Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 20 września 2012 r. (data wpływu 29 listopada 2012 r.) uzupełnionym w dniu 22 stycznia 2013 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 10 stycznia 2013 r. Nr IPPP2/443-1195/12-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 15 stycznia 2013 r.) oraz w dniu 25 lutego 2013 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 15 lutego 2013 r. Nr IPPP2/443-1195/12-4/KG (skutecznie doręczonym w dniu 18 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur, odprowadzania podatku należnego oraz prowadzenia ewidencji dla potrzeb podatku VAT, w sytuacji zajęcia komorniczego należności z tytułu usługi najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2012 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku wystawienia faktur, odprowadzania podatku należnego oraz prowadzenia ewidencji dla potrzeb podatku VAT, w sytuacji zajęcia komorniczego należności z tytułu usługi najmu.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 22 stycznia 2013 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 10 stycznia 2013 r. Nr IPPP2/443-1195/12-2/KG (skutecznie doręczonym w dniu 15 stycznia 2013 r.) oraz w dniu 25 lutego 2013 r. na wezwanie tut. Organu z dnia 15 lutego 2013 r. Nr IPPP2/443-1195/12-4/KG (skutecznie doręczonym w dniu 18 lutego 2013 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (sformułowany ostatecznie w dniu 22 stycznia 2013 r.):

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości. Na podstawie aktu współwłasności oraz zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, a także umów najmu – Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu najmu lokali mieszkalnych i użytkowych. Na podstawie wyroku Sądu Okręgowego Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty odszkodowania na rzecz trzeciej współwłaścicielki nieruchomości za utracone korzyści z tytułu najmu. W związku z ww. wyrokiem Sądu wierzyciel skierował sprawę do komornika. Komornik zajął konto bankowe Wnioskodawcy związane z prowadzoną działalnością, konto prywatne, skierował zajęcie świadczeń emerytalnych do ZUS. Do wszystkich najemców Wnioskodawcy, komornik skierował zajęcie wierzytelności wraz z nakazem przekazywania pieniędzy z tytułu czynszu najmu na konto komornika.

W związku z tym od sierpnia 2012 r., pomimo posiadania podpisanych umów najmu Wnioskodawca nie otrzymuje zapłaty czynszu najmu. Wnioskodawca nie wystawia też faktur VAT, a co za tym idzie nie opodatkowuje ani podatkiem dochodowym ani podatkiem VAT ww. czynszów. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 25 lutego 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił stan faktyczny wskazując, iż wszystkie należności z tytułu świadczonej usługi najmu lokali użytkowych wpływają na konto bankowe komornika. Należności z tytułu najmu 16 lokali mieszkalnych wpływają na konto firmowe Zainteresowanego, zajęte przez komornika. Należności z 4 kolejnych lokali mieszkalnych wpływają na konto wspólne wszystkich współwłaścicieli nieruchomości, w tym wierzycielki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (sformułowane ostatecznie w dniu 22 stycznia 2013 r.):

1. Czy fakt pozbawienia Wnioskodawcy przychodu z najmu umożliwia niewystawianie faktur VAT...
2. Czy Wnioskodawca może nie wykazywać przychodów (których de facto nie otrzymuje) w rejestrze sprzedaży VAT...
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy (uzupełnione w dniu 22 stycznia 2013 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy, nie może on wystawiać faktur VAT na przychody, których nie otrzymuje. Podatnik stoi na stanowisku, iż nie jest także obowiązany do odprowadzania podatku VAT z tytułu usługi najmu nieruchomości. Nie może też wykazywać takich przychodów w rejestrach VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem podatku VAT jest właścicielem nieruchomości. Na podstawie aktu współwłasności oraz zaświadczenia o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, a także umów najmu – Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu najmu lokali mieszkalnych i użytkowych. Na podstawie wyroku Sądu Okręgowego Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty odszkodowania w kwocie łącznej 134.658,52 zł na rzecz trzeciej współwłaścicielki nieruchomości za utracone korzyści z tytułu najmu. W związku z w/w wyrokiem Sądu wierzycielka skierowała sprawę do komornika. Do wszystkich najemców Wnioskodawcy, komornik skierował zajęcie wierzytelności wraz z nakazem przekazywania pieniędzy z tytułu czynszu najmu na konto komornika.

W związku z tym od sierpnia 2012 r., pomimo posiadania podpisanych umów najmu Wnioskodawca nie otrzymuje zapłaty czynszu najmu. Wnioskodawca nie wystawia też faktur VAT, a co za tym idzie nie opodatkowuje podatkiem VAT ww. czynszów.

Z tak przedstawionego stanu faktycznego wynika zatem, iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wynajmującym własną nieruchomość, czyli podmiotem świadczącym usługę najmu. Usługa ta jest usługą odpłatną, gdyż Wnioskodawca wskazał, iż z tytułu zawartej umowy najemcy płacą należności czynszowe, które są zatem wynagrodzeniem za świadczoną usługę najmu nieruchomości. Fakt, iż Podatnik, z uwagi na zajęcie komornicze, faktycznie nie otrzymuje należności od najemców za świadczoną usługę najmu nie zmienia charakteru tej usługi. Usługa ta ma nadal charakter usługi odpłatnej, gdyż odpłatność za wykonaną usługę strony ustaliły w zawartej umowie cywilnoprawnej i jak wynika ze złożonego wniosku, płatności są regulowane.

Dokonując analizy przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego w kontekście wyżej powołanych przepisów stwierdzić należy, iż Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku od towarów i usług winien dokumentować świadczoną przez siebie odpłatną usługę najmu fakturą VAT, zgodnie z wyżej powołanym art. 106 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, iż nie ciąży na nim obowiązek dokumentowania fakturą VAT świadczonej usługi najmu.

Co do zasady, zgodnie z art. 19 ust. 1 ww. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi - ust. 4 art. 19 ustawy.

Dla niektórych czynności podejmowanych przez podatników ustawodawca przewidział szczególne momenty powstania obowiązku podatkowego.

I tak w myśl art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze - z tytułu świadczenia na terytorium kraju usług najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze, a także usług ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia, usług w zakresie pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz usług stałej obsługi prawnej i biurowej.

W ocenie Strony, z uwagi na to, iż najemcy uiszczają należności za usługę najmu na konto komornika, a nie na rzecz Podatnika, po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy z tytułu usługi najmu.

Organ podatkowy nie podziela w tym względzie stanowiska Wnioskodawcy.

W wyżej powołanym przepisie art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawodawca uzależnił moment powstania obowiązku podatkowego nie tylko od faktu otrzymania całości bądź części należności za świadczoną usługę najmu. Wskazał bowiem również, iż obowiązek ten powstaje nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. Z przepisu tego wynika zatem, iż nawet w przypadku nieotrzymania przez podatnika świadczącego usługę najmu należności z tego tytułu, obowiązek ten powstaje z upływem terminu płatności za usługę, którą strony ustaliły w zawartej umowie lub fakturze.

Z okoliczności przedstawionych w złożonym wniosku wynika, iż należności czynszowe są regulowane przez najemców bezpośrednio na konto bankowe komornika, na konto bankowe związane z prowadzoną działalnością podatnika (zajęte przez komornika) bądź też na konto wspólne wszystkich współwłaścicieli.

Z powyższego wynika zatem, iż pomimo że Wnioskodawca nie otrzymuje wynagrodzenia z tytułu świadczenia usługi najmu, to płatności są przez najemców regulowane. W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia fakt, iż Zainteresowany z uwagi na zajęcie komornicze nie dysponuje faktycznie kwotami wpłacanymi przez najemców nieruchomości. W szczególności okoliczność ta nie zwalnia go z obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu świadczonej usługi najmu, gdyż faktycznie to Wnioskodawca jest podmiotem świadczącym usługi najmu, za które najemcy wnoszą opłatę.

Uwzględniając zatem okoliczności przedstawione w złożonym wniosku oraz powołane wyżej przepisy stwierdzić należy, iż Wnioskodawca winien rozpoznać obowiązek podatkowy na podstawie przepisu szczególnego regulującego termin powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczonej usługi najmu, tj. na zasadach określonych w art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT. Tym samym należy uznać, iż Wnioskodawca winien rozpoznać obowiązek podatkowy z chwilą otrzymania zapłaty z tytułu świadczonej usługi najmu, tj. w przedmiotowym przypadku rozumianej jako wpływ należności na konto komornika, konto firmowe Wnioskodawcy bądź też konto wspólne współwłaścicieli. Natomiast w sytuacji, gdy należność nie została uregulowana przez najemcę, obowiązek podatkowy powstanie z upływem terminu płatności określonego w umowie bądź fakturze.

Zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej.

W myśl art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

Obowiązek podatkowy z tytułu usługi najmu ciążący na Wnioskodawcy powoduje konieczność obliczenia i wpłacenia podatku od tej czynności, zgodnie z wyżej powołanym przepisem. Mając na uwadze powyższe, obrót i kwota podatku należnego z tytułu świadczonej usługi najmu winny być także uwzględnione w prowadzonej przez Podatnika ewidencji dla celów podatku VAT.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku wystawiania faktur VAT, odprowadzania podatku należnego oraz niewykazywania obrotu z tytułu najmu w ewidencji, w przypadku gdy należności za usługę najmu zostały zajęte przez komornika, uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

W niniejszej interpretacji odpowiedziano na wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. W zakresie dotyczącym podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. jedn. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

Powrót