2020.02.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-2.4011.748.2019.1.BO

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.748.2019.1.BO
z 4 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 10 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

… („Spółka”) - jako pracodawca - rozwiązały umowę o pracę z Pracownikiem. W następstwie powyższego Pracownik wytoczył powództwo (wniósł pozew) przeciwko Spółce do sądu pracy. W toku postępowania sądowego Spółka oraz Pracownik zawarli ugodę sądową („Ugoda”). Zgodnie z Ugodą Spółka m.in. zwróci Pracownikowi:

koszty zastępstwa procesowego Pracownika poniesione przez niego w zryczałtowanej kwocie określonej w Ugodzie;

część zapłaconej przez Pracownika opłaty sądowej od wniesionego przez niego pozwu, nie wyższej jednak niż kwota określona w Ugodzie („Koszty Procesowe”).

Przedmiotem wniosku są wyłącznie powyższe świadczenia pieniężne dokonywane (wypłacane) przez Spółkę na rzecz Pracownika, tzn. koszty („Koszty Procesowe”) poniesione przez Pracownika, a następnie zwrócone mu przez Spółkę na podstawie ugody sądowej („Ugoda”). Koszty Procesowe, o których mowa we wniosku, nie obejmują natomiast jakichkolwiek innych świadczeń pieniężnych dokonywanych (wypłacanych) przez Spółkę na rzecz Pracownika na podstawie Ugody - w tym w szczególności świadczeń pieniężnych polegających na wypłacie przez Spółkę Pracownikowi jakiegokolwiek odszkodowania, zadośćuczynienia itp. W związku z tym, Koszty Procesowe wypłacone (zwrócone) Pracownikowi przez Spółkę na podstawie Ugody, o których mowa we wniosku, nie stanowią odszkodowania ani zadośćuczynienia. Przedmiotem wniosku nie jest kwestia zastosowania w stosunku do Kosztów Procesowych któregokolwiek ze zwolnień z podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm. - „ustawa o PDOF”). Te przepisy dotyczą bowiem wyłącznie odszkodowań lub zadośćuczynień – którymi nie są Koszty Procesowe zwracane Pracownikowi przez Spółkę na podstawie Ugody. Przedmiotem wniosku jest potwierdzenie, że Koszty Procesowe zwracane Pracownikowi przez Spółkę na podstawie Ugody nie stanowią w ogóle przychodu Pracownika na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych (w związku z czym na Spółce nie będą spoczywać jakiekolwiek obowiązki związane z rozliczeniem zwrotu Kosztów Procesowych dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych) - ze względu na to, że ze zwrotem Kosztów Procesowych nie wiąże się jakiekolwiek realne przysporzenie majątkowe po stronie Pracownika. Przy przyjęciu takiego stanowiska, kwestia ewentualnego zastosowania zwolnień, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 3b ustawy o PDOF (oraz ocena, czy są spełnione warunki zastosowania któregokolwiek z tych zwolnień) staje się bezprzedmiotowa.

Wysokość i zasady ustalania wypłaconych świadczeń (tzn. wysokość i zasady ustalania Kosztów Procesowych zwróconych Pracownikowi) nie wynikają wprost z:

przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw;

postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.).

Wysokość świadczeń, jakie zostały wypłacone Pracownikowi na podstawie Ugody (tzn. wysokość Kosztów Procesowych zwróconych Pracownikowi) została ustalona na podstawie negocjacji pomiędzy Spółką a Pracownikiem.

Świadczenie w postaci Kosztów Procesowych zwróconych Pracownikowi przez Spółkę na podstawie Ugody jest całkowicie niezależne i odrębne od:

jakiejkolwiek ewentualnej szkody wyrządzonej Pracownikowi;

jakiejkolwiek ewentualnej korzyści, którą Pracownik mógłby ewentualnie osiągnąć (a której nie osiągnął).

W szczególności, jak wskazała Spółka powyżej, świadczenie w postaci Kosztów Procesowych zwróconych Pracownikowi przez Spółkę na podstawie Ugody w ogóle nie ma charakteru odszkodowania lub zadośćuczynienia. Świadczenia, o których mowa we wniosku (tzn. Koszty Procesowe zwrócone Pracownikowi) nie zostały otrzymane przez Pracownika w związku z ewentualną prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Według wiedzy Spółki, Pracownik w okresie zatrudnienia w Spółce nie prowadził działalności gospodarczej (a gdyby jednak okazało się, że prowadził taką działalność gospodarczą - to pozostawałaby ona całkowicie niezależna i odrębna od zatrudnienia Pracownika w Spółce). W szczególności, pomiędzy Spółką a Pracownikiem została uprzednio zawarta i była wykonywana umowa o pracę, która ustanawiała pomiędzy Spółką a Pracownikiem stosunek pracy. Wszystkie świadczenia, które otrzymał Pracownik od Spółki (w tym również Koszty Procesowe zwrócone Pracownikowi) wynikały funkcjonalnie z tego stosunku pracy oraz pozostawały w związku z jego zakończeniem (rozwiązaniem). Pomiędzy Pracownikiem a Spółką nie istniał jakikolwiek inny stosunek prawny, na podstawie którego Pracownik otrzymałby od Spółki jakiekolwiek świadczenia - w tym w szczególności nie istniał jakikolwiek stosunek cywilnoprawny, w ramach którego lub w związku z którym Pracownik występowałby jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. W związku z tym nie ma jakichkolwiek podstaw do przyjęcia, że świadczenia, o których mowa we wniosku (tzn. Koszty Procesowe zwrócone Pracownikowi) zostały otrzymane przez Pracownika w związku z ewentualną prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Zgodnie z Ugodą, zwrot Kosztów Procesowych przez Spółkę Pracownikowi nastąpi przelewem na rachunek bankowy Pracownika, po uprawomocnieniu się wydanego przez Sąd postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie z powództwa wniesionego przez Pracownika. Zakładanym celem zwrotu Kosztów Procesowych przez Spółkę Pracownikowi jest zwrot wydatków czy też nakładów poniesionych wcześniej przez Pracownika w celu ochrony jego interesu prawnego - nie zaś dokonanie na rzecz Pracownika jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego. W chwili zawarcia Ugody Pracownik nie pozostawał już w stosunku pracy ze Spółką (uprzednio istniejący stosunek pracy wygasł ze względu na upływ okresu wypowiedzenia umowy o pracę). Również w chwili zwrotu Kosztów Procesowych Pracownik nie będzie pozostawać w stosunku pracy ze Spółką.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy zwrot Kosztów Procesowych przez Wnioskodawcę Pracownikowi będzie skutkować powstaniem przychodu Pracownika na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz czy na Wnioskodawcy spoczywają jakiekolwiek obowiązki związane z rozliczeniem zwrotu Kosztów Procesowych dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot Kosztów Procesowych przez Spółkę Pracownikowi nie będzie skutkować powstaniem przychodu Pracownika na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, w związku z czym na Spółce nie będą spoczywać jakiekolwiek obowiązki związane z rozliczeniem zwrotu Kosztów Procesowych dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. W ocenie Spółki, zwrot Kosztów Procesowych nie stanowi przysporzenia po stronie Pracownika, ponieważ po stronie Pracownika w związku z tym zwrotem nie nastąpi realne przysporzenie majątkowe. Wynika to z tego, że Koszty Procesowe (podlegające zwrotowi przez Spółkę na podstawie Ugody) w pierwszej kolejności zostały sfinansowane z własnych środków Pracownika, a następnie na podstawie Ugody zostaną Pracownikowi zwrócone. Zwrot Kosztów Procesowych stanowi jedynie zwrot wydatków czy też nakładów poniesionych wcześniej przez Pracownika w celu ochrony swojego interesu prawnego - nie jest więc przychodem (dochodem) Pracownika podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych zwrot Kosztów Procesowych jest obojętny podatkowo.

Takie stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 grudnia 2017 r., Nr 0111-KDIB2-3.4011.180.2017.2.AB, w której organ podatkowy stwierdził m.in.: „Należy wskazać, że zwrócone na rzecz pracownika koszty postępowania sądowego nie stanowią przysporzenia po jego stronie i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ po stronie pracownika w związku z dokonanym zwrotem kosztów postępowania sądowego nie nastąpiło realne przysporzenie majątkowe. Kwota ta stanowi jedynie zwrot poniesionych wcześniej wydatków - nie jest więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana kwota tytułem kosztów postępowania sądowego jest obojętna podatkowo”.

Analogiczne co do istoty stanowisko zostało przedstawione przez organy podatkowe w interpretacji indywidualnej:

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 31 grudnia 2015 r., Nr IPPB4/4511-1178/15-4/MS2;

Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 września 2015 r., Nr IPPB4/4511-734/15-5/MS;

Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 lipca 2008 r., Nr IBPB2/415-824/08/MK;

oraz postanowieniu:

Naczelnika Lubelskiego Urzędu Skarbowego w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 9 marca 2007 r., Nr PD.423-14/07;

Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 27 stycznia 2006 r., Nr 1473/WP/415/400/57/06/JK/2.

Skoro przyjąć, że zwrot Kosztów Procesowych w ogóle nie stanowi dla Pracownika przychodu na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, to w konsekwencji w ogóle nie można mówić o jakichkolwiek (i czyichkolwiek) obowiązkach związanych z rozliczeniem zwrotu Kosztów Procesowych dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych. Należy zatem uznać, że Spółka nie ma żadnych obowiązków w tym zakresie. W szczególności Spółka nie jest w tym zakresie płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych, jak również nie ma obowiązku sporządzenia informacji o przychodach z innych źródeł (PIT-11). Również w tym zakresie takie stanowisko znajduje swoje odzwierciedlenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 grudnia 2017 r., Nr 0111-KDIB2-3.4011.180.2017.2.AB, w której organ podatkowy stwierdził m.in.: „Wnioskodawca (...) zwracając pracownikowi koszty procesu nie jest zobowiązany do naliczenia, pobrania i odprowadzenia z tego tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych”.

Natomiast w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 września 2015 r., Nr IPPB4/4511-734/15-5/MS, organ podatkowy stwierdził m.in.: „(...) podmiot zwracający ten koszt [koszt odpowiadający Kosztom Procesowym - przyp. Spółki], tj. w przedmiotowej sprawie Spółka nie ma obowiązku wykazywania tego kosztu w informacji PIT-8C [w obecnym stanie prawnym PIT-11 - przyp. Spółki]”.

Takie samo stanowisko zostało przedstawione przez organ podatkowy w postanowieniu Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w sprawie interpretacji prawa podatkowego z dnia 27 stycznia 2006 r., Nr 1473/WP/415/400/57/06/JK/2.

Spółka jest świadoma, że rozstrzygnięcia organów podatkowych w danej indywidualnej sprawie są każdorazowo dokonywane autonomicznie i niezależnie od poprzednich rozstrzygnięć w innych indywidualnych sprawach (nawet jeżeli sprawy są analogiczne lub wręcz takie same co do istoty). Niemniej jednak w ocenie Spółki wartą uwzględnienia okolicznością jest fakt, że na przestrzeni co najmniej kilkunastu ostatnich lat organy podatkowe konsekwentnie przedstawiały stanowisko zbieżne (a wręcz tożsame) ze stanowiskiem przedstawionym przez Spółkę we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione z podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W treści art. 10 ust. 1 ww. ustawy, zostały określone źródła przychodów, gdzie m.in. wymienia się:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emerytury lub renty (pkt 1),

inne źródła (pkt 9).

Stosownie do art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 20 ust. 1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Należy podkreślić, że użyte w konstrukcji art. 20 ust. 1 cyt. ustawy sformułowanie „w szczególności”, świadczy o przykładowym katalogu przychodów z innych źródeł. Oznacza to, że przychodami z innych źródeł są także inne przychody, niewymienione wprost w tym przepisie. Tym samym uznaje się, że katalog ten nie jest katalogiem zamkniętym. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 cyt. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie zaś z art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę z Pracownikiem. W następstwie powyższego Pracownik wytoczył powództwo przeciwko Wnioskodawcy do sądu pracy. W toku postępowania sądowego Wnioskodawca oraz Pracownik zawarli ugodę sądową, zgodnie z którą Wnioskodawca m.in. zwróci Pracownikowi:

koszty zastępstwa procesowego Pracownika poniesione przez niego w zryczałtowanej kwocie określonej w Ugodzie;

część zapłaconej przez Pracownika opłaty sądowej od wniesionego przez niego pozwu, nie wyższej jednak niż kwota określona w Ugodzie („Koszty Procesowe”).

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem wniosku są wyłącznie powyższe świadczenia pieniężne dokonywane (wypłacane) przez Wnioskodawcę na rzecz Pracownika, tzn. koszty („Koszty Procesowe”) poniesione przez Pracownika, a następnie zwrócone mu przez Wnioskodawcę na podstawie ugody sądowej. Koszty Procesowe, o których mowa we wniosku, nie obejmują jakichkolwiek innych świadczeń pieniężnych dokonywanych (wypłacanych) przez Wnioskodawcę na rzecz Pracownika na podstawie Ugody, w tym w szczególności świadczeń pieniężnych polegających na wypłacie przez Wnioskodawcę Pracownikowi jakiegokolwiek odszkodowania, zadośćuczynienia itp.

Przedmiotem wniosku nie jest kwestia zastosowania w stosunku do Kosztów Procesowych któregokolwiek ze zwolnień z podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa odpowiednio w art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Te przepisy dotyczą bowiem wyłącznie odszkodowań lub zadośćuczynień, którymi nie są Koszty Procesowe zwracane Pracownikowi przez Wnioskodawcę na podstawie Ugody.

Przedmiotem wniosku jest potwierdzenie, że Koszty Procesowe zwracane Pracownikowi przez Spółkę na podstawie Ugody nie stanowią w ogóle przychodu Pracownika na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych (w związku z czym na Spółce nie będą spoczywać jakiekolwiek obowiązki związane z rozliczeniem zwrotu Kosztów Procesowych dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych) ze względu na to, że ze zwrotem Kosztów Procesowych nie wiąże się jakiekolwiek realne przysporzenie majątkowe po stronie Pracownika.

Wysokość i zasady ustalania wypłaconych świadczeń (tzn. wysokość i zasady ustalania Kosztów Procesowych zwróconych Pracownikowi) nie wynikają wprost z:

przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw;

postanowień układów zbiorowych pracy, innych opartych na ustawie porozumień zbiorowych, regulaminów lub statutów, o których mowa w art. 9 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 2019 r., poz. 1040, z późn. zm.).

Świadczenie w postaci Kosztów Procesowych zwróconych Pracownikowi przez Wnioskodawcę na podstawie Ugody jest całkowicie niezależne i odrębne od:

jakiejkolwiek ewentualnej szkody wyrządzonej Pracownikowi;

jakiejkolwiek ewentualnej korzyści, którą Pracownik mógłby ewentualnie osiągnąć (a której nie osiągnął).

Świadczenie w postaci Kosztów Procesowych zwróconych Pracownikowi przez Wnioskodawcę na podstawie Ugody nie ma charakteru odszkodowania lub zadośćuczynienia. Świadczenia, o których mowa we wniosku (tzn. Koszty Procesowe zwrócone Pracownikowi) nie zostały otrzymane przez Pracownika w związku z ewentualną prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Wszystkie świadczenia, które otrzymał Pracownik od Wnioskodawcy (w tym również Koszty Procesowe zwrócone Pracownikowi) wynikały funkcjonalnie ze stosunku pracy oraz jego zakończenia (rozwiązania). Pomiędzy Pracownikiem a Spółką nie istniał jakikolwiek inny stosunek prawny, na podstawie którego Pracownik otrzymałby od Spółki jakiekolwiek świadczenia, w tym w szczególności nie istniał jakikolwiek stosunek cywilnoprawny, w ramach którego lub w związku z którym Pracownik występowałby jako osoba prowadząca działalność gospodarczą. Zgodnie z Ugodą, zwrot Kosztów Procesowych przez Wnioskodawcę Pracownikowi nastąpi przelewem na rachunek bankowy Pracownika, po uprawomocnieniu się wydanego przez Sąd postanowienia o umorzeniu postępowania w sprawie z powództwa wniesionego przez Pracownika. Zakładanym celem zwrotu Kosztów Procesowych przez Wnioskodawcę Pracownikowi jest zwrot wydatków, czy też nakładów poniesionych wcześniej przez Pracownika w celu ochrony jego interesu prawnego, nie zaś dokonanie na rzecz Pracownika jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego. W chwili zawarcia Ugody Pracownik nie pozostawał już w stosunku pracy z Wnioskodawcą. Również w chwili zwrotu Kosztów Procesowych Pracownik nie będzie pozostawać w stosunku pracy z Wnioskodawcą.

Zgodnie z art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Zauważyć należy, że zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie podkreśla się szczególną przyczynę prawną ugody. Oznacza to, że ugoda nie tworzy nowego stosunku prawnego, a jedynie odnosi się do istniejącego stosunku prawnego stanowiącego podstawę powództwa, a tym samym podstawę zawarcia ugody.

Zgodnie z art. 98 § 1 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r., poz. 1460, z późn. zm.), strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).

Należy wskazać, że zwrócone na rzecz pracownika koszty postępowania sądowego nie stanowią przysporzenia po jego stronie i nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ponieważ po stronie pracownika w związku z dokonanym zwrotem kosztów postępowania sądowego nie nastąpiło realne przysporzenie majątkowe. Kwota ta stanowi jedynie zwrot poniesionych wcześniej wydatków - nie jest więc dochodem podlegającym opodatkowaniu. Dla celów podatkowych otrzymana kwota tytułem kosztów postępowania sądowego jest obojętna podatkowo.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że zwrot Kosztów Procesu przez Wnioskodawcę Pracownikowi nie będzie skutkował powstaniem przychodu po stronie Pracownika na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych, a zatem na Wnioskodawcy jako płatniku nie będą spoczywały jakiekolwiek obowiązki związane z rozliczeniem zwrotu ww. Kosztów Procesowych dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Tutejszy Organ podkreśla, że jednym z celów interpretacji indywidualnych jest zinterpretowanie przepisów budzących wątpliwość wśród podatników, w określonych stanach faktycznych czy zdarzeniach przyszłych. Przepis art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) nakłada na Organ podatkowy obowiązek udzielania interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego. Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ww. ustawy jest sam przepis prawa. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin