Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.817.2019.2.IK
z 10 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 listopada 2019 r. (data wpływu 3 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 28 stycznia 2020 r. (data wpływu 29 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działki w zamian za odszkodowanie - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 grudnia 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy przeniesienia prawa użytkowania wieczystego działki w zamian za odszkodowanie.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 stycznia 2020 r. (data wpływu 29 stycznia 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 20 stycznia 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.817.2019.1.IK.,

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

W dniu 27 sierpnia 2019 r. „D.” Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, otrzymała od P. SA odszkodowanie w kwocie 87 305,39 zł za część działki z prawem użytkowania wieczystego o powierzchni 0,0189 ha, wywłaszczonej pod przyszłą inwestycję, ujętą w nowym planie zagospodarowania miasta pod budowę linii kolejowej.

Z tego tytułu, w tym samym dniu została wystawiona przez Wnioskodawcę faktura sprzedaży na wartość brutto 87 305,39 zł. zawierająca podatek VAT (23%) w kwocie 16 325,40 zł. Wykazany w powyższej fakturze w stawce podstawowej podatek VAT został ujęty w deklaracji VAT-7 za miesiąc sierpień 2019 i przekazany do Urzędu Skarbowego w dniu 25 września 2019 r.

Przy wystawianiu powyższej faktury, nie wzięto pod uwagę faktu, że w czasie nabycia nieruchomości spółka (Wnioskodawca) nie miała prawa i nie skorzystała z odliczania podatku naliczonego z faktur zakupu.

Firma „D” Sp. z o.o. świadczy usługi w zakresie opieki medycznej służące profilaktyce, poprawie i ratowaniu zdrowia. Jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Prowadzona przez spółkę działalność gospodarcza prawie w 100% jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 i z tego powodu nie korzysta z obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu nabycia towarów.

W roku 2013 Spółka nabyła od K. SA prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej działki gruntu o nr geodezyjnym …, o powierzchni 0,0731 ha położonej w K., sąsiadującą z posiadanymi przez Wnioskodawcę działkami z przeznaczeniem w całości pod budowę pogotowia dentystycznego. Transakcja zakupu na łączną kwotę 225 090,00 zł była udokumentowana fakturami:

• z dnia 30 października 2013 r. na wartość 18 300,00 zł (w tym VAT 3 421,95 zł)
• z dnia 14 listopada 2013 r. na wartość 206 790,00 zł (w tym VAT 38 668,05 zł)

Razem 225 090,00 zł (w tym VAT 42 090,00 zł).

Wykazany w powyższych fakturach zakupu podatek VAT na łączną kwotę 42 090,00 zł nie został wykazany w poszczególnych deklaracjach VAT-7 do odliczenia, gdyż jak przytoczono wyżej Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedmiotowej działki w roku 2017 na mocy Decyzji Wojewody z dnia 08 czerwca 2017 r. ustalającej lokalizację linii kolejowej dla przedsięwzięcia pn. (…) została wydzielona działka o powierzchni 0,0189 ha, która stała się własnością Skarbu Państwa w użytkowaniu wieczystym P. S.A. Z tego tytułu również Decyzją Wojewody z dnia 12 lipca 2019 r. zostało ustalone odszkodowanie w wysokości 87 305,39 zł na rzecz Wnioskodawcy z zobowiązaniem podmiotu P. S.A. do jego wypłaty.

Odszkodowanie w kwocie zł. 87 305,39 wpłynęło na rachunek Wnioskodawcy w dniu 27 sierpnia 2019 r.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

ad 1. Posiadane działki były zakupione z myślą o budowie pogotowia dentystycznego. Prace inwestycyjne zakończyły się na przedłożeniu gotowego projektu w Wydziale Architektury Urzędu Miasta. Przedmiotowa część działki o powierzchni 0,0189 ha wywłaszczona pod przyszłą inwestycję kolejową jak również pozostała część działki nie były w ogóle wykorzystywane do działalności gospodarczej z uwagi na zmianę planu zagospodarowania przestrzennego i brak zgody na rozpoczęcie budowy pogotowia dentystycznego Wnioskodawcy.

ad.2. Pierwotny plan zagospodarowania przestrzennego pozwalał na rozpoczęcie prac projektowych.

Decyzja Wojewody z dnia 08 czerwca 2017 o ustaleniu lokalizacji nowej linii kolejowej uniemożliwiła dalsze prowadzenie inwestycji Wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o informację, czy wystawiając w miesiącu sierpniu br. fakturę VAT dla P SA za otrzymane odszkodowanie z tytułu wywłaszczenia przedmiotowej nieruchomości, spółka miała prawo do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, w związku z brakiem prawa do odliczenia i nieodliczeniem podatku naliczonego z faktur zakupu z nabycia przedmiotowej nieruchomości?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Spółka wystawiając w miesiącu sierpniu fakturę za otrzymane odszkodowanie naliczyła podatek VAT (23%) w kwocie zł 16 325,40 kierując się art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT , w myśl którego przeniesienie z nakazu władzy publicznej w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług. Spółka nie uwzględniła faktu, że przy zakupie w/w działki nie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z wykonywaniem czynności zwolnionych z VAT.

Wnioskodawca wyjaśnia, że placówka świadczy usługi zdrowotne zwolnione z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT. Sporadycznie dokonuje również sprzedaży opodatkowanej. Ponieważ dokonywane przez spółkę zakupy nie da się jednoznacznie przypisać do konkretnego rodzaju sprzedaży czyli do zakupów kwalifikowanych jako zakupy związane ze sprzedażą opodatkowaną czy zwolnioną nie jest możliwe w odniesieniu do poniesionych wydatków wyodrębnienie kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami opodatkowanymi podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym Wnioskodawca stosuje metodę proporcjonalnego odliczania podatku naliczonego o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy. Ponieważ wysokość sprzedaży opodatkowanej jest bardzo niska i w odniesieniu do całkowitego obrotu rocznego określona zgodnie z art. 90 ust. 2-8 ustawy o VAT począwszy od 2012 r. nie przekracza 1% Wnioskodawca uznał, że ta proporcja wynosi 0%. W konsekwencji Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia i nie korzysta z odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu.

W tym stanie rzeczy przy wystawianiu faktury VAT w zamian za otrzymane odszkodowanie Wnioskodawca prowadzący działalność zwolnioną z VAT powinna skorzystać ze zwolnienia z podatku VAT (art. 43 ust. l pkt 2).

Czy przedstawione stanowisko jest prawidłowe i czy do wystawionej wcześniej faktury należy wystawić korektę zawierającą zwolnienie z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Należy podkreślić, że co do zasady dla uznania, że dostawa towarów oraz świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest „odpłatność” za daną czynność, co wynika wprost z powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność, a także odszkodowanie. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Z przywołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że czynność polegająca na przeniesieniu z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie stanowi dostawę towarów. W tej sytuacji bez znaczenia jest fakt, że dostawa nie jest de facto następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa. Odszkodowanie w tym przypadku pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną. W konsekwencji należy stwierdzić, że przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów (w tym np. nieruchomości) w zamian za odszkodowanie – na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Należy przy tym zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Należy przy tym zaznaczyć, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nie podlega samo odszkodowanie, lecz stanowiące dostawę towarów przeniesienie własności nieruchomości w zamian za wynagrodzenie przyjmujące formę odszkodowania.

Wynagrodzenie musi mieć zatem konkretny wymiar, a więc być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu. Dostawę można uznać za dokonaną odpłatnie, dopiero gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru. Oznacza to, że przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów nabiera odpłatnego charakteru dopiero w momencie przyznania odszkodowania i ustalenia jego wysokości.

Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane - zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy - rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i gospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz – w przypadku braku takiego planu – wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2018 r., poz. 1945 z późn. zm.), w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

Z zapisów wyżej cytowanego przepisu wynika, że przez decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu należy rozumieć zarówno decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, jak i decyzję o warunkach zabudowy.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że czynność przeniesienia prawa użytkowania wieczystego gruntu w zamian za odszkodowanie w trybie wywłaszczenia, w związku z jej przeznaczeniem pod inwestycję kolejową podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 ustawy o VAT w zw. z art. 7 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Z uwagi na okoliczność, że opisana we wniosku działka, będąca przedmiotem dostawy, stanowi teren niezabudowany, który pierwotnie był objęty planem zagospodarowania przestrzennego, który pozwalał na rozpoczęcie prac projektowych związanych z budową pogotowia dentystycznego, należy przyjąć że zgodnie z tym planem działka ta miała przeznaczenie pod zabudowę, czyli była terenem budowlanym.

Tym samym nie mogła korzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Z uwagi na fakt, że działka nie była wykorzystywana wyłącznie do działalności zwolnionej od podatku, bo jak wskazał Wnioskodawca nie wykorzystywał jej w ogóle w działalności, pomimo braku prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia tej działki nie znajdzie zastosowania również zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym dostawa działki (prawa użytkowania wieczystego) w zamian za odszkodowanie jest opodatkowana podatkiem VAT 23% stawką podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Zatem Wnioskodawca postąpił prawidłowo wystawiając fakturę VAT z podatkiem naliczonym w wysokości 23% i w opisanej sytuacji korekta nie będzie miała zastosowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.