Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.826.2019.2.MSU
z 6 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2019 r (data wpływu 17 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2020 r. (data wpływu 23 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania dłużnika za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze egzekucji – jest prawidłowe,

• podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy nieruchomości w drodze egzekucji – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• uznania dłużnika za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze egzekucji,
  

• podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy nieruchomości w drodze egzekucji,
  

• uznania, że dostawa w drodze egzekucji lokalu użytkowego objętego księgą wieczystą nr KW … (NKW: …) oraz udział w wysokości 13/100 w nieruchomości wspólnej podlega opodatkowaniu stawką 23%,
  

• uznania, że dostawa w drodze egzekucji lokalu użytkowego objętego księgą wieczystą nr KW … (NKW: ….) oraz udział w wysokości 19/100 w nieruchomości wspólnej podlega opodatkowaniu podatkiem VAT stawką 23%,
  

• sposobu dokumentowania dokonanych transakcji.
  
  

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 stycznia 2020 r. (data wpływu 23 stycznia 2020 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy, uiszczenie dodatkowej opłaty i wskazanie przedmiotu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (doprecyzowany w uzupełnieniu wniosku).

W sprawie Km …. prowadzone jest postępowanie egzekucyjne z nieruchomości stanowiącej prawo własności lokalu użytkowego o pow. 106,80 m² oraz udział w wysokości 13/100 w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt (działka nr 134/2 o pow. 188 m²) oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (nr nieruchomości KW …., z której wyodrębniono lokal) należącej do dłużnika: „….” SPÓŁKA z o.o., położonej: …., ul. …, … dla której Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w …. prowadzi księgę wieczystą o numerze KW …. [NKW: ….] oraz w sprawie Km … nieruchomości stanowiącej prawo własności lokalu użytkowego o pow. 143,90 m² oraz udział w wysokości 19/100 w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego (działki nr 134/1 o pow. 184 m²) oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (nr nieruchomości KW …., z której wyodrębniono lokal) należącej do dłużnika: …. Spółka z o.o., położonej: …., dla której Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w …. prowadzi księgę wieczystą o numerze KW … [NKW: ….].

Sprawy prowadzone są pod nadzorem Sądu sygn. akt ….. Naczelnik Pierwszy Urząd Skarbowy w …. w odpowiedzi na zapytanie komornika, udzielił następującej informacji:

1. Spółka …. Sp. z o.o. nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. W podatku od towarów i usług figurowała do dnia 24/08/2018 r. Została wykreślona na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 2 ustawy o VAT.
2. Urząd Skarbowy nie posiada informacji lub dokumentów, na podstawie których można ustalić czy dłużnik dokonał nabycia o odliczenia podatku VAT od sprzedanych nieruchomości.
3. Z danych VAT za okres od 2014 roku wynika, że spółka nie wykazywała nabyć środków trwałych.
4. Brak innych informacji w ewidencji urzędu.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podatnikiem VAT jest osoba prowadząca działalność gospodarczą obejmującą wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Aby zatem dostawę uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie, a sam zakup dokonany był w celu odsprzedaży. Zgodnie z kwalifikacją wynikającą z KRS …., dłużnik prowadził działalność PKD 51.50 handlu hurtowego, komisowego i detalicznego oraz PKD 70 zajmował się obsługą nieruchomości - wynajem i zarządzanie.

Nieruchomości zostały sprzedane w trybie egzekucji (przysądzenie własności nastąpiło po wykreśleniu dłużnika z ewidencji VAT), na wniosek wierzycieli, dłużnik został wyrejestrowany z ewidencji VAT z urzędu z powodu niezłożenia deklaracji art. 96 ust. 9a pkt 2 ustawy o VAT w dniu 24/08/2018r., Prezes zarządu twierdzi, że nie jest w stanie określić statusu nieruchomości w rozumieniu ustawy o VAT (oświadczenie jest niepodpisane), jednocześnie w sprawie umorzonej Km …. dłużnik składał oświadczenia, że jest podatnikiem VAT.

Poinformował, że dokumentację firmową posiada H, jednak Pani H pismem z dnia 19/07/2019r., poinformowała, że nie posiada żadnej dokumentacji. Braku informacji odnośnie opodatkowania lub braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości, brak informacji potwierdzającej, lub nie, że dłużnik jest płatnikiem VAT, że dostawa podlega opodatkowaniu i nie mają zastosowania zwolnienia oraz czy należy wystawić fakturę. Z KRS dłużnika wynika, że przedmiotem działalności firmy był handel hurtowy i komisowy oraz obsługa nieruchomości.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, iż w dniu 07/11/2018r. Sąd Rejonowy … w …, sygn. akt …. przysądził na własność nieruchomości KW … oraz KW …. Postanowienie uprawomocniło się w dniu 12/12/2018r. Wnioskodawca nie posiada pozostałych informacji z działu I wezwania. Występowano z zapytaniem do urzędu skarbowego oraz dłużnika z ww. zapytaniami. Nie uzyskano odpowiedzi. Wobec powyższego Wnioskodawca informuje, iż komornik nie posiada informacji niezbędnych do oceny zastosowania odpowiedniej stawki podatku VAT przy dostawie nieruchomości w drodze licytacji komorniczej nieruchomości KW …. oraz ….. Wynika to z podjętych przez komornika działań i braku możliwości uzyskania ww. informacji od dłużnika.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Komornik Sądowy w sytuacji wykreślenia dłużnika z rejestru VAT - art. 96 ust. 9a pkt 2 ustawy o VAT, zobowiązany jest uznać, a. dłużnik jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT, b. czy należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości, które były wykorzystywane w działalności gospodarczej, będą podlegały opodatkowaniu VAT, c. czy należy uznać, że warunki zastosowania zwolnień z art. 43 ustawy o VAT nie zostały spełnione i dostawa nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT stawką 23%, d. czy komornik powinien wystawić fakturę w imieniu dłużnika dla nabywcy nieruchomości?

Zdaniem Wnioskodawcy, w sprawie występuje problem ustalenia, czy dłużnik jest podatnikiem VAT w rozumieniu ustawy o VAT. Sprzedający nieruchomość będzie opodatkowany podatkiem VAT dopiero po uznaniu, że dłużnik jest podatnikiem w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podatnikiem VAT jest osoba prowadząca działalność gospodarczą obejmującą wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Aby zatem dostawę uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać czynności wielokrotnie, a sam zakup dokonany był w celu odsprzedaży.

Zgodnie z kwalifikacją wynikającą z KRS ….. dłużnik prowadził działalność PKD 51.50 handlu hurtowego, komisowego i detalicznego oraz PKD 70 - zajmował się obsługą nieruchomości - wynajem i zarządzanie. Nieruchomości zostały sprzedane w trybie egzekucji (przysądzenie własności nastąpiło po wykreśleniu dłużnika z ewidencji VAT), na wniosek wierzycieli, dłużnik został wyrejestrowany z ewidencji VAT z urzędu z powodu niezłożenia deklaracji art. 96 ust. 9a pkt 2 ustawy o VAT w dniu 24/08/2018r., Prezes zarządu twierdzi, że nie jest w stanie określić statusu nieruchomości w rozumieniu ustawy o VAT (oświadczenie jest niepodpisane), jednocześnie w sprawie umorzonej Km …. dłużnik składał oświadczenia, że jest podatnikiem VAT. Poinformował, że dokumentację firmową posiada H, jednak Pani H pismem z dnia 19/07/2019r. poinformowała, że nie posiada żadnej dokumentacji.

Wobec braku informacji odnośnie opodatkowania lub braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości należy dokonać analizy ww. sytuacji. Z KRS dłużnika wynika, że przedmiotem działalności firmy był handel hurtowy i komisowy oraz obsługa nieruchomości. W oparciu o indywidualne interpretacje udzielone w innych sprawach dotyczących dostawy nieruchomości stwierdzić należy, że czynność będzie opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc przez osobę prowadzącą działalność w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Określona czynność będzie opodatkowana, jeżeli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Dostawa będzie podlegać opodatkowaniu, gdy będzie dokonana przez podmiot mający status podatnika oraz działa w takim charakterze w odniesieniu do transakcji. Dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. Działalność powinna cechować się stałością powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

W sprawie dłużnik złożył umowę dzierżawy z dnia 05/05/2003r. oraz umowę najmu z dnia 30/01/2006r. Stosownie do przepisów kodeksu cywilnego, oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu, dzierżawy związane jest z wzajemnym świadczeniem, polegającym na zapłacie czynszu. Umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne. W treści definicji „działalność gospodarcza” jest mowa o wykorzystywaniu towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych. Takie wykorzystywanie towarów ma miejsce poprzez oddanie w stosunki obligacyjne - najem, dzierżaw, leasing, itp. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa, wskazuje na to, że ma charakter długotrwały, korzyści są stałe. W świetle powyższego, że dłużnik świadcząc usługi najmu we własnym imieniu i na własny rachunek występował w charakterze podatnika podatku VAT i prowadził działalność z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy stwierdzić, że sprzedaż nieruchomości, która była wykorzystywana w działalności gospodarczej, będzie podlegała opodatkowaniu VAT. Następnie należy stwierdzić, czy dostawa została zwolniona z podatku z art. 43 ust. 1-10 ustawy o VAT, w związku z art. 2 pkt 14.

Od dnia 01/09/2019r. ustawodawca dodał w art. 43 ust. 21 w brzmieniu: „Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18 zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione. Wobec braku informacji od dłużnika należy uznać, że warunki zastosowania zwolnień nie zostały spełnione i dostawa nieruchomości podlega opodatkowaniu VAT stawką 23%, ponieważ jednak dłużnik został wyrejestrowany komornik nie ma obowiązku wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe – w zakresie uznania dłużnika za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze egzekucji,
  

• prawidłowe – w zakresie podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy nieruchomości w drodze egzekucji.
  
  

Zgodnie z przepisem art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, 1356, 1499 i 1629) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Stosownie do art. 106c ustawy, faktury dokumentujące dostawę towarów, o której mowa w art. 18, z tytułu której na dłużniku ciąży obowiązek podatkowy, wystawiają w imieniu i na rzecz dłużnika:

1. organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji;
2. komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego.
   
   

Zatem fakturę wystawia się, jeżeli na dłużniku spoczywa obowiązek podatkowy związany ze sprzedażą towarów.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W odniesieniu do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów, zarówno grunt, jak i budynek spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
   
   

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Stosownie zaś do art. 7 ust. 1 ustawy przez odpłatną dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie.

W trakcie egzekucji świadczeń pieniężnych następuje wywłaszczenie mienia dłużnika i spieniężenie go w drodze sprzedaży nieruchomości. Następnie dochodzi do przysądzenia prawa własności nieruchomości na rzecz nabywcy, który zobowiązany jest do uiszczenia ceny nabycia.

Z kolei zgodnie z art. 967 ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. Kodeks postępowania cywilnego (Dz. U. z 2019 r., poz. 1460 z poźn. zm.), po uprawomocnieniu się postanowienia o przybiciu komornik wzywa licytanta, który uzyskał przybicie (nabywcę), aby w ciągu dwóch tygodni od dnia otrzymania wezwania złożył na rachunek depozytowy Ministra Finansów cenę nabycia z potrąceniem rękojmi złożonej w gotówce. Na wniosek nabywcy komornik może oznaczyć dłuższy termin uiszczenia ceny nabycia, nieprzekraczający jednak miesiąca. Po uprawomocnieniu się przybicia i wykonaniu przez nabywcę warunków licytacyjnych lub postanowienia o ustaleniu ceny nabycia i wpłaceniu całej ceny przez Skarb Państwa sąd wydaje postanowienie o przysądzeniu własności (art. 998 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego).

Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności przenosi własność na nabywcę i jest tytułem do ujawnienia na rzecz nabywcy prawa własności w katastrze nieruchomości oraz przez wpis w księdze wieczystej lub przez złożenie dokumentu do zbioru dokumentów. Prawomocne postanowienie o przysądzeniu własności jest tytułem wykonawczym do wprowadzenia nabywcy w posiadanie nieruchomości i opróżnienia znajdujących się na tej nieruchomości pomieszczeń bez potrzeby nadania mu klauzuli wykonalności (art. 999 § 1 Kodeksu postępowania cywilnego).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik zachowywał się jak profesjonalny handlowiec, a sprzedawane towary zostały nabyte w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1 z późn. zm.), „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel, czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu. Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: dostawy budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem oraz dostawy terenu budowlanego.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne z zastrzeżeniem ust. 3.

Jeżeli podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT zaprzestał wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, jest on obowiązany zgłosić zaprzestanie działalności naczelnikowi urzędu skarbowego; zgłoszenie to stanowi dla naczelnika urzędu skarbowego podstawę do wykreślenia podatnika z rejestru jako podatnika VAT (art. 96 ust. 6 ustawy).

Naczelnik urzędu skarbowego – stosownie do treści art. 96 ust. 9 ustawy – wykreśla z urzędu podatnika z rejestru jako podatnika VAT bez konieczności zawiadamiania o tym podatnika, jeżeli w wyniku podjętych czynności sprawdzających okaże się, że podatnik nie istnieje lub mimo podjętych udokumentowanych prób nie ma możliwości skontaktowania się z podatnikiem albo jego pełnomocnikiem.

Z opisu sprawy wynika, że w sprawie Km … prowadzone jest postępowanie egzekucyjne z nieruchomości stanowiącej prawo własności lokalu użytkowego o pow. 106,80 m² oraz udział w wysokości 13/100 w nieruchomości wspólnej, którą stanowi grunt (działka nr 134/2 o pow. 188 m²) oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (nr nieruchomości KW …., z której wyodrębniono lokal) należącej do dłużnika: „….” SPÓŁKA z o.o. położonej: …., dla której Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w …prowadzi księgę wieczystą o numerze KW …[NKW: ….] oraz w sprawie Km …. nieruchomości stanowiącej prawo własności lokalu użytkowego o pow. 143,90 m² oraz udział w wysokości 19/100 w nieruchomości wspólnej, którą stanowi prawo użytkowania wieczystego (działki nr 134/1 o pow. 184 m²) oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali (nr nieruchomości KW …. z której wyodrębniono lokal) należącej do dłużnika: …. Spółka z o.o. położonej: …, dla której Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego w …. prowadzi księgę wieczystą o numerze KW … [NKW: …]. Spółka ….Sp. z o.o. nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. W podatku od towarów i usług figurowała do dnia 24/08/2018 r. Została wykreślona na podstawie art. 96 ust. 9a pkt 2 ustawy o VAT. Zgodnie z kwalifikacją wynikającą z KRS .… dłużnik prowadził działalność PKD 51.50 handlu hurtowego, komisowego i detalicznego oraz PKD 70 zajmował się obsługą nieruchomości - wynajem i zarządzanie.

Na tle powyższego Komornik wyraził wątpliwość w kwestii uznania dłużnika za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze egzekucji oraz podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy nieruchomości w drodze egzekucji.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do transakcji sprzedaży przedmiotowych nieruchomości należy uznać dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zbycie nieruchomości opisanych w złożonym wniosku nastąpiło w ramach rozporządzania majątkiem należącym do Spółki. Tym samym, w opisanej sytuacji dłużnika należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług. Sam fakt wykreślenia dłużnika z rejestru podatników VAT czynnych nie skutkuje tym, że dostawa nie następuje w ramach działalności gospodarczej. Mając na uwadze opis sprawy w kontekście powołanych przepisów stwierdzić należy, że dostawa w ramach postępowania egzekucyjnego przedmiotowych nieruchomości, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Bowiem przedmiotowa transakcja dotyczyła towaru w rozumieniu ustawy oraz dokonana była w imieniu i na rzecz podmiotu (dłużnika), objętego dyspozycją art. 15 ustawy jako wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą, a więc będącego podatnikiem. Jak wynika z treści wniosku nieruchomości nie stanowiły majątku prywatnego dłużnika. Wobec tego, z tytułu transakcji sprzedaży przedmiotowych nieruchomości, dłużnik występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Czynność ta zatem podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w części dotyczącej uznania dłużnika za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze egzekucji oraz podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy nieruchomości w drodze egzekucji, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej uznania dłużnika za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą nieruchomości w drodze egzekucji oraz podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT dostawy nieruchomości w drodze egzekucji. Natomiast wniosek w pozostałej części zostanie załatwiony odrębnym rozstrzygnięciem.

Końcowo nadmienia się, iż w związku z okolicznością, że wniosek z dnia 13 grudnia 2019 r. swym zakresem obejmuje pięć stanów faktycznych, to zgodnie z art. 14f § 1 wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej podlega opłacie w wysokości 200 zł, natomiast Wnioskodawca wniósł opłatę w kwocie 320 zł. Tym samym różnica w kwocie 120 zł zostanie zwrócona na rachunek bankowy wskazany we wniosku z dnia 13 grudnia 2019 r., zgodnie z art. 14f § 2a ww. ustawy.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.