Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
IPPB6/4510-65/16-3/S/AG
z 5 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r.– Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej po ponownym rozpatrzeniu sprawy w związku z wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2019 r. sygn. akt II FSK 3571/17 (data zwrotu akt sprawy 9 grudnia 2019 r.) stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 lutego 2016 r. (data wpływu 3 marca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynagrodzeń, premii oraz tzw. 13-tej pensji, wypłacanych pracownikom wykonującym montaż składników majątku, które będą w Spółce środkami trwałymi – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wynagrodzeń, premii oraz tzw. 13-tej pensji, wypłacanych pracownikom wykonującym montaż składników majątku, które będą w Spółce środkami trwałymi.

Dotychczasowy przebieg postępowania.

W dniu 15 kwietnia 2016 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wydał dla Spółki indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego znak: IPPB6/4510-65/16-2/AG, w której uznał stanowisko Spółki w zakresie sposobu rozliczenia w kosztach uzyskania przychodów wypłacanych pracownikom wynagrodzeń, premii oraz tzw. 13-tej pensji, za nieprawidłowe. Interpretacja została skutecznie doręczona w dniu 20 kwietnia 2016 r.

Wnioskodawca na interpretację przepisów prawa podatkowego z 15 kwietnia 2016 r. znak: IPPB6/4510-65/16-2/AG wniósł pismem z dnia 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.) wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.

Po przeanalizowaniu zarzutów Strony organ stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji indywidualnej – pismo z dnia 30 maja 2016 r., znak IPPB6/4510-1-22/16-2/AG.

Spółka na interpretację przepisów prawa podatkowego z 15 kwietnia 2016 r. znak: IPPB6/4510-65/16-2/AG złożyła skargę w dniu 6 lipca 2016 r. (data wpływu 7 lipca 2016 r.).

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 maja 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 2232/16 oddalił skargę na ww. interpretację indywidualną.

Strona, nie zgadzając się z powyższym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, pismem z dnia 8 sierpnia 2017 r., złożyła skargę kasacyjną do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W dniu 12 listopada 2019 r. do organu wpłynęło orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3571/17, w którym Sąd uchylił zaskarżony wyrok WSA w całości oraz uchylił w całości zaskarżoną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W dniu 9 grudnia 2019 r. zwrócono akta sprawy po rozstrzygnięciu sprawy przez NSA, dotyczące uchylonej interpretacji z dnia 15 kwietnia 2016 r., znak IPPB6/4510-65/16-2/AG.

W wyroku z dnia 17 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3571/17, Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że:

„Zasadne okazały się zarzuty skargi kasacyjnej dotyczące naruszenie prawa materialnego. Przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę, że art. 16g ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa w razie odpłatnego nabycia, cenę ich nabycia. Natomiast za cenę nabycia uważa się, zgodnie z art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p., kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania. W art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p. wyliczono w sposób przykładowy koszty związane z zakupem. Są to m.in. (ustawodawca używa zwrotu „w szczególności”) koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych. Naczelny Sąd Administracyjny jest zdania, że posłużenie się przez ustawodawcę we wskazanym przepisie zwrotem „w szczególności” nie oznacza, że jest to katalog niczym nieograniczony. Koszty związane z zakupem, o jakich mowa w art. 16g ust. 3 u.p.d.o.p., muszą mieć bezpośredni związek z odpłatnym nabyciem środków trwałych i wykazywać i dotyczyć zakupu usług podobnych do wymienionych w analizowanym przepisie.

W tych okolicznościach Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że skarżąca nabywając środek trwały do jego wartości początkowej powinna zaliczyć cenę zakupu oraz koszty jakie poniosła związane z zakupem. Nie będą to jednak wszelkie koszty z tym zakupem związane. W rozpoznawanej tymi kosztami nie będą koszty wynagrodzeń, premii oraz tzw. trzynastej pensji wypłacane własnym pracownikom, wykonującym montaże składników majątku (w ramach dotychczasowych obowiązków), które będą środkami trwałymi bowiem nie są to koszty pozostające w bezpośrednim związku z jego nabyciem i przyjęciem do użytkowania.

Naczelny Sąd Administracyjny podziela stanowisko skarżącej, że koszty pracownicze wypłacane w ramach stosunku pracy stanowią koszty ogólne, które skarżąca musi ponieść niezależnie od tego czy zaimplementuje system ochrony (w tym dokona zakupu jego komponentów), czy też zaniecha tych czynności. Skarżąca nie wypłaciła w żadnej części wynagrodzenia jako pochodnej pozyskania w ramach zakupu środków trwałych. Poniosła koszty wynagrodzeń pracowniczych (w tym wynagrodzeń zasadniczych, premii i trzynastej pensji) ze względu na powstały po jej stronie obowiązek świadczenia w zamian za wykonanie pracy przez monterów w ujęciu globalnym, tj. w ramach wiążącego ich stosunku pracy i jako konsekwencja wykonanej pracy podczas jego trwania (stosunku pracy). W rozpoznawanym przypadku wynagrodzenie monterów nie jest uzależnione od ilości wykonanych zadań, czy też ich zaangażowania w wykonanie konkretnej czynności, a jest wypłacane w oparciu o wykonanie pracy w oznaczonym wymiarze czasowym w skali miesiąca.

W konsekwencji Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że nie można zaliczyć do kosztów powiększających wartość środków trwałych wydatków poniesionych na wynagrodzenia własnych pracowników montujących nabyte uprzednio urządzenia. Powoduje to, że skarżąca nie ma obowiązku szacunkowego wydzielania z należnego pracownikom wynagrodzenia, premii i trzynastej pensji kwoty, która mogłaby zostać uznana za wartość odpowiadającą faktycznemu zaangażowaniu pracownika w montaż nabytego środka trwałego. Sporne wydatki powinny natomiast zostać ujęte w bieżące koszty podatkowe prowadzonej działalności skarżącej, zgodnie z art. 15 ust. 4g u.p.d.o.p.”.

W myśl art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wskutek powyższego, wniosek Strony wymaga ponownego rozpatrzenia przez tutejszy organ.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

(…) S.A. (Wnioskodawca) nabywa odpłatnie składniki majątku, które po zamontowaniu będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Należą do nich systemy zabezpieczeń takie jak np. sygnalizacja włamania i napadu, telewizja dozorowa czy kontrola dostępu. Systemy te po zamontowaniu oddawane są do użytkowania a w związku z tym, że spełniają przesłanki do uznania ich za środki trwałe, na podstawie art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, wprowadzane są do ewidencji środków trwałych.

Obecnie montaż tych systemów wykonywany jest przez pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy. Przy czym istnieje również możliwość nabycia systemu zabezpieczającego wraz z montażem od sprzedawcy/producenta.

Spółka podjęła decyzję o nabywaniu od dostawcy jedynie systemów bez usługi montażu. Instalacja systemów w placówkach Spółki będzie dokonywana w ramach istniejących zasobów kadrowych a pracownicy będą dokonywali montażu w ramach swoich dotychczasowych obowiązków wynikających z umów o pracę. Nie zostali bowiem zatrudnieni w związku z zakupem tych środków trwałych czy też koniecznością ich montażu. Dokonywanie tego rodzaju montaży jest jednym z ich obowiązków.

Bez względu na to, czy w danym miesiącu pracownikowi zostanie zlecone wykonanie instalacji takiego systemu otrzyma on należne mu wynagrodzenie. Wynagrodzenie tych pracowników nie jest uzależnione bowiem od wykonania montażu środków trwałych, o których mowa powyżej. Płaca z tytułu wykonywania obowiązków, do których między innymi należy również montowanie wymienionych powyżej składników majątku Wnioskodawcy naliczana jest miesięcznie. Ponadto pracownikom tym mogą przysługiwać premie miesięczne, kwartalne lub roczne, których wypłata również nie jest skorelowana z ilością wykonanych montaży systemów zabezpieczających. Ponadto, po spełnieniu pewnych warunków, w październiku wypłacana jest tzw. 13-ta pensja. Wypłata tego ostatniego świadczenia również nie jest uzależniona od tego czy pracownik wykonywał montaże systemów zabezpieczających czy też nie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy koszty wynagrodzeń, premii oraz tzw. 13-tej pensji wypłacane pracownikom wykonującym montaże składników majątku, które będą w Spółce środkami trwałymi, mogą być ujęte bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g, tj. w dacie postawienia ich do dyspozycji lub wypłaty?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z przepisami ustawy o CIT za wartość początkową środków trwałych nabytych odpłatnie uważa się cenę ich nabycia. Za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku. Cenę nabycia, koryguje się o różnice kursowe, naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabywa składniki majątku (systemy zabezpieczające), które po zamontowaniu i oddaniu do użytkowania będą stanowiły środki trwałe. Montaż wykonywany jest przez pracowników zatrudnionych u Wnioskodawcy w ramach swoich dotychczasowych obowiązków wynikających z umowy o pracę, przy czym do zadań tych pracowników należy również szereg innych czynności.

W ocenie Wnioskodawcy, do wartości początkowej nabytego odpłatnie środka trwałego należy zaliczyć wszelkie koszty, co do których nie ma wątpliwości, że są ściśle związane z nabyciem tego środka trwałego. W tym przypadku będzie to cena należna zbywcy z tytułu sprzedaży systemu zabezpieczającego. Natomiast wynagrodzenia pracowników Wnioskodawcy, którzy dokonują montażu systemów w (…) w ramach swoich dotychczasowych obowiązków pracowniczych, do takich kosztów w przekonaniu Wnioskodawcy nie należą. Wnioskodawca, bez względu na to, czy pracownicy ci będą dokonywać takich montaży, czy też nie, ponosić będzie wydatek z tytułu wypłaty ich wynagrodzeń. Pracownicy ci nie zostali bowiem zatrudnieni w związku z zakupem systemów zabezpieczających czy też ich montażem, nie zostali również oddelegowani do wykonywania tylko tych czynności. Podjęcie decyzji o montażu systemów przez pracowników Wnioskodawcy nie oznacza, że pracownicy zostali zwolnieni z wykonywania dotychczasowych obowiązków. Tym samym w ocenie Wnioskodawcy, wynagrodzenia tych pracowników nie wykazują bezpośredniego związku z nabyciem środka trwałego. Oznacza to, że wydatki ponoszone z tego tytułu Spółka ma prawo odnieść bezpośrednio w koszty uzyskania przychodu, na podstawie art. 15 ust. 4g ustawy o CIT pod warunkiem, że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji.

Jednocześnie zdaniem Wnioskodawcy nie ma konieczności dokonywania szacowania wysokości wynagrodzenia za czas wykonywania instalacji nabytego środka trwałego, gdyż w definicji ceny nabycia ustawodawca nie wymienił kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi (art. 16g ust. 3), inaczej niż w przypadku definicji kosztu wytworzenia (art. 16g ust. 4 ustawy o CIT).

Zgodnie z ustawą o CIT, jedynie ustalenie wartości początkowej środków trwałych wytworzonych we własnym zakresie odbywa się w oparciu o definicję kosztu wytworzenia. Zgodnie z tą definicją za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystywanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi (...). Natomiast, w definicji ceny nabycia, w przypadku nabywanych środków trwałych ustawodawca nie wymienił kosztów wynagrodzeń.

Wydatki te w przekonaniu Spółki z uwagi na zakres wykonywanych przez tych pracowników obowiązków stanowią koszty ogólne Spółki.

Reasumując, wynagrodzenia pracowników montujących systemy zabezpieczające nie wpływają na wartość początkową montowanego przez nich środka trwałego. Co oznacza, że Spółka nie ma obowiązku szacunkowego wydzielania z należnego pracownikowi wynagrodzenia, premii oraz 13-tki kwoty, która mogłaby zostać uznana za wartość odpowiadającą faktycznemu zaangażowaniu pracownika w montaż nabytego środka trwałego.

W wyniku ponownego rozpatrzenia sprawy, po uwzględnieniu prawomocnego wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 października 2019 r., sygn. akt II FSK 3571/17 w świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Zgodnie z art. 15 ust. 4g updop, należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy stanowią koszty uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony. W przypadku uchybienia temu terminowi do należności tych stosuje się art. 16 ust. 1 pkt 57.

Na mocy art. 15 ust. 6 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Stosownie do art. 16g ust. 1 pkt 1 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Zgodnie natomiast z art. 16g ust. 3 updop, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W definicji ceny nabycia wskazanej w powyższej regulacji zostały wymienione przykładowe rodzaje kosztów poniesionych do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, które powinny zostać zaliczone do wartości początkowej. Katalog kosztów, wymieniony we wskazanym przepisie, nie ma charakteru zamkniętego, na co wskazuje zwrot „w szczególności”. W konsekwencji może on obejmować również inne koszty, niewymienione w art. 16g ust. 3 omawianej ustawy, które będą miały wpływ na wartość początkową środków trwałych. Powyższe nie oznacza, że jest to katalog niczym nieograniczony.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca nabywa odpłatnie składniki majątku, tj. systemy zabezpieczeń, które po zamontowaniu będą wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Składniki te po zamontowaniu oddawane są do użytkowania a w związku z tym, że spełniają przesłanki do uznania je za środki trwałe, na podstawie art. 16a ust. 1 updop, wprowadzane są do ewidencji środków trwałych. Wnioskodawca podjął decyzję o nabywaniu od dostawcy jedynie systemów bez usługi montażu. Instalacja systemów w placówkach Wnioskodawcy będzie dokonywana w ramach istniejących zasobów kadrowych a pracownicy będą dokonywali montażu w ramach swoich dotychczasowych obowiązków wynikających z umów o pracę.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwalifikacji podatkowej kosztów wynagrodzeń, premii oraz tzw. 13-tej pensji, wypłacanych pracownikom wykonującym montaże składników majątku.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że Spółka, nabywając środek trwały powinna zaliczyć do jego wartości początkowej cenę zakupu oraz koszty jakie poniosła związane z zakupem. Nie będą to jednak wszelkie koszty z tym zakupem związane. W rozpoznawanej sprawie kosztami wpływającymi na wartość początkową nie będą koszty wynagrodzeń, premii oraz tzw. trzynastej pensji wypłacane własnym pracownikom, wykonującym montaże składników majątku (w ramach dotychczasowych obowiązków), które będą środkami trwałymi, bowiem nie są to koszty pozostające w bezpośrednim związku z jego nabyciem i przyjęciem do użytkowania.

W omawianej sprawie koszty pracownicze wypłacane w ramach stosunku pracy stanowią koszty ogólne, które Wnioskodawca musi ponieść niezależnie od tego, czy zaimplementuje system ochrony, czy też zaniecha tych czynności. Wnioskodawca poniósł przedmiotowe koszty wynagrodzeń pracowniczych (w tym wynagrodzeń zasadniczych, premii i trzynastej pensji) ze względu na powstały po jej stronie obowiązek świadczenia w zamian za wykonanie pracy przez monterów w ramach wiążącego ich stosunku pracy i jako konsekwencja wykonanej pracy podczas jego trwania (stosunku pracy). W rozpoznawanym przypadku wynagrodzenie monterów nie jest uzależnione od ilości wykonanych zadań, czy też ich zaangażowania w wykonanie konkretnej czynności, a jest wypłacane w oparciu o wykonanie pracy w oznaczonym wymiarze czasowym w skali miesiąca. W związku z tym, koszty przedmiotowych wynagrodzeń nie mogą wpływać na wartość początkową nabytego środka trwałego, lecz powinny zostać rozpoznane na zasadach określonych w art. 15 ust. 4g updop.

W konsekwencji, w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie należy stwierdzić, że koszty wynagrodzeń, premii oraz tzw. 13-tej pensji wypłacane pracownikom wykonującym montaże składników majątku, które będą w Spółce środkami trwałymi, mogą być ujęte bezpośrednio w kosztach uzyskania przychodów na podstawie art. 15 ust. 4g updop, tj. w dacie postawienia ich do dyspozycji lub wypłaty.

Zatem, stanowisko Spółki w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.