przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 10 listopada 2009 r. Spółka (poprzednik prawny, przed przekształceniem) zawarła umowę najmu nieruchomości z dwoma osobami fizycznymi, które są współwłaścicielami nieruchomości w równych udziałach. Jednym ze współwłaścicieli nieruchomości jest Wnioskodawca (…). Obaj współwłaściciele nieruchomości są wspólnikami - komandytariuszami Spółki. Przedmiotem najmu jest część nieruchomości: 2660 m² z 2910 m² całkowitej powierzchni działki wraz z parterem budynku oraz częścią socjalną (budynek dwukondygnacyjny) wraz z dwoma halami magazynowymi oraz placem magazynowym.

W dniu 13 sierpnia 2012 r., podczas zebrania wspólników Spółki, współwłaściciele nieruchomości, a jednocześnie komandytariusze Spółki, wyrazili zgodę na wybudowanie przez Spółkę trzeciej kondygnacji budynku w formie uchwały, z uwagi na występujące w 2012 r. zapotrzebowanie na zwiększenie powierzchni biurowej. Spółka poniosła w całości koszt tej inwestycji, który na dzień zakończenia inwestycji w sierpniu 2014 r. wyniósł 633.320,57 złotych netto (tj. wartość bez podatku od towarów i usług).

W dniu 29 października 2014 r. doszło do wydania przez Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Miasta (…) zezwalającej na użytkowanie trzeciej kondygnacji budynku.

Umowa najmu wygaśnie w dniu 10 listopada 2019 r. Spółka już na rok przed terminem wygaśnięcia umowy najmu zwróciła się do współwłaścicieli o rozliczenie nakładów związanych z wybudowaniem trzeciej kondygnacji budynku przez sprzedaż nakładów obu współwłaścicielom. Spółka zaproponowała, że wystawi na rzecz każdego ze współwłaścicieli fakturę obejmującą wartość nakładów. Sprzedaż nakładów byłaby opodatkowana podatkiem od towarów i usług w stawce 23%. Wnioskodawca - właściciel nieruchomości wyraził zgodę na zaproponowane rozliczenie, drugi ze współwłaścicieli odmawia przeprowadzenia rozliczenia nakładów ze Spółką, a zatem poniesiony nakład zwiększa wartość nieruchomości bez ponoszenia żadnych kosztów przez współwłaścicieli, zwłaszcza tego współwłaściciela, który odmawia rozliczenia ze Spółką.

Ponadto w piśmie z 21 stycznia 2020 r. stanowiącym uzupełnienie wskazano, że:

• Pan (…) osiąga przede wszystkim przychody z prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółek komandytowych oraz spółek z ograniczoną odpowiedzialnością, a także ubocznie z najmu nieruchomości mieszkalnych i użytkowych, w tym nieruchomości będącej przedmiotem wniosku o interpretację (opodatkowanie ryczałtem). Pan (…) jest czynnym podatnikiem VAT, przychody z najmu nieruchomości użytkowych opodatkowane są stawką 23%, a mieszkalne korzystają ze zwolnienia z VAT;
• Spółka ujęła podatkowo nakłady poniesione na wybudowanie trzeciej kondygnacji budynku, przyjmując je do użytkowania w 2019 r. jako inwestycję w obcym środku trwałym (aktywo trwałe) na okres 10 lat i miesięcznie dokonuje odpisu amortyzacyjnego w wysokości 1/12 odpisu rocznego. Jednocześnie to aktywo Spółka wykorzystuje w swojej działalności opodatkowanej podatkiem od towarów i usług w wysokości 23%;
• Pan (…) uzyskuje dochód z wynajmu (opodatkowanie VAT 23%) nieruchomości będącej przedmiotem wniosku o interpretację przepisów prawa podatkowego. Pan (…) uzyskiwał dochody z najmu tej nieruchomości w momencie oddania trzeciej kondygnacji do użytkowania;
• Spółka w czasie, gdy korzystała z nieruchomości będącej przedmiotem wniosku o interpretację, płaciła na rzecz Pana (…) czynsz najmu. Nakłady poniesione przez Spółkę na wybudowanie trzeciej kondygnacji budynku nie były rozliczone w czynszu.
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

1. Czy w momencie wygaśnięcia umowy najmu, w sytuacji gdy nie dojdzie do sprzedaży nakładów właścicielom nieruchomości, po stronie Pana (…) (nabywcy nakładów) - właściciela nieruchomości powstanie przychód w wartości nakładów?
2. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie pozytywna, to w jaki sposób należy określić wartość przychodu, jako wartość inwestycji netto w momencie jej zakończenia w sierpniu 2014 r. czy jako wartość rynkową oszacowaną przez rzeczoznawcę majątkowego na dzień wygaśnięcia umowy najmu?
3. Jeśli odpowiedź na pytanie nr 1 będzie pozytywna, to czy w momencie wygaśnięcia umowy najmu po stronie Spółki powstanie obowiązek informacyjny wobec organów Krajowej Administracji Skarbowej, odnoszący się do powstałego u współwłaściciela nieruchomości Pana (…) przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy - właściciela nieruchomości w momencie wygaśnięcia umowy najmu, gdy nie dojdzie do sprzedaży nakładów na rzecz współwłaścicieli, po jego stronie jako właściciela nieruchomości dojdzie do powstania przychodu w wartości nakładów.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy – właściciela wartość przychodu współwłaścicieli w związku ze zwiększeniem wartości nieruchomości powinien być określony w wartości nakładów netto z dnia zakończenia inwestycji w sierpniu 2014 r.

Zdaniem Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania nr 3.

Zdaniem Spółki po stronie Spółki powstanie obowiązek informacyjny wobec organów Krajowej Administracji Skarbowej w postaci złożenia PIT-11 (Informacja o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy).

Zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 ww. ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności; kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy.

Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła. Zatem o przychodzie można mówić wtedy, gdy ma on charakter trwałego przysporzenia majątkowego, tj. ma konkretny wymiar finansowy.

W przedmiotowej sprawie współwłaściciele nieruchomości uzyskają konkretne przysporzenie, bowiem obejmą poczynione przez Spółkę nakłady, które spowodowały podwyższenie wartości nieruchomości, nie zwracając Spółce poczynionych przez Spółkę kosztów związanych z budową inwestycji w postaci trzeciej kondygnacji. A zatem kwota wartości nakładów z momentu jej zakończenia w sierpnia 2014 r. będzie stanowiła dla współwłaścicieli przysporzenie majątkowe, a tym samym powstaje z tego tytułu przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W ocenie Spółki ma ona obowiązek w tym zakresie wobec organów Krajowej Administracji Skarbowej i powinna złożyć organom skarbowym informację o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-11, a także informację tę przekazać współwłaścicielom nieruchomości. Na współwłaścicielach będzie zatem ciążył obowiązek wykazania tej kwoty w zeznaniu rocznym i obowiązek uiszczenia podatku dochodowego z tego tytułu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

1. powstania przychodu i określenia jego wartości (pytanie nr 1 i 2):
   • jest prawidłowe – w części dotyczącej powstania przychodu,
   • jest nieprawidłowe – w części dotyczącej określenia jego wartości,
2. obowiązku informacyjnego (pytanie nr 3) – jest prawidłowe.
   
   

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 tej ustawy: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia oraz świadczenia w naturze otrzymane przez podatnika. Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu – przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Sposób ustalania wartości pieniężnej wyżej określonych świadczeń regulują dalsze przepisy przywołanego artykułu.

Stosownie do treści art. 11 ust. 2 ww. ustawy: wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń – na mocy art. 11 ust. 2a cytowanej ustawy podatkowej - ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych zawiera art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy – źródłem przychodów są inne źródła.

W myśl art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. O przychodzie podatkowym z innych źródeł będziemy mówić w każdym przypadku, kiedy u podatnika występują realne korzyści majątkowe.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawierają definicji pojęcia „nieodpłatnego świadczenia”. Termin „świadczenie” pojawia się na gruncie Kodeksu cywilnego i zgodnie z art. 353 oznacza przedmiot stosunku zobowiązaniowego, który wyraża się obowiązkiem określonego zachowania się przez podmiot zobowiązany.

Dla celów podatkowych przyjmuje się, że pojęcie „nieodpłatnego świadczenia” ma szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono nie tylko działanie lub zaniechanie na rzecz innej strony, ale w jego zakres wchodzą także wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie kosztem majątku innego podmiotu, mające konkretny wymiar finansowy. Powstanie przychodu ze świadczeń nieodpłatnych należy zatem rozważyć zawsze wtedy, gdy podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych otrzymuje bez obowiązku świadczenia wzajemnego rzeczy lub prawa bądź inne świadczenia lub też możliwość korzystania z rzeczy lub praw.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że spółka komandytowa (dalej: Spółka) zawarła umowę najmu nieruchomości z dwoma osobami fizycznymi, które są współwłaścicielami nieruchomości w równych udziałach. Jednym ze współwłaścicieli nieruchomości jest jeden z komandytariuszy Spółki (dalej: Zainteresowany niebędący stroną postępowania). Podczas zebrania wspólników Spółki współwłaściciele nieruchomości (Zainteresowany niebędący stroną postępowania oraz drugi komandytariusz) wyrazili zgodę na wybudowanie przez Spółkę trzeciej kondygnacji budynku z uwagi na zapotrzebowanie na zwiększenie powierzchni biurowej. Spółka poniosła w całości koszt tej inwestycji. Umowa najmu wygaśnie 10 listopada 2019 r. Spółka już na rok przed terminem wygaśnięcia umowy najmu zwróciła się do współwłaścicieli o rozliczenie nakładów związanych z wybudowaniem trzeciej kondygnacji budynku przez sprzedaż nakładów obu współwłaścicielom. Spółka zaproponowała, że wystawi na rzecz każdego ze współwłaścicieli fakturę obejmującą wartość nakładów. Zainteresowany niebędący stroną postępowania wyraził zgodę na zaproponowane rozliczenie. Natomiast drugi ze współwłaścicieli odmówił. Nakłady poniesione przez Spółkę na wybudowanie trzeciej kondygnacji nie były rozliczane w czynszu. Natomiast Spółka nakłady te przyjęła do użytkowania w 2019 r. jako inwestycję w obcym środku trwałym podlegającą amortyzacji podatkowej.

Wątpliwość w niniejszej sprawie budzi, czy w momencie wygaśnięcia umowy najmu, w sytuacji gdy nie dojdzie do sprzedaży nakładów właścicielom nieruchomości, po stronie Zainteresowanego niebędącego stroną powstanie przychód.

W celu ustalenia konsekwencji podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu rozliczenia opisanych nakładów w pierwszej kolejności należy dokonać analizy przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, dalej: Kc) dotyczących ponoszenia nakładów na cudzym gruncie.

Zgodnie z art. 46 § 1 ww. ustawy: nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Od strony cywilistycznej dokonane przez najemcę nakłady na przedmiot najmu stają się częścią składową nieruchomości. Częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego (art. 47 § 2 Kc). Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 Kc).

W świetle przytoczonych przepisów należy stwierdzić, że najemca, który poniósł nakłady na rzecz najmowaną, jest ich właścicielem tylko w sensie ekonomicznym (nie prawnym).

Kwestie wzajemnych rozliczeń między stronami reguluje art. 676 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym: jeżeli najemca ulepszył rzecz najętą, wynajmujący, w braku odmiennej umowy, może według swego wyboru albo zatrzymać ulepszenia za zapłatą sumy odpowiadającej ich wartości w chwili zwrotu, albo żądać przywrócenia stanu poprzedniego.

Mając na uwadze powyższe, należy stwierdzić, że skoro dojdzie do wydania nieruchomości współwłaścicielom (w tym Zainteresowanemu niebędącemu stroną postępowania), a Zainteresowany niebędący stroną postępowania nie zapłaci sumy odpowiadającej wartości poniesionych przez Spółkę na wybudowanie trzeciej kondygnacji, to fakt ten spowoduje powstanie u Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, jako współwłaściciela najmowanej nieruchomości, przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zainteresowany niebędący stroną postępowania, jako współwłaściciel nieruchomości, uzyska realną korzyść w związku z poczynionymi przez Spółkę nakładami na tej nieruchomości, które mają konkretny wymiar finansowy. Następuje więc korzyść majątkowa po stronie otrzymującego świadczenie.

Jednocześnie przychód z tytułu nieodpłatnego pozostawienia przez Spółkę nakładów dokonanych na przedmiocie najmu mieści się w dyspozycji art. 20 ust. 1 w zw. z art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlega opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł. Momentem uzyskania przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych – zgodnie z powołanym art. 11 ust. 1 ww. ustawy – jest dzień otrzymania opisanego świadczenia.

Ponadto wartość otrzymanego przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania świadczenia w naturze należy wycenić zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Reasumując - w momencie wygaśnięcia umowy najmu, gdy nie dojdzie do sprzedaży nakładów właścicielom nieruchomości, po stronie Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania – współwłaściciela nieruchomości powstanie przychód podlegający opodatkowaniu jako przychód z innych źródeł, którego wartość podlega wycenie zgodnie z art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się natomiast do kwestii obowiązku informacyjnego, należy wyjaśnić, że zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę przez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące dochody (przychody).

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych przez:

• określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany przez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
• określenie kategorii przychodów (dochodów), w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.
  
  

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

Uzyskany przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania przychód z tytułu nieodpłatnego pozostawienia przez Spółkę nakładów dokonanych na przedmiocie najmu należy zatem zakwalifikować do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który powstaje w dniu otrzymania lub postawienia do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym ww. świadczenia. Przychód ten podlega uwzględnieniu w stosownym zeznaniu podatkowym o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym przez Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, składanym w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym został osiągnięty niniejszy przychód, zgodnie z treścią art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w przypadku należności lub świadczeń podlegających opodatkowaniu, zakwalifikowanych do przychodów z innych źródeł Spółka nie jest zobowiązana do poboru podatku dochodowego, ale powinna ująć te przychody w Informacji o przychodach z innych źródeł oraz o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy w danym roku podatkowym - PIT-11.

Reasumując - po stronie Spółki powstanie obowiązek informacyjny wynikający z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ informuje, że w części dotyczącej wyceny poniesionych nakładów (pytanie nr 4) wydano odrębne postanowienie z &data_pisma& nr 0112-KDIL2-2.4011.172.2019.1AA 0112-KDIL3.4012.11.2019.6.MŁ o odmowie wszczęcia postępowania.

Jednocześnie należy wskazać, że wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług (pytanie nr 5) zostanie rozstrzygnięty odrębnym pismem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.