Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.500.2019.2.AG
z 4 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13 listopada 2019 r. (data wpływu 22 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 stycznia 2020 r. (data nadania 23 stycznia 2020 r., data wpływu 28 stycznia 2020 r.) na wezwanie z dnia 13 stycznia 2020 r. Nr 0114-KDIP2-2.4010.500.2019.1.AG (data nadania 14 stycznia 2020 r., data odbioru 17 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości:

• wydatków ponoszonych w związku z użytkowaniem samochodów osobowych o napędzie elektrycznym, z wyłączeniem podlegających limitowaniu opłat leasingowych oraz kosztów ubezpieczenia AC – jest prawidłowe;
  

• opłat leasingowych oraz kosztów ubezpieczenia AC – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości wydatków ponoszonych w związku z użytkowaniem samochodów osobowych o napędzie elektrycznym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Podatkowa Grupa Kapitałowa (…) (dalej: „Wnioskodawca”) jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w rozumieniu art. 1a Ustawy o CIT.
Jedną ze spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej Wnioskodawcy jest spółka (…) S.A. (dalej: „Spółka”).

Dominującym zakresem działalności gospodarczej Spółki jest handel energią elektryczną. Ponadto, Spółka prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie świadczenia usług najmu krótkoterminowego samochodów osobowych o napędzie elektrycznym (dalej: „Pojazdy”). Pojazdy nie spełniają warunku konstrukcyjnego przeznaczenia do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą.

Usługa najmu krótkoterminowego polega na odpłatnym udostępnieniu Pojazdu osobie fizycznej („Użytkownik”), która m.in. posiada prawo jazdy i dokonała rejestracji za pośrednictwem aplikacji mobilnej na urządzeniu typu smartfon lub tablet. Pojazdy są pozostawione do skorzystania na terenie publicznie dostępnym (np. na miejscach parkingowych przy drogach publicznych), na obszarze dostępności usługi. Użytkownik skanuje kod (…) znajdujący się na samochodzie w celu otwarcia danego Pojazdu, zaś umowa zostaje zawarta w momencie jego otwarcia. Okres najmu może trwać maksymalnie dwie doby. Po skorzystaniu z Pojazdu użytkownik jest zobowiązany do pozostawieniu go na terenie publicznie dostępnym. Pojazdy są wyposażone w urządzenia GPS, dzięki którym możliwa jest lokalizacja ich położenia oraz trasy, którą pokonały w ramach użytkowania przez konkretnego użytkownika. Z uwagi m.in. na zwolnienie z obowiązku ponoszenia opłat za parkowanie w strefie płatnego parkowania oraz możliwość poruszania się po pasach ruchu przeznaczonych dla autobusów, korzystanie z najmu krótkoterminowego Pojazdów może być wygodną alternatywą dla np. zakupu usług taksówkarskich.

Pojazdy wykorzystywane przez Spółkę do celu świadczenia najmu są własnością Spółki lub są użytkowane na podstawie umowy leasingu. Dotychczas bowiem wykluczone było użytkowanie samochodów w schemacie innym niż najem krótkoterminowy, opisany powyżej. W związku z powyższym, Spółka odlicza 100% podatku naliczonego VAT odpowiednio z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z wskazanymi powyżej Pojazdami.

Dodatkowo, całość wydatków ponoszonych przez Spółkę w związku z zakupem lub użytkowaniem na podstawie umowy leasingu powyższych Pojazdów, a także wszelkie związane z nimi wydatki eksploatacyjne – w tym również zakup paliwa, opon, ubezpieczenia i inne wydatki towarzyszące bieżącemu użytkowaniu Pojazdów – finansowane przez Spółkę (dalej łącznie: „Wydatki”), są przez nią zaliczane do kosztów uzyskania przychodu.

Aktualnie Spółka rozważa możliwość przeznaczenia wybranej grupy Pojazdów również dla celów służbowych pracowników Spółki. Cele służbowe obejmują np. dojazd na spotkanie z klientem lub przemieszczanie się pomiędzy lokalizacjami, w których Spółka prowadzi działalność. Wybrane Pojazdy będą użytkowane przez pracowników Spółki w godzinach pracy Spółki. Pojazdy te nie będą jednak w godzinach pracy Spółki wyłączone z puli Pojazdów dostępnych Użytkownikom dla celów najmu krótkoterminowego. Spółka zakłada wykorzystanie Pojazdu w sposób mieszany, do celów zarówno przejazdów służbowych pracowników Spółki, jak również do celów najmu. Niemniej, każdy przejazd będzie mógł być przypisany wyłącznie jednej z powyższych kategorii.

W praktyce oznacza to, że dany Pojazd będzie zaparkowany w miejscu publicznym, ogólnodostępnym, zaś skorzystać będzie mógł z niego zarówno pracownik Spółki, jak też Użytkownik. W danym okresie mogą więc wystąpić wyłącznie przejazdy na cele służbowe, wyłącznie przejazdy w ramach najmu krótkoterminowego jak również oba rodzaje przejazdów. Schemat skorzystania z Pojazdu będzie w obu sytuacjach analogiczny, tj. będzie wymagał zalogowania za pośrednictwem Aplikacji lub oprogramowania o analogicznej funkcjonalności, stworzonej do użytku pracowników Spółki.

Zasady wykorzystywania Pojazdów przez użytkowników na podstawie umowy najmu są określone w regulaminach usługi, dostępnych publicznie. Spółka przygotuje zasady (regulamin) korzystania przez pracowników Spółki z Pojazdów dla celów służbowych. Skorzystanie z samochodu Spółki dla celów służbowych będzie nieodpłatne. Możliwość skorzystania z samochodów dla celów służbowych będzie dotyczyła wyłącznie konkretnych egzemplarzy z puli Pojazdów. Spółka wyklucza możliwość nieodpłatnego korzystania z Pojazdów przez pracowników Spółki dla celów innych niż służbowe.

Pracownik Spółki będzie zaś mógł, jako Użytkownik, dokonać najmu samochodu po godzinach pracy, na zasadach ogólnych, właściwych dla usługi najmu krótkoterminowego za pośrednictwem aplikacji mobilnej.

Spółka nie będzie prowadziła ewidencji Pojazdów przeznaczonych wyłącznie dla celów najmu krótkoterminowego. Spółka będzie natomiast prowadziła ewidencję przebiegu każdego z Pojazdów przeznaczonych zarówno dla celów wewnętrznych (służbowych) Spółki oraz dla celów świadczenia usług najmu krótkoterminowego, w celu wykluczenia ich wykorzystania dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki (dalej: „Ewidencja”).

Ewidencja będzie składała się z dwóch części, które łącznie będą przedstawiały pełen zakres wykorzystania samochodu. W odniesieniu do wykorzystywania danego Pojazdu na cele służbowe jej pracowników, dana część Ewidencja będzie zawierała elementy wskazane w art. 86a ust. 7 Ustawy o VAT, z uwzględnieniem aspektów technicznych opisanych poniżej. Natomiast część Ewidencji prowadzona w związku ze świadczeniem usług najmu krótkoterminowego, po godzinach pracy Spółki, będzie zawierać dane określone w art. 86a ust. 8 Ustawy o VAT, z zastrzeżeniami opisanymi w dalszej części wniosku.

1. W zakresie udostępnienia samochodów pracownikom, ewidencja ww. Pojazdów będzie zawierała:
   • Numer rejestracyjny Pojazdu;
     
   • Dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
     
   • Stan licznika Pojazdu na dzień rozpoczęcia ewidencji, na koniec danego okresu rozliczeniowego (miesiąca) oraz na zakończenia prowadzenia ewidencji;
     
   • Wpis osoby kierującej pojazdem, dotyczący wykorzystania pojazdu (nr kolejny, data i cel wyjazdu, opis trasy, liczbę przejechanych kilometrów a także imię i nazwisko osoby kierującej Pojazdem);
     
   • Liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia ewidencji.
     
   Powyższe dane będą pozyskiwane w formie elektronicznej z oprogramowania służącego do realizacji usług najmu krótkoterminowego lub z oprogramowania przygotowanego dla celów prowadzenia Ewidencji korzystania z Pojazdów na cele służbowe. Co do zasady, dane te będą pozyskiwane automatycznie, zaś obowiązkiem pracownika Spółki korzystającego z konkretnego Pojazdu będzie wskazanie celu wyjazdu z katalogu zdefiniowanych celów lub podanie zindywidualizowanego celu, jeżeli nie został przewidziany w katalogu. Spółka zakłada prowadzenie Ewidencji w formie elektronicznej, zaś na koniec danego okresu rozliczeniowego (miesiąca) autentyczność wpisów w Ewidencji zostanie potwierdzona przez osobę upoważnioną przez Spółkę do weryfikacji wpisów. Potwierdzenie autentyczności wpisów osób kierujących Pojazdem zostanie dokonane w formie elektronicznej umożliwiającej identyfikację autora potwierdzenia lub w formie pisemnej.
   
   
2. W zakresie odpłatnego świadczenia usług najmu krótkoterminowego, ewidencja ww. Pojazdów będzie zawierała:
   • Numer rejestracyjny Pojazdu;
     
   • Dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
     
   • Stan licznika Pojazdu na dzień rozpoczęcia ewidencji, na koniec danego okresu rozliczeniowego (miesiąca) oraz na zakończenia prowadzenia ewidencji;
     
   • Numer kolejny wpisu;
     
   • Datę i cel udostępnienia Pojazdu – celem będzie w każdym przypadku świadczenie usług najmu krótkoterminowego;
     
   • Stan licznika na dzień udostępnienia Pojazdu oraz na dzień zwrotu Pojazdu;
     
   • Liczbę przejechanych kilometrów;
     
   • Imię i nazwisko osoby (użytkownika), której został udostępniony Pojazd;
     
   • Liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia ewidencji.
     
   
   

Z uwagi na schemat udostępniania samochodu dla celów świadczenia odpłatnych usług najmu krótkoterminowego, tj. rezerwację za pośrednictwem aplikacji mobilnej danego samochodu, dostępnego w przestrzeni publicznej, nie występuje fizyczne udostępnienie lub odebranie przedmiotu najmu przez pracownika Spółki. Z tego powodu, wpis, o którym mowa w 86a ust. 7 pkt 4 Ustawy o VAT jest dokonywany automatycznie za pośrednictwem oprogramowania służącego świadczeniu usług najmu. Potwierdzenie autentyczności wpisów, analogicznie do zasad dotyczących pracowników Spółki, zostanie dokonane w formie elektronicznej lub pisemnej.

Ponadto, pismem z dnia 23 stycznia 2020 r., Wnioskodawca uzupełnił opisane zdarzenie przyszłe o następujące informacje:

W związku z użytkowaniem pojazdów spółka wchodząca w skład Podatkowej Grupy Kapitałowej (…) („Spółka”):

• poniosła wydatki jednorazowe związane z wdrożeniem usługi wynajmu pojazdów;
  

• ponosi wydatki cykliczne związane z tymi pojazdami.
  
  
  

Główne kategorie wydatków zostały przedstawione w poniższej tabeli:

Spółka informuje, że pomiędzy Spółką a leasingodawcą zostały zawarte umowy leasingu operacyjnego (tj. w przypadku leasingu to Finansujący (a nie Spółka) dokonuje podatkowych odpisów amortyzacyjnych).

W ramach użytkowania opisanych we wniosku Pojazdów, Spółka ponosi wydatki na następujące rodzaje ubezpieczeń samochodów: OC, AC i NNW.

Stroną zawartych umów ubezpieczenia jest Spółka i to ona ponosi ciężar związanych z nimi kosztów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka wchodząca w skład podatkowej grupy kapitałowej Wnioskodawcy ma prawo do zaliczenia 100% Wydatków ponoszonych w związku z użytkowaniem Pojazdu do kosztów uzyskania przychodu, w przypadku wykorzystywania Pojazdu zarówno przez pracowników Spółki dla celów wyłącznie służbowych, jak również przez Użytkowników w ramach usługi najmu krótkoterminowego, pod warunkiem prowadzenia Ewidencji w formie opisanej we wniosku, czego skutkiem będzie zwiększenie dochodów/zmniejszenie strat Spółki powodujące jednocześnie powiększenie dochodów/zmniejszenie strat Wnioskodawcy?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka wchodząca w skład podatkowej grupy kapitałowej Wnioskodawcy ma prawo do zaliczenia 100% Wydatków ponoszonych w związku z użytkowaniem Pojazdu do kosztów uzyskania przychodu, w przypadku wykorzystywania Pojazdu zarówno przez pracowników Spółki dla celów wyłącznie służbowych, jak również przez Użytkowników w ramach usługi najmu krótkoterminowego, pod warunkiem prowadzenia Ewidencji w formie opisanej we wniosku, czego skutkiem będzie zwiększenie dochodów/zmniejszenie strat Spółki powodujące jednocześnie powiększenie dochodów/zmniejszenie strat Wnioskodawcy.

Zgodnie z Ustawą o CIT:

• kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT (art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT),
  

• nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika (art. 16 ust. 1 pkt 51 Ustawy o CIT),
  

• w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika (art. 16 ust. 5f Ustawy o CIT).
  
  
  

Na podstawie powyższych przepisów należy dojść do konkluzji, iż możliwość zaliczenia 100% Wydatków do kosztów uzyskania przychodów przez Spółkę uzależniona jest od wykorzystywania Pojazdu wyłącznie do celów związanych z działalnością gospodarczą. Jednakże, w przypadku braku ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 Ustawy o VAT, uznaje się, że samochód jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika. W konsekwencji, prowadzenie ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 Ustawy o VAT jest warunkiem koniecznym do zaliczenia całości Wydatków do kosztów podatkowych.

Jak stanowi z kolei Ustawa o VAT:

• pojazd samochodowy jest uznany za wykorzystywany wyłącznie dla celów działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
  
  • sposób wykorzystywania pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą; lub
  • konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne (warunek ten nie ma zastosowania w scenariuszu przedstawionym przez Wnioskodawcę) (art. 86a ust. 4 Ustawy o VAT),

• warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się m.in. w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do:
  
  • odsprzedaży,
  • sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
  • oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, jeśli odsprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 86a ust. 5 pkt 1 Ustawy o VAT),

• ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać konkretne elementy wymienione w Ustawie o VAT (art. 86a ust. 6-8 Ustawy o VAT).
  
  
  

Nie ulega wątpliwości, iż wydatki dokonywane przez Spółkę w związku z używaniem Pojazdów ponoszone są w celu uzyskania przychodu lub też w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W przypadku bowiem przeznaczenia Pojazdów do świadczenia usług najmu krótkoterminowego, Spółka będzie uzyskiwała przychody z tegoż najmu. Natomiast w przypadku wykorzystywania Pojazdów na cele służbowe przez pracowników Spółki, działania służbowe pracowników będą przyczyniały się do generowania przychodów z całości zakresu działalności Spółki.

Nie powinno również ulegać wątpliwości, że w scenariuszu opisanym przez Wnioskodawcę Pojazdy przeznaczone będą wyłącznie do działalności gospodarczej Spółki. Zarówno bowiem wykorzystywanie samochodu na cele służbowe przez pracowników Spółki w godzinach pracy Spółki, jak również przeznaczenie Pojazdów do świadczenia usług najmu krótkoterminowego, będzie związane wyłącznie z działalnością gospodarczą Spółki. Należy podkreślić, że formalnie wykluczone będzie nieodpłatne korzystanie z Pojazdu w godzinach pracy przez pracowników Spółki z Pojazdu dla celów innych, niż cele służbowe. Kwestia ta będzie wyraźnie ustalona w pisemnych zasadach używania Pojazdu (regulaminach).

Dodatkowo, faktyczne wykorzystanie Pojazdu będzie podlegało weryfikacji, w ramach danych zawartych w Ewidencji prowadzonej przez Spółkę. Ewidencja będzie prowadzona w dwóch częściach, dla każdej z działalności w ramach których będzie wykorzystywanych Pojazd. Treść poszczególnych części Ewidencji nie będzie tożsama, z uwagi na określone wymogi stawiane treści ewidencji przebiegu pojazdu przez przepisy prawa, w zależności od tego czy korzystającym z samochodu jest pracownik lub osoba niebędąca pracownikiem. Niemniej, wpisy poszczególnych ewidencji będą komplementarne i będą łącznie przedstawiały spójny obraz wykorzystywania danego Pojazdu.

Wnioskodawca podkreśla, że Ustawa o VAT jednoznacznie przewiduje dwa rodzaje ewidencji faktycznego wykorzystania pojazdu samochodowego w art. 86a ust. 7 oraz ust. 8 tejże ustawy. Odrębnie są określone zasady prowadzenia ewidencji korzystania z samochodu dla celów wewnętrznych podatnika, gdy kierowcą jest pracownik podatnika, odrębnie zaś przewidziane są zasady użytkowania samochodu podatnika przez osoby trzecie, a jednocześnie nie zachodzą przesłanki wyłączenia z obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu na podstawie art. 86a ust. 5 pkt 1 Ustawy o VAT.

W sytuacji, gdy samochód jest wykorzystywany wyłącznie dla celów służbowych, przez pracowników Spółki, ewidencja przebiegu pojazdu powinna spełniać wymogi określone w art. 86a ust. 7 Ustawy o VAT. Podkreślić należy, że Ustawa o VAT nie precyzuje przesłanek w zakresie formy ewidencji przebiegu pojazdu. Istotne jest jedynie, aby ewidencja zawierała określone dane identyfikujące samochód, kierowcę oraz dane dotyczące przejazdu. Nie ma więc przeciwwskazań dla prowadzenia wskazanej ewidencji w formie elektronicznej, pozyskując dane niezbędne do prowadzenia ewidencji np. z danych dostępnych w aplikacji służącej świadczeniu usług najmu krótkoterminowego.

Na gruncie Ustawy o VAT nie ma także przeciwwskazań dla potwierdzania prawidłowości wpisanych danych przez danego kierowcę w systemie elektronicznym oraz jej weryfikacji w formie elektronicznej przez osobę upoważnioną przez podatnika, przy założeniu pełnej identyfikacji osób korzystających z danego Pojazdu oraz dokonujących weryfikacji.

Analogicznie, w przypadku prowadzenia ewidencji wykorzystywania danego pojazdu przez Użytkownika, dla celów świadczenia usług najmu krótkoterminowego, powinna ona spełniać wymogi wskazane w art. 86a ust. 8 Ustawy o VAT. Ustawodawca przyjął założenie, że w takiej sytuacji wpis danych jest dokonywany przez osobę udostępniającą pojazd kierowcy. Ustawa o VAT w tym zakresie nie uwzględnia możliwości realizacji usług najmu na rzecz osoby trzeciej, która samodzielnie wybierze Pojazd i skorzysta z usługi najmu bez bezpośredniej asysty pracownika podatnika.

W scenariuszu przedstawionym przez Wnioskodawcę, rolę pracownika udostępniającego Spółki wypełnia aplikacja, za pomocą której Użytkownik wybiera i użytkuje konkretny Pojazd. Aplikacja automatycznie generuje informacje zawierające wszystkie dane konieczne dla prowadzenia ewidencji wykorzystania Pojazdu przez Użytkownika. Jednocześnie, cel wykorzystania Pojazdu przez Użytkownika w tym zakresie może być tylko jeden – jest nim skorzystanie z odpłatnej usługi najmu krótkotrwałego. Nie jest natomiast istotne, czy Użytkownik wykorzystuje najmowany odpłatnie samochód do celów osobistych lub celów prowadzonej ewentualnie działalności gospodarczej. Udostępnienie Użytkownikowi Pojazdu na zasadach właściwych dla wszystkich osób korzystających z aplikacji umożliwiającej zawarcie umowy najmu krótkotrwałego wyklucza w istocie możliwość skorzystania z Pojazdu dla celów innych niż działalność gospodarcza Spółki. Spełnia więc zasadniczy cel prowadzenia ewidencji.

Schemat prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu obejmuje konieczność weryfikacji wpisów w ewidencji, przez określone osoby. W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionej sytuacji, pozyskiwanie automatyczne danych z oprogramowania służącego świadczeniu usług najmu krótkotrwałego spełnia przesłanki wskazane w art. 86a ust. 8 pkt 1 Ustawy o VAT. Niemniej, Spółka zakłada konieczność okresowej weryfikacji spójność danych pozyskiwanych z aplikacji, w celu wykluczenia błędów w ewidencji.

W ocenie Wnioskodawcy, zarówno warunki wykorzystywania Pojazdów w scenariuszu opisanym we wniosku, jak również Ewidencja w formach zakładanych przez Spółkę, wypełniają przesłanki do zaliczenia 100% Wydatków do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 w związku z art. 16 ust 1 pkt 51 oraz art. 16 ust. 5f Ustawy o CIT.

Powyższe należy odnieść do art. 7a ust. 1 Ustawy o CIT, zgodnie z którym w podatkowych grupach kapitałowych dochodem ze źródła przychodów jest nadwyżka sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę uzyskanych z danego źródła przychodów nad sumą ich strat poniesionych z tego źródła przychodów. Jeżeli za rok podatkowy suma strat poniesionych z danego źródła przychodów przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej przekracza sumę dochodów uzyskanych z tego źródła, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej poniesioną ze źródła przychodów.

Co za tym idzie, w ocenie Wnioskodawcy, Spółka wchodząca w skład podatkowej grupy kapitałowej Wnioskodawcy ma prawo do zaliczenia 100% Wydatków ponoszonych w związku z użytkowaniem Pojazdu do kosztów uzyskania przychodu, w przypadku wykorzystywania Pojazdu zarówno przez pracowników Spółki dla celów wyłącznie służbowych, jak również przez Użytkowników w ramach usługi najmu krótkoterminowego, pod warunkiem prowadzenia Ewidencji w formie opisanej we wniosku, czego skutkiem będzie zwiększenie dochodów/zmniejszenie strat Spółki powodujące jednocześnie powiększenie dochodów/zmniejszenie strat Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości:

• wydatków ponoszonych w związku z użytkowaniem samochodów osobowych o napędzie elektrycznym, z wyłączeniem podlegających limitowaniu opłat leasingowych oraz kosztów ubezpieczenia AC – jest prawidłowe;
  

• opłat leasingowych oraz kosztów ubezpieczenia AC – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 updop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Z dniem 1 stycznia 2019 r., na podstawie ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2159; dalej: „ustawa zmieniająca”), wprowadzono nowe zasady rozliczania w kosztach uzyskania przychodów wydatków związanych m.in. z wykorzystywaniem samochodów osobowych w prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 16 ust. 1 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów m.in.:

• pkt 4) odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę:
  
  1. 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. poz. 317 i 1356),
  2. 150 000 zł – w przypadku pozostałych samochodów osobowych;

• pkt 49) składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia;
  

• pkt 49a) dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy;
  

• pkt 51) 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.
  
  
  

Jednocześnie, do updop wprowadzono z dniem 1 stycznia 2019 r. przepisy dotyczące samochodów osobowych, z których wynika również, że:

• w przypadku gdy opłata, w tym czynsz, z tytułu umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze została skalkulowana w sposób obejmujący koszty eksploatacji samochodu osobowego, przepis ust. 1 pkt 51 stosuje się do tej części opłaty, która obejmuje koszty eksploatacji samochodu osobowego (art. 16 ust. 3b);
  

• poniesione wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 51, oraz kwota, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, obejmują także podatek od towarów i usług, który zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego, oraz naliczony podatek od towarów i usług, w tej części, w której zgodnie z przepisami o podatku od towarów i usług podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty lub zwrot różnicy podatku od towarów i usług (art. 16 ust. 5a);
  

• przepisu ust. 1 pkt 4 nie stosuje się do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 16 ust. 5b);
  

• w przypadku samochodu osobowego oddanego do używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, ograniczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, stosuje się do tej części opłaty, która stanowi spłatę wartości samochodu osobowego (art. 16 ust. 5c);
  

• w przypadku gdy umowa najmu, dzierżawy lub inna umowa o podobnym charakterze została zawarta na okres krótszy niż 6 miesięcy, przez wartość samochodu, o której mowa w ust. 1 pkt 49a, rozumie się wartość przyjętą dla celów ubezpieczenia (art. 16 ust. 5d);
  

• w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych kwota limitu, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, wynosi 225 000 zł (art. 16 ust. 5e);
  

• w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ewidencji, o której mowa w art. 86a ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika (art. 16 ust. 5f);
  

• przepisu ust. 5f nie stosuje się, jeżeli podatnik na podstawie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług nie jest obowiązany do prowadzenia takiej ewidencji, z wyjątkiem przypadku, gdy brak tego obowiązku wynika z art. 86a ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług (art. 16 ust. 5g).
  
  
  

Zgodnie z opisanym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca jest podatkową grupą kapitałową, w skład której wchodzi m.in. jedna ze spółek akcyjnych („Spółka”). Spółka ta prowadzi działalność m.in. w zakresie świadczenia usług najmu krótkoterminowego samochodów osobowych o napędzie elektrycznym („Pojazdy”). Usługa najmu krótkoterminowego polega na odpłatnym udostępnieniu Pojazdu osobie fizycznej („Użytkownik”). Pojazdy wykorzystywane przez Spółkę do celu świadczenia najmu są własnością Spółki lub są użytkowane na podstawie umowy leasingu operacyjnego. Aktualnie Spółka rozważa możliwość przeznaczenia wybranej grupy Pojazdów również dla celów służbowych pracowników Spółki. Spółka wyklucza możliwość nieodpłatnego korzystania z Pojazdów przez pracowników Spółki dla celów innych niż służbowe. Spółka będzie prowadziła ewidencję przebiegu każdego z Pojazdów przeznaczonych zarówno dla celów wewnętrznych (służbowych) Spółki oraz dla celów świadczenia usług najmu krótkoterminowego, w celu wykluczenia ich wykorzystania dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki.

W ramach użytkowania Pojazdów Spółka ponosi następujące wydatki:

1. leasing (część floty) samochodów elektrycznych (miesięczne raty leasingowe);
   
2. zakup (część floty) samochodów elektrycznych (miesięczne odpisy amortyzacyjne);
   
3. zakup i montaż hardware do samochodów, tj. urządzeń umożliwiających wykorzystanie samochodów do odpłatnego wynajmu (wydatki poniesione jednorazowo przed uruchomieniem usług najmu);
   
4. koszty związane z obsługą klientów (np. fakturowanie) oraz dostarczaniem rozwiązań informatycznych, w tym aplikacji mobilnej umożliwiającej wynajem i uruchomienie samochodu (opłaty miesięczne za świadczone usługi);
   
5. procesy flotowe, w tym relokacje samochodów, ładowanie, mycie, czyszczenie wnętrza (opłaty miesięczne za świadczone usługi);
   
6. koszt ubezpieczenia OC, AC, NNW;
   
7. koszt usuwania szkód komunikacyjnych, napraw, w tym koszty związane z nabyciem części zamiennych oraz usług dotyczących naprawy (Spółka płaci m.in. za szyby, kleje do szyb, nowe wyświetlacze, zderzaki, lusterka itp.);
   
8. koszty eksploatacyjne dotyczące wymiany części (np. opony, klocki hamulcowe, amortyzatory, wycieraczki samochodowe itp.);
   
9. abonament RTV (do radia);
   
10. koszty administracyjne np. związane z rejestracją i użytkowaniem samochodu.
    
    
    
    

Pytanie zadane przez Wnioskodawcę dotyczy tego, czy Spółka ma prawo do zaliczenia w całości do kosztów uzyskania przychodów ww. wydatków, ponoszonych w związku z użytkowaniem Pojazdu, w przypadku wykorzystywania Pojazdu zarówno przez pracowników Spółki dla celów wyłącznie służbowych, jak również przez Użytkowników w ramach usługi najmu krótkoterminowego, pod warunkiem prowadzenia Ewidencji w formie opisanej we wniosku.

W ocenie Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do zaliczenia przedmiotowych wydatków w całości do kosztów zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 pkt 51 oraz art. 16 ust. 5f updop.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów 25% poniesionych wydatków, z zastrzeżeniem pkt 30, z tytułu kosztów używania samochodu osobowego na potrzeby działalności gospodarczej – jeżeli samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą prowadzoną przez podatnika.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiują pojęcia „wydatków z tytułu używania samochodów”, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 updop.

Przyjęty w orzecznictwie sposób interpretacji tego pojęcia, którego istotą jest wyjaśnienie znaczenia terminu „używanie”, wobec nieistnienia jego legalnej definicji, wskazuje na konieczność odwołania się do dyrektywy interpretacyjnej języka potocznego. Według „Uniwersalnego słownika języka polskiego” pod redakcją S. Dubisza (Warszawa 2008, tom IV, s. 322-323) „używać” to „posługiwać się, stosować coś, korzystać, brać, przyjmować, robić z czegoś użytek, wykorzystywać”. Tym samym, wydatki związane z używaniem samochodu osobowego to wydatki na posługiwanie się tym samochodem, wykorzystywanie go. Do wydatków związanych z używaniem samochodu osobowego (wydatków eksploatacyjnych) można zaliczyć w szczególności wydatki ponoszone na: nabycie paliw silnikowych, serwis samochodu, wymianę opon, myjnię, naprawy i części zamienne, wymianę płynu hamulcowego oraz płynu do spryskiwaczy, opłaty parkingowe, opłaty za przejazd autostradą, opłaty rejestracyjne, badania diagnostyczne oraz opłaty abonamentowe za używanie odbiornika radiofonicznego, który jest zamontowany w samochodzie.

Możliwość zaliczenia do kosztów 100% ww. wydatków dotyczy tylko wykorzystywania samochodu osobowego wyłącznie w prowadzonej działalności gospodarczej, przy czym podatnik jest obowiązany do prowadzenia ewidencji potwierdzającej wykorzystywanie samochodu osobowego wyłącznie do celów związanych z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą. Podatnik wykorzystuje w tym celu ewidencję, o której mowa w art. 86 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106). Na podstawie art. 16 ust. 5f updop, w przypadku nieprowadzenia przez podatnika ww. ewidencji, uznaje się, że samochód osobowy jest wykorzystywany również do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą podatnika.

Jak wynika z opisu sprawy, Pojazdy są wykorzystywane przez Spółkę w związku z prowadzoną działalności gospodarczej poprzez udostępnianie ich pracownikom w ramach wykonywanych obowiązków służbowych oraz poprzez ich wynajmowanie na rzecz Użytkowników w ramach świadczonych usług najmu krótkoterminowego. Jednocześnie, Spółka będzie prowadziła ewidencję przebiegu każdego z Pojazdów przeznaczonych zarówno dla celów wewnętrznych (służbowych) Spółki oraz dla celów świadczenia usług najmu krótkoterminowego, w celu wykluczenia ich wykorzystania dla celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą Spółki.

Mając na uwadze powyższe, wskazane we wniosku wydatki z tytułu używania samochodów osobowych, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, takie jak:

• zakup i montaż hardware do samochodów, tj. urządzeń umożliwiających wykorzystanie samochodów do odpłatnego wynajmu (pkt 3);
  

• koszty związane z obsługą klientów (np. fakturowanie) oraz dostarczaniem rozwiązań informatycznych (pkt 4);
  

• procesy flotowe, w tym relokacje samochodów, ładowanie, mycie, czyszczenie wnętrza (pkt 5);
  

• koszt usuwania szkód komunikacyjnych, napraw, w tym koszty związane z nabyciem części zamiennych oraz usług dotyczących naprawy (pkt 7);
  

• koszty eksploatacyjne dotyczące wymiany części (pkt 8);
  

• abonament RTV do radia (pkt 9);
  

• koszty administracyjne np. związane z rejestracją i użytkowaniem samochodu (pkt 10)
  

- z uwagi na okoliczność, że Spółka prowadzi ewidencję w formie opisanej we wniosku i używa jednocześnie samochodów wyłącznie na potrzeby działalności gospodarczej (udostępnianie pracownikom w celach służbowych oraz Użytkownikom w najem w ramach prowadzonej działalności), wydatki te nie będą objęte dyspozycją art. 16 ust. 1 pkt 51 updop, a więc będą mogły zostać zaliczone do kosztów podatkowych bez ograniczeń wynikających z powyższej regulacji.

W odniesieniu natomiast do ponoszonych przez Spółkę kosztów ubezpieczenia Pojazdów (pkt 6) należy zauważyć, że ograniczenie wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 51 updop nie dotyczy tego typu kosztów. Ograniczenie kosztów ubezpieczenia samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej nakłada natomiast art. 16 ust. 1 pkt 49 updop. W myśl tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składek na ubezpieczenie samochodu osobowego w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

W ww. przepisie nie wskazano wprost, o który rodzaj ubezpieczenia chodzi, ale należy przyjąć, że dotyczy on wyłącznie ubezpieczenia AC, bowiem dla ustalenia limitu, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, istotna jest wartość samochodu przyjęta dla celów ubezpieczenia, a tę przyjmuje się tylko dla AC. Dla ubezpieczenia OC i NNW wartość samochodu nie jest istotna.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli w umowie ubezpieczenia samochodu osobowego określana jest wartość pojazdu, wówczas składki obliczane w oparciu o ten parametr, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w części ustalonej w takiej proporcji, w jakiej pozostaje 150 000 zł w wartości samochodu przyjętej dla celów ubezpieczenia.

Mając na uwadze powyższe, do ponoszonych przez Spółkę kosztów z tytułu ubezpieczenia AC znajdzie zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 49 updop, w związku z czym, do ww. kosztów Spółka będzie zobowiązana zastosować limit, o którym mowa w tym przepisie. Koszty ubezpieczenia OC oraz NNW mogą być natomiast zaliczane do kosztów podatkowych w pełnej wysokości, bez stosowania jakichkolwiek limitów.

W przypadku kosztów dotyczących miesięcznych odpisów amortyzacyjnych, ponoszonych z tytułu zakupu samochodów elektrycznych (pkt 2) należy zauważyć, że zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 4 lit. a updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, dokonywanych według zasad określonych w art. 16a-16m, w części ustalonej od wartości samochodu przewyższającej kwotę 225 000 zł – w przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz. U. poz. 317, 1356 i 2348).

Powyższego przepisu art. 16 ust. 1 pkt 4 nie stosuje się jednak do odpisów z tytułu zużycia samochodu osobowego, jeżeli ten samochód został oddany przez podatnika do odpłatnego używania na podstawie umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, a oddawanie w odpłatne używanie na podstawie takiej umowy stanowi przedmiot działalności podatnika (art. 16 ust. 5b updop).

Mając na uwadze okoliczność, że Spółka oddaje Pojazdy do używania w ramach świadczonych usług najmu krótkoterminowego, zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie art. 16 ust. 5b updop, w związku z czym Spółka będzie miała prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych dokonanych od Pojazdów, będących własnością Spółki, w pełnej wysokości, bez stosowania ograniczeń, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 updop.

W odniesieniu natomiast do wydatków dotyczących miesięcznych rat leasingowych z tytułu zawieranych umów leasingu samochodów elektrycznych (pkt 1), zastosowanie znajdzie ograniczenie, wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 49a updop. Jak wynika z tego przepisu, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów dotyczących samochodu osobowego opłat wynikających z umowy leasingu, o której mowa w art. 17a pkt 1, umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, z wyjątkiem opłat z tytułu składek na ubezpieczenie samochodu osobowego, w wysokości przekraczającej ich część ustaloną w takiej proporcji, w jakiej kwota 150 000 zł pozostaje do wartości samochodu osobowego będącego przedmiotem tej umowy.

W przypadku samochodu osobowego będącego pojazdem elektrycznym w rozumieniu art. 2 pkt 12 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych kwota limitu, o którym mowa w ust. 1 pkt 49a, wynosi 225 000 zł (art. 16 ust. 5e updop).

Limit, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a updop koresponduje z (podwyższonym) limitem stosowanym przy dokonywaniu odpisów amortyzacyjnych od nabytego samochodu i ustalany jest proporcją wartości samochodu będącego przedmiotem umowy leasingu, najmu itp. oraz kwoty 150 000 zł (225 000 zł w przypadku samochodu elektrycznego). Tak ustalona proporcja jest stosowana do każdej płatności dokonywanej w ramach ww. umów. Celem wprowadzonych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 49a updop zmian jest ujednolicenie zasad podatkowego rozliczania przez podatników wykorzystywania w prowadzonej działalności samochodów osobowych, niezależnie od rodzaju umowy na podstawie której podatnik korzysta z takiego samochodu. W przepisie tym, zgodnie z uzasadnieniem do projektu ustawy zmieniającej, zakłada się wprowadzenie limitu zaliczania do kosztów uzyskania przychodów opłat z tytułu używania samochodu osobowego na podstawie umowy leasingu, najmu, dzierżawy oraz innej umowy o podobnym charakterze.

Z uwagi na powyższe, w odniesieniu do przedstawionych we wniosku opłat leasingowych, znajdzie zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 49a updop. W związku z tym, do ww. opłat Wnioskodawca będzie zobowiązany stosować limit dotyczący ich zaliczania do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w tym przepisie.

Podsumowując, ponoszone przez Spółkę wydatki dotyczące:

• odpisów amortyzacyjnych od Pojazdów (pkt 2),
  

• zakupu i montażu hardware do samochodów (pkt 3),
  

• obsługi klientów (np. fakturowanie) oraz dostarczania rozwiązań informatycznych (pkt 4),
  

• procesów flotowych, w tym relokacji samochodów, ładowania, mycia, czyszczenia wnętrza (pkt 5),
  

• kosztów ubezpieczenia OC i NNW (pkt 6),
  

• kosztów usuwania szkód komunikacyjnych, napraw, w tym kosztów związanych z nabyciem części zamiennych oraz usług dotyczących naprawy (pkt 7),
  

• kosztów eksploatacyjnych dotyczących wymiany części, np. opony, klocki hamulcowe, amortyzatory, wycieraczki samochodowe itp. (pkt 8),
  

• abonamentu RTV do radia (pkt 9),
  

• kosztów administracyjnych np. związanych z rejestracją i użytkowaniem samochodu (pkt 10)
  

- mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w pełnej wysokości, w przypadku wykorzystywania Pojazdu zarówno przez pracowników Spółki dla celów wyłącznie służbowych, jak również przez Użytkowników w ramach usługi najmu krótkoterminowego, pod warunkiem prowadzenia ewidencji w formie opisanej we wniosku, czego skutkiem będzie zwiększenie dochodów/zmniejszenie strat Spółki powodujące jednocześnie powiększenie dochodów/zmniejszenie strat Wnioskodawcy. Do ww. kosztów nie znajdą bowiem w niniejszej sprawie zastosowania limity, dotyczące wykorzystywania samochodów osobowych w działalności gospodarczej, o których mowa w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

W odniesieniu natomiast do wydatków dotyczących opłat leasingowych (pkt 1) znajdzie zastosowanie limit, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49a updop, zaś w przypadku kosztów ubezpieczenia AC (pkt 6) Spółka będzie zobowiązana zastosować limitowanie w zaliczaniu wydatków do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 49 updop.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów całości:

• wydatków ponoszonych w związku z użytkowaniem samochodów osobowych o napędzie elektrycznym, z wyłączeniem podlegających limitowaniu opłat leasingowych oraz kosztów ubezpieczenia AC – jest prawidłowe;
  

• opłat leasingowych oraz kosztów ubezpieczenia AC – jest nieprawidłowe.
  
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
   
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.