Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.844.2019.1.KO
z 12 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 listopada 2019 r. (data wpływu 12 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z 29 listopada 2019 r. (data wpływu 29 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy o VAT - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 listopada 2019 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z 29 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy o VAT.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

W dniu 27.05.2019 Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (zwana dalej: Spółką) złożyła deklarację VAT-7 (i JPK_VAT) za miesiąc kwiecień 2019, w której rozliczyła ulgę na złe długi z faktur wystawionych w grudniu 2018 r., dokumentujących sprzedaż towarów firmie X, dla których 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonych na fakturach upłynął w miesiącu kwietniu 2019. Podobnie w dniu 25.06.2019 Spółka złożyła deklarację VAT-7 (i JPK_VAT) za miesiąc maj 2019, w której rozliczyła ulgę na złe długi z faktur wystawionych w styczniu 2019 r., dokumentujących sprzedaż towarów tej samej firmie X. Dostawa towaru, dokumentowana przez ww. faktury została dokonana na rzecz podatnika X zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w trakcie likwidacji ani nie podlegała rozliczeniu VAT w „odwrotnym obciążeniu”. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019, w której dokonano korekty rozliczonego VAT z tytułu ulgi na złe długi tj. na dzień 26.05.2019 oraz na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2019, w której dokonano korekty rozliczonego VAT z tytułu ulgi na złe długi tj. na dzień 24.06.2019 firma X (dłużnik) nie był w trakcie postępowania upadłościowego, restrukturyzacyjnego, upadłościowego ani w trakcie likwidacji. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019, w której dokonano korekty rozliczonego VAT z tytułu ulgi na złe długi tj. na dzień 26.05.2019 oraz na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2019, w której dokonano korekty rozliczonego VAT z tytułu ulgi na złe długi tj. na dzień 24.06.2019 firma X (dłużnik) oraz … (wierzyciel) byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynny. Od daty wystawienia faktur, z których rozliczono ulgę na złe długi nie upłynęły dwa lata, licząc od końca roku, w którym faktury zostały wystawione. Korekta VAT dokonana była dokumentem PK (polecenie księgowania) i kwota VAT do korekty z tytułu ulgi za złe długi z faktur dokumentujących sprzedaż towarów firmie X została wpisana zbiorczo z numerem kolejnego dokumentu PK w obu tych przypadkach. Wraz z deklaracją podatkową VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019 złożoną 27.05.2019 oraz wraz z deklaracją VAT-7 za miesiąc maj 2019 złożoną 25.06.2019 nie złożono zawiadomienia na formularzu VAT-ZD. W związku z tym w dniu 13.09.2019 dokonano złożenia tych dwóch załączników VAT-ZD poprzez korektę deklaracji VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019 oraz korektę deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2019. Dodatkowo dokumentem PK (polecenie księgowania) dokonano korekty wpisu do deklaracji VAT takiego, aby kwota VAT do korekty z tytułu ulgi na złe długi z faktur dokumentujących sprzedaż towarów firmie X została wpisana do ewidencji VAT za miesiąc kwiecień 2019 oraz do ewidencji VAT za miesiąc maj 2019 nie zbiorczo z numerem kolejnego dokumentu PK, jak to było w pierwotnej deklaracji i pliku JPK_VAT, a tak aby w ewidencji VAT była wpisana każda faktura odrębnie. Korekta deklaracji VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019 oraz korekta deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2019 złożone w dniu 13.09.2019 nie korygowały ani VAT naliczonego, ani VAT należnego, a tylko były uzupełnieniem deklaracji złożonych 27.05.2019 oraz 25.06.2019 o załącznik VAT-ZD oraz skorygowany został wpis w plikach JPK_VAT za miesiąc kwiecień 2019 oraz za miesiąc maj 2019 w taki sposób, aby w plikach tych została wpisana oddzielnie każda faktura, z której Wnioskodawca rozliczył VAT z tytułu ulgi na złe długi. Na dzień poprzedzający złożenie korekt deklaracji VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019 oraz za miesiąc maj 2019, w których dołączono brakujące w pierwotnych deklaracjach załączniki VAT-ZD, tj. na dzień 12.09.2019 firma X była w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego. Firma X wniosek o restrukturyzację złożyła 06.08.2019, a więc po dniu, w którym Wnioskodawca rozliczył ulgę na złe długi z wierzytelności firmy X.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym stanie faktycznym Spółce Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa przysługuje prawo do skorzystania z ulgi na złe długi, czyli korekty rozliczonego VAT w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności firmy X?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Tak jak opisano w stanie faktycznym, na dzień dokonania każdej z dwóch korekt podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostawy towarów w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności firmy X spełnione były wszystkie warunki wymagane w Ustawie z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (zwanej dalej Ustawą o VAT) zapisane w art. 89a ust. 2. Ustawa o VAT nie wyłącza zastosowania przepisu ust. 1 art. 89a w przypadku, gdy wierzyciel nie dokonał zawiadomienia, o którym mowa w art. 89a ustęp 5 Ustawy o VAT. Niedołączenie do deklaracji VAT-7 załącznika VAT-ZD nie powoduje zatem utraty prawa do rozliczenia podatku w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności. Stanowisko to potwierdziła Krajowa Informacja Skarbowa podczas rozmowy telefonicznej. Dłużnik - firma X zgodnie z artykułem 89b ustęp 1 ustawy o VAT była zobowiązana do korekty odliczonej kwoty podatku VAT wynikającej z niezapłaconych Spółce w terminie 90 dni od dnia upływu terminu płatności faktur, a spółka skorzystała z prawa do rozliczenia podatku VAT w odniesieniu do tych wierzytelności. Podsumowując, Spółka miała prawo do skorzystania z ulgi na złe długi, czyli korekty rozliczonego VAT w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności firmy X. Brak załącznika VAT-ZD i złożenie go w terminie późniejszym nie powodowało utraty prawa o którym mowa w art. 89a ust. 1 Ustawy o VAT, mimo, że w okresie od złożenia deklaracji VAT-7, w których dokonano obniżenia podstawy opodatkowania w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności firmy X do uzupełnienia tych deklaracji VAT-7 o załącznik VAT-ZD poprzez korektę deklaracji VAT-7 firma X złożyła wniosek o restrukturyzację.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zasady rozliczenia podatku od towarów i usług w odniesieniu do nieściągalnych wierzytelności zostały określone w przepisach art. 89a i art. 89b ustawy z dnia 11 marca 2004 VAT, przy czym art. 89a ustawy adresowany jest do wystawcy faktury, zaś art. 89b ustawy do jej odbiorcy.

Zgodnie z art. 89a ust. 1 ustawy, podatnik może skorygować podstawę opodatkowania oraz podatek należny z tytułu dostawy towarów lub świadczenia usług na terytorium kraju w przypadku wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona. Korekta dotyczy również podstawy opodatkowania i kwoty podatku przypadającej na część kwoty wierzytelności, której nieściągalność została uprawdopodobniona.

Nieściągalność wierzytelności uważa się za uprawdopodobnioną, w przypadku gdy wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze (art. 89a ust. 1 ustawy).

W myśl art. 89a ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się w przypadku gdy spełnione są następujące warunki:

1. dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1, zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne (Dz. U. z 2017 r. poz. 1508 oraz z 2018 r. poz. 149, 398, 1544 i 1629), postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
   
2. (uchylony);
   
3. na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty, o której mowa w ust. 1:
   
   1. wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
   2. dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego w rozumieniu ustawy z dnia 15 maja 2015 r. - Prawo restrukturyzacyjne, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
4. (uchylony);
   
5. od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona;
   
6. (uchylony).
   
   
   
   

Stosownie do art. 89a ust. 3 ustawy, korekta, o której mowa w ust. 1, może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie.

W przypadku gdy po złożeniu deklaracji podatkowej, w której dokonano korekty, o której mowa w ust. 1, należność zastała uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie, wierzyciel obowiązany jest do zwiększenia podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego w rozliczeniu za okres, w którym należność została uregulowana lub zbyta. W przypadku częściowego uregulowania należności, podstawę opodatkowania oraz kwotę podatku należnego zwiększa się w odniesieniu do tej części (art. 89a ust. 4 ustawy o VAT).

Na podstawie art. 89a ust. 5 ustawy, wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika.

W świetle art. 89a ust. 8 ustawy, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzór zawiadomienia, o którym mowa w ust. 5, uwzględniając konieczność zapewnienia niezbędnych danych pozwalających na weryfikację spełnienia obowiązku, o którym mowa w art. 89b ust. 1, przez dłużnika.

W § 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 2012 r. w sprawie wzoru zawiadomienia o skorygowaniu podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego (Dz.U. z 2012 r., poz. 1451) określa się wzór zawiadomienia o skorygowaniu podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego stanowiący załącznik do rozporządzenia - VAT-ZD zawiadomienie o skorygowaniu podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego.

W druku VAT-ZD₍₁₎ termin składania wskazano: W terminie złożenia deklaracji podatkowej, w której podatnik dokonuje korekty, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym, aby podatnik mógł skorzystać z ulgi na złe długi muszą być spełnione następujące warunki:

• dostawa towaru lub świadczenie usług jest dokonana na rzecz podatnika zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji,
  
• na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji podatkowej, w której dokonuje się korekty:
  
  • wierzyciel i dłużnik są podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni,
  • dłużnik nie jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego lub w trakcie likwidacji;
• od daty wystawienia faktury dokumentującej wierzytelność nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym została wystawiona.
  
  
  

Korekta podstawy opodatkowania oraz podatku należnego może nastąpić w rozliczeniu za okres, w którym nieściągalność wierzytelności uznaje się za uprawdopodobnioną, pod warunkiem, że do dnia złożenia przez wierzyciela deklaracji podatkowej za ten okres wierzytelność nie została uregulowana lub zbyta w jakiejkolwiek formie. Wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla siebie naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika (art. 89a ust. 5 ustawy o VAT). Zawiadomienie składa się na urzędowym formularzu VAT-ZD, wprowadzonym przez rozporządzenie Ministra Finansów z 14.12.2012 r. w sprawie wzoru zawiadomienia o skorygowaniu podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku należnego. Dołączając załącznik lub załączniki do deklaracji VAT podatnicy powinni informację o tym zamieścić w – odpowiednio – poz. 69 deklaracji VAT-7/VAT-7K (druku obowiązującym od 01.02.2019 r. do 30.10.2019 r.)

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca złożył deklarację VAT-7 (i JPK_VAT) za miesiąc kwiecień 2019, w której rozliczył ulgę na złe długi z faktur wystawionych w grudniu 2018 r., dokumentujących sprzedaż towarów firmie X, dla których 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonych na fakturach upłynął w miesiącu kwietniu 2019. Podobnie w dniu 25.06.2019 Spółka złożyła deklarację VAT-7 (i JPK_VAT) za miesiąc maj 2019, w której rozliczyła ulgę na złe długi z faktur wystawionych w styczniu 2019 r., dokumentujących sprzedaż towarów tej samej firmie X. Dostawa towaru, dokumentowana przez ww. faktury została dokonana na rzecz podatnika X zarejestrowanego jako podatnik VAT czynny, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, upadłościowego lub w trakcie likwidacji ani nie podlegała rozliczeniu VAT w „odwrotnym obciążeniu”. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019, w której dokonano korekty rozliczonego VAT z tytułu ulgi na złe długi tj. na dzień 26.05.2019 oraz na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2019, w której dokonano korekty rozliczonego VAT z tytułu ulgi na złe długi tj. na dzień 24.06.2019 firma X (dłużnik) nie był w trakcie postępowania upadłościowego, restrukturyzacyjnego, upadłościowego ani w trakcie likwidacji. Na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019, w której dokonano korekty rozliczonego VAT z tytułu ulgi na złe długi tj. na dzień 26.05.2019 oraz na dzień poprzedzający dzień złożenia deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2019, w której dokonano korekty rozliczonego VAT z tytułu ulgi na złe długi tj. na dzień 24.06.2019 firma X (dłużnik) oraz Wnioskodawca (wierzyciel) byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynny. Od daty wystawienia faktur, z których rozliczono ulgę na złe długi nie upłynęły dwa lata, licząc od końca roku, w którym faktury zostały wystawione. Wraz z deklaracją podatkową VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019 złożoną 27.05.2019 oraz wraz z deklaracją VAT-7 za miesiąc maj 2019 złożoną 25.06.2019 nie złożono zawiadomienia na formularzu VAT-ZD. W związku z tym w dniu 13.09.2019 dokonano złożenia tych dwóch załączników VAT-ZD poprzez korektę deklaracji VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019 oraz korektę deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2019. Korekta deklaracji VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019 oraz korekta deklaracji VAT-7 za miesiąc maj 2019 złożone w dniu 13.09.2019 nie korygowały ani VAT naliczonego, ani VAT należnego, a tylko były uzupełnieniem deklaracji złożonych 27.05.2019 oraz 25.06.2019 o załącznik VAT-ZD. Na dzień poprzedzający złożenie korekt deklaracji VAT-7 za miesiąc kwiecień 2019 oraz za miesiąc maj 2019, w których dołączono brakujące w pierwotnych deklaracjach załączniki VAT-ZD, tj. na dzień 12.09.2019 firma X była w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego. Firma X wniosek o restrukturyzację złożyła 06.08.2019, a więc po dniu, w którym Wnioskodawca rozliczył ulgę na złe długi z wierzytelności firmy X.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii korekty podatku należnego na podstawie art. 89a ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie w momencie złożenia deklaracji VAT-7 (i JPK_VAT) za kwiecień 2019 r. (w której Wnioskodawca rozliczył ulgę na złe długi z faktur wystawionych w grudniu 2018 r., dla których 90 dzień od dnia upływu terminu płatności określonych na fakturach upłynął w miesiącu kwietniu 2019 r.) oraz w momencie złożenia deklaracji VAT-7 (i JPK_VAT) za maj 2019 r. (w której rozliczono ulgę na złe długi z faktur wystawionych w styczniu 2019 r.) - Wnioskodawca spełnił wszystkie warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, warunkujące zastosowanie ulgi na złe długi wprowadzonej przepisem art. 89a ust. 1 ustawy o VAT. W momencie składania deklaracji za kwiecień 2019 r. i za maj 2019 r., w których została skorygowana podstawa opodatkowania oraz podatek należny z tytułu wierzytelności, których nieściągalność została uprawdopodobniona, spełnione zostały wszystkie warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, tj.:

• dostawa towarów została dokonana na rzecz podatnika VAT czynnego, niebędącego w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego, postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji,
• na dzień poprzedzający dzień złożenia tych deklaracji za kwiecień 2019 r. i za maj 2019 r. w których dokonano korekty, o której mowa w art. 89a ust. 1 ustawy o VAT wierzyciel i dłużnik byli podatnikami zarejestrowanymi jako podatnicy VAT czynni i dłużnik nie był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego ani postępowania upadłościowego ani w trakcie likwidacji;
• od daty wystawienia faktur dokumentujących wierzytelności nie upłynęły 2 lata, licząc od końca roku, w którym zostały wystawione.
  
  

Tym samym spełnione zostały wszystkie warunki określone w art. 89a ust. 2 ustawy o VAT oraz spełniony został warunek określony w art. 89a ust. 1a ustawy o VAT co do uznania nieściągalności wierzytelności za uprawdopodobnioną, gdyż nie została uregulowana w ciągu 90 dni od dnia upływu terminu jej płatności określonego w umowie lub na fakturze.

W związku ze spełnieniem warunków określonych w przepisie art. 89a ust. 2 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje prawo do skorygowania podstawy opodatkowania oraz podatku należnego z tytułu dostaw tych towarów dokonanych w grudniu 2018 r. i w styczniu 2019 r.

Wprawdzie zgodnie z art. 89a ust. 5 ustawy o VAT wierzyciel obowiązany jest wraz z deklaracją podatkową, w której dokonuje korekty, o której mowa w ust. 1, zawiadomić o tej korekcie właściwego dla niego naczelnika urzędu skarbowego wraz z podaniem kwot korekty oraz danych dłużnika, jednak niedopełnienie tego obowiązku nie może skutkować utratą prawa do ulgi z tego względu, że w dniu poprzedzającym złożenie załącznika VAT-ZD wraz z korektami deklaracji VAT-7 za kwiecień 2019 r. i za maj 2019 r. tj. w dniu 12 września 2019 r. dłużnik był w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca w przewidzianym ustawowo terminie złożył bowiem deklaracje podatkowe, w których dokonał korekty podstawy opodatkowania i podatku należnego na zasadach przewidzianych w art. 89a ust. 2 w związku z art. 89a ust. 1 ustawy o VAT nabywając tym samym skutecznie prawo do ulgi na złe długi, a dopełnienie obowiązku określonego w art. 89a ust. 5 ustawy o VAT w momencie kiedy dłużnik jest w trakcie postępowania restrukturyzacyjnego nie może skutkować odebraniem prawa to dokonanej już korekty podatku należnego. Dokonana przez Wnioskodawcę we wrześniu 2019 r. korekta deklaracji za kwiecień 2019 r. i za maj 2019 r. w istocie nie dotyczyła bowiem korekty kwoty podatku należnego za te miesiące, tylko dołączenia do tych deklaracji formularza VAT-ZD i nie może skutkować w tym przypadku utratą prawa do wykazanej wcześniej ulgi na złe długi.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.