2020.02.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.67.2019.1.ENB
z 12 lutego 2020 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 listopada 2019 r. (data wpływu 28 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny z Turcji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny z Turcji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, obywatelem Turcji. Wnioskodawca od września 2016 r. mieszka w Polsce na podstawie pozwolenia na pobyt czasowy (Karta Pobytu Czasowego). Wnioskodawca pracuje w Polsce i tu posiada ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawca podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów (tj. nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca nie pozostaje w związku małżeńskim.

Ojciec Wnioskodawcy (osoba zalicza się do I grupy podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn) jest obywatelem Turcji. Ojciec Wnioskodawcy mieszka i pracuje w Turcji. Wnioskodawca zawarł z ojcem ustną umowę darowizny. Do zawarcia umowy darowizny doszło 26 września 2019 r. Ojciec dokonał na rzecz syna darowizny środków pieniężnych. Wnioskodawca wyraził zgodę na przyjęcie darowizny. Wnioskodawca jest obdarowanym, a ojciec Wnioskodawcy darczyńcą. Darowizna środków pieniężnych nastąpiła w obcej walucie tj. w euro.

Ojciec Wnioskodawcy w dniu 26 września 2019 r. przekazał synowi darowane środki pieniężne z rachunku bankowego prowadzonego w banku w Turcji na rachunek bankowy Wnioskodawcy prowadzony przez bank w Polsce. Ojciec Wnioskodawcy dokonał przelewu z jego osobistego konta, którego jest jedynym właścicielem. Ojciec Wnioskodawcy dokonał jednorazowego przelewu darowanych środków pieniężnych.

Wnioskodawca i jego ojciec nie zawarli umowy w formie aktu notarialnego, bowiem Wnioskodawca przebywa w Polsce a jego ojciec w Turcji. Niemożliwe jest zawarcie umowy w formie aktu notarialnego na odległość.

W dniu 7 listopada 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał interpretację indywidualną dla Wnioskodawcy, w której to stwierdził, że z uwagi na to, że Wnioskodawca nie jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie ma stałego miejsca pobytu w Polsce nabycie przez niego środków pieniężnych na podstawie umowy darowizny nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy wobec Wnioskodawcy znajdują zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykazania wartości otrzymanej darowizny, jako przychodu zwolnionego w jakiejkolwiek deklaracji, informacji, bądź zeznaniu podatkowym?
W przypadku, gdyby odpowiedź na powyższe pytania, w szczególności na pytanie nr 1 i 2, była negatywna, to czy Wnioskodawca jest zobowiązany do uiszczenia podatku, na jakiej podstawie prawnej i z zastosowaniem jakiej stawki?

Zdaniem Wnioskodawcy, w omawianym stanie faktycznym wobec Wnioskodawcy znajdują zastosowanie przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Co za tym idzie, zastosowanie znajdzie zwolnienie z art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej: u.p.d.o.f.). Zdaniem Wnioskodawcy, opisana w stanie faktycznym darowizna nie będzie kreowała po stronie Wnioskodawcy jakiegokolwiek przychodu podlegającego opodatkowaniu. Wnioskodawca nie będzie także zobowiązany do wykazania wartości otrzymanej darowizny jako przychodu zwolnionego w jakiejkolwiek deklaracji, informacji bądź zeznaniu podatkowym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. przepisy wskazanej ustawy nie znajdują zastosowania do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Tego rodzaju przychody obłożone są odrębną daniną w postaci podatku od spadków i darowizn, a ustawodawca uznał za niecelowe ich podwójne opodatkowanie. Stosując natomiast wykładnię a contrario, przychód nie podlegający przepisom o podatku od spadków i darowizn podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W dniu 7 listopada 2019 r. Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną (nr …), w której organ stwierdził, że z uwagi na to, iż Wnioskodawca nie jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie ma stałego miejsca pobytu w Polsce nabycie przez niego środków pieniężnych na podstawie umowy darowizny nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Mając na uwadze powyższe, jak również brzmienie przepisu art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. należy uznać, że skoro nabycie własności rzeczy znajdujących się za granicą lub praw majątkowych wykonywanych za granicą nie podlega podatkowi, jeżeli w chwili otwarcia spadku lub zawarcia umowy darowizny nabywca nie był obywatelem polskim lub nie miał miejsca stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, to przychody te zostaną opodatkowane zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w myśl art. 21 ust. 1 pkt 125 u.p.d.o.f. „Wolna od podatku dochodowego jest m.in. wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20”.

Zdaniem Wnioskodawcy darowizna środków pieniężnych stanowi inne nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 21 ust. 1 pkt 125 u.p.d.o.f. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia "darowizna". Należy zatem w tym zakresie odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy - Kodeks cywilny. Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ona polegać zarówno na przesunięciu do majątku obdarowanego określonych przedmiotów majątkowych, jak i na innych formach dyspozycji majątkowych darczyńcy prowadzących do zmniejszenia jego majątku, a po stronie majątku obdarowanego - do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów.

Zatem zasadniczą cechą darowizny jest jej nieodpłatność, przez co należy rozumieć brak ekwiwalentu ekonomicznego jako odpowiednika świadczenia darczyńcy. Nie ma znaczenia dla oceny charakteru prawnego umowy darowizny konkretny, zindywidualizowany motyw dokonanego nieodpłatnie przysporzenia. Przyczyna prawna (causa donandi) jest bowiem stypizowana i identyczna dla wszystkich wchodzących w grę przypadków. Tak Sąd Apelacyjny w Łodzi w wyroku z dnia 22 stycznia 2014 r., sygn. akt I ACa 957/13 oraz Sąd Apelacyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 21 lutego 2013 r., sygn. akt I ACa 39/13.

Według art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku są wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

Artykuł 21 ust. 20 u.p.d.o.f. stanowi, że zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 125, nie ma zastosowania do świadczeń otrzymywanych na podstawie stosunku pracy, pracy nakładczej lub na podstawie umów będących podstawą uzyskiwania przychodów zaliczonych do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2. Wyłączenie stosowania zwolnienia przewidziane w art. 21 ust. 20 u.p.d.o.f. nie ma jednak zastosowania do opisanego zdarzenia przyszłego, gdyż przychód Wnioskodawcy z uzyskanej darowizny nie będzie pochodził ze stosunku pracy, ani z działalności wykonywanej osobiście.

Darczyńca - ojciec Wnioskodawcy - jest osobą zaliczoną do I grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn. Do tej grupy zgodnie z art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn zalicza się bowiem małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, darowizna wskazanych we wniosku środków pieniężnych nie spowoduje u niego powstania (uzyskania) przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Powszechnie przyjmuje się, że umowa darowizny, jako dokonywana kosztem majątku darczyńcy stanowi nieodpłatne świadczenie, ponieważ darczyńca nie otrzymuje w zamian ekonomicznego ekwiwalentu od obdarowanego.

Ponadto, darczyńca Wnioskodawcy jest osobą zaliczoną do I grupy podatkowej w rozumieniu art. 14 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, jako jego ojciec. Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, rozważana darowizna środków pieniężnych jest objęta zwolnieniem od zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z mocy art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jako potwierdzenie zaprezentowanego przez Wnioskodawcę stanowiska przywołano następujące przykładowe rozstrzygnięcia, które dotyczą umowy darowizny między osobami zaliczanymi do I lub II grupy podatkowej w rozumieniu ustawy o podatku od spadków i darowizn:

interpretacja indywidualna z dnia 6 czerwca 2019 r., nr 0115-KDIT3.4011.163.2019.2.MR,
interpretacja indywidualna z dnia 13 października 2016 r. nr IPPB4/4511-861/16-5/MS1,
interpretacja indywidualna z dnia 12 stycznia 2015 r., nr IBPBI/1/415-1218/14/JS.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawcy przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku wykazania przychodu zwolnionego z opodatkowania w zeznaniu podatkowym, deklaracji czy innej informacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W świetle art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Natomiast podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Za przychód należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego – zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika. Pod pojęciem przychodu należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Stosownie natomiast do art. 11a ust. 1 ustawy, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, obywatelem Turcji. Wnioskodawca od września 2016 r. mieszka w Polsce na podstawie pozwolenia na pobyt czasowy (Karta Pobytu Czasowego). Wnioskodawca pracuje w Polsce i tu posiada ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawca podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów (tj. nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 i 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Wnioskodawca nie pozostaje w związku małżeńskim.

Mając zatem na uwadze, że nabycie środków pieniężnych otrzymanych tytułem darowizny nie podlegało opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, z uwagi, na fakt, że Wnioskodawca nie jest obywatelem Rzeczypospolitej Polskiej oraz nie ma stałego miejsca pobytu w Polsce, uznać należy, że w przedstawionej sytuacji nie będzie miało zastosowania wyłączenie, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, mając na uwadze zasadę powszechności opodatkowania, uznać należy, że w przedstawionej sytuacji zastosowanie znajdują przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto zauważyć należy, że ponieważ darowizna środków pieniężnych została otrzymana z Turcji, to do jej opodatkowania zastosowanie znajdują również przepisy umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Tureckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku (Dz. U. z 1997 r., Nr 11, poz. 58). Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 3 lit. a) pkt I tej umowy, do aktualnie istniejących podatków, których dotyczy umowa, należy w Polsce podatek dochodowy od osób fizycznych.

Umowa ta nie wymienia wprost w żadnym z artykułów dochodów związanych z darowizną środków pieniężnych, zatem zastosowanie w sprawie znajduje art. 21 ust. 1 tej umowy, zgodnie z którym części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to, skąd one pochodzą, a o których nie było mowy w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie

W konsekwencji dochód Wnioskodawcy mającego w Polsce ośrodek interesów życiowych i objętego w Polsce nieograniczonym obowiązkiem podatkowym uzyskany w związku z darowizną środków pieniężnych otrzymaną z Turcji podlega – stosownie do art. 21 ust. 1 ww. umowy – tylko w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy, tj. w Polsce.

W Polsce przychód ten na podstawie art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy zaliczyć do przychodów z innych źródeł. Zgodnie bowiem z tym przepisem, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, każde świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy – jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Jednocześnie, wbrew stanowisku Wnioskodawcy do uzyskanego świadczenia nie znajduje zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie bowiem z tym przepisem, wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczona zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, otrzymanych od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, z zastrzeżeniem ust. 20.

W kontekście powyższego podkreślić należy, że zwolnienia przedmiotowe są wyjątkiem od zasady powszechności opodatkowania, co oznacza, że wszelkie odstępstwa od tej zasady, muszą bezwzględnie wynikać z przepisów prawa i być interpretowane ściśle z jego literą.

Z powołanego powyżej przepisu wynika jednoznacznie, że w dyspozycji zwolnienia przedmiotowego mieści się wyłącznie wartość świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Skoro zatem Wnioskodawca uzyskał w darowiźnie środki pieniężne, czyli w istocie otrzymał świadczenie pieniężne, uznać należy, że w przedstawionej we wniosku sytuacji wskazane przez Wnioskodawcę zwolnienie przedmiotowe nie znajduje zastosowania.

Powyższe znajduje uzasadnienie w treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który wyraźnie rozróżnia pieniądze i wartości pieniężne od wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Należy mieć także na uwadze, że art. 21 ust. 1 pkt 125 ustawy wskazuje, że wartość wymienionych w nim świadczeń należy obliczać zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, które to przepisy nie odnoszą się do świadczeń pieniężnych.

W świetle powyższego, należy założyć, że w sytuacji gdyby racjonalny ustawodawca zamierzał zwolnić z podatku również świadczenia pieniężne, otrzymane od osób zaliczonych do I i II grupy podatkowej w rozumieniu przepisów o podatku od spadków i darowizn, to z całą pewnością dałby temu wyraz w analizowanym przepisie.

W konsekwencji uznać należy, że w związku z otrzymaniem środków pieniężnych w drodze darowizny, która nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn po stronie Wnioskodawcy powstał przychód z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Ww. przychód, Wnioskodawca zobowiązany jest wykazać w zeznaniu podatkowym składanym za rok podatkowy, w którym otrzymał darowiznę, łącznie z innymi dochodami osiągniętymi w tym samym roku i opodatkować na zasadach ogólnych, według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tutejszy organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. Niezależnie od powyższego należy zauważyć, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczyły zastosowania zwolnienia przedmiotowego do nieodpłatnych świadczeń m. in. w postaci nieodpłatnego nabycia prawa ochronnego do znaku towarowego czy nabycia przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin