Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.674.2019.1.IZ
z 4 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2019 r. (data wpływu 2 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia dwóch deklaracji podatkowych oraz prawa Wnioskodawcy do rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym oraz prawa do zwrotu podatku wynikającego z deklaracji spółki przejmowanej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek, o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku złożenia dwóch deklaracji podatkowych oraz prawa Wnioskodawcy do rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym oraz prawa do zwrotu podatku wynikającego z deklaracji spółki przejmowanej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością). Wnioskodawca planuje w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych połączyć się z inną spółki. Połączenie spółek nastąpi poprzez inkorporację, tj. Wnioskodawca przejmie majątek należący do innej spółki. Zarówno Wnioskodawca jak i spółka przejmowana są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w sytuacji połączenia Wnioskodawca jako następca prawny będzie zobligowany do złożenia dwóch deklaracji za miesiąc w którym dojdzie do połączenia podmiotów, tj. jednej w imieniu podmiotu przejmowanego (za okres od pierwszego dnia miesiąca, do dnia poprzedzającego dzień połączenia podmiotów) a drugiej we własnym imieniu (za cały miesiąc)?
2. Jeżeli odpowiedź na pierwsze pytanie jest pozytywna, to czy Wnioskodawca w sytuacji, gdy z jednej deklaracji wynika „kwota VAT do przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy” bądź prawo do żądania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, a z drugiej obowiązek zapłaty podatku, ma prawo do dokonania zaliczenia tej nadwyżki na poczet należności z tytułu drugiej deklaracji?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad.1.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z póżn. zm.), zwanej dalej ustawą, właściwym dla podatnika organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2.

Podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133 - art. 99 ust. 1 ustawy.

Natomiast w myśl art. 18a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60, z póżn. zm.), jeżeli po zakończeniu roku podatkowego lub innego okresu rozliczeniowego nastąpi zdarzenie powodujące zmianę właściwości miejscowej organu podatkowego, organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach dotyczących poprzednich lat podatkowych lub innych okresów rozliczeniowych jest organ właściwy po zaistnieniu tych zdarzeń, z zastrzeżeniem art. 18b.

Zmiany w trakcie okresu rozliczeniowego reguluje natomiast § 13 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych (Dz. U. Nr 165 poz. 1371 z późn. zm.), zgodnie z którym, organem podatkowym właściwym miejscowo w sprawach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego za dany okres rozliczeniowy dla podatników, którzy w trakcie okresu rozliczeniowego zmienili miejsce wykonywania czynności, miejsce zamieszkania lub adres siedziby, wskutek czego właściwy stał się organ podatkowy inny niż dotychczasowy - jest organ podatkowy właściwy dla podatnika z tytułu rozliczeń podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego w ostatnim dniu tego okresu.

Łączenie, podział i przekształcanie spółek handlowych zostało uregulowane w ustawie z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94 poz. 1037, z późn. zm.), zwanej dalej K.s.h, w tytule IV. Zgodnie z art. 492 § 1 K.s.h., połączenie spółek może być dokonane przez:

• przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie),
• zawiązanie spółki kapitałowej, na którą przechodzi majątek wszystkich łączących się spółek za udziały lub akcje nowej spółki (łączenie się przez zawiązanie nowej spółki).
  
  

W przedmiotowej sytuacji dojdzie do pierwszego z rozwiązań, tj. do przeniesienia całego majątku spółki przejmowanej do spółki przejmującej.

Spółka przejmowana albo spółki łączące się przez zawiązanie nowej spółki zostają rozwiązane, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w dniu wykreślenia z rejestru, które jednak nie może nastąpić wcześniej niż wpisanie do rejestru nowej spółki. Z dniem połączenia wspólnicy spółki przejmowanej lub spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki stają się wspólnikami spółki przejmującej bądź spółki nowo zawiązanej. Zgodnie z zapisem art. 494 K.s.h., spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Ustawa (KSH) nie reguluje w sposób odrębny powyższych zmian podmiotowych - zasady sukcesji praw i obowiązków w przypadku wszelkiego rodzaju przekształceń podmiotów prowadzących działalność gospodarczą w różnych formach, uregulowane zostały natomiast w przepisach rozdziału 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, w myśl postanowień art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych, osobowych spółek handlowych oraz osobowych i kapitałowych spółek handlowych, wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek. Przepis ten stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się poprzez przejęcie innej osoby prawnej (osób prawnych), bądź osobowej spółki handlowej. Powyższe przepisy mają zastosowanie również do praw i obowiązków wynikających z decyzji wydanych na podstawie przepisów prawa podatkowego. Przeniesienie powyższych przepisów Ordynacji podatkowej na grunt ustawy o podatku od towarów i usług oznacza, iż powstała w wyniku łączenia czy przekształcenia spółka handlowa przejmuje wszystkie prawa i obowiązki, jakie na mocy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przysługiwały spółce przekształcanej.

Zatem, w przypadku połączenia się podmiotów gospodarczych, deklaracja podatkowa za ostatni okres działalności podmiotu przejmowanego (za okres od pierwszego dnia miesiąca, do dnia poprzedzającego dzień połączenia/przejęcia) powinna zostać złożona przez podmiot przejmujący do urzędu skarbowego, właściwego dla podmiotu przejmowanego oraz zostać podpisana przez następcę prawnego, w konsekwencji należy uznać, iż deklaracja podatkowa VAT-7 za ostatni okres działalności spółki przejmowanej powinna zostać złożona w urzędzie skarbowym właściwym dla tego podmiotu.

Informacje, które powinny być zawarte w deklaracji podatkowej za okres połączenia, powinny zawierać dane podmiotu przejmowanego z zastrzeżeniem, że deklarację podpisze i złoży podmiot przejmujący. Do momentu wyrejestrowania podmiotu przejmowanego z KRS-u, był on odrębnym podatnikiem podatku VAT, wystawiającym i otrzymującym we własnym imieniu faktury VAT oraz prowadzącym ewidencję dla potrzeb sporządzenia deklaracji VAT-7. To na jej podstawie winna być sporządzona deklaracja podatkowa za ostatni okres działalności, która powinna zawierać dane podmiotu, który w okresie, za jaki składana jest ta deklaracja, był podatnikiem podatku VAT. Następca prawny działający jedynie jako sukcesor praw i obowiązków zobowiązany jest tylko do faktycznego jej złożenia. Deklaracja jest jedynie potwierdzeniem wykonywania czynności w danym okresie rozliczeniowym. Czynności te w okresie, za który składana zostaje deklaracja - wykonywane były przez pełnoprawnego podatnika VAT.

Biorąc pod uwagę cytowane powyżej przepisy oraz sytuację należy stwierdzić, iż deklaracja podatkowa VAT-7 dotycząca działalności spółki przejmowanej za okres połączenia, powinna być złożona do urzędu skarbowego właściwego dla niej. Spółka ta będzie obowiązana do złożenia deklaracji podatkowej za okres do dnia poprzedzającego dzień zarejestrowania połączenia w KRS, gdyż do tego czasu posiadać ona będzie odrębny byt prawny, a jej rozwiązanie nastąpi dopiero w dniu wpisu połączenia do odpowiedniego rejestru. Obowiązek złożenia deklaracji podatkowej VAT-7 za ten okres spoczywa na Wnioskodawcy. Dane na deklaracji powinny wskazywać na podmiot przejmowany, natomiast sama deklaracja powinna być podpisana przez podmiot przejmujący.

Natomiast Zainteresowany zobowiązany będzie do złożenia deklaracji podatkowej dotyczącej swojej działalności za cały okres rozliczeniowy, w którym zarejestrowano połączenie podmiotów, bez uwzględnienia kwot podatku należnego i naliczonego wykazanego w deklaracji podmiotu przejmowanego, do właściwego dla siebie urzędu skarbowego.

Ad.2.

W związku z zasadą sukcesji generalnej o której mowa w art. 93 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którą osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się osób prawnych wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek, to spółka przejmująca będzie zobowiązana do uregulowania kwoty należności wynikającej z deklaracji VAT-7 złożonej w imieniu spółki przejmowanej, bądź też będzie miała prawo do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanej w deklaracji VAT-7 złożonej za podmiot przejmowany, za ostatni okres funkcjonowania tego podmiotu.

Tym samym Wnioskodawca jako podmiot który złoży dwie deklaracje VAT-7, jedną w imieniu podmiotu przejmowanego, drugą we własnym imieniu, w sytuacji w której z jednej deklaracji będzie wynikał obowiązek wpłacenia podatku VAT do urzędu skarbowego, a z drugiej będzie wynikała „kwota VAT do przeniesienia na kolejny okres rozliczeniowy” bądź prawo do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, to Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do przerachowania, kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, na poczet zobowiązania (należnego podatku VAT) wynikającego z drugiej deklaracji VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r. poz. 900, z późn. zm.).

W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Zgodnie z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl art. 93 § 2 ww. ustawy, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).
   
   

Nadmienić przy tym należy, że na mocy art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową (spółką z ograniczoną odpowiedzialnością). Wnioskodawca planuje w trybie art. 492 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych połączyć się z inną spółki. Połączenie spółek nastąpi poprzez inkorporację, tj. Wnioskodawca przejmie majątek należący do innej spółki. Zarówno Wnioskodawca jak i spółka przejmowana są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

W tym miejscu, należy wskazać na instytucję łączenia spółek, wynikającą z przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2019 r. poz. 505, z póżn. zm.).

Zgodnie z art. 491 § 1 k.s.h., spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną.

W myśl art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h., połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie).

Według regulacji art. 493 § 1 i § 2 k.s.h., spółka przejmowana albo spółki łączące się przez zawiązanie nowej spółki zostają rozwiązane, bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego, w dniu wykreślenia z rejestru. Połączenie następuje z dniem wpisania połączenia do rejestru właściwego według siedziby, odpowiednio spółki przejmującej albo spółki nowo zawiązanej (dzień połączenia). Wpis ten wywołuje skutek wykreślenia spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki, z uwzględnieniem art. 507.

Z kolei art. 494 § 1 k.s.h., spółka przejmująca albo spółka nowo zawiązana wstępuje z dniem połączenia we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej albo spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki.

Na spółkę przejmującą albo spółkę nowo zawiązaną przechodzą z dniem połączenia w szczególności zezwolenia, koncesje oraz ulgi, które zostały przyznane spółce przejmowanej albo którejkolwiek ze spółek łączących się przez zawiązanie nowej spółki, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji lub ulgi stanowi inaczej – art. 494 § 2 k.s.h.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia za czy Wnioskodawca zobowiązany będzie do złożenie dwóch deklaracji podatkowych, tj. jedną za spółkę przejmowaną a drugą za swoje własne rozliczenia w zakresie podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 99 ust. 1-3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Zgodnie z art. 103 ust. 1 ustawy, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 1a-4 oraz art. 33 i art. 33b.

Należy zauważyć, że z chwilą planowanego przejęcia spółki przejmowanej, ustanie nie tylko jej byt cywilnoprawny, ale także prawnopodatkowy. Z tą chwilą spółka przejmowana przestanie istnieć jako podatnik VAT. W konsekwencji straci zdolność do wywiązywania się z przysługujących praw lub nałożonych obowiązków wynikających z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie prawa te i obowiązki, związane z działalnością spółki przejmowanej przejdą z chwilą dokonania połączenia na spółkę przejmującą. Konsekwencją dokonanego połączenia będzie wstąpienie następcy prawnego (sukcesora), tj. Spółki przejmującej, we wszystkie prawa i obowiązki spółki przejmowanej.

Wskazać należy, że w rozpatrywanej sprawie, w okresie do dnia połączenia obie spółki (zarówno przejmowana, jak i Wnioskodawca) będą odrębnymi podatnikami VAT, posiadającymi odrębną podmiotowość podatkową, na których za okres sprzed połączenia ciążą określone obowiązki podatkowe, w tym obowiązek złożenia deklaracji dla podatku od towarów i usług. Deklaracja jest potwierdzeniem wykonywania czynności w danym okresie rozliczeniowym. Czynności te w okresie, za który składana będzie deklaracja, tj. do momentu połączenia, wykonywane będą przez pełnoprawnego podatnika podatku VAT.

Z uwagi na okoliczności przedstawione przez Wnioskodawcę należy uznać, że od dnia połączenia Wnioskodawca odpowiadać będzie za wykonanie praw i obowiązków spółki przejmowanej, w tym także w zakresie składania deklaracji VAT za spółkę przejmowaną, a dotyczącego okresu rozliczeniowego sprzed dnia połączenia. Przeniesienie przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących sukcesji na grunt ustawy o podatku od towarów i usług oznacza, że Wnioskodawca przejmuje wszelkie prawa i obowiązki, jakie na mocy przepisów ustawy o podatku od towarów i usług przysługiwały spółce przejmowanej.

Momentem, w którym skończy się byt prawny spółki przejmowanej będzie dzień połączenia, a więc być może określony dzień w trakcie okresu rozliczeniowego. Ostatnia deklaracja podatkowa dotycząca działalności spółki przejmowanej powinna zostać złożona za ostatni okres jej istnienia i powinna zawierać dane podatkowe za okres: od pierwszego dnia okresu rozliczeniowego do dnia poprzedzającego dzień połączenia. Deklaracja składana przez Wnioskodawcę w imieniu spółki przejmowanej powinna zawierać dane spółki przejmowanej (w tym jej numer NIP) z zastrzeżeniem, że deklarację tą podpisze i złoży, jako sukcesor praw i obowiązków podmiot przejmujący, tj. Wnioskodawca. W deklaracji tej powinny zostać wykazane kwoty wynikające z faktycznego rozliczenia działalności spółki przejmowanej w okresie od 1. dnia okresu rozliczeniowego do dnia poprzedzającego dzień połączenia włącznie.

Wnioskodawca powinien złożyć deklarację podatkową dla potrzeb podatku od towarów i usług dotyczącą własnej działalności gospodarczej za cały okres rozliczeniowy właściwy dla Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że Wnioskodawca jako następca prawny będzie zobligowany do złożenia dwóch deklaracji za miesiąc, w którym dojdzie do połączenia podmiotów, tj. jednej w imieniu podmiotu przejmowanego (za okres od pierwszego dnia miesiąca, do dnia poprzedzającego dzień połączenia) a drugiej we własnym imieniu (za cały miesiąc) uznać należy za prawidłowe.

Kolejne zagadnienie przedstawione przez Wnioskodawcę dotyczy prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanego w ostatniej deklaracji złożonej za spółkę przejmowaną (deklaracji złożonej za okres rozliczeniowy, w którym dojdzie do połączenia) lub otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanego w tej deklaracji.

Jak stanowi art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Należy zaznaczyć, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m. in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Jak stanowi art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Przepis ten pozwala na przerzucenie, wygenerowanej w danym okresie rozliczeniowym, nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na następny okres rozliczeniowy lub jej zwrot na rachunek bankowy.

Zobowiązanie podatkowe, kwotę zwrotu różnicy podatku, kwotę zwrotu podatku naliczonego lub różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1, przyjmuje się w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, chyba że naczelnik urzędu skarbowego lub organ podatkowy określi je w innej wysokości (art. 99 ust. 12 ustawy).

Jak wskazano wcześniej, na podstawie art. 93 Ordynacji podatkowej, Wnioskodawca wstąpi w przewidziane w przepisach prawa podatkowego, prawa łączących się spółek, związane z prowadzoną przez spółkę przejmowaną działalnością gospodarczą.

Wskazać należy, że w okolicznościach niniejszej sprawy w okresie do dnia połączenia spółki (zarówno przejmowana, jak i Wnioskodawca) będą odrębnymi podatnikami VAT, posiadającymi odrębną podmiotowość podatkową, na których za okres sprzed połączenia ciążą określone obowiązki podatkowe, w tym obowiązek złożenia deklaracji dla podatku od towarów i usług. Do momentu wyrejestrowania spółki przejmowanej będzie ona odrębnym podatnikiem podatku VAT, wystawiającym i otrzymującym we własnym imieniu faktury oraz prowadzącym ewidencję dla potrzeb sporządzenia deklaracji VAT-7. Na podstawie tych ewidencji powinna być sporządzona deklaracja podatkowa za ostatni okres działalności spółki przejmowanej. Deklaracja jest potwierdzeniem wykonywania czynności w danym okresie rozliczeniowym.

Wnioskodawca wskazał, że w deklaracji składanej przez Wnioskodawcę, jako następcę prawnego spółki przejmowanej, za ostatni okres rozliczeniowy może wystąpić nadwyżka podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy lub prawo do zwrotu na rachunek bankowy.

W rozpatrywanej sprawie, w przypadku wystąpienia w deklaracji składanej przez Wnioskodawcę w imieniu spółki przejmowanej za ostatni okres rozliczeniowy, nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, Wnioskodawca jako następca prawny spółki przejmowanej będzie uprawniony do rozliczenia tej nadwyżki we własnej deklaracji podatkowej, z uwzględnieniem warunków wynikających z art. 86 ust. 1 i art. 88 ustawy.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że Wnioskodawca może dokonać rozliczenia nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wynikającej z ostatniego rozliczenia spółki przejmowanej we własnej deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy następujący po miesiące, w który doszło do przejęcia spółki.

Ponadto, Wnioskodawca jako sukcesor spółki przejmowanej będzie miał prawo do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy wynikającego z ostatniej deklaracji rozliczeniowej (deklaracji złożonej za okres rozliczeniowy, w którym dojdzie do połączenia).

W konsekwencji, w związku z przejęciem spółki przejmowanej, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym wykazanego w ostatniej deklaracji złożonej za spółkę przejmowaną (deklaracji złożonej za okres rozliczeniowy, w którym dojdzie do połączenia) lub prawo do otrzymania zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym na rachunek bankowy wykazany w tej deklaracji.

Tym samym, oceniając stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 we wniosku należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP:/KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.