Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.91.2019.2.IM
z 4 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 listopada 2019 r. (data wpływu 4 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu międzynarodowego. Jego firma świadczy usługi przewozu towarów na terenie Unii Europejskiej. Wnioskodawca pozyskuje zlecenia transportowe poprzez giełdy, typu A lub B. Na giełdach tych codziennie zgłaszane i przetwarzane są tysiące międzynarodowych ofert ładunków i przestrzeni ładunkowych. Praca Wnioskodawcy polega na codziennym kontaktowaniu się ze zgłaszającymi oferty, aby pozyskać zlecenia transportowe dla swoich pojazdów. Chcąc jak najlepiej wykonywać swoją pracę, Wnioskodawca musi sprawnie, szybko i precyzyjnie udzielać informacji na temat swoich możliwości ładunkowych, miejscach położenia pojazdów oraz negocjować stawkę. Komunikacja odbywa się przeważnie w języku angielskim lub niemieckim, co powoduje, że chcąc świadczyć swoje usługi Wnioskodawca musi coraz lepiej posługiwać się tymi językami.

W działalności gospodarczej Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem w podatku od towarów i usług, natomiast w podatku dochodowym rozlicza się na zasadach ogólnych ze stałą stawką 19%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku z powyższą sytuacją zasadne jest wliczenie wydatków poniesionych na naukę języka angielskiego i niemieckiego do kosztów prowadzonej działalności?

Zdaniem Wnioskodawcy ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych w art. 22 ust. 1 określa, iż kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23, gdzie nie wskazano wydatku na naukę języka obcego dla osób prowadzących działalność gospodarczą jako wydatku, który nie może być uznany za koszt.

W ww. art. 22 nie wskazano wprost, iż wydatek na naukę języka obcego można uznać za koszt uzyskania przychodów. W związku z powyższym istnieje konieczność wykazania, iż określenie w celu „osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów” wskazuje, aby był zachowany związek przyczynowo-skutkowy wydatku (jakim jest kursu językowy) z przychodem, jaki osiąga podczas świadczenia usług. Zdaniem Wnioskodawcy jest to zasadne, ponieważ języki obce wykorzystuje w komunikacji pomiędzy poszczególnymi kontrahentami, w tym spoza Polski, z którymi musi współpracować, pozyskując, a następnie świadcząc usługi transportu międzynarodowego.

Brak wystarczającej znajomości języka angielskiego lub niemieckiego w zakresie świadczenia usług przez Wnioskodawcę powoduje nie tylko zmniejszenie możliwości świadczenia usług, lecz nawet praktycznie to świadczenie usług uniemożliwia. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że wydatek na kurs języka angielskiego i niemieckiego winien być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów w Jego pozarolniczej działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Wyrażenie „w celu osiągnięcia przychodu” zawarte we wskazanym w zdaniu poprzednim przepisie oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z osiąganiem przychodów z tytułu działalności gospodarczej podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Należy zauważyć, że przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód).

Przez pojęcie „zachować” należy rozumieć „dochować coś w stanie niezmienionym, nienaruszonym, utrzymać”. Natomiast „zabezpieczyć” oznacza „uczynić bezpiecznym, niezagrożonym, dać ochronę”. Można więc przyjąć, że koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to takie, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu występowały w nienaruszonym stanie oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast jako zabezpieczenie źródła przychodów powinno się przyjmować koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, które umożliwią dalsze funkcjonowanie źródła.

Ponadto kosztami podatkowymi są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak dla prawidłowego funkcjonowania przedsiębiorstwa poniesienie ich jest uzasadnione.

Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem (zwiększeniem) przychodu z danego źródła bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Jednak ciężar wskazania owego związku spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu, winien, w myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Wydatki na naukę języka angielskiego i języka niemieciego nie zostały wymienione w katalogu zawartym w art. 23 ww. ustawy, a zatem w przypadku spełnienia pozostałych przesłanek mogą być one zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Do stwierdzenia, czy wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na kurs języka angielskiego i niemieckiego może zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy taki wydatek związany jest z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych, zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i które mają z nią związek,
• czy taki wydatek służy tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia nie związanego z działalnością, a więc który co do zasady ma charakter osobisty.
  
  

Z przedstawionych we wniosku informacji wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu międzynarodowego. Jego firma świadczy usługi przewozu towarów na terenie Unii Europejskiej. Wnioskodawca pozyskuje zlecenia transportowe za pośrednictwem giełd, na których codziennie zgłaszane i przetwarzane są tysiące międzynarodowych ofert ładunków i przestrzeni ładunkowych. Praca Wnioskodawcy polega na codziennym kontaktowaniu się ze zgłaszającymi oferty, aby pozyskać zlecenia transportowe. Chcąc jak najlepiej wykonywać swoją pracę, Wnioskodawca musi sprawnie, szybko i precyzyjnie udzielać informacji na temat swoich możliwości ładunkowych, miejscach położenia pojazdów oraz negocjować stawkę. Komunikacja odbywa się przeważnie w języku angielskim lub niemieckim, co powoduje, że Wnioskodawca musi coraz lepiej posługiwać się tymi językami.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione informacje, należy stwierdzić, że skoro ‒ chcąc świadczyć swoje usługi ‒ Wnioskodawca musi posługiwać się językiem angielskim lub niemieckim, a poniesione wydatki na kształcenie językowe pozwolą osiągnąć przychód jak również zachować źródło przychodów, to wydatki te mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Reasumując ‒ w związku z powyższą sytuacją zasadne jest wliczenie wydatków poniesionych na naukę języka angielskiego i niemieckiego do kosztów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Należy przy tym podkreślić, że ciężar wykazania związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz ich wpływu na wysokość osiągniętych przychodów spoczywa na Wnioskodawcy, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii. Interpretację indywidualną wydaje się bowiem wyłącznie na podstawie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę, natomiast w toku prowadzonego postępowania podatkowego lub kontrolnego właściwy organ prowadzi postępowanie dowodowe w celu dokładnego ustalenia stanu faktycznego, który rzeczywiście zaistniał.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.