2020.02.03 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-1.4010.550.2019.1.PB
z 3 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 listopada 2019 r. (data wpływu – 3 grudnia r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy koszty poniesione w związku z zawarciem umowy sponsoringu z klubem piłki ręcznej, o którym mowa w stanie faktycznym, będą kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy koszty poniesione w związku z zawarciem umowy sponsoringu z klubem piłki ręcznej, o którym mowa w stanie faktycznym, będą kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka z o.o. powstała w oparciu o akt założycielski Gminy (…). Została wyodrębniona ze struktury (…), i rozpoczęła działalność 1 kwietnia 1992 r. Działalność Spółki jest kontynuacją 120 letniej tradycji wodociągów Miasta.

Spółka została powołana przez Gminę do realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzenia ścieków. Pozostałe działalności są prowadzone dodatkowo.

Misją Spółki jest to, aby być niezawodnym dostawcą wody i odbiorcą ścieków stosującym nowoczesne, chroniące środowisko technologie. Zarząd Spółki z o.o. ustanowił w celu realizacji przyjętych strategii i zadań statutowych Spółki swoją Misję i Politykę w zakresie jakości i ochrony środowiska, które odnoszą się wprost do podstawowych wartości istotnych dla Spółki, takich jak jakość świadczonych usług i ochrona środowiska.

Wyrazem społecznej odpowiedzialności Spółki za środowisko, na terenie którego Spółka realizuje swoją działalność, są działania sponsoringowe prowadzone przez Spółkę. Spółka kształtuje swój wizerunek jako przedsiębiorstwa zaangażowanego w rozwój lokalnej społeczności, otwartego na potrzeby mieszkańców, uczestniczącego w ważnych dla regionu wydarzeniach angażujących szerokie grono mieszkańców, co umożliwia Spółce budowę pozytywnych relacji z mieszkańcami regionu oraz wzmocnienie znajomości marki, jak i propagowanie oszczędnego zużycia wody.

Każdy sponsorowany projekt zostaje, po jego zakończeniu, poddany ocenie efektywności poprzez pomiar i ocenę w szczególności jego wpływu na relacje ze środowiskami ważnymi z punktu widzenia Spółki, odbioru medialnego, wzrostu rangi marki, wartości dla firmy.

W ramach działalności sponsoringowej Spółka planuje przeznaczyć określoną sumę pieniężną dla klubu piłki ręcznej prowadzonego przez „X” z siedzibą w (…), z celowym przeznaczeniem dla drużyny piłki ręcznej „Y” grającej w Superlidze w zamian za zamieszczenie znaku firmowego Spółki na koszulkach zawodników, jak i w spotach reklamowych i plakatach.

W tym celu Spółka zawrze umowę sponsoringu z „X”. Umowa ta będzie zawarta w ramach realizacji przez Spółkę strategii społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR). Zgodnie z umową sponsorowany całą uzyskaną kwotę przeznaczy na udział w rozgrywkach Superligi, walkę o medale mistrzostw Polski i rywalizację o Puchar Polski. Sponsorowany zobowiąże się do rzetelnego sporządzania dokumentacji pod względem merytorycznym i formalnym, potwierdzającym wykorzystanie uzyskanych od sponsora środków na cele wskazane w umowie.

Sponsor będzie miał prawo kontrolować realizację celów zawartej umowy, w tym:

zasadność poniesionych wydatków,
zgodność wydatków z celami umowy,
sposób wykorzystania środków.

Sponsorowany będzie zobowiązany do przedstawienia sprawozdania merytorycznego i finansowego.

Klub piłki ręcznej: „X” z siedzibą w (…) powstał w (…) i kontynuuje tradycję piłki ręcznej w (…). Otrzymał on licencję na grę w Superlidze (jest to najwyższa klasa rozgrywkowa). Drużyna „Y” odniosła już liczne sukcesy, (…). Z uwagi na powyższe Spółka z o.o. uznała, że jedynie drużyna „Y” grająca w klubie „X” gwarantuje zrealizowanie zadań wynikających z zawarcia umowy sponsoringu.

Spółka może przeznaczyć na sponsoring jedynie kwoty ograniczone regulaminem sponsoringu, które co do zasady uzależnione są jedynie od wyniku finansowego. Muszą być zatwierdzone przez Zarząd Spółki, tak więc może się zdarzyć sytuacja, że kwota przeznaczona na sponsoring może przekroczyć kwotę, o której mowa w Rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 22 grudnia 2017 r. w sprawie kwot wartości zamówień oraz konkursów, od których jest uzależniony obowiązek przekazywania ogłoszeń Urzędowi Publikacji Unii Europejskiej, o którym to rozporządzeniu mowa w art. 11 ust. 8 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz.U. 2004 nr 19 poz. 177), a - co za tym idzie - zawarcie umowy wymaga ogłoszenia przetargu publicznego.

Zdaniem Spółki, ogłoszenie przetargu jest jednak niezasadne, albowiem niecelowe jest ogłoszenie przetargu w sytuacji, gdy stroną umowy może być wyłącznie jeden jedyny podmiot mogący wywiązać się z warunków umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty poniesione w związku z zawarciem umowy sponsoringu z klubem piłki ręcznej „X”, o którym mowa w stanie faktycznym, będą kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione w związku z zawarciem umowy sponsoringu z klubem ręcznej „X” z celowym przeznaczeniem dla drużyny piłki ręcznej „Y”, o którym mowa w stanie faktycznym, będą kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Sponsoring definiowany jest jako forma współpracy pomiędzy dwiema stronami, gdzie każda z nich osiąga określone korzyści i może być traktowana jako koszt podatkowy, bowiem wydatki poniesione w związku ze spełnieniem świadczenia będącego jej przedmiotem pełnią taką samą funkcję, jak wydatki poniesione na reklamę przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodu są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie przychodów. Do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się m.in. koszty reklamy. Reklama to działania podmiotu gospodarczego kształtującego popyt na dane towary, usługi lub markę poprzez poszerzenie wiedzy o nich, zachwalanie, mające na celu skłonienie jak największej liczby potencjalnych klientów do zakupu towarów lub usług tego podmiotu gospodarczego, podniesienie lub utrwalenie renomy sponsora. Takimi właśnie celami kieruje się Wnioskodawca zawierając umowę sponsoringu z klubem „X” z celowym przeznaczeniem dla drużyny piłki ręcznej „Y”.

Koszty związane ze sponsoringiem co do zasady mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Istotą sponsoringu jest bowiem określona transakcja zamienna - w zamian za określone profity sponsorowany reprezentuje oraz reklamuje swojego sponsora zazwyczaj poprzez prezentowanie jego nazwy i logo na stroju sportowym. Oczywiście wydatek może być zaliczony do kosztów podatkowych jedynie wówczas, gdy jest celowy i nie został wyłączony z puli kosztów przez ustawodawcę, a tak jest w przypadku poniesionego wydatku na sponsoring klubu piłki ręcznej „X” przez Spółkę. Wydatki na sponsoring są w istocie wydatkami na zakup świadczeń reklamowych. Sponsorowany - w zamian za pieniądze - świadczy na rzecz sponsorującego usługę reklamową, która to usługa jest związana z działalnością Spółki.

Zgodnie z umową sponsoringu, w której to precyzyjnie zostaną uregulowane wzajemne świadczenia stron oraz wartość tych świadczeń, klub piłki ręcznej „X” zobowiązany będzie do reklamowania nazwy Spółki i jej logo. Działania te będą miały na celu rozpowszechnienie wiedzy o prowadzonej przez Spółkę (a więc sponsora) działalności, kształtowanie wizerunku Spółki jako firmy odpowiedzialnej społecznie, zaangażowanej w ważne wydarzenia lokalnej społeczności, budującej pozytywne relacje z mieszkańcami regionu oraz wzmocnienie znajomości marki i propagowanie oszczędnego zużycia wody.

Do realizacji założonych celów Spółka wybrała klub sportowy „X”, albowiem zgodnie ze strategią Spółki, jej celem jest też społeczna działalność, a regionalny klub piłki ręcznej jest świetnym przekaźnikiem informacji, chociażby z uwagi na fakt, że w Polsce zainteresowanie piłką ręczną jest ogromne.

Ponadto, Spółka dokłada starań, aby poniesione wydatki w związku z zawartą umową sponsoringu były prawidłowo udokumentowane, Spółka np. gromadzi dokumentację fotograficzną, protokoły potwierdzenia realizacji świadczeń i inne dowody potwierdzające faktyczne wykonanie tych usług.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Znak: IBPB-1-3/4510-28/15/AW z dnia 17 stycznia 2015 r., który to uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, w którym to wnioskodawca uznał, że ma prawo do uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na sponsoring klubu sportowego, a mianowicie, cyt.: Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, na mocy zawieranych umów sponsoringu, Spółka zobowiązuje się do sponsorowania Klubu w zamian za spełnienie określonych w umowie świadczeń promocyjno-reklamowych. Świadczenia te mają przyczyniać się m.in. do rozpowszechniania informacji na temat Spółki oraz świadczonych przez nią usług, kreowania i umacniania jej pozytywnego wizerunku, a także promowania marki. W konsekwencji, jako że w zamian za środki pieniężne przekazywane na podstawie zawieranych umów sponsoringu Spółka otrzymuje od Klubu ekwiwalentne świadczenia wzajemne (określone w umowach świadczenia promocyjno-reklamowe), przedmiotowe czynności w ocenie Spółki, mają charakter sponsoringu właściwego, który w istocie stanowi odpłatne nabycie usług promocyjnych (reklamowych). (...)

Zdaniem Spółki, wydatki na usługi o charakterze promocyjno-reklamowym mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, nawet jeśli nie występuje obiektywna możliwość bezpośredniego przyporządkowania wydatków ponoszonych na nabycie tych usług do konkretnych przychodów (trudno jest bowiem stwierdzić, w jakim stopniu promocja (reklama) przyczynia się do zwiększenia przychodu ze sprzedaży podmiotu promowanego (reklamowanego), a także przez jak długi okres czasu promocja (reklama) oddziałuje na zachowania konsumentów, którzy decydują się na nabycie usług lub towarów tego podmiotu). Zgodnie z ugruntowanym poglądem, koszty reklamy zaliczane są do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów. Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego.”

Nadmienić należy także, iż działalność gospodarcza spółki, której dotyczy ww. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Znak: IBPB-1-3/4510-28/15/AW z dnia 17 stycznia 2015 r„ jest tożsama z działalnością Spółki, a mianowicie cyt.: Spółka (dalej również jako „Sponsor”) prowadzi działalność gospodarczą głównie w zakresie dostarczania wody oraz odbioru i oczyszczania ścieków. Ponadto, świadczy ona również m.in. usługi dotyczące badań laboratoryjnych wody i ścieków, inspekcji rurociągów kamerą telewizyjną ciśnieniowego czyszczenia sieci kanalizacyjnej, remontów elementów uzbrojenia, a także budowy oraz diagnostyki sieci i przyłączy wodociągowych. Spółka zawiera umowy sponsoringu z odnoszącym sukcesy w polskiej lidze siatkarskiej klubem sportowym (dalej: „Klub”, „Sponsorowany”), na mocy których zobowiązuje się do sponsorowania Klubu w zamian za promocję Spółki poprzez realizowanie ekwiwalentnych świadczeń promocyjno- reklamowych.

Z uwagi na powyższe Spółka uważa, że spełnia wymogi art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej nie jest ocena mogących ciążyć na Wnioskodawcy obowiązków, wynikających ze wskazanej we wniosku ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1843). Przepisy tej ustawy nie stanowią bowiem przepisów prawa podatkowego w rozumieniu art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

O możliwości obciążenia podatkowych kosztów uzyskania przychodów wydatkami ponoszonymi przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych decydują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej „updop”). Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W myśl tego przepisu, podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

W tym miejscu należy podkreślić, że koszty ponoszone przez podatnika należy ocenić pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym przepisie art. 15 ust. 1 ww. ustawy oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością, podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowy tego typu, że poniesienie wydatku ma wpływ na powstanie lub zwiększenie tego przychodu, zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Zauważyć należy, iż przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Należy jednak mieć na uwadze zamknięty katalog wydatków, które nie podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, pomimo, że pozostają w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością i zostały przez niego poniesione w celu uzyskania przychodu.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się między innymi koszty reklamy. Wydatki poniesione na reklamę, jako niewymienione w art. 16 ust. 1 updop, w pełnej wysokości mogą stanowić koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem że wydatki te spełniają kryteria określone w art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Wśród działań podejmowanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą, mających na celu kształtowanie popytu na oferowane przez nie towary, usługi bądź markę można wyróżnić sponsoring. Jest on definiowany, jako „finansowanie czegoś, często w zamian za reklamowanie własnej działalności” (Słownik wyrazów obcych PWN – wersja internetowa). Sponsorowanie może wiązać się z otrzymywaniem świadczeń wzajemnych od podmiotu sponsorowanego, bądź też mieć charakter jednostronny. Skutki podatkowe sponsoringu są uzależnione od treści tego stosunku prawnego. W tym miejscu należy zaznaczyć, że umowy sponsoringu należą do kategorii umów nienazwanych – żadne przepisy nie zawierają bowiem ich definicji. Możliwość ich zawarcia wynikać będzie z reguły ogólnej zawartej w art. 3531 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 ze zm.), który zakłada swobodę umów w obrocie gospodarczym.

Sponsoring jest jedną z form promocji, polegającą na skojarzeniu pozytywnego obrazu sponsorowanego ze sponsorem, którego znak towarzyszy imprezom lub działaniom sponsorowanej osoby lub instytucji. Sponsoring uznawany jest za formę reklamy, której przedmiotem jest firma i jej produkty. Sponsorowanie ma także kształtować pozytywny wizerunek firmy i popularyzować jej nazwę na rynku. Zwiększenie popularności firmy może mieć wpływ na wzrost uzyskiwanych przez nią przychodów.

Umowa sponsoringu może przybrać formę tzw. sponsoringu właściwego (wzajemność świadczeń) lub sponsoringu niewłaściwego (który swoim charakterem zbliżony jest do darowizny, gdyż zawiera się w jednostronnym zobowiązaniu się sponsora do finansowania sponsorowanego).

Gdy umowa zawarta między stronami przewiduje, że w zamian za przekazanie określonych środków pieniężnych, wartości rzeczowych lub świadczeń, sponsor otrzyma od podmiotu sponsorowanego ekwiwalentne świadczenie wzajemne o charakterze reklamowym, można mówić o tzw. sponsoringu właściwym. Stanowi on w istocie odpłatne nabycie usług reklamowych. Koszty sponsoringu właściwego stanowią wówczas w całości koszty uzyskania przychodów sponsora.

W przypadku, gdy sponsor nie otrzymuje żadnego świadczenia wzajemnego od podmiotu sponsorowanego, poniesione przez niego wydatki mają charakter darowizny (tzw. sponsoring niewłaściwy). Wówczas należy mieć na względzie postanowienia art. 16 ust. 1 pkt 14 updop, zgodnie z którym, darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju – z zastrzeżeniem wyjątków wskazanych w tym przepisie – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów. Oznacza to w praktyce, że do kosztów mogą być zaliczone jedynie wydatki stanowiące ekwiwalent za uzyskany towar czy usługę.

Możliwa jest również sytuacja, gdy umowa sponsoringu przewiduje co prawda obustronne świadczenia sponsora i sponsorowanego, jednak nie są one ekwiwalentne. Wydatki na sponsoring są wówczas kosztami uzyskania przychodów tylko do wysokości wartości usług reklamowych świadczonych przez sponsorowanego. W pozostałej części powinny być traktowane jak darowizna.

W związku z tym, że w przepisach brak jest regulacji odnoszących się do umowy sponsoringu koniecznym jest, aby strony sformułowały w umowie w sposób szczegółowy wzajemne prawa i obowiązki. Przede wszystkim przedmiotowa umowa musi być umową o świadczenie wzajemne tego typu, że sponsor zobowiąże się do finansowego lub rzeczowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (np. reklamowania nazwy sponsora, logo czy prowadzonej przez niego działalności). W szczególności istotne jest, aby w sposób jak najbardziej precyzyjny zostały określone wzajemne świadczenia stron oraz jeżeli jest to możliwe, wartość tych świadczeń. Należy bowiem zaznaczyć, że w przypadku tego typu umów występuje zasada ekwiwalentności świadczeń w odniesieniu do kosztów podatkowych. W konsekwencji, tylko takie ukształtowanie w umowie obowiązków sponsorowanego daje podatnikowi korzyści, które pozwalają stwierdzić związek przyczynowo – skutkowy z przychodem, a tym samym możliwość zaliczenia wydatku poniesionego na sponsoring do kosztów uzyskania przychodów w myśl ww. art. 15 ust. 1 updop.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, Spółka z o.o. została powołana przez Gminę do realizacji zadań własnych gminy w zakresie zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzenia ścieków. Pozostałe działalności są prowadzone dodatkowo.

Za planowanie i koordynowanie działalności sponsoringowej odpowiada w Spółce Dział Promocji i Marketingu. Plan działalności sponsoringowej zawiera cele wizerunkowe na cały rok, sposób realizacji poszczególnych celów oraz budżet. Wysokość kwoty przeznaczonej na działalność sponsoringową w danym roku obrotowym zatwierdza Zarząd Spółki na wniosek Działu Promocji i Marketingu, który to odpowiada również za prawidłowy nadzór nad zarządzaniem środkami finansowymi przeznaczonymi przez Spółkę na działalność sponsoringową. Każdy sponsorowany projekt zostaje, po jego zakończeniu, poddany ocenie efektywności poprzez pomiar i ocenę w szczególności jego wpływu na relacje ze środowiskami ważnymi z punktu widzenia Spółki, odbioru medialnego, wzrostu rangi marki, wartości dla firmy.

W ramach działalności sponsoringowej Spółka planuje przeznaczyć określoną sumę pieniężną dla klubu piłki ręcznej, z celowym przeznaczeniem dla drużyny piłki ręcznej w zamian za zamieszczenie znaku firmowego Spółki na koszulkach zawodników, jak i w spotach reklamowych i plakatach.

W tym celu Spółka zawrze umowę sponsoringu z klubem. Umowa ta będzie zawarta w ramach realizacji przez Spółkę strategii społecznej odpowiedzialności biznesu (CSR). Zgodnie z umową sponsorowany całą uzyskaną kwotę przeznaczy na udział w rozgrywkach ligowych, walkę o medale mistrzostw Polski i rywalizację o Puchar Polski. Sponsorowany zobowiąże się do rzetelnego sporządzania dokumentacji pod względem merytorycznym i formalnym, potwierdzającym wykorzystanie uzyskanych od sponsora środków na cele wskazane w umowie. Sponsor będzie miał prawo kontrolować realizację celów zawartej umowy, w tym: zasadność poniesionych wydatków, zgodność wydatków z celami umowy oraz sposób wykorzystania środków. Sponsorowany będzie zobowiązany do przedstawienia sprawozdania merytorycznego i finansowego.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia czy koszty poniesione w związku z zawarciem umowy sponsoringu z klubem piłki ręcznej, o którym mowa w stanie faktycznym, będą kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, Spółka zamierza zawrzeć umowę sponsoringu z klubem sportowym, na mocy której zobowiąże się do sponsorowania Klubu w zamian za promocję Spółki poprzez realizowanie świadczeń promocyjno-reklamowych, polegających na zamieszczaniu znaku firmowego Spółki na koszulkach zawodników, jak i w spotach reklamowych i na plakatach. W umowie sponsoringu wymienione zostaną zatem szczegółowo świadczenia, jakie strony wzajemnie względem siebie zobowiązują się zrealizować. W takiej sytuacji, w której sponsor (Wnioskodawca) zobowiąże się do finansowego wsparcia sponsorowanego, a sponsorowany (klub) zobowiąże się do podjęcia działań popularyzujących przedsiębiorcę (Wnioskodawcę), możemy mówić o sponsoringu właściwym i tym samym wydatki związane z zawarciem ww. umowy o świadczenie usług promocyjno-reklamowych, co do zasady będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy, że wskazane we wniosku wydatki do wysokości równowartości ceny za reklamę sponsora, tj. wartości usług reklamowych wyświadczonych przez sponsorowanego będą mogły stanowić koszt podatkowy Wnioskodawcy pod warunkiem, że usługi te zostaną udokumentowane fakturą (rachunkiem) sprzedaży usług reklamowych, wystawionym przez sponsorowanego lub też innym stosownym dokumentem potwierdzającym wykonanie wskazanych we wniosku usług reklamowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin