tych gruntów.

Przez grunty zabudowane na cele mieszkaniowe, w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy, należy rozumieć nieruchomości zabudowane wyłącznie budynkami:

mieszkalnymi jednorodzinnymi lub
mieszkalnymi wielorodzinnymi, w których co najmniej połowę liczby lokali stanowią lokale mieszkalne, lub
o których mowa w pkt 1 lub 2, wraz z budynkami gospodarczymi, garażami, innymi obiektami budowlanymi lub urządzeniami budowlanymi, umożliwiającymi prawidłowe i racjonalne korzystanie z budynków mieszkalnych.

Z art. 1 ust. 3 tej ustawy wynika, że ilekroć w ustawie jest mowa o przekształceniu, należy przez to rozumieć przekształcenie prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego na cele mieszkaniowe w prawo własności tego gruntu.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, z tytułu przekształcenia nowy właściciel gruntu ponosi na rzecz dotychczasowego właściciela gruntu opłatę.

Wysokość opłaty jest równa wysokości opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego, która obowiązywałaby w dniu przekształcenia (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl art. 7 ust. 6 tej ustawy, opłata jest wnoszona przez okres 20 lat, licząc od dnia przekształcenia.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 cyt. ustawy, właściciel gruntu w każdym czasie trwania obowiązku wnoszenia opłaty może zgłosić właściwemu organowi na piśmie zamiar jednorazowego jej wniesienia w kwocie pozostającej do spłaty (opłata jednorazowa). Wysokość opłaty jednorazowej odpowiada iloczynowi wysokości opłaty obowiązującej w roku, w którym zgłoszono zamiar wniesienia opłaty jednorazowej, oraz liczby lat pozostałych do upływu okresu, o którym mowa w ust. 6 albo 6a.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, właściwy organ może udzielić osobom fizycznym będącym właścicielami budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub lokali mieszkalnych lub spółdzielniom mieszkaniowym bonifikaty od opłaty za dany rok w odniesieniu do gruntów stanowiących własność:

Skarbu Państwa – na podstawie zarządzenia wojewody;
jednostki samorządu terytorialnego – na podstawie uchwały właściwej rady albo sejmiku.

W przypadku wniesienia opłaty jednorazowej za przekształcenie gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa, osobom fizycznym będącym właścicielami budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub lokali mieszkalnych lub spółdzielniom mieszkaniowym przysługuje bonifikata od tej opłaty w wysokości 60% - w przypadku gdy opłata jednorazowa zostanie wniesiona w roku, w którym nastąpiło przekształcenie (art. 9 ust. 3 pkt 1 tej ustawy).

W przypadku wniesienia opłaty jednorazowej za przekształcenie gruntu stanowiącego własność jednostki samorządu terytorialnego, właściwy organ może udzielić osobom fizycznym będącym właścicielami budynków mieszkalnych jednorodzinnych lub lokali mieszkalnych lub spółdzielniom mieszkaniowym bonifikaty od tej opłaty na podstawie uchwały właściwej rady albo sejmiku. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i ust. 4, bonifikaty mogą obejmować również opłaty i opłaty jednorazowe wnoszone za stanowiska postojowe i garaże, o których mowa w art. 1 ust. 2 pkt 3 (art. 9 ust. 4 i 4a ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 6 tej ustawy, spółdzielnia mieszkaniowa uwzględnia wysokość opłaty i opłaty jednorazowej oraz wartość udzielonej bonifikaty, o której mowa w ust. 1, 3, 3a i 4, przy ustalaniu wysokości kosztów związanych z eksploatacją i utrzymaniem nieruchomości, obciążających osoby, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali.

Z wniosku wynika, że z dniem 1 stycznia 2019 r. prawo wieczystego użytkowania gruntów zostało z mocy prawa, na podstawie ustawy o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego gruntów zabudowanych na cele mieszkaniowe w prawo własności tych gruntów, przekształcone w prawo własności nieruchomości, Spółdzielnia tym samym zaprzestała pobierania od osób, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali opłat z tytułu wieczystego użytkowania gruntów. Ze wspomnianym wyżej przekształceniem związana jest płatna na rzecz dotychczasowego właściciela gruntów (skarbu państwa) opłata przekształceniowa. Spółdzielnia od 1 stycznia 2019 r. pobiera od osób, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali zaliczki na poczet opłaty przekształceniowej, proporcjonalnie do udziałów przypadających na te lokale w danej nieruchomości. Zaliczki te pobierane będą do lutego 2020 r. i mają pokryć wysokość należnej opłaty przekształceniowej w przypadku wpłaty jednorazowej.

Ponadto – jak wskazał Wnioskodawca – zaliczka na poczet opłaty przekształceniowej pobierana jest wyłącznie od posiadaczy spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych, garaży, lokalu usługowego na podstawie m.in. art. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Ponadto na nieruchomości, której dotyczy wniosek, znajdują się wielorodzinne budynki mieszkalne wraz z garażami, wielorodzinne budynki mieszkalne bez garaży. Ilość garaży jest zdecydowanie mniejsza niż ilość mieszkań. Na wspomnianej nieruchomości znajdują się też dwa budynki z lokalami usługowymi i mieszkaniami. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokali zostało ustanowione w latach 1995-1998. Garaże, o których mowa są wykorzystywane wyłącznie przez osoby zamieszkujące w budynkach mieszkalnych zlokalizowanych na tej nieruchomości. Do ww. garaży osobom przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali bądź prawo odrębnej własności.

Wobec powyższego należy wskazać, że skoro – jak wskazał Wnioskodawca – zaliczka na poczet opłaty przekształceniowej pobierana jest wyłącznie od posiadaczy spółdzielczych własnościowych praw do lokali mieszkalnych, garaży, lokalu usługowego na podstawie m.in. art. 4 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, należy wskazać, że realizowane przez Spółdzielnie czynności, z racji otrzymywanej odpłatności (wpłata opłaty przeznaczonej na opłatę przekształceniową stanowi swego rodzaju cenę za świadczoną usługę), stanowią świadczenie usług podlegające opodatkowaniu tym podatkiem na mocy art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy.

Przy czym, jak już wyżej wskazano, zwolnienie od podatku na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy oraz § 3 ust. 1 pkt 9 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. dotyczy wyłącznie czynności – za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4, i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych – związanych z lokalami mieszkalnymi, nie dotyczy zaś czynności związanych z lokalami użytkowymi, w tym garażami. Fakt równoczesnego posiadania prawa do lokalu mieszkalnego nie ma wpływu na korzystanie z powyższego zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do art. 29a ust. 6 ustawy podstawa opodatkowania obejmuje:

podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Zatem należy stwierdzić, że świadcząc usługę na rzecz mieszkańców posiadających określony tytuł prawny do lokali innych niż mieszkalne, tj. garaży i lokali usługowych znajdujących się w zasobach mieszkaniowych Spółdzielni, opłaty ponoszone przez mieszkańców zobowiązanych do ich uiszczenia z tytułu użytkowania tych lokali niemieszkalnych (w tym opłata przekształceniowa), stanowią podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy i podlegają opodatkowaniu VAT na zasadach określonych w ustawie o podatku od towarów i usług. Wszystkie składniki opłaty z tytułu użytkowania garażu i lokali usługowych, stanowią elementy cenotwórcze usługi, jaką Spółdzielnia wykonuje na rzecz użytkowników tych lokali niemieszkalnych.

Z racji, że wydatki, jakie Spółdzielnia ponosi z tytułu eksploatacji i utrzymania przedmiotowych lokali innych niż mieszkalne, tj. garaży i lokali usługowych obejmują opłaty za użytkowanie wieczyste, a od 1 stycznia 2019 r. opłatę przekształceniową z tytułu uwłaszczenia gruntu pod tymi lokalami niemieszkalnymi, kwoty te są zaliczane do kosztów, o których mowa w przywołanych wyżej przepisach ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych, do którego ponoszenia zobowiązane są również osoby posiadające tytuł prawny do przedmiotowych lokali innych niż mieszkalne, tj. garaży i lokali usługowych.

W konsekwencji, zaliczki na poczet tzw. Opłaty przekształceniowej pobierane od 1 stycznia 2019 r. od osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali innych niż mieszkalne (garaży, lokali usługowych) będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, jako świadczenie usług na mocy art. 5 ust.1 pkt 1 ustawy.

Skoro, jak stwierdzono wyżej, brak jest podstaw do stosowania zwolnienia z przepisów art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy oraz z § 3 ust. 1 pkt 9 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w odniesieniu do tzw. opłaty przekształceniowej dotyczącej lokali innych niż mieszkalne (garaży, lokali usługowych), to tym samym należy stwierdzić, że czynności związane z pobieraniem przez Spółdzielnię zaliczek od właścicieli spółdzielczych własnościowych praw do lokali innych niż mieszkalne (garaży, lokali usługowych) z tytułu tej opłaty przekształceniowej będą opodatkowane według stawki podstawowej w wysokości 23%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy w związku z art. 146aa pkt 1 ustawy.

Podsumowując, zaliczki na poczet tzw. Opłaty przekształceniowej pobierane od 1 stycznia 2019 r. od osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokali innych niż mieszkalne (garaży, lokali usługowych) należy opodatkować podatkiem VAT i odprowadzić ten podatek.

Zatem stanowisko Spółdzielni, zgodnie, z którym Wnioskodawca opodatkowuje podatkiem od towarów i usług zaliczki pobierane od garaży oraz lokalu usługowego, a dotyczące opłaty przekształceniowej, należy uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego).

Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin