Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.30.2019.2.KM
z 4 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 20 stycznia 2020 r. (skutecznie doręczone 21 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji zbycia lokalu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku transakcji zbycia lokalu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 22 stycznia 2020 r. (data wpływu 27 stycznia 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 20 stycznia 2020 r. (skutecznie doręczone 21 stycznia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W 2014 roku Wnioskodawca - Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością rozpoczął działalność polegającą na:

• wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi
• kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek
• wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi i innymi (PKD 68.31Z, 68.32Z, 64.99Z, 46.90Z, 47.11Z, 47.19Z, 73.12Z, 73.12Z, 73.12C, 73.12D, 81.21Z, 55.10Z, 55.20Z, 55.90Z, 73.11Z, 77.12Z, 82.11Z, 68.10Z, 68.31Z, 68.32Z, 81.21Z, 55.10Z, 55.20Z, 55.90Z, 82.11Z, 47.19Z.)
  
  

W roku 2018 Spółka nabyła od developera nieruchomość w postaci lokalu mieszkalnego wraz z miejscem garażowym i komórką lokatorską. Protokół odbioru lokalu nastąpił 18 stycznia 2018 roku. Na podstawie protokołu została podpisana umowa z najemcą z dniem 1 lutego 2018 roku. Natomiast akt notarialny został podpisany z datą 9 sierpnia 2018 roku, tj. po siedmiu miesiącach od rozpoczęcia najmu. Po przeprowadzeniu koniecznej modernizacji (przekraczającej 30% wartości pierwotnej lokalu), lokal wraz z garażem został wynajęty na podstawie umowy najmu dla jednoosobowej działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Spółka zamierza ten lokal sprzedać z dniem 1 kwietnia 2020 roku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że lokal, w okresie od 18 stycznia 2018 r. do 1 lutego 2018 r. był modernizowany. W związku z tym, nie była prowadzona w nim działalność usługowa.

Mieszkanie zostało oddane w najem z datą 1 maja 2018 r.

W myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Art. 16g ust. 13 ), lokal został nabyty w stanie deweloperskim, a co za tym idzie uległ adaptacji.

W związku z powyższym:

• modernizacja zakończyła się 30 kwietnia 2018 r.
  

• W myśl ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na ulepszenie lokalu.
  
  
  

Lokal stanowi środek trwały, który został wprowadzony do ewidencji na podstawie aktu notarialnego z dnia 9 sierpnia 2018 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle art. 43 ustawy o VAT podatnik ma prawo skorzystać ze zwolnienia obowiązku odprowadzenia podatku VAT od sprzedaży ww. nieruchomości na podstawie prawa pierwszego zasiedlenia w ramach przekazania lokalu w celu świadczenia usług najmu?
2. (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku) Czy zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy, datę pierwszego zasiedlenia należy przyjąć jako 18 stycznia 2018 r. (protokół przekazania lokalu)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów podatkowych, sprzedaż powinna być zwolniona z podatku od towarów i usług.

W styczniu 2018 spółka nabyła prawo do pierwszego zasiedlenia obejmując w użytkowanie ww. nieruchomość w trakcie prowadzonej działalności.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przyjmuje stanowisko, iż za datę pierwszego zasiedlenia, należy przyjąć datę przekazania lokalu do użytkowania, tj. 18 stycznia 2018 r.

Zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.) "Zwalnia się od opodatkowania dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

• dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
  
• pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata".
  
  

Pojęcie "pierwszego zasiedlenia", do którego odwołuje się cytowany powyżej przepis zdefiniowane zostało z kolei w ramach art. 2 pkt 14 ustawy o VAT (również zmieniony od 1 stycznia 2009 r.), zgodnie z którym ilekroć mowa w ustawie o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to "oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

• wybudowaniu lub
• ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej".
  
  

W związku z powyższym, należy uznać, iż z pierwszym zasiedleniem wnioskodawca ma do czynienia w przypadku oddania do użytkowania, w wykonaniu dostawy towarów (czyli przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel), pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

• wybudowaniu lub
  
• ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary - według art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie zaś z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy o VAT, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy. W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy o VAT, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
   
   

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, zgodnie z obowiązującą od 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
   
   

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadku doszło do korzystania z budynku.

Należy również zauważyć, że w myśl art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.
   
   

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.
   
   

Tak więc, ustawodawca daje podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
   
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
   
   

Według art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Wskazać w tym miejscu należy, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia ulepszenia. O ulepszeniu traktuje norma art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.) która stanowi, że jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 10 000 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 10 000 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Ulepszeniem środka trwałego – w rozumieniu ustawy podatkowej – jest więc:

• przebudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, w wyniku których nastąpi jego dostosowanie do zmienionych potrzeb funkcjonalnych, użytkowych lub technicznych,
  

• rozbudowa środka trwałego, tj. wykonanie takich prac, które powiększają ten środek trwały,
  

• rekonstrukcja środka trwałego, tj. wykonanie prac, w wyniku których nastąpi odtworzenie zniszczonego środka trwałego do jego poprzedniego stanu,
  

• adaptacja środka trwałego, tj. wykonanie prac mających na celu przystosowanie danego środka trwałego do spełniania odmiennych funkcji od tych, dla których został zbudowany lub użytkowany,
  

• modernizacja środka trwałego, tj. unowocześnienie środka trwałego.
  
  
  

Tym samym nakłady na ulepszenie środków trwałych zmierzają do podjęcia bądź rozszerzenia działalności w drodze budowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, powodującą istotną zmianę cech użytkowych.

Zatem nieruchomości (np. lokale mieszkalne), które nie będą stanowić u podatnika środka trwałego, nie mogą ulec ulepszeniu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, ponieważ pojęcie ulepszenia, do którego odwołuje się ustawodawca w art. 2 pkt 14 ustawy odsyłając do przepisów o podatku dochodowym, dotyczy ulepszenia środków trwałych.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca w 2014 roku rozpoczął działalność polegającą na wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, kupnie i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek oraz wynajmie i zarządzaniu nieruchomościami własnymi i dzierżawionymi i innymi.

W roku 2018 Spółka nabyła od developera nieruchomość w postaci lokalu mieszkalnego wraz z miejscem garażowym i komórką lokatorską. Protokół odbioru lokalu nastąpił 18 stycznia 2018 roku. Na podstawie protokołu została podpisana umowa z najemcą z dniem 1 lutego 2018 roku. Natomiast akt notarialny został podpisany z datą 9 sierpnia 2018 roku, tj. po siedmiu miesiącach od rozpoczęcia najmu. Po przeprowadzeniu koniecznej modernizacji (przekraczającej 30% wartości pierwotnej lokalu), lokal wraz z garażem został wynajęty na podstawie umowy najmu dla jednoosobowej działalności gospodarczej i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Spółka zamierza ten lokal sprzedać z dniem 1 kwietnia 2020 roku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że lokal, w okresie od 18 stycznia 2018 r. do 1 lutego 2018 r. był modernizowany. W związku z tym, nie była prowadzona w nim działalność usługowa. Mieszkanie zostało oddane w najem z datą 1 maja 2018 r.

W myśl ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Art. 16g ust. 13), lokal został nabyty w stanie deweloperskim, a co za tym idzie uległ adaptacji.

W związku z powyższym Wnioskodawca wskazał, że modernizacja zakończyła się 30 kwietnia 2018 r. W myśl ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawcy przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z ponoszonymi wydatkami na ulepszenie lokalu.

Lokal stanowi środek trwały, który został wprowadzony do ewidencji na podstawie aktu notarialnego z dnia 9 sierpnia 2018 r.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy dla dostawy opisanego lokalu.

Z uwagi na powołane przepisy prawa oraz przedstawione okoliczności sprawy należy wskazać, że, jak wyjaśnił Wnioskodawca po zakupie lokalu dokonał modernizacji, która przekraczała 30% jego początkowej wartości. Należy jednak podkreślić, że ww. lokal w momencie ponoszenia wskazanych wydatków nie stanowił dla Wnioskodawcy środka trwałego. Jak wynika z okoliczności sprawy został wprowadzony do ewidencji środków trwałych dopiero 9 sierpnia 2018 r. Tym samym, skoro w chwili ponoszenia wydatków nie mieliśmy do czynienia ze środkiem trwałym, nakłady ponoszone przez Zainteresowanego na ww. lokal nie stanowiły ulepszenia w rozumieniu art. 16g ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od prawnych. Jak już zaznaczono powyżej, na gruncie prawa podatkowego „ulepszenie” jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi.

W konsekwencji powyższego dla dostawy przedmiotowego lokalu mieszkalnego będą spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż planowana dostawa lokali nie zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, jak również pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą lokali minie okres dłuższy niż dwa lata. Należy bowiem zauważyć, że do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego lokalu doszło w momencie zakupu przez Wnioskodawcę od dewelopera i przyjęcia lokalu do użytkowania, tj. 18 stycznia 2018 r.

Tym samym, Wnioskodawca dla dostawy przedmiotowego lokalu będzie mógł zastosować zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Nadmienić również należy, że przy spełnieniu określonych w art. 43 ust. 10 i 11 ustawy warunków, Wnioskodawca może zrezygnować ze zwolnienia i opodatkować dostawę z zastosowaniem odpowiedniej dla tej czynności stawki.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionego zdarzenia przyszłego zostało uznane za prawidłowe.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania i przedstawionego stanowiska. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.