Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1.4011.94.2019.2.KK
z 10 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2019 r., uzupełnionym w dniach 16 i 17 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe, jednak z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 16 i 17 stycznia 2020 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w zakresie obowiązków płatnika.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

A. Sp. z o.o. (dalej jako „Wnioskodawca” lub „Spółka polska”) jest częścią grupy kapitałowej B. Ltd. (dalej jako „B.” lub „Spółka brytyjska”) zarejestrowanej zgodnie z prawem bermudzkim, z siedzibą zarządu w Wielkiej Brytanii. B. jest także rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii. Głównym przedmiotem działalności koncernu są usługi w zakresie informatyki. Spółka brytyjska jest notowana na amerykańskiej giełdzie NASDAQ.

W ramach grupy kapitałowej B. funkcjonuje program motywacyjny (dalej jako „Plan”) zatwierdzony uchwałą jedynego akcjonariusza B. (spółkę P.) na podstawie pisemnej zgody członków zarządu. Plan ma na celu promocję długofalowego sukcesu B. oraz zwiększenie wartości Spółki brytyjskiej poprzez motywowanie, przyciąganie i zatrzymywanie kluczowych pracowników, członków zarządu niebędących pracownikami lub osób świadczących usługi doradcze na rzecz B. (w przypadku Spółki polskiej będą to osoby zatrudnione na podstawie umowy zlecenia).

W ramach Planu wybranym osobom, w tym również pracownikom i zleceniobiorcom Spółki polskiej (dalej jako „Uczestnicy”), przyznawane jest prawo do nagród w postaci m.in. Incentive Share Options (opcje na akcje z prawem do ulgi podatkowej przewidzianej w amerykańskich przepisach prawa), Non-Qualified Share Options (opcje na akcje nie kwalifikujące się do ulgi podatkowej zgodnie z amerykańskimi przepisami), Restricted Share Units (akcje z ograniczonym prawem zbycia), Performance Awards (płatność odpowiadająca wartości akcji), Dividend Equivalents (ekwiwalent dywidendy). Przedmiotem niniejszego zapytania Wnioskodawcy jest nagroda w postaci Restricted Share Units (dalej jako „RSU” lub „Nagroda”), która stanowi warunkowe i niezbywalne prawo Uczestnika do otrzymania w przyszłości akcji B. Przyznanie Nagrody zostaje pisemnie potwierdzone w umowie (dalej jako „Award Agreement”, „Umowa Nagrody”) określającej liczbę RSU, zasady, warunki, ograniczenia mające zastosowanie do przyznanej Nagrody oraz dzień ich przekazania (dalej jako „Data przyznania”). Umowa podpisywana jest przez Uczestnika oraz B.

Nagroda w postaci jednostki RSU przyznawana jest nieodpłatnie i daje prawo Uczestnikom do otrzymania w przyszłości akcji B. Nagroda nie daje Uczestnikowi praw akcjonariusza (tj. prawa do dywidendy, prawa głosu), o ile Spółka brytyjska nie zdecyduje inaczej. Nagroda nie może być zrealizowana w zdefiniowanym okresie (podlega restrykcjom czasowym), tj. w momencie przyznania Nagrody Uczestnik nie nabywa praw właściciela akcji. Moment upływu okresu restrykcji ustalony jest w Umowie Nagrody i uzależniony jest od m.in. indywidualnych cech Uczestnika (staż pracy, osiągane przez Uczestnika wyniki w pracy, zajmowana pozycja w strukturze B.). Tym samym, w okresie restrykcji Nagroda nie może być sprzedana, zastawiona, obciążona ani przeniesiona w jakikolwiek inny sposób niż zgodnie z zasadami wynikającym z prawa spadkowego.

Nagroda, w okresie restrykcji, może ulec przepadkowi m.in. w momencie rozwiązania umowy o pracę, niespełnienia celów lub innych warunków określonych w Umowie Nagrody. Po upływie okresu restrykcji, zgodnie z Umową Nagrody, w terminach wskazanych w załączniku do uchwały o utworzeniu Planu B. powinno nieodpłatnie wydać Uczestnikowi akcje B. w liczbie odpowiadającej liczbie jednostek RSU, wobec których upłynął okres restrykcji.

Uprawnienie do otrzymania Nagrody przez Uczestników nie wynika z umów o pracę zawartych z Wnioskodawcą, ani z innych dokumentów wewnętrznych obowiązujących w Spółce polskiej (regulaminie pracy, regulaminie wynagradzania, itp.). Źródłem uprawnienia jest podpisana Umowa Nagrody oraz Plan wdrożony we wszystkich spółkach z grupy B. (w tym w szczególności w Spółce polskiej). Spółka polska nie ma także wpływu na warunki Planu, choć może zatwierdzać pojedyncze rekomendacje i decydować, czy jej pracownik dostanie akcje i w jakiej ilości. Koszty wynikające z uczestnictwa w Planie osób będących pracownikami Spółki polskiej mogą być refakturowane na Spółkę polską.

Plan jest administrowany przez organ (dalej jako „Komitet”) mianowany przez członków zarządu B. Zgodnie z postanowieniami Planu, Komitet ma prawo m.in. przyznawać uprawnionym Uczestnikom Planu Nagrodę, typować uczestników, określać rodzaj i wysokość Nagrody oraz warunki na jakich zostaną przyznane Nagrody, interpretować postanowienia Planu oraz Umowy Nagrody, a także ustalać, zmieniać zasady i procedury, jeśli jest to konieczne w celu administrowania Planem, jak również dokonywać rozliczenia Nagrody.

Niezależnie od powyższego, zarząd B. może według swojego wyłącznego uznania, w dowolnym momencie, wykonywać prawa i obowiązki Komitetu, z wyłączeniem spraw zastrzeżonych wyłącznie dla Komitetu.

B. Ltd. której akcje otrzymują pracownicy Wnioskodawcy, jest spółką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 Ustawy o Rachunkowości z dnia 29 września 1994 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 351 ze zm., dalej jako „Ustawa o Rachunkowości”) w stosunku do Wnioskodawcy.

Podkreślenia również wymaga fakt, że pomiędzy Polską a Wielką Brytanią, gdzie znajduje się siedziba B., została zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania (Konwencja między Rzecząpospolitą Polską a Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od zysków majątkowych, podpisana w Londynie 20 lipca 2006 r.).

W uzupełnieniu wniosku wskazano:

• Plan motywacyjny, o którym mowa we wniosku został utworzony uchwałą jedynego akcjonariusza spółki B. z dnia 12 czerwca 2014 roku;
• wedle informacji przekazanych przez spółkę na moment utworzenia Planu spółka B. Ltd. spełniała warunek bycia jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki A. Sp. z o.o.;
• jednostki RSU przyznawane uczestnikom Planu, uprawniające do nieodpłatnego otrzymania w przyszłości akcji B. nie są pochodnymi instrumentami finansowymi, ani papierami wartościowymi, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, jak też nie są „innymi prawami majątkowymi”; zdaniem Wnioskodawcy, opisane we wniosku prawo do nieodpłatnego otrzymania w przyszłości akcji stanowi bezpośrednie uprawnienie do otrzymania świadczeń w ramach Planu RSU w rozumieniu art. 24 ust. 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i prawo to nie jest „innym prawem majątkowym”, pochodnym instrumentem ani papierem wartościowym w rozumieniu przywołanych przepisów; Wnioskodawca pragnie jednocześnie podkreślić, że samo uprawnienie do otrzymania w przyszłości akcji B. Ltd. przez Uczestników Planu nie daje Uczestnikom żadnych ostatecznych praw do przyznanych akcji, stanowi tylko obietnicę ich otrzymania, jeśli zostaną spełnione warunki określone w Umowie Nagrody. Prawo do otrzymania akcji nie ma wartości majątkowej, bowiem prawo to nie podlega sprzedaży, ani innej formie swobodnego dysponowania nim przez Uczestnika, w tym też co do zasady nie daje Uczestnikowi praw akcjonariusza (tj. prawa do dywidendy, prawa głosu). Stąd, zdaniem Wnioskodawcy, w ramach Planu Uczestnik jest bezpośrednio uprawniony do otrzymania świadczeń w ramach Planu w rozumieniu art. 24 ust. 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
• zasady wyboru Uczestników Planu wynikają z wewnętrznych ustaleń obowiązujących w ramach grupy kapitałowej B. Ltd.; prawo do uczestnictwa w Planie zależy od stanowiska zajmowanego przez pracownika w strukturze spółki; o wyborze Uczestnika Planu i przyznaniu mu Nagrody decyduje jego zwierzchnik (który nie musi być pracownikiem Spółki polskiej), biorąc przy tym pod uwagę osiągnięcia pracownika;
• opisane we wniosku Nagrody (RSU) przyznaje Komitet B. Ltd., który jest organem administrującym Planem;
• faktycznym świadczeniodawcą jednostek w ramach Planu motywacyjnego jest B. Ltd.;
• A.Sp. z o.o. nie uczestniczy ani nie wspiera realizacji Planu motywacyjnego, o którym mowa we wniosku;
• A.Sp. z o.o. nie przekazuje i nie udostępnia bezpośrednio informacji o swoich pracownikach dla celów Planu o spełnieniu przez nich warunków uczestnictwa w Programie. Informacje o spełnieniu warunków uczestnictwa w Programie są gromadzone w specjalnym systemie zarządzanym globalnie przez B. Ltd.;
• A.Sp. z o.o. nie ponosi bezpośrednio lub pośrednio kosztów funkcjonowania Planu. A.Sp. z o.o. ponosi jedynie koszty związane z uczestnictwem jej pracowników w Planie; po upływie okresu restrykcyjnego, gdy pracownikom przyznawane są akcje (tzw. vesting RSU), wartość rynkowa przyznawanych akcji jest refakturowana na A.Sp. z o.o.;
• członkowie zarządu A.Sp. z o.o. mają dostęp do informacji dotyczących uczestnictwa Pracowników Spółki polskiej w Planie, w tym informacji o świadczeniach przekazywanych pracownikom A.Sp. z o.o. w związku z ich uczestnictwem w Planie poprzez globalny system zarządzany przez B. Ltd. Natomiast A.Sp. z o.o. nie zbiera tych informacji, nie zarządza nimi, ani informacje te nie są w żaden specjalny sposób udostępniane Spółce polskiej;
• zdaniem Wnioskodawcy Nagrody otrzymywane przez pracowników i zleceniobiorców Wnioskodawcy w ramach Planu nie będą miały związku ze stosunkiem pracy czy umowami cywilnoprawnymi istniejącymi pomiędzy nimi a Wnioskodawcą; w umowach o pracę oraz umowach cywilnoprawnych istnieje jedynie informacja o istnieniu w ramach grupy kapitałowej B. Ltd Planu motywacyjnego, jednak umowy te nie gwarantują pracownikowi uczestnictwa w Planie i przyznania Nagrody;
• decyzja o utworzeniu Planu została podjęta i zatwierdzona uchwałą jedynego akcjonariusza B. Ltd. (spółkę P.) na podstawie pisemnej zgody członków zarządu Spółki brytyjskiej; zgodnie z art. 303 ust. 1 i 2 KSH w spółce jednoosobowej jedyny akcjonariusz wykonuje wszystkie uprawnienia walnego zgromadzenia; tym samym uchwały podjęte przez jedynego akcjonariusza spółki mają taką samą moc prawną, jak uchwały walnego zgromadzenia;
• Plan jest zarządzany przez Spółkę brytyjską i został utworzony w zgodzie z brytyjskimi przepisami regulującymi tę materię. Pisemna zgoda członków zarządu (“written consent without the meeting”) to rozwiązanie funkcjonujące w systemach prawa anglosaskiego. Jest to pisemne oświadczenie, które opisuje i zatwierdza tok działań podjętych przez akcjonariuszy określonej spółki bez konieczności odbywania spotkania z zarządem spółki. W omawianym dokumencie członkowie zarządu wyrażają zgodę na podjęcie określonych działań (czynności prawnych) przez akcjonariusza/akcjonariuszy spółki bez zebrania zarządu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z uczestnictwem w Planie pracowników Wnioskodawcy na Spółce polskiej będą ciążyć obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, na Spółce Polskiej nie będą ciążyć obowiązki płatnika oraz obowiązki informacyjne w rozumieniu przepisów Ustawy o PIT, ponieważ ewentualny przychód podlegający opodatkowaniu w związku z uczestnictwem w Planie powstanie po stronie Uczestników dopiero w momencie sprzedaży nabytych przez nich akcji B. zgodnie z art. 24 ust. 11 Ustawy o PIT (a nie na żadnym wcześniejszym etapie).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe, jednak z innych względów niż wskazane przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

Ustawa przewiduje przy tym dwa „tryby” zapłaty/poboru podatku dochodowego od osób fizycznych:

• tzw. samoobliczenie (samowymiar) i zapłatę podatku przez podatnika;
• obliczenie i pobór podatku przez płatnika.

Zasadą jest, że obowiązek prawidłowego ustalenia podstawy opodatkowania, obliczenia i zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych ciąży na podatnikach. Niemniej jednak, w odniesieniu do licznych sytuacji zasada ta została wyłączona przez ustawodawcę, poprzez nałożenie obowiązków płatnika na podmioty wypłacające podatnikowi (stawiające do dyspozycji podatnika) należności stanowiące jego dochody (przychody).

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadza system poboru podatku przez płatnika w przypadkach wskazanych w art. 31, 33, 34, 35, 41 i 42e. Wymienione przepisy nakładają obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. na:

• osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane „zakładami pracy” – w odniesieniu do uzyskiwanych od tych zakładów pracy przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy oraz wypłacanych przez nie zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego (art. 31),
• spółdzielnie pracy – w odniesieniu do wypłat z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31);
• osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych na rzecz osób określonych w art. 3 ust. 1 świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 (art. 41 ust. 1);
• osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – w odniesieniu do dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21 (art. 41 ust. 4);
• spółkę przejmującą, nowo zawiązaną lub powstałą w wyniku przekształcenia – w odniesieniu do dochodu określonego w art. 24 ust. 5 pkt 7 lub 8 (art. 41 ust. 4c);
• podmioty prowadzące rachunki papierów wartościowych dla podatników – w odniesieniu do związanych z papierami wartościowymi zapisanymi na tych rachunkach i uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej: dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5 – jeżeli wypłata świadczenia na rzecz podatnika następuje za pośrednictwem tych podmiotów (art. 41 ust. 4d);
• podmioty prowadzące rachunki zbiorcze papierów wartościowych, za pośrednictwem których są wypłacane należności z tych tytułów – w odniesieniu do związanych z papierami wartościowymi zapisanymi na tych rachunkach: dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 4, w zakresie dywidendy oraz dochodów (przychodów) określonych w art. 24 ust. 5 pkt 1, 3 lub 6, a także dochodów (przychodów), o których mowa w art. 30a ust. 1 pkt 2 i 5 (art. 41 ust. 10).

Jak wynika z powołanych przepisów, ustawodawca ustanowił obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych poprzez:

• określenie rodzaju podmiotu dokonującego wypłaty (realizacji) świadczeń na rzecz podatników, przy czym rodzaj podmiotu jest określany poprzez wskazanie jego formy organizacyjnej, jego statusu bądź roli, jaką podmiot ten pełni w relacji z podatnikiem oraz
• określenie kategorii przychodów (dochodów) w odniesieniu do których na ww. podmiotach ciążą obowiązki płatnika podatku.

Podstawowym warunkiem dla rozważań o obowiązku płatnika jest jednak istnienie relacji: udzielający świadczenia (płatnik) – uzyskujący świadczenie (podatnik). Udzieleniem świadczenia jest przy tym zarówno sytuacja, gdy świadczenie jest przekazywane bezpośrednio przez płatnika, jak również sytuacja, gdy świadczenie jest realizowane przez podmiot trzeci, ale jest „zlecane”, „organizowane” przez płatnika (czyli w istocie pochodzi od płatnika).

W szczególności, w odniesieniu do powołanego art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nadającego status płatnika podatku „zakładom pracy”, należy podkreślić, że przepis ten dotyczy:

• przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy uzyskiwanych od zakładów pracy oraz
• zasiłków pieniężnych z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez zakłady pracy.

Analiza treści ww. przepisu wymaga wskazania, że ogólne określenie „przychodów” zawiera art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stosownie do tego przepisu przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Pojęcie przychodu wiąże się z przysporzeniem majątkowym po stronie podatnika, z wartością wchodzącą do jego majątku.

Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się – stosownie do art. 12 ust. 1 ustawy – wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Jak wynika z art. 12 ust. 1 ustawy, przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy rozumiane są przez ustawodawcę szeroko. Pojęcie to obejmuje zarówno świadczenia pieniężne, jak i wartość świadczeń niepieniężnych, w tym świadczeń nieodpłatnych. W szczególności, ustawodawca nie ogranicza omawianego pojęcia do wynagrodzenia za pracę, a wskazany przez niego katalog rodzajów przychodów ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych zawarty w powołanym przepisie ma charakter przykładowego wyliczenia (świadczy o tym użyte sformułowanie „w szczególności”).

O tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. Istotne jest także to, czy istnieje związek prawny lub faktyczny danego świadczenia z istniejącym stosunkiem pracy. Nie ma natomiast znaczenia, z jakiego źródła pracodawca pokrywa wypłatę danych świadczeń dla pracowników – czy pokrywa wypłatę tych świadczeń bezpośrednio ze środków własnych czy pośrednio poprzez zapewnienie wypłaty świadczeń ze źródeł bezpośrednio z pracodawcą niezwiązanych.

Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika (pracownika) powstaniem przysporzenia majątkowego, uzyskane bezpośrednio lub pośrednio od pracodawcy i mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W analizowanym przypadku Wnioskodawca rozważa, czy ciążą na nim obowiązki płatnika w związku z udziałem jego pracowników w Planie motywacyjnym utworzonym przez B. Ltd.

W związku z powyższym, należy w pierwszej kolejności rozważyć, czy pracownicy Wnioskodawcy otrzymują opisane świadczenia od Wnioskodawcy czy od innego podmiotu (B. Ltd.). Obowiązki płatnika po stronie Wnioskodawcy mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez niego świadczeń na rzecz pracowników.

Świadczeniami wymienionymi we wniosku, uzyskiwanymi przez pracowników w związku z uczestnictwem w Planie motywacyjnym są:

• przyznanie Nagrody w postaci jednostek RSU;
• otrzymanie akcji po upływie określonego okresu restrykcji.

Jak wskazano w opisie zdarzenia zawartym we wniosku:

• podmiotem organizującym Plan motywacyjny i przyznającym jednostki RSU pracownikom grupy kapitałowej B. (w tym pracownikom Wnioskodawcy) jest B. Ltd.;
• pracownicy Wnioskodawcy są objęci Planem motywacyjnym zatwierdzonym uchwałą jedynego akcjonariusza spółki B. z dnia 12 czerwca 2014 roku;
• zasady wyboru Uczestników Planu wynikają z wewnętrznych ustaleń obowiązujących w ramach grupy kapitałowej B. Ltd.;
• opisane we wniosku Nagrody (RSU) przyznaje Komitet B. Ltd., który jest organem administrującym Planem;
• Wnioskodawca nie uczestniczy ani nie wspiera realizacji Planu motywacyjnego;
• Wnioskodawca nie przekazuje i nie udostępnia bezpośrednio informacji o swoich pracownikach dla celów Planu o spełnieniu przez nich warunków uczestnictwa w Programie; informacje o spełnieniu warunków uczestnictwa w Programie są gromadzone w specjalnym systemie zarządzanym globalnie przez B. Ltd.;
• Wnioskodawca nie ponosi bezpośrednio lub pośrednio kosztów funkcjonowania Planu.

W takiej sytuacji faktycznej nie można stwierdzić, że świadczenia pracowników związane z uczestnictwem w Planie motywacyjnym są przez nich uzyskiwane od Wnioskodawcy. Podmiotem przekazującym opisane świadczenia jest B. Ltd. jako świadczeniodawca Planu i jednocześnie jako spółka, której akcje staną się własnością pracowników. W szczególności, przedstawione okoliczności faktyczne sprawy nie dają podstaw do uznania, że B. Ltd. realizuje na rzecz pracowników Wnioskodawcy świadczenia „zlecone”, „zorganizowane” przez Wnioskodawcę.

Skoro Wnioskodawca nie jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz pracowników, po stronie Wnioskodawcy nie powstaną obowiązki płatnika określone w art. 31 i art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od kwalifikacji podatkowej opisanych świadczeń po stronie pracowników Wnioskodawcy jako podatników.

W konsekwencji, samo stanowisko Wnioskodawcy, wedle którego w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym nie powstają po jego stronie obowiązki płatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych, jest prawidłowe. Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy opiera się jednak na argumencie, który nie ma istotnego znaczenia wobec braku możliwości przypisania realizacji opisanych świadczeń Wnioskodawcy. Tym samym, interpretacja nie zawiera oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym wykładni art. 24 ust. 11-11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do opisanego we wniosku Planu motywacyjnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.