Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.8.2019.6.JG
z 29 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2019 r. (data wpływu 5 listopada 2019 r.), uzupełnionym w dniu 13 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu nieodpłatnego nabycia majątkowych praw autorskich do utworów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 13 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu nieodpłatnego nabycia majątkowych praw autorskich do utworów.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jako samorządowa instytucja kultury posiadająca osobowość prawną, wpisana do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez miasto A., wypełnia swoje zadania zgodnie z postanowieniami statutu. Wnioskodawca działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o prowadzeniu i organizowaniu działalności kulturalnej (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1983 ze zm.). Zakres działalności Wnioskodawcy obejmuje między innymi gromadzenie określonych rodzajów zbiorów.

Pani A. M. została powołana na stanowisko Dyrektora samorządowej instytucji kultury pod nazwą (…) w drodze zarządzenia Prezydenta Miasta A. z dnia 29 grudnia 2017 r. Powołanie nastąpiło od dnia 1 stycznia 2018 r.

Wnioskodawca zamierza nabyć od osoby fizycznej w drodze umowy sprzedaży obiekty, które wpisują się w działalność statutową instytucji. Będą to plakaty, projekty szkiców i mozaik wykonane w latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku.

Wymienione obiekty są jednocześnie nośnikami utworów w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Sprzedawca, będący właścicielem obiektów jest jednocześnie twórcą utworów i przysługują mu do nich autorskie prawa majątkowe.

Wolą twórcy jest nieodpłatne przeniesienie na Wnioskodawcę praw autorskich majątkowych do utworów utrwalonych w sprzedawanych obiektach. Umowa będzie określać pola eksploatacji na których Wnioskodawca będzie mogło z utworów korzystać. W działalności instytucji kultury, szczególnie Wnioskodawcy, kluczowa jest możliwość upowszechniania swych zbiorów, w tym ich dygitalizowania jak i rozpowszechniania w Internecie.

Pozyskiwanie obiektów bez jednoczesnego przeniesienia praw autorskich do utrwalonych w nich utworów powoduje, że sfera działań muzeum w odniesieniu do obiektów jest ograniczona do działań promocyjnych związanych z organizowaniem wystaw oraz publicznego wystawiania, czyli do funkcjonowania w obrębie regulacji tzw. dozwolonego użytku publicznego (art. 33³ pr. aut. oraz 32 ust. 1 pr. aut.). W dobie cyfryzacji zbiorów takie działanie instytucji kultury (tj. pozyskiwanie praw autorskich) jest jak najbardziej uzasadnione. Należy jednocześnie zauważyć, że korzystanie przez instytucję kultury z autorskich praw majątkowych nie będzie stanowić źródła korzyści majątkowych dla tej instytucji, w tym nie przysporzy jej dochodów. Wnioskodawca to jednostka non-profit, a przychody uzyskiwane z biletów wstępu na wystawy na których eksponowane będą objęte prawami autorskimi dzieła, nie pokryją nawet w części kosztów związanych z eksploatacją takiej wystawy. Również udostępnianie utworów w wersji zdygitalizowanej w Internecie nie będzie wiązało się z pobieraniem przez Wnioskodawcę opłat. Wręcz przeciwnie, Wnioskodawca, uzyskując prawa autorskie w zakresie pozwalającym na rozpowszechnianie w Internecie, udostępni je następnie na zasadach tzw. wolnych licencji (licencje creative commons), umożliwiając społeczeństwu jak najszersze korzystanie z rozpowszechnianych cyfrowo dóbr.

W stanie faktycznym sprawy sprzedawca oświadczył, iż w drodze jednej umowy zamierza dokonać dwóch czynności prawnych: przeniesie na Wnioskodawcę prawo własności obiektów za umówioną cenę sprzedaży oraz jednocześnie przeniesie na Wnioskodawcę nieodpłatnie autorskie prawa majątkowe do utworów utrwalonych w obiektach bez ograniczeń czasowych i terytorialnych do wykorzystania na określonych polach eksploatacji. Wnioskodawca natomiast zobowiąże się do zapłaty określonej ceny zakupu z tytułu przeniesienia prawa własności ruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne przeniesienie autorskich praw majątkowych będzie stanowiło przychód na podstawie art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy Wnioskodawca powinien - w przypadku nieodpłatnego przeniesienia autorskich praw majątkowych - naliczyć zaliczkę w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 7 lub ust. 8, lub art. 13 pkt 2?

Zdaniem Wnioskodawcy, zawarta umowa będzie umową sprzedaży połączoną z nieodpłatnym przeniesieniem majątkowych praw autorskich, a w związku z jej nieodpłatnym charakterem Wnioskodawca nie powinno naliczyć zaliczki na podatek dochodowy w oparciu o art. 10 ust. 1 pkt 7 lub ust. 8, lub art. 13 pkt 2 lub art. 18, i nie powinno stosować przepisu art. 22 ust. 9 pkt 1-3, art. 41 ust. l i la i art. 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym nie będzie miało obowiązku wystawienia PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zaznacza się, iż przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy wyłącznie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych. W pozostałym zakresie wniosku, dotyczącym podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od spadków i darowizn oraz podatku od czynności cywilnoprawnych, zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 7 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

Za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw (art. 18 ww. ustawy).

Ponadto w myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że sprzedawca oświadczył, iż w drodze jednej umowy zamierza dokonać dwóch czynności prawnych: przeniesienia na Muzeum prawa własności obiektów za umówioną cenę sprzedaży oraz przeniesienia na Muzeum nieodpłatnie autorskich praw majątkowych do utworów utrwalonych w obiektach bez ograniczeń czasowych i terytorialnych do wykorzystania na określonych polach eksploatacji. Muzeum natomiast zobowiąże się do zapłaty określonej ceny zakupu z tytułu przeniesienia prawa własności ruchomości.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieodpłatnego przeniesienia praw. Z nieodpłatnym przeniesieniem praw mamy do czynienia wówczas, gdy otrzymujący prawo nie świadczy nic w zamian, ani też nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia za to prawo w przyszłości.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w przypadku nieodpłatnego przekazania autorskich praw majątkowych do utworów utrwalonych w obiektach przez sprzedawcę na rzecz Wnioskodawcy po stronie sprzedającego nie powstanie przychód podatkowy, bowiem ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wiąże co do zasady powstanie przychodu z tego źródła z odpłatnym zbyciem tych praw.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Mając na uwadze zaprezentowane przepisy prawa podatkowego oraz opisane zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że przeniesienie na Wnioskodawcę w drodze nieodpłatnego przekazania autorskich praw majątkowych do utworów nie będzie wiązało się z ich odpłatnym zbyciem. Tym samym, w związku z nieosiągnięciem przez zbywcę przychodu podatkowego, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania zaliczki na podatek dochodowy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.