Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-3.4011.332.2019.6.AA
z 27 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2019 r. (data wpływu 4 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 17 stycznia 2020 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą pod firmą (…). Posiada salę bankietową i restaurację w (…) i świadczy usługi restauracyjne - PKD 56.10.A. Jest opodatkowany na zasadach ogólnych - książka przychodów i rozchodów, podatek dochodowy według skali progresywnej oraz jest podatnikiem podatku VAT czynnym, oraz ma kasę fiskalną.

Wnioskodawca zamierza wprowadzić grę zręcznościową o nazwie (…).

Zasada działania badanej gry zręcznościowej.

Uruchomienie gry następuje po dokonaniu opłaty i uruchomieniu się licznika czasu jednej gry. W wykupionym czasie grający ma możliwość prowadzenia jednej gry zręcznościowej po naciśnięciu klawisza START w określonym czasie sygnalizowanym podświetleniem klawisza.

Za każde naciśnięcie klawisza w czasie aktywnym uzyskuje się 1 punkt zręcznościowy.

Po przyciśnięciu klawisza w czasie nieaktywnym (brak podświetlenia) nie uzyskuje się żadnych punktów. Celem gry jest jak najszybsze pozyskanie punktów zręcznościowych oraz utrzymanie dodatniego stanu punktów dodatkowych. Jest to uzależnione od zręczności posługiwania się klawiszem START przy jednoczesnym obserwowaniu sytuacji na pulpicie.

Chwilowy wynik punktowy jest uwidoczniony na pulpicie.

Każde naciśnięcie klawisza START stanowi jeden element zręcznościowy gry. W jego następstwie pojawia się jeden element zaprogramowany komputerowo w postaci układu symboli lub znaków graficznych. W przypadku naciśnięć nietrafionych wystąpienie elementu zręcznościowego nie skutkuje wystąpieniem elementu zaprogramowanego (bębny nie obrócą się). W efekcie, w ciągu jednej gry ilość elementów zręcznościowych przewyższa ilość elementów zaprogramowanych. Elementem uatrakcyjniającym grę są efekty dźwiękowe i wizualne, jak również możliwość zdobywania dodatkowych punktów. Wysokość możliwej do uzyskania wartości punktów dodatkowych jest znana uczestnikowi przed uruchomieniem bębnów klawiszem START, po naciśnięciu przycisku INFO. Może on w wyniku uzyskanej informacji zmienić warunki gry lub zrezygnować z niej. W momencie rozpoczęcia gry ilość punktów dodatkowych jest proporcjonalna do wykupionego czasu gry i wynosi 100 pkt za każde wykupione 10 min. gry. Posiadanie punktów dodatkowych uatrakcyjnia grę poprzez uruchomienie programu grafiki komputerowej. Podczas gry można zwiększyć lub zmniejszyć ilość punktów dodatkowych. Punkty dodatkowe można uzyskać wyłącznie podczas gry na jednej z grafik komputerowych o różnym stopniu trudności. Dodatkowymi klawiszami na pulpicie można zwiększać możliwość uzyskania punktów dodatkowych poprzez wybór trudniejszej kombinacji z programu komputerowego.

Jest to uwidocznione w postaci kombinacji liczb, symboli lub znaków graficznych.

W momencie uzyskania korzystnej kombinacji, sygnalizowanej odpowiednim ułożeniem znaków lub symboli oraz odpowiednim dźwiękiem, grający powiększa ilość punktów dodatkowych.

Za kombinacje nieprawidłowe punkty dodatkowe są odejmowane.

Uruchomienie możliwości zdobywania punktów dodatkowych zwiększa trudność pozyskiwania punktów zręcznościowych i wymaga większej koncentracji od grającego.

W przypadku utraty wszystkich punktów dodatkowych grający nadal zdobywa punkty zręcznościowe, nie ma jednak możliwości wprowadzenia na pulpit grafiki komputerowej (obrotów bębnów). Podczas gry istnieje możliwość dodatkowego przedłużenia czasu gry przez wrzucenie dodatkowych monet lub wprowadzenie do akceptora nowych banknotów. Zgodnie z zasadami gry zręcznościowej jednocześnie z przedłużeniem czasu gry zwiększa się proporcjonalnie ilość posiadanych punktów dodatkowych. Po upływie wykupionego czasu gry stan punktowy jest zerowany i nie można rozpocząć nowej gry za punkty uzyskane w grze poprzedniej. Rozpoczęcie nowej gry wymaga wykupienia nowego czasu gry.

„ Art. 2.1 Grami losowymi są gry, w tym urządzane przez sieć Internet, o wygrane pieniężne lub rzeczowe, których wynik w szczególności zależy od przypadku”.

W tej części ustawa określa jednoznacznie „grę losową” jako grę o wygrane pieniężne i rzeczowe, których otrzymanie przez grającego jest w szczególności zależne od przypadku. W opiniowanym urządzeniu przebieg konkursu oraz jego wynik są zależne wyłącznie od czynności i działania jego uczestnika, a w szczególności jego wiedzy ogólnej.

„ Art. 2.3. Grami na automatach są gry na urządzeniach mechanicznych, elektromechanicznych lub elektronicznych, w tym komputerowych oraz gry odpowiadające zasadom gier na automatach urządzane przez sieć Internet o wygrane pieniężne lub rzeczowe, w których gra zawiera element losowości”.

Ustęp 3 jednoznacznie określa cechę losowości, jaka występuje i jest nierozerwalnie związana z przypadkowością wygranej rzeczowej lub pieniężnej.

Uczestnik konkursu na ww. urządzeniu ma pełną możliwość poznania oraz przewidzenia wyniku gry.

Oferowany konkurs nie posiada elementu losowego i nie ma charakteru losowego.

Konkurs oferowany przez ww. urządzenie nie podlega regulacjom ustawy o grach hazardowych. Prowadzenie działalności w zakresie ww. konkursu i jego urządzanie nie podlega regulacjom ww. ustawy.

Urządzanie konkursu na opisywanym urządzeniu może odbywać się bez uzyskania koncesji i poza kasynami gier.

Posiadanie urządzenia oferującego opisany konkurs jest legalne.

Wnioskodawca ma zgłoszone w CEIDG kod 93.29.Z - pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna.

Wnioskodawca będzie wprowadzał na kasę fiskalną podatek dochodowy według skali podatkowej oraz 23% VAT.

Wnioskodawca oświadcza, że opisane we wniosku elementy stanu faktycznego na dzień złożenia wniosku nie są przedmiotem postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź sprawa nie została rozstrzygnięta w decyzji lub postepowania organu podatkowego.

Gra zręcznościowa (…) jest zainstalowana na urządzeniu mechaniczno- elektronicznym z wykorzystaniem oprogramowania z grafiką komputerową. W badanym urządzeniu brak jest funkcji lub mechanizmów do wypłacania wygranych pieniężnych. Brak również innych mechanizmów do wydawania wygranych rzeczowych. Nie można zatem uzyskać na nim żadnych wymiernych wygranych pieniężnych lub rzeczowych (określonych w art. 2 ust. 4 ustawy), a tym samym nie można na nim prowadzić gry na automacie w rozumieniu ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych art. 2 ust. 3, 4 i 5.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca będzie ewidencjonował przychody w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie wydruku raportu dobowego z kasy fiskalnej w kwocie netto.

Gry stanowią własność Wnioskodawcy, będą usytuowane w jego lokalu oraz na podstawie umowy najmu lokalu.

Rozliczenie finansowe będzie polegało na tym, że przy podejmowaniu środków pieniężnych z gry Wnioskodawca naniesie w kasę fiskalną i raport dobowy zostanie zapisany w kwocie netto PKPiR, zaś podatek VAT zapisany zostanie w rejestrze sprzedaży i w deklaracji VAT -7. Środki pieniężne pochodzą od graczy. Gry posiadają liczniki i nie wypłacają żadnych środków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Czy prowadząc działalność gospodarczą, Wnioskodawca może prowadzić grę zręcznościową (…) i przy użyciu kasy fiskalnej kwotę netto ewidencjonować w PKPiR?

Zdaniem Wnioskodawcy posiada on wpis w CEIDG-PKD 92.29.Z - określenie przedmiotu działalności - pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna, gdzie indziej niesklasyfikowana, wobec czego jest zobowiązany ewidencjonować kwotę netto w PKPiR.

Rozdział 2 źródła przychodów w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa w sposób dorozumiany. W załączonej interpretacji opinii technicznej wykonanej przez biegłego (…) oraz opinii prawnej (…) wynika, że nie jest grą losową i nie podlega ustawie i grach hazardowych, o których mowa w ustawie hazardowej.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 14 ust. 1 ww. ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, że przy opodatkowaniu dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej polegającej na sprzedaży towarów, przychodem z tej działalności są kwoty pomniejszone o należny podatek od towarów i usług. Oznacza to, należny podatek od towarów i usług nie stanowi przychodu podatkowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Własne stanowisko wynika z uzupełnienia wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.): opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy - źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Co do zasady, do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 tej ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Zasady prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów uregulowane zostały w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2019 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2019 r., poz. 2544, tj. dalej: rozporządzenie o księdze).

Stosownie do § 10 ust. 1 rozporządzenia o księdze: podatnik jest obowiązany prowadzić księgę rzetelnie i w sposób niewadliwy. Zapisy w księdze są dokonywane w języku polskim i w walucie polskiej w sposób staranny, czytelny i trwały, na podstawie prawidłowych i rzetelnych dowodów (§ 11 ust. 1 rozporządzenia o księdze).

W myśl § 11 ust. 3 rozporządzenia o księdze: podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe, którymi są:

1. faktury, faktury VAT RR, rachunki oraz dokumenty celne, zwane dalej „fakturami”, wystawione zgodnie z odrębnymi przepisami, lub
2. dokumenty określające zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenie przychodów na podstawie art. 22p ustawy o podatku dochodowym, zawierające co najmniej:
   1. datę wystawienia dokumentu oraz miesiąc, w którym dokonuje się zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów lub zwiększenia przychodów,
   2. wskazanie faktury, a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury, wskazanie umowy albo innego dokumentu, stanowiących podstawę do zaliczenia kosztu do kosztów uzyskania przychodów,
   3. wskazanie kwoty, o którą podatnik zmniejsza koszty uzyskania przychodów lub zwiększa przychody,
   4. podpis osoby sporządzającej dokument, lub
3. inne dowody, wymienione w § 12 i § 13, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
   1. wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron (nazwę i adresy) uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
   2. datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
   3. przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
   4. podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczych

− oznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

Zgodnie z § 11 ust. 4 rozporządzenia o księdze: dowód księgowy jest sporządzany w języku polskim. Treść dowodu jest pełna i zrozumiała; dopuszczalne jest stosowanie skrótów ogólnie przyjętych. Jeżeli w dowodzie jest podane wartościowe określenie operacji gospodarczej tylko w walucie obcej, podatnik posiadający ten dowód jest obowiązany przeliczyć walutę obcą na złote, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie o podatku dochodowym. Wynik przeliczenia należy zamieścić w wolnych polach dowodu lub w załączniku do dowodu sporządzonego w walucie obcej.

Stosownie do § 12 rozporządzenia o księdze: za dowody księgowe uważa się również:

1. dzienne zestawienia dowodów (faktur dotyczących sprzedaży) sporządzone do zaksięgowania ich zbiorczym zapisem;
2. noty księgowe, sporządzone w celu skorygowania zapisu dotyczącego operacji gospodarczej, wynikającej z dowodu obcego lub własnego, otrzymane od kontrahenta podatnika lub przekazane kontrahentowi;
3. dowody przesunięć;
4. dowody opłat pocztowych i bankowych;
5. inne dowody opłat, w tym dokonywanych na podstawie książeczek opłat, oraz dokumenty zawierające dane, o których mowa w § 11 ust. 3 pkt 3.
   
   

Zgodnie z przepisami zawartymi w § 18 ust. 1 rozporządzenia o księdze: zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży wyrobów, towarów handlowych i usług są dokonywane na podstawie wystawionych faktur, a w przypadku sprzedaży nieudokumentowanej fakturami - na podstawie wystawionego na koniec dnia dowodu wewnętrznego, w którym w jednej kwocie wykazana jest wysokość tych przychodów za dany dzień, o ile nie jest prowadzona ewidencja sprzedaży lub ewidencja przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zapisów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się jeden raz dziennie po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z zastrzeżeniem § 19 ust. 2 oraz § 27 (§ 18 ust. 2 rozporządzenia o księdze).

W myśl pkt 7 Objaśnień do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, stanowiących załącznik do rozporządzenia o księdze, kolumna 7 jest przeznaczona do wpisywania przychodów ze sprzedaży wyrobów (towarów handlowych) i sprzedaży usług.

Zgodnie z § 20 ust. 1 rozporządzenia o księdze: jeżeli podatnik prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 1 lub 3 ustawy o VAT, zapisy w księdze dotyczące przychodów ze sprzedaży towarów i usług mogą być dokonywane na koniec miesiąca łączną kwotą wynikającą z miesięcznego zestawienia sporządzonego na podstawie danych wynikających z tej ewidencji.

Z kolei w myśl § 20 ust. 2 rozporządzenia o księdze: zestawienie, o którym mowa w ust. 1, zawiera co najmniej następujące dane: datę i kolejny numer zestawienia, sumę przychodów ze sprzedaży pomniejszoną o należny podatek od towarów i usług oraz o wartość towarów i usług niestanowiącą przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym i powiększoną o przychody nieobjęte obowiązkiem ewidencjonowania dla celów podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika zatem, że w przypadku podatników ewidencjonujących zdarzenia gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w podatkowej księdze przychodów i rozchodów i jednocześnie rejestrujących obrót na kasie rejestrującej, podstawą ujęcia przychodów w tej księdze są sporządzone zgodnie z przepisami regulującymi zasady ewidencjonowania obrotu na kasie rejestrującej raporty dobowe bądź miesięczne zestawienia tych raportów.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której świadczy usługi restauracyjne. Wnioskodawca zamierza wprowadzić grę zręcznościową, która będzie jego własnością. Wnioskodawca przychody będzie ewidencjonował w podatkowej księdze przychodów i rozchodów na podstawie raportu dobowego z kasy fiskalnej w kwocie netto. Rozliczenie finansowe będzie polegało na tym, że przy podejmowaniu środków pieniężnych z gry Wnioskodawca naniesie je na kasę fiskalną i raport dobowy zostanie zapisany w kwocie netto w podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Środki pieniężne pochodzą od graczy. Gry posiadają liczniki i nie wypłacają żadnych środków.

W niniejszej sprawie, jak wynika z wniosku, Wnioskodawca przyjął, że w ewidencji przychodów będzie uwzględniał przychody wynikające z dobowych raportów fiskalnych w kwocie netto.

Reasumując – Wnioskodawca, prowadząc działalność gospodarczą, może ewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów kwotę netto wynikającą z raportu dobowego z kasy fiskalnej.

Ponadto należy podkreślić, że stosownie do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej była wyłącznie kwestia ustalenia, czy Wnioskodawca - prowadząc działalność gospodarczą - może ewidencjonować w podatkowej księdze przychodów i rozchodów kwotę netto. Tym samym przedmiotem niniejszej interpretacji nie było rozstrzygnięcie kwestii, czy Wnioskodawca może prowadzić grę zręcznościową (…) przy użyciu kasy fiskalnej.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie należy wskazać, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.