Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.618.2019.2.PC
z 31 stycznia 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 października 2019 r. (data wpływu 21 października 2019 r.) uzupełnionym w dniu 24 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 16 stycznia 2020 r. o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości - sygnatura sprawy Km … – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 października 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży egzekucyjnej nieruchomości - sygnatura sprawy Km …. Wniosek został uzupełniony w dniu 24 stycznia 2020 r. (data wpływu 28 stycznia 2020 r.) na wezwanie Organu z dnia 16 stycznia 2020 r. skutecznie doręczone w dniu 20 stycznia 2020 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest Komornikiem Sądowym przy Sądzie Rejonowym w … wykonującym czynności egzekucyjne przewidziane w przepisach Kodeksu postępowania cywilnego. W związku z tym, zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), jest płatnikiem tego podatku od dostawy dokonywanej w trybie egzekucji, towarów, w tym nieruchomości, będących własnością dłużnika.

Wnioskodawca obecnie przewiduje, że będzie dokonywał, w ramach prowadzonej egzekucji w sprawie o sygnaturze (…) (oraz w sprawach przyłączonych) sprzedaży licytacyjnej prawa użytkowania wieczystego gruntu i Budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, dla których Sąd Rejonowy … prowadzi księgę wieczystą o numerze …. Sprawa o sygnaturze Km … prowadzona jest przeciwko dłużnikowi ….. (nr PESEL: …, nr NIP: ..), zameldowanej pod adresem: ….. Dłużnik zgodnie z informacją uzyskaną z Urzędu Skarbowego … obecnie nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, był czynnym podatnikiem podatku VAT w okresie od dnia 31 grudnia 1998 r. do dnia 31 października 2014 r. (nastąpiła likwidacja działalności), ostatnią deklarację VAT złożyła za IV kwartał 2014 r. Ponadto, zgodnie z informacją uzyskaną z Urzędu Skarbowego … dłużnik … nigdy nie składała deklaracji VZM związanych z odliczeniami mieszkaniowo-budowlanymi. Poza tym w/w dłużniczka za okres 2013 -2018 składała zeznania podatkowe bez żadnych ulg i odliczeń podatkowych - wyłącznie z tytułu wynagrodzenia za świadczoną pracę. Dłużnik nabył w/w prawo użytkowania wieczystego gruntu i budynek stanowiący odrębną nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego … r. od …. Dłużnik w akcie notarialnym oświadczył, że nabycia dokonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzonej pod nazwą … z siedzibą w ... W/w transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT.

Dłużnik prowadził na terenie w/w prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość działalność gospodarczą. W dniu 2 sierpnia 2013 r. dłużnik wydzierżawił w/w prawo użytkowania wieczystego gruntu i budynek stanowiący odrębną nieruchomość spółce … na czas określony do dnia 2 sierpnia 2023 r., następnie spółka A …. w dniu 20 listopada 2014 r. wydzierżawiła w/w prawo użytkowania wieczystego gruntu i budynek stanowiący odrębną nieruchomość spółce B…. na czas określony do dnia 31 grudnia 2020 r. Dzierżawca B zobowiązał się wykorzystywać wydzierżawioną nieruchomość jako zakład produkcyjno-usługowy piekarni.

W/w prawo użytkowania wieczystego gruntu i budynek stanowiący odrębną nieruchomość są położone …..

Wg wiedzy Wnioskodawcy nieruchomość o numerze księgi wieczystej …, składa się z działki gruntu o numerze ewidencyjnym … o obszarze 0,3477ha, jest zabudowana budynkiem produkcyjno-usługowym (przeznaczonym do produkcji piekarniczej), zrealizowanym jako rozbudowa budynku produkcyjno-usługowego po byłej piekarni z lat 70-tych ubiegłego stulecia. W dniu 23 lipca 2007 Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydal Decyzję (…) zezwalającą na użytkowanie rozbudowy budynku produkcyjno-usługowego o pow. użytkowej 1023,28m². Część budynku o powierzchni 212,4m² została wybudowana około 2015 r. przez dzierżawcę. Łączna powierzchnia użytkowa w/w budynku wynosi 1312,17 m2.

W księdze wieczystej nr … wpisana jest m.in. hipoteka zabezpieczająca należności Naczelnika Urzędu Skarbowego z tytułu podatku VAT. Naczelnik Urzędu Skarbowego wszczął egzekucję z w/w prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość o numerze księgi wieczystej …., obecnie - po rozstrzygnięciu zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej - egzekucja ta jest prowadzona przez Komornika Sadowego przy Sądzie Rejonowym w … w sprawie Km …, przyłączonej do sprawy Km ….

Komornik złożył poprzednio wniosek o interpretację podatkową i pismem z dnia 13 grudnia 2018 r. o sygn. …. został wezwany do uzupełnienie w/w wniosku o następujące informacje:

• czy w związku z dobudowaniem w 2015 r. części budynku o pow. 212,4 m² dłużnik poniósł nakłady na jego ulepszenie stanowiące powyżej 30% wartości początkowej budynku;
  

• jeśli nakłady na dobudowanie budynku zostały poniesione przez dzierżawcę, to czy dłużnik dokonywał zwrotu tych nakładów na rzecz dzierżawcy;
  

• czy nakłady poniesione przez dzierżawcę w związku z dobudową budynku stanowiły wydatki na ulepszenie budynku, a jeśli tak, to czy wydatki te wynosiły co najmniej 30% wartości początkowej budynku oraz, czy stanowiły „przebudowę” rozumianą jako dokonanie istotnych zmian przeprowadzonych w celu zmiany wykorzystywania budynku lub w celu znaczącej zmiany warunków jego zasiedlenia;
  

• czy dłużnikowi w związku z poniesionymi nakładami/zwrotem nakładów dzierżawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.
  
  
  

Pomimo ukarania dłużniczki przez komornika grzywną na podstawie art. 762 k.p.c. dłużniczka nie udzieliła komornikowi w/w informacji. Ponadto komornik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego …. o udzielenie odpowiedzi na w/w pytania. W dniu 19 września 2019 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego … odpowiedział na piśmie, że udzielnie odpowiedzi na w/w pytania nie jest możliwe, gdyż „wymagałoby przeprowadzenia dogłębnych czynności sprawdzających oraz kontroli podatkowej”. Komornik nie ma żadnych innych możliwości ustalenia w/w informacji. Brak możliwości uzyskania w/w informacji jest zatem elementem stanu faktycznego.

Zgodnie z treścią wyroków Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 marca 2018 r., sygn. akt I FSK 768/16 oraz I FSK 798/16, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej powinien wydać interpretację komornikowi w takiej sytuacji.

Na wezwanie Organu Wnioskodawca wskazał, że:

1. transakcja sprzedaży licytacyjnej nastąpi po dniu 1 września 2019 r. (sprzedaż licytacyjna jest dopiero planowana)
2. dzierżawa trwa nadal
3. po wybudowaniu około 2015 r. przez dzierżawcę dodatkowej części budynku o pow. 212,4 m² nastąpiło rozpoczęcie jego wykorzystywania/użytkowania na potrzeby prowadzonej przez dzierżawcę działalności gospodarczej
4. od rozpoczęcia wykorzystywania/użytkowania dobudowanej części budynku o pow. 212,4 m2 do dnia planowanej sprzedaży licytacyjnej minie okres co najmniej 2 lat
5. brak informacji jest wynikiem podjętych przez wnioskodawcę udokumentowanych działań, potwierdzających brak możliwości uzyskania tych niezbędnych informacji.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy planowana sprzedaż licytacyjna prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, dla których Sąd Rejonowy…. prowadzi księgę wieczystą o numerze ….., będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, czy też będzie zwolniona z tego podatku?

Jeżeli planowana sprzedaż licytacyjna prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, dla których Sąd Rejonowy … prowadzi księgę wieczystą o numerze …. będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, to jaką stawkę podatku VAT należy zastosować?

Zdaniem Wnioskodawcy, uwzględniając stan prawny w zakresie podatku od towarów i usług oraz unormowania wynikające z ustawy o komornikach sądowych i egzekucji, a także mając na uwadze poprawność realizacji obowiązków podatkowych komornika sądowego jako płatnika podatnika podatku od towarów i usług uważam, że przyszła sprzedaż licytacyjna prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, dla których Sąd Rejonowy … prowadzi księgę wieczystą o numerze …. nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdyż dłużnik nie jest od dnia 1 listopada 2014 r. podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jednocześnie uważam, że gdyby jednak przyszła sprzedaż licytacyjna prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość, dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą o numerze …. miała być opodatkowana podatkiem VAT, to należałoby zastosować stawkę 23%, gdyż brak jest przesłanek do zastosowania innej stawki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106) zwanej dalej ustawą – organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Jak wynika z powyższego prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz budynki, budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy. Natomiast sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntów oraz budynków, budowli stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Odnosząc regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik – właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy nieruchomości.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy tym nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W tym miejscu należy wskazać, że co prawda pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), zwanej dalej Kodeks cywilny, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa nieruchomości jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie nieruchomości przez jego dzierżawcę.

W konsekwencji, dzierżawa nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, bez względu na to, czy dzierżawa jest prowadzona w ramach działalności gospodarczej. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Natomiast stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednocześnie na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Zatem zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z obowiązującą od dnia 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 ustawy [zmiana wprowadzona na podstawie art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1520), dalej: „ustawa zmieniająca”] - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

Przy tym, stosownie do art. 29a ust. 8 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Zatem, co do zasady, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli zatem dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta z obniżonej stawki podatku, bądź też ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, to z takiej preferencji korzysta również dostawa gruntu, na którym dany budynek (budowla) jest posadowiony. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

Z opisu sprawy wynika, że Komornik będzie dokonywał, w ramach prowadzonej egzekucji w sprawie o sygnaturze Km … (oraz w sprawach przyłączonych) sprzedaży licytacyjnej prawa użytkowania wieczystego gruntu i Budynku stanowiącego odrębną nieruchomość. Dłużnik obecnie nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT, był czynnym podatnikiem podatku VAT w okresie od dnia 31 grudnia 1998 r. do dnia 31 października 2014 r. Dłużnik nabył w/w prawo użytkowania wieczystego gruntu i budynek stanowiący odrębną nieruchomość na podstawie umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego od ….. Dłużnik w akcie notarialnym oświadczył, że nabycia dokonuje w ramach prowadzonej działalności gospodarczej prowadzonej pod nazwą …. z siedzibą w ... W/w transakcja nie była opodatkowana podatkiem VAT. Dłużnik prowadził na terenie w/w prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość działalność gospodarczą. W dniu 2 sierpnia 2013 r. dłużnik wydzierżawił w/w prawo użytkowania wieczystego gruntu i budynek stanowiący odrębną nieruchomość spółce A na czas określony do dnia 2 sierpnia 2023 r., następnie spółka A w dniu 20 listopada 2014 r. wydzierżawiła w/w prawo użytkowania wieczystego gruntu i budynek stanowiący odrębną nieruchomość spółce B na czas określony do dnia 31 grudnia 2020 r. Dzierżawca B zobowiązał się wykorzystywać wydzierżawioną nieruchomość jako zakład produkcyjno-usługowy piekarni. Dzierżawa trwa nadal.

Wg wiedzy Wnioskodawcy nieruchomość składa się z działki gruntu o numerze ewidencyjnym … o obszarze 0,3477ha, jest zabudowana budynkiem produkcyjno-usługowym (przeznaczonym do produkcji piekarniczej), zrealizowanym jako rozbudowa budynku produkcyjno-usługowego po byłej piekarni z lat 70-tych ubiegłego stulecia. W dniu 23 lipca 2007 Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego wydał Decyzję …. zezwalającą na użytkowanie rozbudowy budynku produkcyjno-usługowego o pow. użytkowej 1023,28m2. Część budynku o powierzchni 212,4m2 została wybudowana około 2015 r. przez dzierżawcę. Łączna powierzchnia użytkowa w/w budynku wynosi 1312,17 m2. Po wybudowaniu około 2015 r. przez dzierżawcę dodatkowej części budynku o pow. 212,4 m2 nastąpiło rozpoczęcie jego wykorzystywania/użytkowania na potrzeby prowadzonej przez dzierżawcę działalności gospodarczej. Od rozpoczęcia wykorzystywania/użytkowania dobudowanej części budynku o pow. 212,4 m2 do dnia planowanej sprzedaży licytacyjnej minie okres co najmniej 2 lat.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość w trybie egzekucji podlegała będzie opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeśli tak to jaką stawkę podatku VAT należy zastosować.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość Dłużnika należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość w trybie egzekucji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako odpłatna dostawa towaru na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. W analizowanym przypadku nie można uznać, że transakcja sprzedaży nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdyż Dłużnik nie jest od dnia 1 listopada 2014 r. podatnikiem podatku od towarów i usług. Zauważyć należy, że Dłużnik prowadził na terenie przedmiotowej nieruchomości działalność gospodarczą. Natomiast od dnia 2 sierpnia 2013 r. dłużnik wydzierżawił przedmiotową nieruchomości i dzierżawa trwa nadal. Zatem w analizowanym przypadku mimo, że Dłużnikiem jest osoba fizyczna, która obecnie nie jest czynnym podatnikiem podatku VAT Dłużnik dla tej transakcji będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną nieruchomość w trybie egzekucji będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu i budynku stanowiącego odrębną podlegała zwolnieniu na podstawie na nieruchomość w trybie egzekucji będzie podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z art. 29 ust. 8 ustawy. W analizowanym przypadku mimo, że część budynku o powierzchni 212,4m2 została wybudowana około 2015 r. doszło do pierwszego zasiedlenia całego budynku produkcyjno-usługowego. Co więcej do pierwszego zasiedlenia całego budynku produkcyjno-usługowego doszło co najmniej 2 lata przed planowaną sprzedażą. Zatem spełnione są przesłanki warunkujące zastosowanie zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy względem sprzedaży budynku produkcyjno-usługowego. Tym samym również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego grantu, na którym znajduje się przedmiotowy budynek produkcyjno-usługowy stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z art. 29 ust. 8 ustawy podlega zwolnieniu z opodatkowania.

W konsekwencji, dostawa w ramach postępowania egzekucyjnego prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności budynku produkcyjno-usługowego, będzie dostawą dokonywaną przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 2 ustawy, a więc przez podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, i w konsekwencji, czynność dostawy prawa wieczystego użytkowania gruntu wraz z prawem własności budynku produkcyjno-usługowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towaru na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy. Jednocześnie dostawa ta będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, w związku z art. 29 ust. 8 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.