Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3.4012.26.2019.2.EW
z 27 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2019 r. (data wpływu 20 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów przelotów krajowych oraz noclegów na rzecz francuskiego pośrednika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zwrotu kosztów przelotów krajowych oraz noclegów na rzecz francuskiego pośrednika. Wniosek uzupełniono w dniu 20 grudnia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką należącą do grupy ..., będącej częścią międzynarodowego koncernu mediowego. S.A. podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu na mocy art. 3 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność podlegającą zwolnieniu z VAT oraz opodatkowaną tym podatkiem. Spółka jest podmiotem nadzorowanym przez KNF, jako krajowa instytucja płatnicza.

W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawcy, pracownicy polskiej spółki odbywają podróże służbowe, zarówno w kraju, jak i za granicą.

W ramach grupy … zawarta została umowa na świadczenie usług wsparcia w zakresie rezerwacji środków transportu oraz noclegów. Agentem organizującym podróże służbowe w grupie jest „A” - spółka posiadająca swoją siedzibę we Francji i zarejestrowana w tym kraju na potrzeby podatku od wartości dodanej.

S.A. otrzymuje faktury za podróże służbowe swoich pracowników bezpośrednio od A. Faktury zawierają informację o kwotach opłat manipulacyjnych związanych z rezerwacją danej podróży, oznaczonych jako podlegające odwrotnemu obciążeniu (reverse charge), opodatkowane w Polsce. Ponadto na fakturach wykazane są kwoty zwrotu kosztów noclegów i przelotów, które zgodnie ze wskazaniem na fakturze, rozliczane są na zasadach wskazanych w art. 79 lit. c Dyrektywy 2006/112/EC („Dyrektywa”). Koszty te ponoszone są przez E w imieniu i na rzecz S.A. i jej pracowników.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 16 grudnia 2019 r. Zainteresowany wskazał, że:

1. A jest podmiotem kompleksowo wspierającym obsługę podróży służbowych. Istotą usługi jest wsparcie w procesie zarządzania podróżami służbowymi w podmiotach gospodarczych oraz udostępnianie łatwego w obsłudze narzędzia pozwalającego pracownikom na odpowiednią rezerwację lotów, przejazdów oraz noclegów związanych z podróżami służbowymi. Narzędzie to pozwala również na śledzenie historii podróży służbowych danego pracownika.
   W przypadku planowanej podróży służbowej zapotrzebowanie na lot/przejazd oraz odpowiednio nocleg w miejscu podróży służbowej zgłaszane jest przez pracowników S.A. bezpośrednio do A, która dokonuje odpowiedniej rezerwacji oraz opłat. Zgłoszenie takie dokonywane jest poprzez narzędzia udostępniane przez A (np. portal internetowy, telefonicznie, poprzez aplikację). A zapewnia także wsparcie w przypadku trudności w trakcie odbywania podróży (np. pomoc w zmianie lotów).
   W umowie usługi ... opisane są jako „travel management” oraz „travel reservation”.
   
2. A zapewnia usługi wsparcia w rezerwacji przelotów, przejazdów oraz noclegów. Za te świadczenia A nalicza należne jej wynagrodzenie. W związku ze świadczonymi usługami A ponosi również koszty związane z opłatami za bilety oraz usługi hotelowe, działając niejako w charakterze agenta. Kosztami tymi następnie obciążana jest Spółka. Niemniej świadczenia z tytułu przelotów/przejazdów oraz noclegów stanowią odrębne świadczenia opodatkowane lokalnym podatkiem od towarów i usług, zgodnie z lokalnymi przepisami. Świadczeniem tych usług zajmują się inne, wyspecjalizowane podmioty.
3. Zgodnie z informacją otrzymaną od kontrahenta na fakturach, jak wskazano we wniosku, koszty te są ujmowane przejściowo, zgodnie z dyspozycją art. 79c Dyrektywy 2006/112/EC. Spółka nie ma możliwości dokładnej weryfikacji ksiąg kontrahenta i musi polegać na jego oświadczeniu.
4. Spółka nie ma możliwości dokładnej weryfikacji dokumentów posiadanych przez kontrahenta. Spółka otrzymuje zestawienie kosztów poniesionych przez kontrahenta, stanowiące potwierdzenie poniesionych przez A kosztów. Ponadto Spółka nie otrzymuje odrębnie faktur dokumentujących koszty noclegów. Potwierdzenie poniesienia kosztów biletów stanowią imienne bilety lotnicze lub kolejowe otrzymywane przez pracowników, a uprawniające do przejazdów lub przelotów. Pracownicy Spółki korzystają z zarezerwowanych przy wsparciu A hoteli, które opuszczają bez konieczności natychmiastowego uregulowania należności.
5. Spółka nie posiada informacji o dokumentach otrzymywanych przez A. Bilety otrzymywane przez pracowników są imienne, również rezerwacje dokonywane są dla konkretnego pracownika. Spółka otrzymuje szczegółowe zestawienie kosztów poniesionych w związku z podróżami służbowymi jej pracowników.
6. A finansuje zakupy przejściowo. S.A. dokonuje zwrotu poniesionych wydatków za bilety lotnicze oraz noclegi. Ponadto Spółka obciążana jest wynagrodzeniem A z tytułu udzielanego wsparcia w zakresie obsługi podróży służbowych.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Spółka podjęła wątpliwość, czy zwrot kosztów przelotów krajowych oraz noclegów na terytorium Polski na podstawie art. 79c Dyrektywy, na rzecz francuskiego pośrednika, powinien być opodatkowany przez Spółkę?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot kosztów na rzecz francuskiego pośrednika z tytułu przelotów oraz noclegów na terytorium kraju nie podlega ponownemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług przez polską Spółkę dokonującą tego zwrotu.

Zgodnie z art. 5 ustawy od podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Na mocy art. 8 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

W świetle art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Niemniej wskazać należy, iż nie każdy przepływ środków pieniężnych pomiędzy dwoma spółkami niejako automatycznie podlega opodatkowaniu VAT.

Zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT podstawa opodatkowania nie obejmuje otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Przepis art. 79 lit. c Dyrektywy, wskazywany przez kontrahenta na wystawianych przez niego fakturą jest tożsamy z powyższym rozwiązaniem. Zgodnie z jego brzmieniem podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym. Regulacja ta jest wskazywana przez zagranicznego kontrahenta, działającego jako agent, w odniesieniu do wykazanych na fakturze kosztów biletów oraz noclegów.

Taka sytuacja ma miejsce w przedstawionym stanie faktycznym. Spółka korzysta z usług agenta, który obciąża ją za wyświadczone przez siebie usługi kwotą prowizji (podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT na zasadzie importu usług) oraz występuje o zwrot kosztów poniesionych w imieniu i na rzecz S.A.

W świetle wskazanych przepisów należy uznać, iż kwoty zwrotu kosztów, oznaczone odpowiednio na otrzymanej od zagranicznego kontrahenta fakturze, jako podlegające reżimowi art. 79 lit. c Dyrektywy, nie stanowią podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Spółka nie powinna traktować ich jako podstawy opodatkowania VAT, nawet jeżeli zwrot ten dotyczy kosztów noclegów i podróży na terytorium Polski.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarami – stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy – działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy – podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W myśl art. 29a ust. 6 ustawy – podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku świadczenia usług za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego (bądź dokonywanego w innej dopuszczalnej prawem formie) pobieranego od usługobiorcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania należy wliczyć pobieraną przez usługodawcę wartość (cenę) usług, a także wszystkie inne elementy zapłaty, będące częściami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. świadczonych usług). Dotyczy to wyłącznie kosztów, które zwiększają kwotę należną z tytułu konkretnej transakcji, tj. konkretnego świadczenia.

W myśl tych przepisów koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez usługodawcę od usługobiorcy wchodzą do podstawy opodatkowania dla danej usługi podstawowej. Przepis ten jako regułę (a nie wyjątek) uznaje więc doliczanie kosztów dodatkowych do podstawy opodatkowania czynności podstawowej, wskazując tylko przykładowo na rodzaje kosztów, jakie są wliczane do tej podstawy opodatkowania. Oznacza to, że także inne koszty dodatkowe mogą być wliczane do podstawy opodatkowania usług podstawowych, niewymienione w tym przepisie.

Natomiast, stosownie do art. 29a ust. 7 ustawy – podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

W myśl art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

1. obniżek cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. opustów i obniżek cen udzielonych nabywcy lub usługobiorcy i uwzględnionych w momencie transakcji;
3. kwot otrzymanych przez podatnika od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy, a zaksięgowanych przez podatnika na koncie przejściowym.
   
   

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c), i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Warunkiem zastosowania wyłączenia określonego w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy jest działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy. Jeśli podatnik działa we własnym imieniu, lecz na rachunek klienta, to ww. przepis nie znajdzie zastosowania. W takiej sytuacji ma zastosowanie art. 8 ust. 2a ustawy, tzn. wystąpi dostawa towaru lub świadczenie usług, ponieważ gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej bierze udział w świadczeniu usług, wówczas przyjmuje się, że podatnik ten sam nabył i wyświadczył te usługi.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność podlegającą zwolnieniu od podatku VAT oraz opodatkowaną tym podatkiem. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawcy, pracownicy polskiej spółki odbywają podróże służbowe, zarówno w kraju, jak i za granicą. W ramach grupy ... zawarta została umowa na świadczenie usług wsparcia w zakresie rezerwacji środków transportu oraz noclegów. Agentem organizującym podróże służbowe w grupie ... jest ... - spółka posiadająca swoją siedzibę we Francji i zarejestrowana w tym kraju na potrzeby podatku od wartości dodanej.

S.A. otrzymuje faktury za podróże służbowe swoich pracowników bezpośrednio od A. Faktury zawierają informację o kwotach opłat manipulacyjnych związanych z rezerwacją danej podróży, oznaczonych jako podlegające odwrotnemu obciążeniu (reverse charge), opodatkowane w Polsce. Ponadto na fakturach wykazane są kwoty zwrotu kosztów noclegów i przelotów, które zgodnie ze wskazaniem na fakturze, rozliczane są na zasadach wskazanych w art. 79 lit. c Dyrektywy 2006/112/EC. Koszty te ponoszone są przez A w imieniu i na rzecz S.A. i jej pracowników.

A jest podmiotem kompleksowo wspierającym obsługę podróży służbowych. Istotą usługi jest wsparcie w procesie zarządzania podróżami służbowymi w podmiotach gospodarczych oraz udostępnianie łatwego w obsłudze narzędzia pozwalającego pracownikom na odpowiednią rezerwację lotów, przejazdów oraz noclegów związanych z podróżami służbowymi. Narzędzie to pozwala również na śledzenie historii podróży służbowych danego pracownika.

W przypadku planowanej podróży służbowej zapotrzebowanie na lot/przejazd oraz odpowiednio nocleg w miejscu podróży służbowej zgłaszane jest przez pracowników S.A. bezpośrednio do A, która dokonuje odpowiedniej rezerwacji oraz opłat. Zgłoszenie takie dokonywane jest poprzez narzędzia udostępniane przez ... (np. portal internetowy, telefonicznie, poprzez aplikację). A zapewnia także wsparcie w przypadku trudności w trakcie odbywania podróży (np. pomoc w zmianie lotów).

A zapewnia usługi wsparcia w rezerwacji przelotów, przejazdów oraz noclegów. Za te świadczenia A nalicza należne jej wynagrodzenie. W związku ze świadczonymi usługami A ponosi również koszty związane z opłatami za bilety oraz usługi hotelowe, działając niejako w charakterze agenta. Kosztami tymi następnie obciążana jest Spółka. Niemniej świadczenia z tytułu przelotów/przejazdów oraz noclegów stanowią odrębne świadczenia opodatkowane lokalnym podatkiem od towarów i usług, zgodnie z lokalnymi przepisami. Świadczeniem tych usług zajmują się inne, wyspecjalizowane podmioty.

Zgodnie z informacją otrzymaną od kontrahenta na fakturach, jak wskazano we wniosku, koszty te są ujmowane przejściowo, zgodnie z dyspozycją art. 79c Dyrektywy 2006/112/EC.

Spółka otrzymuje zestawienie kosztów poniesionych przez kontrahenta, stanowiące potwierdzenie poniesionych przez ... kosztów. Ponadto Spółka nie otrzymuje odrębnie faktur dokumentujących koszty noclegów. Potwierdzenie poniesienia kosztów biletów stanowią imienne bilety lotnicze lub kolejowe otrzymywane przez pracowników, a uprawniające do przejazdów lub przelotów. Pracownicy Spółki korzystają z zarezerwowanych przy wsparciu A hoteli, które opuszczają bez konieczności natychmiastowego uregulowania należności.

Bilety otrzymywane przez pracowników są imienne, również rezerwacje dokonywane są dla konkretnego pracownika. Spółka otrzymuje szczegółowe zestawienie kosztów poniesionych w związku z podróżami służbowymi jej pracowników.

A finansuje zakupy przejściowo. S.A. dokonuje zwrotu poniesionych wydatków za bilety lotnicze oraz noclegi. Ponadto Spółka obciążana jest wynagrodzeniem A z tytułu udzielanego wsparcia w zakresie obsługi podróży służbowych.

A zatem, podstawowym warunkiem zastosowania wyłączenia określonego w art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy jest działanie podatnika w imieniu i na rachunek nabywcy lub usługobiorcy.

Jednym z warunków, które powinien spełnić podatnik aby skorzystać z instytucji zwrotu poniesionych wydatków jest ujęcie ich przejściowo w prowadzonej ewidencji dla potrzeb podatku.

Zgodnie z art. 109 ust. 1 ustawy – podatnicy, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży za dany dzień, nie później jednak niż przed dokonaniem sprzedaży w dniu następnym.

W myśl art. 109 ust. 3 ustawy – podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przepis art. 109 ust. 3 ustawy określający zasady dotyczące prowadzenia ewidencji dla potrzeb podatku VAT nie zawiera wprost zapisów odnoszących się do ujmowania wydatków ponoszonych w imieniu i na rzecz nabywcy (usługobiorcy) i ich zwrotu. Wobec tego należy przyjąć, że podatnik w sposób dowolny może prowadzić ich ewidencję, tj.:

• jako odrębną ewidencję wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy oraz kwot otrzymanych jako zwrot tych wydatków
  lub
• w ewidencji dla potrzeb podatku VAT, tj. wydatki ujmuje poza częścią dotyczącą rozliczenia kwot podatku naliczonego podlegających odliczeniu, a zwrot tych wydatków poza częścią dotyczącą określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania.
  
  

Kolejnym warunkiem, który powinien spełnić podatnik aby skorzystać z instytucji zwrotu poniesionych wydatków jest również posiadanie dowodów dokumentujących ich poniesienie w imieniu i na rzecz nabywcy (usługobiorcy). Dowody te powinny być wystawione na nabywcę (usługobiorcę), w którego imieniu i na rzecz którego poniesione zostały te wydatki. Ponadto podatnik powinien posiadać dowody potwierdzające fakt uregulowania przez niego należności dotyczących tych wydatków.

W konsekwencji spełnienie przez podatnika ww. warunków będzie skutkować możliwością bezpośredniego rozliczenia z nabywcą (usługobiorcą) poniesionych w imieniu i na jego rzecz wydatków, a tym samym podatnik nie będzie zobowiązany ujmować w podstawie opodatkowania przedmiotowych wydatków w transakcji dotyczącej dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz kontrahenta.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że wymienione koszty (koszty przelotów krajowych oraz noclegów) zwrócone francuskiemu pośrednikowi przez Wnioskodawcę stanowią/będą stanowiły zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy.

Po pierwsze – jak wskazał Zainteresowany – stanowią one wydatki poniesione w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy oraz jego pracowników. Spółka otrzymuje zestawienie kosztów poniesionych przez kontrahenta, stanowiące potwierdzenie poniesionych przez A kosztów. Ponadto, potwierdzenie poniesienia kosztów biletów stanowią imienne bilety lotnicze lub kolejowe otrzymywane przez pracowników, a uprawniające do przejazdów lub przelotów. Również rezerwacje dokonywane są dla konkretnego pracownika. Dodatkowo, Spółka otrzymuje szczegółowe zestawienie kosztów poniesionych w związku z podróżami służbowymi jej pracowników.

Zatem wskazać należy, że zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy, w przedmiotowej sprawie wymienione koszty podlegają/będą podlegały odrębnemu rozliczaniu bez wliczania ich do podstawy opodatkowania z tytułu świadczenia przez A usług na rzecz Wnioskodawcy.

Mając zatem na uwadze ww. okoliczności oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy i ujmowanych przejściowo przez A w prowadzonej przez nią ewidencji na potrzeby podatku nie stanowi elementu podstawy opodatkowania świadczonych przez ... na rzecz Wnioskodawcy usług, ponieważ spełnione są warunki, o których mowa w powołanym wyżej art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy.

W konsekwencji, zwrot kosztów przelotów krajowych oraz noclegów na terytorium Polski, na rzecz francuskiego pośrednika nie stanowi/nie będzie stanowić czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Ponadto, tutejszy organ nadmienia, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie z opisem stanów faktycznych podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia;
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.