2020.02.10 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.636.2019.2.PG
z 10 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku do wykonania i montażu: nieobramowanych drzwi szklanych, nieobramowanych całoszklanych kabin prysznicowych, drzwi szklanych oraz balustrad szklanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku do wykonania i montażu: nieobramowanych drzwi szklanych, nieobramowanych całoszklanych kabin prysznicowych, drzwi szklanych oraz balustrad szklanych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.) o informacje doprecyzowujące opis sprawy oraz dokument, z którego wynika prawo osoby podpisanej pod wnioskiem do samodzielnego występowania z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie produkcji i sprzedaży pełnej gamy szyb zespolonych, produkcji i sprzedaży szkła budowlanego stosowanego w architekturze oszkleń zewnętrznych jak i wewnętrznych.

Wykonuje również kompleksowe usługi w zakresie obróbki i montażu szkła. Polegają one na montażu w miejscu przeznaczenia nieobramowanych drzwi szklanych, nieobramowanych całoszklanych kabin prysznicowych, drzwi szklanych, schodów szklanych, balustrad szklanych oraz zadaszeń nad wejściem do budynków.

Czynności te mieszczą się zgodnie z obowiązującymi normami statystycznymi w grupowaniu PKWiU 43.34.20.0 – roboty szklarskie.

Poniżej Wnioskodawca podaje proces technologiczny dotyczący wykonywanej usługi.

Głównym materiałem do wykonania i montażu ścianek całoszklanych, kabin prysznicowych, drzwi szklanych, balustrad samonośnych jest szkło typu optiwhite, float, szkło bezpieczne/antywłamaniowe.

Szkło kupowane jest bezpośrednio w hucie szkła lub w hurtowni szkła.

Surowiec przechodzi przez następujące etapy produkcji:

pierwszym etapem jest wycięcie formatek ze szkła wg indywidualnych wymiarów podanych przez klienta w zamówieniu, następnie szkło poddaje się obróbce szlifowania i wiercenia otworów, końcowym etapem obróbki jest hartowanie szkła.

Gotowe elementy przygotowane w zakładzie produkcyjnym montowane są u klienta. Szkło montowane jest przy pomocy odpowiednich okuć do szkła hartowanego zakupionych od producentów akcesoriów do szkła.

Proces montażu polega na:

przymocowaniu elementów szklanych z okuciami do podłogi i ścian,
mocowanie okuć do ścian i podłogi polega na wywierceniu otworów i przykręceniu lub przyklejeniu okuć na silikon w wyznaczonych miejscach,
demontaż i montaż elementów nie narusza konstrukcji budynku (elementy mogą być przeniesione bez trwałego zniszczenia tego budynku lub lokalu).

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 30 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.) Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Umowy zawierane są ustnie lub e-mailem z klientem indywidualnym lub firmą. Wnioskodawca zawiera jedną umowę z jednym klientem określającą cenę materiałów oraz usługę montażu na wszystkie prace wykonywane u klienta.

Umowa obejmuje:

obmiar rzeczywisty u klienta w lokalu mieszkaniowym, w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych,
wycenę wszystkich szklanych elementów, okuć do szkła, elementów wykończeniowych wg. zamówienia,
wycenę usługi montażu elementów szklanych wg zamówienia.

Czynności związane z montażem kabiny i drzwi szklanych:

Przygotowywane są w siedzibie firmy poszczególne elementy szkła do kabin prysznicowych oraz drzwi szklanych. Są one składane, montowane i uszczelniane w mieszkaniu klienta za pomocą specjalnych okuć do szkła, a następnie w celu zamontowania kabiny wykonywane są otwory w podłodze i ścianach w domu klienta. Powstaje trwała zabudowa spełniająca określoną funkcję użytkową, ale elementy montowane nie naruszają konstrukcji budynku (elementy mogą być zdemontowane bez trwałego zniszczenia ścian i podłogi tego budynku ).

Czynności związane z montażem balustrad szklanych: Przygotowane w siedzibie szkło specjalne, montowane jest przy pomocy odpowiednich okuć do ścian, schodów lub konstrukcji wskazanych przez klienta.

Kabiny prysznicowe oraz drzwi szklane stanowią określoną funkcję użytkową w lokalu mieszkalnym do ich montażu wykorzystywane są elementy konstrukcyjne budynku, ściany, podłogi, nie naruszając jednak ich konstrukcji (montowane elementy mogą być zdemontowane bez trwałego zniszczenia). Po zdemontowaniu w ścianach i podłogach pozostają niewielkie otwory po nawiertach.

Montaż wyżej wymienionego asortymentu wykonywany jest w ramach: budowy, remontu oraz modernizacji obiektów budowlanych. Jeżeli w umowie z klientem strony uzgodnią wymianę szyb i drzwi szklanych w kabinach prysznicowych, szyb w elementach konstrukcyjnych balustrad w obiekcie budowlanych będzie to remont, jednak gdy przedmiotem umowy będzie wstawianie nowych (pierwszych) kabin prysznicowych, drzwi szklanych lub pierwszych szyb do balustrad traktowane będą jako budowa.

Budynki w których Wnioskodawca wykonuje usługi montażu elementów, o których mowa w pytaniu, stanowią budynki zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 2 pkt 12 oraz art. 41 ust. 12a ustawy.

Powierzchnia budynków, o których mowa powyżej nie przekracza limitów określonych w art. 41 ust. 12b ustawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca może stosować 8% stawkę podatku VAT w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym do wykonania i montażu:

nieobramowanych drzwi szklanych,
nieobramowanych całoszklanych kabin prysznicowych,
drzwi szklanych,
balustrad szklanych?

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli czynności dotyczące wskazanych usług wykonywane będą w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, sklasyfikowanym w PKOB w grupie 111 i 112 to podlegają obniżonej 8% stawce VAT (art. 41 ust. 12 Ustawy o VAT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wskazać, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii opodatkowania (stawki podatku) do wykonania i montażu schodów szklanych oraz zadaszeń nad wejściem do budynków gdyż w tym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 5a ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 października 2019 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Towarami – w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zauważyć jednak należy, że stosowanie obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast wychodzenie poza wykładnię literalną jest niedopuszczalne. W efekcie podatnik uprawniony będzie do zastosowania ww. preferencji jedynie gdy charakter czynności świadczonych przez niego w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania stawki obniżonej czy zwolnienia od podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy – dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Przy czym, na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W myśl art. 41 ust. 12 ustawy – w brzmieniu obowiązującym do 31 października 2019 r. – stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 23 listopada 2019 r. – przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W myśl art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej (art. 41 ust. 12c ustawy w brzmieniu obowiązującym do 31 października 2019 r.).

Obiekty budownictwa mieszkaniowego to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (art. 2 pkt 12 ustawy).

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Zgodnie z przepisami ww. rozporządzenia, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast budynki mieszkalne to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadku, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Według podziału obiektów budowlanych na sekcje i działy w PKOB w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne, natomiast w dziale 12 budynki niemieszkalne.

Dział 11 PKOB obejmuje trzy grupy:

Budynki mieszkalne jednorodzinne – 111,
Budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe – 112,
Budynki zbiorowego zamieszkania – 113.

Należy zauważyć, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy, w tym pojęcie remontu i budowy, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

„Przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Ponadto należy wskazać, że również w uchwale z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że „czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części”.

Budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja i przebudowa powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, aby mogły korzystać z preferencyjnej stawki podatku na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej – 8% – stawki podatku.

Wskazać także trzeba, że sama usługa montażu czy też instalacji poszczególnych towarów nie może być traktowana jako remont czy modernizacja. Dopiero w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których powstaje bądź podnosi się czy też przywraca poprzedni stan techniczny czy wartość użytkową budynku lub lokalu, można usługę tę traktować jako usługę budowy, remontu, modernizacji lub termomodemizacji, o których mowa w ustawie.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą między innymi w zakresie produkcji i sprzedaży pełnej gamy szyb zespolonych, produkcji i sprzedaży szkła budowlanego stosowanego w architekturze oszkleń zewnętrznych jak i wewnętrznych. Wykonuje również kompleksowe usługi w zakresie obróbki i montażu szkła. Polegają one na montażu w miejscu przeznaczenia nieobramowanych drzwi szklanych, nieobramowanych całoszklanych kabin prysznicowych, drzwi szklanych, schodów szklanych, balustrad szklanych oraz zadaszeń nad wejściem do budynków. Czynności te mieszczą się zgodnie z obowiązującymi normami statystycznymi w grupowaniu PKWiU 43.34.20.0 – roboty szklarskie. Głównym materiałem do wykonania i montażu ścianek całoszklanych, kabin prysznicowych, drzwi szklanych, balustrad samonośnych jest szkło typu optiwhite, float, szkło bezpieczne/antywłamaniowe.

Pierwszym etapem jest wycięcie formatek ze szkła wg indywidualnych wymiarów podanych przez klienta w zamówieniu, następnie szkło poddaje się obróbce szlifowania i wiercenia otworów, końcowym etapem obróbki jest hartowanie szkła. Gotowe elementy przygotowane w zakładzie produkcyjnym montowane są u klienta. Szkło montowane jest przy pomocy odpowiednich okuć do szkła hartowanego zakupionych od producentów akcesoriów do szkła.

Proces montażu polega na:

przymocowaniu elementów szklanych z okuciami do podłogi i ścian,
mocowanie okuć do ścian i podłogi polega na wywierceniu otworów i przykręceniu lub przyklejeniu okuć na silikon w wyznaczonych miejscach,
demontaż i montaż elementów nie narusza konstrukcji budynku (elementy mogą być przeniesione bez trwałego zniszczenia tego budynku lub lokalu).

Dodatkowo Wnioskodawca wskazał, że zawiera jedną umowę z jednym klientem określającą cenę materiałów oraz usługę montażu na wszystkie prace wykonywane u klienta. Umowa obejmuje:

obmiar rzeczywisty u klienta w lokalu mieszkaniowym, w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych,
wycenę wszystkich szklanych elementów, okuć do szkła, elementów wykończeniowych wg. zamówienia,
wycenę usługi montażu elementów szklanych wg zamówienia.

Czynności związane z montażem kabiny i drzwi szklanych:

Kabiny prysznicowe oraz drzwi szklane stanowią określoną funkcję użytkową w lokalu mieszkalnym do ich montażu wykorzystywane są elementy konstrukcyjne budynku, ściany, podłogi, nie naruszając jednak ich konstrukcji (montowane elementy mogą być zdemontowane bez trwałego zniszczenia. Po zdemontowaniu w ścianach i podłogach pozostają niewielkie otwory po nawiertach.

Powierzchnia budynków, o których mowa powyżej nie przekracza limitów określonych w art. 41 ust. 12b ustawy.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące możliwości zastosowania 8% stawkę podatku VAT w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym do wykonania i montażu: nieobramowanych drzwi szklanych, nieobramowanych całoszklanych kabin prysznicowych, drzwi szklanych oraz balustrad szklanych.

Przechodząc do analizy przedstawionego świadczenia w pierwszej kolejności należy zauważyć, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej.

Natomiast aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną (kompleksową), winna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi kompleksowej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać usługi głównej bez usługi pomocniczej.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi kompleksowej.

Stanowisko takie przedstawił również TSUE w wyroku z dnia 25 lutego 1999 r., nr C-349/96 stwierdzając, że: „Pojedyncze świadczenie ma miejsce zwłaszcza wtedy, gdy jedną lub więcej części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inny lub inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą w stosunku do usługi zasadniczej, jeśli nie stanowi ona dla klienta celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego wykorzystania usługi zasadniczej”.

W wyroku tym Trybunał zauważył również, że dla ustalenia, czy mamy do czynienia z jednolitą usługą, czy też z różnymi usługami, fakt ustalenia jednej ceny za świadczenie (świadczenia) nie ma znaczenia decydującego, może jedynie sugerować, że w rzeczywistości mamy do czynienia z jednolitą usługą. Jednakże, jeżeli okoliczności wskazują na to, że nabywca miał zamiar nabyć nie tyle jednolitą, kompleksową usługę, ile dwie różne usługi, wówczas cenę należy stosownie, proporcjonalnie rozdzielić i każdej usłudze przypisać stosowną dla niej część.

Z powyższego wynika zatem, że celem usługi pomocniczej tworzącej razem z usługą dominującą usługę złożoną jest lepsze wykorzystanie przez nabywcę usługi zasadniczej – dominującej. Na podstawie powyższego stwierdzić należy, że usługa pomocnicza nie może realizować tego samego celu co usługa zasadnicza.

W związku z tym, w każdym przypadku dla określenia skutków podatkowych transakcji złożonych należy badać, czy mamy do czynienia z kompozycją świadczenia głównego – dominującego, wzbogaconą jedynie o świadczenia pomocnicze, czy też dostawca realizuje kilka odrębnych i niezależnych świadczeń.

Jak wskazał Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonuje on również kompleksowe usługi w zakresie obróbki i montażu szkła. Usługi te polegają na montażu w miejscu przeznaczenia nieobramowanych drzwi szklanych, nieobramowanych całoszklanych kabin prysznicowych, drzwi szklanych oraz balustrad szklanych. Czynności te mieszczą się zgodnie z obowiązującymi normami statystycznymi w grupowaniu PKWiU 43.34.20.0 – roboty szklarskie.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca świadczy kompleksową usługę polegającą na montażu towarów ze szkła, w skład której wchodzi ww. towar.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że montaż wyżej wymienionego asortymentu wykonywany jest w ramach: budowy, remontu oraz modernizacji obiektów budowlanych. Jeżeli w umowie z klientem strony uzgodnią wymianę szyb i drzwi szklanych w kabinach prysznicowych, szyb w elementach konstrukcyjnych balustrad w obiekcie budowlanych będzie to remont, jednak gdy przedmiotem umowy będzie wstawianie nowych (pierwszych) kabin prysznicowych, drzwi szklanych lub pierwszych szyb do balustrad traktowane będą jako budowa. Budynki w których Wnioskodawca wykonuje usługi montażu elementów, o których mowa w pytaniu, stanowią budynki zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, o którym mowa w art. 2 pkt 12 oraz art. 41 ust. 12a ustawy. Powierzchnia budynków, o których mowa powyżej nie przekracza limitów określonych w art. 41 ust. 12b ustawy.

Kierując się dodatkowo stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w przywołanej uchwale wskazać należy, że co do zasady nie ma przeszkód ażeby czynności wskazane we wniosku polegające na montażu wyrobów szklarskich w budynkach mieszkalnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zaliczyć do budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części, ze skutkiem w postaci zastosowania do tych czynności obniżonej stawki podatkowej na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy. Jednakże może to dotyczyć przypadków czynności, które ze względu na dominujące cechy realizowanego kompleksu działań nie będą przybierać charakteru dostawy towaru lecz stanowić będą świadczenie usługi. Zatem preferencyjną stawką podatku objęty będzie kompleks czynności, składający się na usługę montażu wyrobów szklarskich realizowany w budynkach mieszkalnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zapewniające trwałe związanie z obiektem.

Należy podkreślić, że z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy i nie podlegają ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, zaś możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna, uznać trzeba, że stawki te winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy.

Preferencyjna, 8% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, a nie do wszystkich czynności dotyczących samego instalowania, montażu różnych towarów.

Mając zatem na uwadze powołane wyżej definicje: „budowy”, „remontu”, modernizacji” „przebudowy”, a także przedstawiony we wniosku opis sprawy należy stwierdzić, że o ile usługa montażu wyrobów szklarskich (jako usługa kompleksowa), będzie wykonywana w ramach budowy, remontu, modernizacji i przebudowy obiektów zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, w rozumieniu art. 41 ust. 12a ustawy, z uwzględnieniem limitów określonych w ust. 12b tego artykułu, zastosowanie znajduje stawka podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy.

Reasumując, Wnioskodawca może stosować 8% stawkę podatku VAT do wykonania i montażu: nieobramowanych drzwi szklanych, nieobramowanych całoszklanych kabin prysznicowych, drzwi szklanych, balustrad szklanych, które są świadczone w obiektach budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w ramach budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że do wniosku w części dotyczącej opodatkowania (stawki podatku) do wykonania i montażu schodów szklanych oraz zadaszeń na wejściem do budynków wydane zostało w dniu 10 lutego 2020 r. postanowienie nr 0112-KDIL1-2.4012.730.2019.1.PG o pozostawieniu wniosku bez rozpatrzenia.

Zaznaczyć należy, że na podstawie ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1751):

art. 5a ustawy otrzymał brzmienie: towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze scalonej (CN) zgodnej z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L 256 z 07.09.1987, str. 1, z późn. zm. – Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 2, t. 2, str. 382, z późn. zm.) lub w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są klasyfikowane według Nomenklatury scalonej (CN) lub klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują działy, pozycje, podpozycje lub kody Nomenklatury scalonej (CN) lub symbole klasyfikacji statystycznych;
art. 41 ust. 2 ustawy otrzymał brzmienie: dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, innych niż klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu usługi związane z wyżywieniem (PKWiU 56), stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem art. 114 ust. 1;
art. 41 ust. 12 pkt 1 ustawy otrzymał brzmienie: stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji, przebudowy lub robót konserwacyjnych dotyczących obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
art. 41 ust. 12c ustawy otrzymał brzmienie: w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej z zastrzeżeniem ust. 12 pkt 2.

Zauważyć jednak należy, że zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy z dnia 9 sierpnia 2019 r., przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c-12f, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załączników nr 3, 10 i 12 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się od dnia 1 kwietnia 2020 r., z zastrzeżeniem ust. 3.

Natomiast, w okresie od dnia 1 listopada 2019 r. do dnia 31 marca 2020 r. przepisy art. 2 pkt 15, 20, 21 i 30, art. 5a, art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. b i c i pkt 4 lit. b tiret drugie, art. 29a ust. 15 pkt 3, art. 41 ust. 2, 2a, 12, 12c, 13 i ust. 14e pkt 3, art. 43 ust. 20, art. 83 ust. 1 pkt 1, 2, 14 i 15, art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. b tiret pierwsze i art. 120 ust. 1 pkt 1 lit. a-d i pkt 4 ustawy zmienianej w art. 1 oraz załącznika nr 2, załącznika nr 3, z wyłączeniem poz. 72-75, załącznika nr 10, z wyłączeniem poz. 32-35, oraz załącznika nr 12 do ustawy zmienianej w art. 1 stosuje się w brzmieniu dotychczasowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin